Alþýðublaðið - 30.09.1952, Blaðsíða 6

Framhaldssagan 13

Susan Morle v:
Filipus
Bessasou
hreppstjóri:
AöSENT BREF.
, Ritstjóri sæll!
1 í>að er iþetta með dansauglýs-
ingarnar, sem ekki má lesa í út-
varpið. Ekki svo að skilja, að
ég hafi í hyggju að stofna til
dansskemmtunar í minni sveit,
eða finni hjá mér nokkra löng-
iin til þess. En það er annað,
sem mér gremst í þessu sam-
bandi. Að æðstu embættismenn
þjóðarinnar skuli þannig gera
sér leik að þvi, að gera gys að
sjálfum sér. Eitt .er þáð, að taka
ekki sjálfan sig of hátíðlegan
sem mann, — utan embættisins,
annað að haga sér sisvona. Ég
segi fyrir sjálfan roig, að ég
hef aljtaf getað gert að gamni
mínu við mitt heimafólk, innan
skikkanl^gra takmarka auðvit-
að, og aldrei hefur mér kömið
til hugar, að reiðast því, þótt
það gæti ekki að sér gert að
brosa að mér, ef ég hnaut um
þúfu eða eitthvað þess háttar,
það er að segja, ef ég bar ekki
hreppstjórahúfuna. Bæri ég
hana hins vegar á höfðinu, leið
ég hvorki sjálfum rnér né öðr-
um fiim eða fíflskaparmál. Um
hreppstjórahúfuna lágu landa-
mærin milli mannsins og emb-
ættismanns hins opinbera. Og
einmitt með því að fcafa þessa
reglu sífellt í huga og innræta
öðrum hana með virð.ulegri
íramkomu, tókst m.ér að afla
því fcöfuðfati slíkrar virðingar
í mínum hreppi, að citt sinn, er
svo bar við að mér skrikaði fót-
ur í réttinni, þegar ég var að
bjóða upp ómerkinga, og það
svo hastarlega, að ég féll flatur
í svaðið, þá stökk engum bros,
nema nokkrum utansveitar-
mönnum. Mínir sveitungar
skildu, að þar var það ekki Fili-
pus Bessason, sem datt, heldur
einn hreppstjóri með sína húfu!
En hver getur borið virðingu
fyrir þeim embættismánni rík-
isins, sem jafnvel þótt æðstur
sé, sem í fyrsta lagi fellur flat-
,ur á sínu eigin bragði, í öðru
lagi líður öllum að hlægja og
gera gys að honum íyrir vikið;
ekki sem manni, heidur sem
einum æðsta , embættismanni
þjóðarinnar! Hvar rnun þá virð-
ing undirmanna hans á eftir,
nema hvergi? Ekki er það gott,
«vo mikið er víst.
Ég segi fyrir mig, að í hvert
skipti, sem ég heyri hjnar grímu
klæddu dansauglýsingar lesnar í
útvarpið, þá finnst mér, sem
ekki sé aðeins verið að gera
gys að téðum embættismanni,
heldur allri embættisstétt lands
vors. Og það liggur við að ég
kvíði fyrir að setja upp húfuna.
Virðingarfyllst.
Filipus Bessason
hreppstjóri.
AB - inn á
hvert heimili!
ÍADC
mannþyrpingunni, hægði
Paradine ferðina. Þau gengu
dimmar, fáfarnar götur. Hann
hélt eftir Nev/gate og nokkuð
inn í Cheapside, og tók svo
stefnuna í áttina til búðarhol-
unnar hans Ned Purfect eftir
mannlausri hliðargötu. Hann
þuklaði dyrnar. Þær sveifluðust
upp. Henni var ýtt inn í stórt
og dimmt herþergi og síðan
niður langan stiga. Hún sá
ekkert frá sér fyrir myrkri.
