Alþýðublaðið - 22.10.1952, Síða 5

fýr
r..
SsŒrtiitikMr? Óln fksbn:
nn a
num
VIÐ FÉLAGARNIR hqfðum
lengi rætt um það, að fara inn
að Fískivötnum í Landmanna
aifrétti. Guðmundur Jónasson
irá Múla var búinn að ganga
með þá hugmynd í nokkur ár
áð aka yfir Tungnaá eihhvers
'staðar á milli Svartakróks og-
Hrauneyjafossa. Hann hugðist
þó leita fyrst fyrir sér. fyrir
Bustan Bjallavað. Þetta sameig-
inlega áhugamál okkar varð til
þess, að við félagarnir gengum
i fóstbræðralag við Guðmund
ag lögðum við af stað í fero-
jna 26. ágúst 1950, Guðmundur
á vörubíl með drifi á öllum
lijólum, hinum mesta kostagrip,
en ekki dáfögrum, enda :hlaut
bíllinn nafnið Vatnaljótur.
Með Gvendi réðist í ferðina
Egill Kristbjörnsson, mikiil
vatnagarpur og jöklafari. Vic
félagarnir átta talsins fórum á
Iveimur jeppabifreiðum. Stýrði
Eggert öðrum jeppanum, en
Sæmundur hinum_ Um hádegis
bilið lagði Eggert af stað aust-
ur að Hvammi á Landi til þees
að ná í aluminiumbát, sem Ey-
jólfur bóndi Ágústsson lánaði í
Serðina.
KI. 11 fyrir hádegi kom Guð
mundur á Vatnaljót inn að
um hlaðið á Skarði á Landi
f-ram hjá Leirubakka, Vatna-
görðum og Galtaleik in á Land
mannaleið. Þegar við komum
upp að Tröllkonugili. var Sanda
fell gráhvítt að sjá í- aftanskin-
inu. Við undruðumst • þennan
ljósa lit og héldum að snjór
hefði fallið niður fyrr urn
daginn; en þegar til kom. var
þetta ekki snjór, heldur liós-
grár vikur; sem liggur í sköfl-
um í giljum og dældum um
þessar slóðir. Rangá var fögur,
en enginn farartálmh Var því
haldið tafariaust áfram, með
Guðmund á Vatnaijót í farar-
broddi, upp Sölvahraun ið-
grænt, með Sauðafell, Skjald-
breið og Klofninga á hægri
hönd, en Valafell með Áfanga-
gili á vinstri hönd, fyrir austan
Valahnjúka, en vestan við
Hrafnabjörg, um norðurendann
á Lambafitjarhrauni með undir
hlíðar Herbjarnarfells á hægri
hönd, autur með Dyngjunum og
Eskihlíðum, norður að Tungnaá
fyrir austan Vestur-Bjalla. Þar
er áin breið og rennur í bugðu
til norðvesturs með Bjöllunum.
ók Ljót yfir ána, voru Eggert,
Egill- og Sæmundur farþegar á
honum. Áin var í klof á meðal-
manni, þar sem- hún var dýpsþ -
en nokkuð straumhörð og Stór-
grýtt í botninn.-
Ferðin yfir gekk ágætlega;
á norðurbakkanum . var Guð-
mundi óskað til hamingju með
-vaðið, og það skírt MundaváS
í höfuðið á honum. Þá var ki.
5,30 e_ h. Á norðurbakka.
Tungnaár,- vestan við syðstu
Vatnsölduna, er dálítill mó’-
. bergshnjúkur fyrir vestan.
Mundavað. Hnjúkurinn er náfn
laus, við nefndum hann því
Vaðhnjúk. ■
Nú var ekið bak við Vað-
hnjúk níður að ánni, á móts
víð Grænakrók, þar sem farang
urinn lá. Farangurinn var ferj
aður yfir ána á gúmmíbát. Vír,
1% toihmu gildur,’ var strengd
ur yfir ána og báturinn festur
’með hjólblokk við strenginn
og þannig útbúin dragferja, er
farangur og menn voru ferj,-
aðir á. Vírinn var settur fast-
ur sunnan árinnar og festur aft
an í Vatnaljót og hann látinn
stríkka á vírnum méð því að
aka áfram. Þegar Ljótur tók í
virinn, slapp hann upp af drátt
arkróknum og slóst á Sæmund
með miklu afli. Vírinn kom á
hann fyrir neðan sné, Sæmund
vJ --.Ib.,.--i;.'- -,ú ó -r. ó'
H V SGÖGN
Húsgögn þau, er við- sýndum á Iðhsýningunni og haía j
vakið mikla eftirtekt, þ. e.
gæruskinnsíóll
(handavínnustóll)
bo-ginn sóii;
■í léttum stíl,
afgréiðum vér meS stutt-um fyrirvara.
