Alþýðublaðið - 26.06.1952, Blaðsíða 6

45. dcigur
Cornell Woolrich:
RÚÐURIN '
'S
S
S
S
s
s
s

„EG HEF KYNNT MÉR HEIL
ÓSKÖP . . .“
Vöðvar Ó. Sigurs, hinn kunni
íþróttafrömuður og íyrrverandi
íþróttagarpur og methafi, er
fyrir skömmu kominn heim úr
utanför. í því tilefni höfum vér
hitt herra Vöðvan að máli og
innt hann frétta.
,,Það var, sko, sérstaklega
tvennt, sem ég fór til þess að
kynnast,“ segir íþróttagarpur
inn fyrrverandi, ,,þar sem ég
áleit það sér í lagi þýðingarmik
ið fyrir vöxt og viðgang íþrótta-
hreyfingarinnar hér á landi, en.
þá hreyfingu tel ég hve^jum ís
lenzkum Islendingi allra hreyf
inga nauðsynlegasta. Annað var
heimflutningur og varðveizla
dýrmætra verðlaunagripa; það
dugar sko ekki að senda svolei.ð
ís á' skotspónum og geyma það
svo á flymtingi hingað og þang
að. Hitt var fararstjóra farar
stjórn, skilurðu. Þegar farar
stjórar eins íþróttaflokks, sem
kannske telur 6—-7 mcðlimi, eru
orðnir tíu til tuttugu, þá dugar
ekki að hafa slíkan hóp forusu
lausan. Eg tel, að hæfilegt væri,
að á hverja tíu fararstjóra kæmu
þrír fararstjóra fararstjórar og
svo einn fararstjóra fararstjóra
fararstjóri, sem að vísu færi með
öll æðstu völd, en þyrfti ekki að
skipta sér af neinu nema út á
við; halda ræður, taka í hend
ina á fyrirmönnum, taka á móti
verðlaunum og svo framvegis. —
Já, ég skal segja þér, bara sem
smádæmi upp ó hvað jafnvel
minnstu hlutir geta haft sína
þýðingu, að það stendur ekki á
sama hvérnig tekið er í hendina
á slíkum mönnum; — fast og
stöðugt, helzt svo, að þeir
kveinki sér, það sannar að mað-
ur sé kominn af víkingum. —
Þannig tók Egill Skallagríms-
son í hendina á Danakonungi .
Og árangurinn af förinni:
,,Eg sendi viðkomandi aðilum
hann í lokaðri skýrslu. Get bara
sagt, að ég hef kyunt mér heil
ósköp í þessari ferð, sem ég vona
að eigi eftir að hefja breyting-
una upp í æðra hástig máls og
menningar. Meðferö, skilurðu —
Bravó, bravó!“
Að svo mæltu stendur þessi
vörpulegi íþróttafrömuður og
fyrrverandi íþróttagarpur og
methafi, upp og hrisstir sig.
PEDOX fófabaðsaif
Pedox fótabað eyðir
skjótlega þreytu, sárind-
um og óþægindum í fót-
unum. Gott er að láta
dálítið af Pedox í hár-
þvottavatnið. Eftir fárra
daga notkun kemur ár-
angurinn í ljós.
Fæst í næstu búð.
CHEMIA H.F.
þess að veita mótspyrnu, en
hafði ekki mátt til þess.
„Larry. Ég kem ekkiaftur“.
Lawrence laug að honum,
reyndi að telja í hann kjark
til þess" að halda út hinar
hinztu stundir. hvað sem á
dyndi. „Jú, það gerir þú.
Áreiðanlega“.
Nú voru þeir að íara með
hann yfir þröskuldinn. Hann
reyndi að spyrna með berum
hælunum niður í hart moldar
gólfið. En hann fékk enga fót
festu. „Ég sé á þeim, Larry,
að ég kem ekki aftur. Þeir
ætla að drepa mig“.
Lawrence svaraði honum
ekki. Hann vissi að það var
rétt. Hann fann það á sór. Það
geislaði frá þeim morðfýsnin.
„Larry, Chris ....“
Nú voru þeir komnir með
hann út.
„Vertu rólegur, Mal“. Það
var allt og sumt, sem Law-
rence gat sagt.
Þeir létu bjálkana upp í
dyrnar á ný. Hann var aleinn
eítir í klefanum.
Hann sá það allt, og sá það
þó aðeins til hálfs, hvernig
sem hann reyndi. Það var
næstum verra en að sjá það
vel. Hann tyllti sér á tá, —
strengdi á ólina eins og hann
gat og teygði sig upp í glugga
holuna. Það var þar fyrir utan.
Það var eins og sæi hann hálft
leiksvið. Eins og tjaldið væri
dregið upp til hálfs og aðeins
hægt að sjá þá, sem fremstir
voru á sviðinu og það, sem þar
fór fram.