Hún gat ekkert annað en reitt
sig á leiðsögn þeirrar styrku
handar, sem luktist utan um
handlegg hennar og hélt hon-
um svo fast, að henni virtist
liggja við beinbroti. Hún varð
vör við að hann fór með hana
í gegnum aðrar dyr. Þá nara
hann staðar og sleppti takinu.
Hún heyrði tinnustein glamra
við stál. Olíulampi lýsti upp
umhverfið. Hann stillti logann,
og á meðan gafst henni tóm til
þess að virta hann nánar fyrir
sér.
Hann stóð teinréttur fyrir
framan hana. Um varir hans
i lék þetta sama, eilífa bros, sem
! ekkert átti skylt við skap-
i brygði, heldur var framkallað
af misþenslu andlitsvöðvanna
í af völdum örsins. Hann kastaði
i af sér skikkjunni. Innan undir
i henni kom í Ijós skrautlegur
; klæðnaður, silkiírakki alsíður
i og snjóhvítur silkitrefill. Hárið
; var mikið og sítt. Það bylgjað-
jist í fagurlega löguðum liðum
| aftur á hnakka. Hún fann
j allt frá kollvikunum og langt
streyma frá honum dulda orku,
, þar sem hann stóð og starði á
, hvern drátt í andliti hennar og
. líkama. Henni varð li+ið á breið
i ar axlirnar og langa armlegg-
ina. Hann hlaut að vera ægi-
sterkur líkamlega, og þó bar
hinn andlegi vilji, sem glamp-
j aði í augunum, votl um ekki
jminna afl.
i Enginn myndi hafa trúað því
|.að slíkt herbergi sem betta,
væri að finna í þeim tötralegu
og óásjálegu húsum, sem gefur
, að líta við hliðargöturnar í
jCheapside. Ekki sízt var útlit
j þess í ósamræmi' við timbur-
j hjallinn, sem búðarholan hans
| Ned Purfect var í, og þó /ar
jþað sama húsið. Það var stórt
um sig og stórmannlega búið
húsgögnum, en frekar lágt und-
ir loft. Á gólfinu var þvkk
ábreiða, sterkrauð. Fætur henn
ar voru þeim ekki vanir og
henni fannst sem svkkju þeir
niður í mjúkan og hlýjan loð-
feld. Á veggjunum héngu dýr-
indis teppi, handofin og útsaum
uð listaverk. Þar gaf að líta
fólks í alls konar stellingum,
og hún þurfti ekki að virða þau
lengi fyrir sér til þess að ganga
úr skugga um, að bar var ófeim
inn karlmaður, sem hér réði
húsum. Á stóru borði á miðju
gólfi gaf að líta alls konar
skrautmuni úr postulíni og dýr
um málmum innan um stafla
af skrautlega innbundnum bók
um.
Þar var upp við vegginn
skatthol eitt mikið, opið til
hálfs. Glory sá að það var fyllt
gullpeningum, gullúrum, háls-
menum, eyrnalokkum og öðr-
um dýrindis munum. Inn í
veggnum fjarst dyrunum var
lág, en breið lokrekkja, silki-
slæðurnar fyrir henni voru frá
dregnar til hálfs.
Aldrei hafði hún augum Jitið
slíka vistarveru. í glæstustu
draumum sínum hafði hún jafn
vel ekki byggt aðra eins. Hún
hafði að vísu ekki mikinn tíma
til þess að virða hana fyrir
sér, því óafvitandi drógust
augu hennar í átt til hans, sem
sífellt og óaflátanlega veitti
henni athygli. Andardráttur
hennar varð tíðari og dýpri, og
hún komst í mikla geðshrær-
ingu. Hún Iyfti höfðinu og bar
það hátt, kolsvart, liðað hárið
féll í bylgjum niður um axlir
hennar o«_ bak. Aidrei á ævi
hennar hafði hún verið jafn
fögur og ómótstæðileg. Við
hana var eitthvað ferskt og
nýtt, frjálst og tilgerðaidaust,
augun ljómuðu. Hún var ber
niður til axla og um bjart hör-
undið fóru léttar viprur af
taugaæsingi.
