Alþýðublaðið - 15.10.1952, Page 6

|1 Framháldssagan. 26
Dr: Álfur
OrðSiengils:
F U G A
Maðurinn
sem hélt l>ví fram
að það hlyti að vera
einliver meining
í lífinu
hlýtur annaðhvort
að hafa verið
alvarlega bllaður
eða óforbetranlegur
plötuslagari
hvaða meining
gefur verið í því
að þræla frá
morgni til kvölds
aðeins til þess
að geta blundað
yfir blánóttina
og byrjað síðan aftur
að þræla frá
morgni til kvölds
til þess að geta staðið
í skilum með
skatta og útsvör
og fá síðan
ef manni tekst það
enn hærra útsvar
og skatta að ári
og svo einn góðan
veðurdág er maður
dáuður og engjnn
getur krafið
mann 'lengur «
um utsvar og skatt
því í ósköpunum
deyr maður ekki
nokkrum árum fyrr
en maður deyr
og tekur lífinu rólega?
Siisait Morleví
s
s
s
s DESINFECTOR
S
3 >
s s
s s
S f!____s
s
s
s
s
r mr veUyktandi sótthreins)
andi vökvl, nauðsynleg-f
^ ur á hverju heimili til^
^ sótthreinsunar á mun-^
S um, rúmfötum, húsgögú ^
\ um, símaáhöldum, and- s
S rúmslofti o. fl. Hefur s
S unnið sér miklar vin- S
S sældir hjá öllum, semS
S hafa notað hann. S
S S
s s
HáR 06
aga út af fyrir sig: Hugo
Faulkland væri kominn aftur
til borgarinnar úr langri útlegð
og með konu með sér. meira að
segja konu, sem hann væri
kvæntur. Hún var ung og
heillandi, og áreiðanlega af
tignum ættum. En hvar var
hún? Hvaðan bar hana að?
Faulkland sagði kunningjum
sínum, að hann heíði kynnzt
henni þegar hann. fór í heim-
sókn til móður sinnar í Nott-
inghamshire, að hún væri dótt
ir óðalseiganda nokkurs þar í
héraði, sem héti Webster. En
Hugo var þekktari að ýmsu
öðru en sannsögli, enda var yf-
iríeitt ekki lagður trúnaður á
frásögn hans um uppruna konu
hans. Hver skyldi svo sem trúa
því, að Glory gæii verið fædd
og uppalin uppi í sveit innan
um bændadurga, jafnvel þótt
faðir hennar ætíi einhvern
landsskika? Þeir voru líka til,
sem fannst þeir kannast við
svipinn, enda þótt þeir gætu
ekki komið henni fyrir sig.
,,Hún er einhverjum lík, sem
ég áður hef þekkt,1' sagði sir
Jarvis Richardson. En hann
gat' ekki munað, hverjum hún
líktist.
„Hvaðan er þessi setning?"
sagði kona hans. „Þú ert ekki
vanur að tala svona í Ijóðnm,
Richy. Reyndu ekki að telja
mér trú um það.“
„Hún er úr gömlum sjón-
leik,“ andvarpaði sir Jarvis.
„Hann heitir: „Það er bágt, að
hún skuli vera skæk.ia.“
„Þú meinar náttúrlega, að
það sé bágt að hún skuli ekki
vera það. Það er svo sem auð-
séð á þér. Þú hefur ekki augun
af fótunum á heuni. En þú
ættir ekkert að vera að æsa
þig upp. Þú stenzt hvort sem
er ekki samanburð við Hugo
Faulkland, svo gamall sem bú
ert orðinn.“ Og frúin stóð upp,
strunsaði út úr stófunni og lét
mann sinn einan um að brjóta
heilann um, hvar hann hefði
séð Glory áður.
Slúðrið lét þau Hugo og
Glory algerlega óáreitt. Þau
urðu að vísu vör við það, en
létu sér á sama standa. Það
var Repp lávarður, sem helzí
varð til þess að segja þeim frá,
hvað um þau væri talað, í
þeirri von, að þau myndu með
mótmælum sínum koma upp
um sig og óvart láta skína : hið
sanna. En hann gat ekki veitt
þáu. Þau gerðu ekki annað en
hlæja að. Þau bara gerðu mál-
ið enn flóknara með því að
bæta því við, að óðalseigandinn
Webster hefði á unga aldri ver
ið mikið erlendis. Lávarðurinn
myndi líka geta séð, ef hann
gætti vel að, að ýmislegt í svip
Glory benti til ættarmóts við,
.ia, —- t. d. spanskt kvenfólk,
kolsvart hár og dökk augu. Eða
kannske við ítalskar stúlkur.
laus
Já, öllu frekar ítalskar . ..