Gegnt klefaveggnum, á ber
svæði beint fyrir framan, sem
hann sá ekki til fulls, sá hann
framan á stall nokkurn hlað-
inn úr steini. Þeir höfðu áður
séð hann þar, allt frá því þeir
komu í klefann, en ekki vitað
til hvers hann var þarna. Nú
vissi hann hins vegar, hvert
hlutverk hans var. Það var
eitt af þessum ölturum, sem
hvarvetna mátti finna rústir
af um þvera og endilanga Mið
Ameríku. Á þeim færðu frum
byggjar landsins í gamla daga
fórnir á hverju jaíndægri.
I;að var ferhyrnt. Hann sá það
ekki allt, sá ekki hversu hátt
það var. Önnur hliðarbrún
þess var lóðrétt, hinum rnegin
lágui tröppur upp á það. Það
sneri þannig við honum, að
hann sá í endann á tröppun-
um. Hann vissi, að það myndi
vera slétt að ofan og ekki rúm
Myndasaga barnanna.
þar nema fyrir fórnardýrið og
þann, sem fórnina framkvæmdi
blótstein og einhver áhöld til-
heyrandi athöfninni.
Það myndi vera nálægt há-
degi nú, því þeir voru byrjaðir
að berja bumbur sínar, ein-
hvers staðar nálægt. Hann gat
ekki séð trumbuslagarana. en
honum fannst að þeir myndu
vera á einhverri upphækkun
þar rétt hjá, en ekki, að því
er hann bezt gat heyrt, uppi
á sjálíu ajtarinu;. Nú voru liðn
ar sennilega nálægt því sex
klukkutímar síðan þeir fóru
með Mallory. Lawrence hafði
ekki hugmynd um, hvar þeir
hefðu geymt hann á meðan.
Fólkið byrjaði að • safnast
saman í kringum altarið, menn
og konur stóðu þar hlið við
hlið i þéttum röðum. Það
skyggði ekki á altarið, néít sér
í nokkurri fjarlægð frá því.
Hann sá sex presta ganga hver
á eftir öðrum upp á altarið.
Allir gamlir og skorpiiir eins
og sá, sem hafði fært þeim
matinn. Þeir gengui mjög hægt.
Alh'r söngluðu þeir einhverja
langloku, dimm trumbuslcgin
mynduðu draugalegan undir-
leik.
Hann sá enga hermenn
ganga upp á altarið. Það var
merki þess, að ekki væri um
að ræða venjulega aftöku held
ur trúarlega athöfn til heiðurs
sólinni.
Prestarnir vorui nú horfnir.
Það varð stutt hlé. Svo kom
enn villimaður í slóð þeirra,
gekk mjög hægum skrefum,
aleinn. Sjálfsagt æðsti prestur
inn. Það báru föt hans og tign
armerki vott um. Blóðið stirðn
aði í æðum Lwrence, þegar
hann sá, á hverju hann hélt.
Hann hafði ekki handleggina
niður með hliðunum, heldur
hélt þeim í brjósthæð fyrir
framan sig með lófana upp. í
höndum hans hvíldi eitthvað,
sem glampaði á í sólskininui,
og þegar betur var að gáð,
sást að það var mjög biturlegt
áhald úr hrafntinnu: Fórnar-
hnífurinn.
Lawrence minntist þess,
hvar villimennirnir höfðu
þvegið Mallory, áður en þeir
fóru með hann út. Það fór
hrollur um hann.
Enn varð bið. Ekkert heyrð-
ist nema tilbreytingarlaus
trumbuslátturinn. Það sáust
ekki lengur neinir reglulegir
skuggar af þeim, sem stóðu á
sviðinu, heldur dökkir, kringl-
óttir blettir umhverfis fætur
þeirra. Það var merki þess, að
nú var sólin komin í hádegis-
stað.
Fólkið færði sig til og opin
braut myndaðist gegnum hóp
inn. Eftir henni komui fjórir
hávaxnir menn og báru á öxl
um sér burðarstól, logagylltan.
Hún sat í honum. Hún var í
drifhvítum fötum. Á brjóst
hennar var festur skjöldur,
logagylltur. ímynd sólarinnar,
sem hún var fulltrúi fyrir hér
á jörðinni. Um fingur og hand
' leggi bar hún gullna hringa,
alsetta gimsteinum.
Þeir lögðu burðarstólinn nið
ur. Hún steig út úr honum og
nálgaðist altarið hægt og tígu-
lega. Kynleg aðalpersóna í fá
gætum harmleik, sem umheim
urinn taldi sér trú u,m, að þeg
ar væri úr sögunni fyrir mörg
um öldum.
Hann undraðist, að hin
æðsta vera þessa þjóðflokks,
æðsta gyðja, sólgyðja eða hvað
hún nú var, skyldi vera valin
úr hópi kvenþjóðarinnar. En
það var vissulega hún, sem nú
kom þarna til þess að vera við-
stödd þessa slátrun. Það var
ekki u,m neitt að villast. Hann
þekkti hana nógu vel í sjón
til þess, að í þessu gat honum
ekki skjátlast.