í huga hennar rúmaðist að-
eins eitt: Nafn þess manns, sem
stóð augliti til auglits við hana,
hár, spengilegur, þreklegur og
ögrandi. Varir hennar mynd-
uðu atkvæðin og hún andaði
orðunum frá sér með lágu
hvísli:
,,Innocent Paradine ---------
Paradine —- -—- —“?
Hann hneigði sig örlítið.
Brosið á andlitinu varð rétt
sem allra snöggvast annað og
meira en uppgerðin ein.
„Kapteinn Glory“? sagði
hann með hægð.
Hann færði sig nær henni.
Milli þeirra var ekki nema
stutt skref. Svipur hans breytt
ist, varð harðari og alvarlegri,
öll mýktin, sem brugðið hafði
fyrir sem snöggvast, hvarf jafn
skyndilega og hún birtist, og
brosið, þetta kalda, tvíræða og
vanskapaða bros breiddist yfir
andlitið á ný. Þegar hann hóf
mál sitt á ný, var röddin eins
og hún hafði heyrt hana fyrst,
þegar hann ávarpaði meðhjálp
ara sinn úti í rjóðrinu: Hljóm-
mikil, lág og köld.
„Ég hef fylgzt með þér,
Glory, — um langt skeið. Ég
held, að þú vitir það .... Nú,
þegar .ég sé þig svo nálægt mér,
þá ertu, —■ ef unnt væri, —
fegurri en mér hafði virzt áð-
ur“.
Hún brosti. Augun stækk-
uðu. Blóðið sauð í æðum henni.
Hún fánn til verkjar fj>rir
brjóstinu. Hjartað barðist meira
um en venja þess var.
Þungt andvarp leið frá
brjósti hans og hann teygði
fram langa handleggina. Fing-
urnir luktust um brjóst henni
og fitluðu um mjúkt hörundið.
Hún var á valdi hans, hvort
sem henni var það ljúft eða
leitt, hún hreyíði sjg ekki úr
stað, armarnir héngu máttlaus-
ir niður með síðunum.
Skyndilega varð látbragð
hans allt annað. Hann gaf frá
sér djúpa, lága stunu. Fingurn.
ir læstu sig í bert holdið fyrir
ofan kotið hennar, þeir skulfu
og titruðu og hann tók til að
rífa frá henjji föiin af öllum
kröftum. Og hún bærði ekki á
sér. En andardrátturinn varð
tíðari.
Hann stundi enn, beygði sig
niður og Iv+ti henni á örmum
sínum. Hann bar Iiana yfir að
lokrekkjunni og lagði hana nið
ur í rúmið. Hún sá glampandi
augu hans yfir sér, nasavæng-
irnir titruðu, langa, blásvarta
örtið titraði í krampakenndum
smárykkjum.
Öll verund hennar logaði í
ólýsanlegu báli. Eins og í lík-
ama hennar opnaðist blómkróna
stórrar, rauðrar rósar fyrir á-
hrif hrollkenndra átaka sárs-
i aukablandinnar sælu ....

Síðasti innritunardagur er í dag. Innritað verður í
Miðbæjarskólanum kl. 5—7 og kl. 8—9 síðdegis.
Byrjendaflokkar, framhaldsflokkar, sérflokkar í
tungumálum fyrir þá, sem lokið hafa kennaraprófi eða.
landsprófi.
Námsflokkarnir verða settir í samkomusalnum, Lauga-
vegi 162, kl. 8.30 á morgun.
Frá íþróltaskóla
Jóns Þorsteinssonar
Vetrarstarfsemi skólans liefst 1. október.
Stúlkur, sem ætla að iðka leikfimi á mánudögum og
fimmtudögum kl. 7 síðd., mæti í fyrsta skipti fimmtu-
daginn 2. október.