Þetta varð til þess, að slúður-
berarnir og kjaftakerlingarnar
steinhættu að geta sér til imi_j.væ'ri ást á milli þeirra
uppruna hennar. Það var orð-
ið svo flókið mál og þvælt, að
allt nýjabragð var af því farið.
Þá var ungfrú Ackron svolítið
skemmtilegra umræðuefni
þessa dagana. Hún var nú að
við að skelfingarhrei tnur I
væri í röddinni —■ að það (
mætti vel segja honum að það
hrein
ást. Og slík orð voru þung á
metunum frá manni á hans
aldri og með lífsreynslu hans.
Og það var vissulega nokkuð
hæft í því. Hugo var nú allur
annar maður en seinustu vik-
sem
) Smurt brauð. >
\ Snitíur. . {■
\ Til í búðinni allan daginn. ‘3
{ Komið og veljið eða símið. )
\ Sfld & FsskyrJ
---------------— - *
( Úra-víðgerðir. J
^ Fljót og góð afgreiðsla. ^
\ GUÐL. GÍSLASON, í
^ Laugavegi 63, t
( sími 81218. ^
íklæðast brúðarkjólnum í! urnar, sem þau dvóldu úti á
fjórða sinni á jafnmörgum búgarðinum. Hann var eins og
mánuðum, eða þá slagsmálin, skólaarengur, — eins og fþyrj-
sem Dick Sheridan nýlega andi, hann, sem Kitty Blake
hafði lent í heima hiá Beau.hafði sagt um að væri lffs-
Brummel, — eða þá sjálfur j reyndasti elskhugi borgarinn-
prinsinn af Wales! jar. Hann var gæðin sjáif í allri
Glory og Hugo bjuggu í: framkomu við konu sína og
þægilegri íbúð, sem Tivendale j mat hana mjög mikils, Harm
lávarður hafði látið Tulse taka jfann, að allir karlménn ÖfUnd-
á leigu handa þeim, áður en uðu hann af henni. Slík til-
þau komu til borgarinnar. Hún
var á fyrstu hæð í nýju húsi
við Leicester Fields. Hún var
stór og rúmgóð og vel búin
húsgögnum,
hugsun var mjög þægileg. Og
hún endurgalt ástúð hans í rík
urn mæli.
Dag nokkurn óku þau sem
enda þótt þau oftar um borgina sér til hress-
væru ekki öll samkvæmt nýj- ingar. Við skemmtigarð nokk-
ustu tízku. Fyrrverandi slátr- urn stöðvaði Glorv hestana og
ari að nafnj Neill sá um íbúö- horfði inn í garðinn. Þar voru
ina fyrir hönd eigandans og tvær konur á upphækkuðurn
hirti hana fyrir bau. Hann var ^ palli, sem slógust með berum
giftur og bjó í húsinu ásamt hnefunum eins og hnefaleikar
dóttur þeirra hjóna, Betsy,
sem var þjónustustúlka frú
Faulkland.
Þau heimsóttu gamla lávarð
inn reglulega einu sinni í viku.
Hann myndi gjarnan hafa .ósk-
að að þau kæmu oftar, en þau
gátu talið honum trú um, að
það kynni að vekja grun. ef
þau kæmu oftar en þetta. Og
honum var svo anní um, að
ekki kæmist upp um fyrirætl-
un sína, að hann vildi ekki
hætta á neitt í því efni. Glory
var bara frú Faulkland, og
þess vegna var það ekkert ó-
eðlilegt, að hún heimsækti á-
samt manni sínum gamlan föð
ur eins af beztu vinum Hánsj
einungis ef slíkar heimsóknir
væru hæfilega tíðai’.
Gagnvart gamla manninum
létu þau ávallt í það skína, að
þau gerðu sitt bezta til þess að
hann fengi ósk sína uppfyllta.
Og þau vildu í sannleika ekki
særa gamla manninn. Ekki
fyrst og fremst vegna þess, að
hann sá þeim fyrir öllum þörf
um af miklu örlyndi, heldur
vegna þess að þeim var báðum
mjög hlýtt til hans. Hann var
enn of slappur til þess að mega
vera á fótum, vegna „ofreynslu
og hugaræsings undanfarna
mánuði,“ sagði hann. Hann á-
málgaði stöðugt við þau að
reyna að eiga barn og á meðan
skyldu þau bara láta Tulse
vita, hvers þau þörfnuðust.
Hann myndi leysa úr öllum
fjárhagslegum vandkvæðum
þeirra. Enda stóð aldrei á því.
Þau fóru víða um og
skemmtu sér konunglega. Þau
voru kölluð „hin óaðskiljan-
legu“. Dick Sheridan lét falla
orð um það. — og það var ekki
ar. Það var Mellish majór, sem
stóð fyrir þessari skemmtun.
