Alþýðublaðið - 19.11.1952, Blaðsíða 6

Framhaldssagan 56
Leifur
Leirs:
OJÆJA, JÓN MINN . . .
Ojæja. Jón minn boli
öllum gömlum fer aftur
Í einnig þér . . .
Manstu, Jón minn
þegar allir hræddust
afl þitt og skap og
svipu þína . . .
allir, væri kannske
ofmikið sagt, því að þá
var þér það metnaður
að vernda lítilmagnann
og láta lög
' ganga yfir ofstopamenn
Ojæja, Jón minn . . .
þú varst yngri þá
Nú er höndin titrandi
sjónin tekin að
: sljógvast
stoltið, — já, það er nú
svona með það;
það getur glatast . . .
Og þegar þú kreppir
hnúana a ðsvipuskaftinu
og svipast um
sljóum augum
þá fer réttlætiskenndin
líka leiðina sína,
ef þú kemur auga á
einhvern smápatta
sem þú þorir fil við
Jón minn . .
Jon minn . . .
Leifur Leirs.
$ ingimundur tilkynnir S
* N
að enn eru eintök af bók
minni „Smámunir“, með
gamangreinum, gamanvís-
um og gamansögum, efíir í
vörzlum umboðsmanns,
Kr. Linnet, sími 3546. Láí-
ið hann vita, ef þið viljið
kaupa bókina.
c Húsmœður:
s
s
s
Þegar þér kaupið lyftiduft (
frá oss, þá eruð þér ekkis
einungis að efla ísIenzkanS
iðnað, heldur einnig aðS
tryggja yður öruggan ár-S
angur af fyrirhöfn yðar. S
Notið því ávallt „Chemiu)
lyftiduft“, það ódýrasta og)
bezta. Fæst í hverri búð. ^
$
Susan Morleys
ALLIR.
Chemia h f.
| AB ^ inn &
: hvert heimili!
w
f........ . ,, «.«. • S «J|». * * • « . ■ • ju,n
AB 6
Hún minntist þess að hafa einu
sinni.hitt hann með Hugo Faulk
land í London, enda þótt hún
hefði ekkert kynnzt honum þá.
Og hún minntist þess, að hann
hafði 'haft orð á því við hana,
að hann væri að semja leikrit
með þessu nafni ,eða hefði að
minnsta kosti í hyggju að gera
það. Hún las auglýsinguna á
nýjan leik og staðnæmdist góða'
stund við nafn hans. Og um leið
heyrði hún málróm hans út und
an sér. Hún leit við og sá, að
hann var að koma út úr leik-:
húsinu í fylgd með öðrum ung'
um manni.
Hann horfði, sennilega fyrir
tilviljun eina, í átt til hennar,
og hún brosti við honum. ■—•
Hún treysti því sýnilega, að
hann mypdi þekkja hana aftur.
Hann ætlaði að ganga fram
hjá henni, en hún snerti létt
við öxl hans.
„Lambert Garland“, sagði
hún, „hinn frægi leikritahöf-
undur. Mannstu ekki eftir
mér“.
Hann snerist á hæli og leit
við henni. — Hann varð stein
hissa og roðnaði og fölnaði á
víxl eins og skólastrákur, sem
staðinn er að óknyttum. Hann
var laglegur sem fyrr. Ljóm-
andi laglegur. — Fýrst í stað
kom hann engu orði upp, en
svo fékk hann allt í einu málið
og orðaflamurinn kom eins og
árstraumur:
„Frú Faulkland. — Frú Faulk
land. — Það getur ekki verið.
— Hvernig getur það verið?
En bíðum við . . . .Ég frétti
nýlega, að þú værir flutt hing-.
að í sveitina . . . eða hefðir ver
ið hér um slóðir, að minnsta
kosti. — En . . . “
Hún greip fram í fyrir hon-
um til þess að losna við óþægi-
legar spurningar. Hún horfði
framan í hann alvarleg í bragði.
Hann roðnaði enn meir við
að vita hana horfa á hann. ■—
Hann var öldungis ruglaður og
gat ekkert nema stamað út úr
sér einsatkvæðisorðum öðru
hvoru. En hann þurfti eitthvað
mikið að segja og hún gerði
enga tilraun til þess að hjálpa
honum við að koma því út úr
sér, enda þótt hún þættist vita,
hvað það var. Hann stóð á önd
inni og bandaði frá sér með
hendinni.
„Það er . . . Þetta er mitt
leikrit. — Mannstu eftir því?
Ég sagði þér frá því í London.
— Við hittumst einu sinni þar.
— Það er . . . það er Rebacca.
Það er ekki óhugsandi að ég
geti gert samning um að það
verði tekið til sýningar í Lond
on. Héðan förum við með það
til Shaftesbury. .— Sýningarn
ar gengu heldur vel hér. — Við
förum eftir hálftíma. —■. Vagn-
arnir eru tilbúnir. — En
kannske kem ég hingað seinna.
„Þú mannst þá eftir því, að
þú sagðir mér frá því í Lond-
on?“
Hann kannkaði kolli. —
Hann sneri sér að unga mann-
inum, sem með honum var.
Hann var snyrtilegur til fara,
geðugur í útliti með mikið,
hrokkið hár.
„Tom. — Ég get ekki farið
strax. — Ég kem steinna. — En
þið verðið að fara strax ef
hægt á að vera að hafa sýningu
í Shaftesbury annað kvöld. —
Ég leigi mér vagn í fyrramálið.