Nýr leikfimiflokkur fyrir konur byrjar æfingar 2. eða
6. okt. Æfingatímar á mánud. og fimmtud. kl. 3.15 síðd.
Sú breyting verður á rekstri baðstofunnar, að hægt
verður að fá ákveðna baðtíma bæði fyrir og eftir hádegi.
Nokkrir tímar eru lausir í stærri sal, sem verða lán-
aðir fyrir badminton leik. Nánari upplýsingar daglega á
skrifstofunni, sími 3738, eða hjá kenn'ara skólans, ungfrú
Ástbjörgu Gunnarsdóttur, sími 3764.
Viðtalstími eftir 1. okt. á mánudögum, fimmtudögum
og föstudögum kl. 4—5 síðdegis.
JÖN ÞORSTEINSSON.
Eiríksgötu. Barónsstíg.
Vitatorgi við Bjarnaborg.
Selur alls konar blóm og
grænmeti. Tómatar kr. 4,50
Vz kg. Gúrkur 4.00 krór.ur
stk. Blómkál frá 1—5 kr.
stk. Gulrætur góðar 4—6
kr. búntið. Toppkál 3—4
kr. hausinn. Hvítkál 6—7
kr. kg. Gulrófur 4,50—5,00
kr. búntið. Kartöflur (guli-
auga) á kr. 2.75 kg.
Alls konar blóm í búnt-
um frá kr. 3,50—5,00 búnt-
ið. Enn fremur ódýrar nell
ikkur og brúðarslör í
stykkjatali. Viðskiptavinir
eru beðnir að athuga að
sala fer aðeins fram á
þriðjudögum, fimnitudög-
um og laugardögum.
Kaupið blómkál til niður-
suðu áður en verð liækkar.
Lyftustjórinn.
Lyftustjórinn í hinni ný-
byggðu lyftu í stórbyggingunni
gerði ekki annað fyrsta daginn,
en að svara spurningum fólks
um lyftuna. Þegar leið að kvöidi,
var hann orðinn mjög þreyttur
á þessum sífelldu spurningum.
Kona nokkur í lyftunni spurði
hann þá: Ef lyftustrengurinn
slitnar, livort förum við þá upp
eða niður-?
Kæra frú, sagðj rnaðurinn,
það fer allt eftir því, hvers kon-
ar lífi þér hafið lifað.
Skozk,t.
Söfnuður í litUjm skozkum
bæ hafði reist myndarlega
kirkju, en peningar þeir, sem
söfnuðurinn lagði fram, hrukku
ekki til fyrir kirkjuklukku.
Söfnuðurinn kom þá saman í
kirkjunni og presturinn hélt
hjartnæma ræðu og hrósaði
dugnaði safnaðarins fyrir að
byggja svo mydarlegt guðshús,
sem eftir kröfum tímans yar hit
aðupp með gufu. Hvatti hann
nú söfnuðinn til að leggja' af
mörkum fyrir klukku. Einn af
söfnuðinum greip þá fram í fyr-
ir prestinum og sagði: Þér sögð-
uð að kirkjan væri hituð upp
með gufu, fyrst svo er, þá legg
ég til, að við kaupum eimflautu
í stað klukku, því eimflautan
er ódýrari.
Undir fimm augu.
Húsbóndinn dró vin sinn inn
í stofu og lokaði dyrunum á
eftir sér. Heyijðu vinur, hér get-
um við loks talast yið undir
fimm augu. Fimm augu sagði
vinurinn undrandi?
Já, fimm augu, konan mín
gægist alltaf í gegnum skráar-
gatið.
Tvær flugur í einu . . .
Sjáðu nú til, dóttir mín, ég
hef talað við manninn, sem þú
ert með, og hann liefur beðið
mig um hönd þ;na og ég bef
samþykkt að þú giftist hönum.
Já, svaraði dóttirin, sem virt-
ist í vanda, en ég vil ekki fara.
frá lienni mömmu.
Það er í bezta lagi, taktu hana
bara með þér.