Allmikill mannsöfnuður horfði
á leikinn. Hnefaleikar voru á
þeim tímum taldir til beztu
skemmtana, og ekki spiliti það
ánægjunni, að það voru kven-
menn, sem börðust! í hringn-
um voru tvær konur stórvaxn
ar berar niður að mitti. Þær
voru að byrja. Héidu krepptum
hnefunum í andlitshæð og
ruku svo saman þegar majór
Mellish gaf merki til atlögu og
börðust af miklum móði. Þær
veittu bráðlega hvor annarri
skrámur stórar á brjóst og
handleggi, og við enda fyrstu
lotu lagaði blóð frá kinn ann-
arrar frá gagnauga og niður
kinn og háls. Það var aftur
gefið merki og þær fóru saman
á ný. Og í þetta skipti voru
þær ekki stöðvaðar fyrr en
önnur féll út úr hrisgrum og
ofan í grasið. Þar lá hún á
grúfu, móð og stynjandi og gat
sig hvergi hrært.
Áhorfendur kunnu sér ekki
læti fyrir fögnuði. Þetta var
reglulega spennandi. Þeir
heimtuðu meira, og þetta sá
majór Mellish. Hann hljóp. inn
í hringinn.
„Alveg dásamleg skemmt-
un,“ kallaði hann. „Þarna höf-
um við hnefaleika eins og þeir
eiga að vera. Jæja. Eru ekki
einhverjar tvær konur hér,
sem vilja gefa sig fram? T. d.
ein úr hverri stétt, skulum við
segja. Þá verður spenningurir.n
meiri.“
Áhorfendaskarinn fagnaði
máli hans ákaft. Það varð
hreyfing á mánnþrönginni
næst hringnum og begar betur
var að gætt, sást að nokkrir
karlmenn voru að brjóta stór-
------------------
Smurt brauð )
og snittur. *
NestisDakkar, )
Ódýrast og bezt. Vin- í
samlegast pantið meðf
fyrirvara. ^
MATBARINN
Lækjargötu 6.
Sími 80340.
5
>
Köid borð oá \
heitur veizlu- )
matur. ]
Síld & Fiskur^
\
>
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
$
S
s
S
S
t
s
s
s
s
s
s
í,
*
s
l
\
í
s
s
s
s
s
s
S
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s_____________________
s Nýia sendi-
J bííastöðin h.f. s
^ hefur afgreiðslu í Bæjar-S
t bílastöðinni í Aðalstræti S
^ 16. — Sími 1395. S
MinningarsDÍöId
dvalarheimilis aldr,aðra *jó
manna fást á eftirtdldum
etöðum í Reykjavík: Skrif-
stofu Sjómannadagsráði
Grófin 1 (geigíð inn frá
Tryggvagötu) sími 6710,
•krifstofu Sjómannafélag*
Reýkjavíkur, Hverfisgötu
8—10, Veiðafæraverzlunin
Verðandi, Mjólkurfélagshúa
inu, Guðmundur Andrésson
gullsmiður, Laugavegi 50.
Verzluninni Laugateigur,
Laugateigi 24, Bókaverzl-
tóbaksverzluninni Boston,
Laugaveg 8 og Nesbúðinni,
Nesveg 39. —í Hafnárfirði
hjá V. Long.
MinningarsDÍöíd s
^ Barnaspítalasjóðs Hring*in*S
f eru aígreidd í Hannyrða-S
• verzl. Refill, Aðalstræti. 12.S
(áður verzl. Aug. Svend\
aen). í Verzlunni Victors
Laugaveg 33, Holts-Apó- (j
? teki, LanghjJsvegl 84,^
) Verzl. Álfabrekku við Suð-s
) urlandsbraut og Þorstelru- ^
^ KA K Cnni'-^eKvsii4 - *
búð, Snorrab>uai* 61.
\Hús og íbúðir
s
s
s
s
af ýmsum stærðum í S
bænum,. útverfum bæj - S
arins og fyrir utan bæ-S
inn til sölu. — Höfum)
einnig til sölu jarðir, ■
vélbáta, bifreiðir og ^ ■
verðbréf. ^
Nýja fasteignasalan. ^
Bankastræti 7.* S
Sími 1513 og kl. 7,30— S
8,30 e. h. 811'0. )
Raf5aí*r>íir o'& . . • s
5 raftæklsvlð^erðlrs
‘ Önnumst alls konar við- S
gerðir á heimilistækjum, 3
S höfum varahluti í flest^
heimilistæki. Önnumst (,
einnig viðgerðir á olíu- s
fíringum. S
Rafíækjaverzlunin S
Laugavegi 63. )
Sími 81392. )