.. sófaborð'
Ennfrémúr mjög falleg
útskorin sófasett
d í
Kjarfansgötu 1_ — Sími 51ö'2.
VIÐ TUNGNAA.
1 þessari bugðu sunnan ár-
Kexverksmiðjunni Esju til þess ' innar er allstór landspilda, þak-
að íaka þann hluta farangurs-; in grænum mosa, sem stingur
ins, sem þar var. En meðal mjög í stúf við svarta vikur-
tnargs annars var farið með auðnina, sem þekur landið ur tókst á loft og flaug langan
tunnufleka til þess að fleyta Þarna a alla vegu. Við nefnd-j veg upp £ himfngeimihn, og
jeppumxm á yfir Tungnaá, ef .utTl þennan stað Grtenakrók, en , kom niður fall mikið. Töldu
Gvendi mistækist að aka Ljót nokkru austar við Tungnaá er ■ apjr hann dauðan eða úr leik,
yfir hana. í flekanum voru átta krókur á ánni, sem nefndur í erl svo var þó ekki, þvi skolli
stáltunnur. Hahn var fluttur er Svartikrókur. Kl. 22.30 urn gekk aftur, 'allur blár og mar
stmdurlaus, en þannig útbúinn, kvöldið vorum við komnir í jnrl) draghaltur og af sér geng
að fljótlegt var að setja hann náttstað í Grænakrók; veður jnn nerna í munninum. Eftir
saman_ Einnig voru í ferðinni (var hlýtt, en regn_ Þar var tjald þetta gerði hann lítið annað en
þrír gúmmíbátar, — tveir, sem þrem tjöldum, síðan matbú- | að tala, það sem eftir var ferð-
tóku f jóra til sex menn, og einn, *nn kvöldverSur, spjallað og arinnar. Þegar dragferjan var
Sern tók einn mann. Þegar hhistað á útvarp til míðnættis; tilbúin gekk greiðlega að ferja
Gvendur og Ljótur komu inn Þa var gengið til náða. Logn farangurinn yfir ána, honum
að Esju var helliregn. Guð- var °S létti til um miðnættið. var hlaðið jafnóðum á Vatna-
rnundur var hlífðarlaus, en lét Ekkert rauf öræfaþögnina ann ]jót
það ekki á sig fá, og hamaðist en arniðurinn, sem var nokk i Jepparnir voru skildir eftir
eins og berserkur við að hlaða þungur, því áin rennur sunnan árinnar. Talað var um
farangrinum á Ljót.
þarna víða á ílúðum.
að sækja þá síðar, ef þörf krefði
Honum var_ boðinn gamail; Ag m0rgni þess 27 ágúst kl I og fería Þá yfir a flekanum eða
sjóstakkur og nýr sjóhattur til' 6 00 byrjaði Qústi að tala um setJa þa á Pallinn a Vatna-
að hlífa sér. Guðmundí þótti ;naí og hita kaffi_ Guðmundur Ijót og láta hann aka með þá
eS- nÓgm íínn; ^ °g Sæmundur fóru snemma um
þaði hattmn. Eftxr nokkra stund morguninn á R 4760 austur
ýfir ána. Þetta var þó ekki gert,
öðrum gír, því Gvendur neitaði að vatnið í. ánni .rynni í norð*-
að skipta. Ljótur var leiðinni ur_ Sæmundur ætlaði þá einnig- ■
ókunnur, eins og hinir, enda að rísa á fætur, e-n var lítt-til« '
villtist hann af leið í myrkrinu tækilegur til fótavistar éftir
og var kominn að óþekktu himnaförina kvöldið áður*
vatnsfalli. þegar að var gætt. Hann velti sér þá út undír
Menn greindi á um, hvort tjaldskörina og var dreginn úr
vatnsfallið væri Vatnakvísl eða svefnpokanum og reistur á fæt
Tungnaá, því í svipinn mundi ur. Hægri fóturinn á honum
enginn eftir öðrum ám á þess- hafði snúizt töluvert og
um slóðum. Farið var niður und var orðinn gildur í meira lagL
ir vatnið á tveimur stöðum í . Vinstrí handleggurinn var einn
rannsóknarskyni; var ákveðið ig í megm^.ta ólagi og neifaði
að tjalda niðri við vatnið og um allar meiri háttar armsyéifi
hvílast til næsta morguns_ Um ur upp á við og út á hlið, en til
miðnættið voru allir komnir til beinna átaka var hann sæmileg
náða, mettir og dauðþreyttir ur. Nú var gerð staðarákvörð-
eftir fagran og viðburðaríkan. un og reyndist áin óþekkta
dag í faðmi ísienzkra öræf’a. | vera Blautakvísl og við stadd-
Gústi og Gvendur lájuggu um Ir úpptök hennar í Blaut-u-
sig á vörupallinum á Vatna- fcvfelarbotnúm. 1 botnunum er
Ijót. Guðmundi varð ekki svefn nollkur gróður, gisinn og kyrk
samt, því einhver óværa var í .inSsleSur.. Ekki var fært að aka
svefnpokanum hans. Einnig alveS niður að kvíslinni vegna
sótti á hann þorsti mikill, sem sandjbleýtu. Gkkur vlrtist hún
engum undrum sætti, eftir Þvi 1>era nafn með rentu.