Hann ætlaði að kalla til
hennar, öskra til hennar. En
hann gat það ekki. Munnurinn
var svo þurr, að tungan tolldi
við góminn og hann gat hana
hvergi hreyft.
Höfu.ð hennar var nú komið
j í hvarf. Eins og það hefði horf
, ið upp í himininn, þar sem
drýgja átti morðið. Svo hurfu
axlirnar einnig, svo brjóstið
og síðan grannt mittið. Það
glampaði á gullinn skó, sem
hvarf. Hinn fóturinn var enn
þrepi neðar, tylltur á tá.. Svo
hvarf hann líka.
Það var dauðaþögn. Daufblá
an reyk lagði niður á jörðina
ofan af altarinu, steig svo upp
aftur á ný.'Nú hafði hún lagt
reykelsi á eld, sem hlaut að
loga uppi á altarinu,, þótt ekki
gæti hann séö það.
Allt virtist tilbúið. Allur
höfðingjalýðurinn kominn á
sinn stað uppi á altarinu. Það
vantaði aðeins eitt: Fórnardýr
ið sjálft. Trumbuslátturinn
þagnaði skyndilega. Það var
hádegi. Það hefði mátt heyra
flugu anda.
Gegnum loftið barst nú að
eyrum hans ómur af veiku
Bangsi og skáfasfúlkurnar.
ritf*
j 1 wm'i

éfe-ifm

Þegar strákarnir komu til
Lögga lögregluhunds, leystu
þeir strax frá skjóðunni. „Hvað
er þetta?“ sagði Löggi. „Og
þessar frúr voru að segja mér,
að frá þeim hefði verið stolið
hring og festi“. Hann skrifaði
niður bindisprjón karlsins.
Nú kom karlinn sjálfu.r og
allur hópurinn fylgdist með
Lögga heim að kofanum hans,
sem notaður var fyrir lögreglu
stöð. Strákarnir heyrðu fólkið
tala um, að eitthvað hefði horf
ið úr hverju húsi. Þeir ætluðu
svo heim. , ,
Þegar Bangsi kom heim
hitti hann mömmu sína úti og
sagði henni fréttirnar. Hún
var alveg undrandi á þessu og
fór undir eins að gæta að því
hvort nokkuð hefði horfið frá
henni. Bangsi sagði henni, að
það væri vissara.
Smurt brauð.
Snitíur.
Til í búðinni allan daginn.
Komið og veljið eða símið, ^
S£9d & Fiskur.
Ora«viðgerðir. $
Fljót og góð afgreiðsla. ^
GUÐL. GÍSLASON, ^
Laugavegi 63, S
sími 81218. S
Smurt brauð
og snittur.
Nestispakkar.
MATBARINN
Lækjargötu 6J.
Sími 80340.
og
Ódýrast og bezt. Vin-^.
samlegast pnntið með ^
fyrirvara. ^
S
s
s
s
s
s
s
s
af ýmsum stærðum í bæn S
um, úthverfum bæjarins^
og fyrir utan bæinn til?
sölu.
Höfum einnig til sðluS
jarðir, vélbáta, bifreiðirS
og verðbréf. S
S
S
-S
s
,s
s
s
s
s
s
s
s
s
Nýja Fasteignasalan
Bankastræti 7.
Sími 1518 og kl. 7,30 -
8,30 e. h. 81546.
Köld borð og
heitur veizlu-
matur.
Síld & Fiskur.
sendibílasföðin h.f,
Minningarspjöld s
dvalarheimilis aldraðra ajóS
manna fást á eftirtöIdumS
stöðum í Reykjavík: Skrif-S
stofu Sjómannad.agsráðsS
Grófin 1 (gengíð ,inn fráS
Tryggvagötu) sími 6710, S
skrifstofu Sjómannafélags S
Reykjavíkur, Hverfi&götuS
8—10, VeiðafæraverzluninS
Verðandi, Mjólkurfélagshús S
inu, Verzluninni LaugáteigS
ur, Laugateig 24, bókaverzlS
uninni Fróði Leifsgötu 4,S
tóbaksverzluninni Boston, S
Laugaveg 8 og Nesbúöinni.S
Nesveg 39. — í Hafnarfirði S
hjá V. Long. S
-------------------------S
s
s
s
s
s
s
s
hefur afgreiðslu í Bæjar- S
S
bílastöðinni í Aðalstræti s
16. — Sími 1395. ^
S
s
s
s
s
s
s
s
s
_ s
Minningarspjöld s
Barnaspítalasjóðs Hringsins ^
eru afgreidd í Hannyrða- ^
verzl. Refill, Aðalstræti 12.1
(áður verzl. Aug. SvendJ
sen). í Verzlunni VictorJ
Laugaveg 33, Holts-Apó-1
teki, LanghjRsvegi 84,
Verzl. Álfabrekku við Suð-!)
urlándsbraut og Þorsteins- ^
búð, Snorrab”aut 61. S
■s •^■•^■•^■•^■•^■•^■•^■•^■•^■•^■‘^■•^ii
IABI