dagsverkið, sem hann var bú- J Heiðskírt var með frosti ura
inn að skila. þegar hann hall- nóttina og utsýnið dásamlegt,
aði sér á eyrað kvöldið það. af öldunum fyrir vestan Blauta
Gústi er maður góðhjartað- kvíslarbotnana. Þóristindur
ur, sem má ekkert aumt sjá, gnæfðí yfir öræfin, hár og sér
enda varði hann nóttinni allt kenniiegur. Frá Blaútukvíslar
til óttu til þess að brynna botnum líkist hann konu með
Gvendi með vatni, sem hann íslenzka skautið á höfðinu,
sótti í ölflösku niður í ána, er enda nefna sumir hann skaut-
enginn vissi þá' hvað hét. Á konuna. KI_ 8,30 var lagt upp
milli þess að Gústi sótti vaínið úr Botnunum og haldið austur
týndi hann upp úr svefnpoka að Vatnaöldum, norður með
vegna þess að Ljótur fullnægði Guðmunciar nnífa- gafla, könn- þeim að vestan og norður fyrir
var Guðmundur orðinn hund- með°ánuT'tií hp«q með sóma flutningsþörfihni á ur og ýmis ferðaahold og borð ^ær' Þá var beygt til austurs
votur; þá flúði hann, en Sæ- vaði a hennh íe" kolÍ íIjaM meðan við vorum íyrír innán
mundur fór í stakkinn og setti síað um dagmálabilið þótt. "
a flg Sjohattmn og lauk við að ust þá hafa fundjð vað aus,ur
iaka a moti farangrmum. Ljot- undir Vatnaöldum Um hádeCT
ur hélt síðan niður í Kexverk
smiðjuna Frón og tók þar það, ^an^^var^'haldTð11 'af síað frá Tungnaá og var för arahoIdunum og vistaði alit
AA»v. - A-í+í^ ,r— A-í ía-u U-9’P uieo . .* cu___w_____saman í Dokanum. A fiórða
Tungnaá.
í ÓKUNNUM NÁTTSTAÐ.
Um náttmálaleytið var lagt
búnað, sem Gvendur geymir og farið fyrir upptök Vatna-
jafnan í svefnpoka sír.um. þeg- kvíslar og suður að Stóra-Foss
ar hann er á ferðalagi. Að vatní, og tjaldað þar; en því
þessu sinni hafði h;\ n gleymt var. lokið stundu fyrir hádegj.
að. hafa skipti á sér og mat-
VIÐ FISKTVOTN.
sem eftir var af farangrinum. ! ánni austur undir Vatnaöldur. inni heitið að Stóra-Fossvatni
EJ. 1,30 átti að leggja af stað. Guðmundur og Egill 'fóru nú sem er innsta vatnið í Fiski-
frá Þverholti 17; en það gekk að kanna ána °Þeir höfðu vathaklasanum. Nú voru ailir
erfiðlega, því Gvendur þurfti gummíbát og réru ti] skiptis ferðafélagarnir
að tala við marga og ráðstafa - - - - ’ -—-• - -----
eignum sínum, fyrir ferðina,
eins og ríkra manna er siður.
saman í pokanum. Á fjórða Leiðin frá Tungnaá inn 'áð
tímanum fundu þeir félagar Fiskivötnum liggur um gróður
slíðralausan skeiðarhníf undir laus öræfi, þakin vikri og sandi.
Vatnaliót Wóum Guðmundar. Efíir að Hvergi sést stingandi strá eða
Frammi í voru Guðmundur, er hnifurinn var fjarlægður féll vottur af gróðri nema við árn
ók bílnum. Eggert og Sæmund Giiomundur í. væran svefn og ar qg votnin; þar er nokkur
ur, og á hægra"frambrettinu Gústi lét af vatnsburðinum, en groður, en gismn er hann og
__________________________ - stóð Egill Hinir voru á vöru- Þá var allt slcinn Sengið af kyrkmgslegur Við Stora-Foss
stað á Vatnaljót og R 4760 frá reið þar, sem leitað var í: paiiinum 'Eggert veitti koníak handarJoðrum hans og hnjá- vatn er rnikið hvannastoö,
Shell við Suðurlandsbraut, eftir . fyrstu. Þeir Guðmundur fóru fyrir framan vörupall. Brátt hnjúkum, því að Vatnaljótur _.nokkuð af gramosa og■ ogrynm
en hinn óð með bátnurn.
x
Eftir nokkra athugun kom í
Kl. 2,50 var að lokum haidið af Ijós, að áin var ekki fær bif-
mikinn vindgang og örðug- Þvi enn austar með ánni, jþang urðu fjórmenningarnir hreýfir, er nar á skutinn og ekki mjúk
leika. Olbrúlsarnir gleymdust að, sem hún rennur, í flhim I ög tóku að'syngja og skvaldra,!ur ^íkomu.
niðri í Frón, en voru sóttir á, kvíslujji. Þar fundu þeir ak-, en Vataljóíur síjórnaði sér sjálf Þann 28. kl. 6 að morgní vakn
R 4760 og bundnir ofan á far-'fært vað yxir hana. Heiðskírt ur? maiaði í hægðum sínum í aði Eggert fyrstur og tilkynnti
angurinn á Vatnaljót, vegfar-
ændum til mikillar ánægju.
Á LANDMANNALEIÐ.
Kl. 5,30 komu Vatnaljótur og
R 4760 upp að vegamótunum
við Skarðsfjall; þar beið Egg-
ert með bátinn og föruneyti og
hafði þá beðið í rúmar tvær
Mukkustundir. Eftir að bátui-
inn hafði verið festur. ofan á
farangurinn á Vatnaljót, var
lialdið af stað af fullri ferð,
í bezta veðri og skúraleiðing-
*am, ,og; haldið sem leið liggur
var um daginn og 27 stiga hiti
á móti sól, en 18 stig í skugga.
ekkert kvikt sást annað en ein
veiðibjalla, sem sveimaði hljóð
með ánni. Á meðan áin var
könnuð settu þeir Ásmundur,
Gunnar, Addi og Maggi sam-
an tunnuflekann til þess að
hafa hann til taks, að fleyta
jeppunum yfir ána, ef vað
fynndist ekki á henni. Þegar
vaðið var fundið, var Vatna-
Ijót ekið yfir, en farangurinn
tekinn af honum áður í ör-
yggisskyni. -Auk’ Gvendar, sem
BómdSamrur frá Spáni
getum við hú útvegað í fjölbreyttu og fögru úrvali, svo
sem; Léreít, Sirs. Poplin, Sængurdúka, Flónel o. s. frv.
Sýriishorn og verð kpmið. — Verðið er hvergi Iæ?ra.
F. J OHANNSSON..
Umboðs- ag heildverzlun — Sitni 7915.
af f jallagrösúm, sem liggja svo
þétt saman og aðskilin frá öðr
um gróðri, að hægt er að skófla
þeirn upp einum sér án þess að
annar gróður fylgi með; og er
það fátítt.
Við Stóra-Fosisvatn var á?
kveðið að dvelja nokkra daga.
Sumir tóku strax að veiða á
stöng. Egill veiddi fyrsta fisk-
inn á spoon, feitan urriða, um
kíló að þyngd. Fiskurinn í
Fossvötnurium er allur smár,
1—IVz kg. á þyngd. Fiskurinn
er vel feitur, en innan um veið
ist stöku fiskur, sem er óæt-
ur vegna þess, hvað hann er
magur. .Slíkunt íiskum var jaín
Framliald á 7. síðu.
AB 3