— Ég get ekki farið alveg
! þi
strax. — Það er kfimið meira
en ár síðan ég hitti frú Faulk
land síðast (hann gleymdi því,
að hann var nýbúinn að segjast
hafa hitt hana aðeins einu sinni
áður) og ég verð að tala við
hana. Við höfum svo margt til
þess að tala um. — Það er að
.segja . . . „bætti hann við
feimnislega og það dró skyndi
lega niður í honum . . . „Það er
að segja, ef hún þá hefur nokk
urn tíma til þess að tala við
mig“.
„Það er alltaf nægur tími til
.þess, Garland“, sagði hún,
ennþá alvarleg í bragði eins og
fyrr. ,,Þú þarft ekki að taka
>ér neinn leiguvagn. — Við get
um talað saman á leiðinni".
Hann skyldi ekki, hvað hún
var að fara. — En svo rann
ljós upp fyrir honum og hann
gapti af undrun, — Hann fór
að stama á ný.
„Ég ætla að koma mér þér,
j Lambert". Hún brosti. „Viltu
■það kannske ekki? Það hlýtur
að vera eitthvað verkefni fyrir
mig í leikflokknum. — Alltaf
getur einhver leikaranna
veikzt, og þá geturðu látið mig
hlaupa í skarðið11.
„Ertu líka leikkona?11
„Því ekki það? Ég hef ekk-
ert að gera og mig hefur lengi
t langað til þess að ferðast um
landið“.
| „En þú hefur aldrei leikið".
„Hef ég það ekki“? Hún var
I grafalvarleg og sakleysisleg á
jsvipinn rétt eins og hún væri
' stórlega móðguð.
j Þau skellihlógu bæði. Hún
| brosti og laumaði hendi sinni
undir handlegg hans.
Allt var klappað og klárt.
FJÓRÐI HLUTL
HEIMURINN.
1.
Þau sátu í vagni hans á leið-
inni til Shaftesbury. — Hann
sagði henni allt af létta um
hagi sína og hvað á daga hans
hefði drifið, síðan þau hittust í
London. — Hún hlustaði varla
á hann. — Hún sat þegjandi
við hlið hans með hendur í
skauti og var að hugleiða hvað
biði hennar á þeim nýju braut-
um, sem hún hafði af fúsum
vilja lagt út á. Hún vænti sér
1 mikils af félagsskap Lamberts.
Hún hafði alla tíð haft mikinn
áhuga á leikljst. — Hún hafði
einmitt verið að hugleiða,
hversu yndislegt það hlyti að
vera að koma fram á leiksviði,
þegar fundum þeirra bar sam
an fyrir framan leikhúsið í
, Dorchester. — Hún hafði ver-
ið að rifja upp fyrir sér í hug
anum, hvert yndi hún hafði af
i að fara með Hugo í óperuna í
Convent Garden. Kann.ske
jmyndi hún. einhvern * tíma
seinna fá tækifæri til þess að
1 koma þar fram. -— Enginn vissi
neitt um það. Og svo kom Lamb
ert upp í hendurnar á henni
eins og kallaður . . . Einkenni-
leg tilviljun.
*
*
\
$
Lambert fór að segja henni
af tilraunum sínum í þá átt að
fá einhvern meiri háttar leik-
flokk til þess að taka Rebeccu
hans til sýninga. — Það hafði
gengið heldur illa. — Það virt
ist enginn fá áhuga á þessari
' frumsmíð hans, að minnsta
kosti ekki þeir, sem höfundur-
iinn hafði mesta trú á að gætu
1 gert hana fræga. •— Loksins
hafði hann komizt í kynni við
fornvin föður síns, Tom Jeily
frá Colchester. — Sá hafði á
sínum tíma safnað miklum auði
vegna þess, að hann hafði gert
mikilsverða uppgötvun í sam-
bandi við framleiðslu á skóá-
burði, sem við hann var kennd-
ur og kallaður „Jellys Jelly“.
Tom Jelly greip fegins hugar
tækifærið til þess að geta gert
syni síns létna vinar greiða,
fþegar mikið lá við, og bauðst
til þess að kosta sýningar á
leikum svona fyrst í stað, ef
ske kynni að unnt væri að
vinna höfundinum viðurkenn-
irigu. Það dró ekki' úr karlin-
um, að honum fannst aðalsögu
hetjan, Raymond, vera í raun-
inni talsvert líkur sér, og hann
var svo barnalegur að telja sér
trú um, að hann kynni að geta
■ aukið á frægð sína með þessu
vinarbragði við hinn unga lista
mann, Lambert Garland. —
Sjálfur var Tom Jelly í nánym
kunningsskap við konu hins
miklá leikstjóra, Pringle Mac-
I Jkgoull, og ihenni tókst fyrir
J hans orð að vekja áhuga manns
síns á verkinu. Og svo kom,
n
um sföðvun atvinnureksfurs vegna
vanskila á söluskafti
Samkvæmt kröfu tollstjórans í Reykjavík og
heimild í 4. mg. 3 gr. laga nr. 112, 28 desember
1950, verður atvinnurekstur þeirra fyrirtækja
hér í umdæminu, sem enn skulda söluskatt 8.
ársfjórðungs 1952, stöðvaður, þar til þau hafa
gert full skil á hinum vangreidda söluskatti á-
samt áföllnum dráttarvöxtum og kostnaði. Þeir,
sem vilja komast hjá stoðvun, verða að gera full
skil nú þegar til tollstjóraskrifstofunnar, Hafn-
arstræti 5.
Við framkvæmd lokuharinnar verður enginn
frestur veittur.
Lögreglustjórinn í Reykjavík, 17. nóv. 1952.
Siprjón Sigyrlsson.
Smurt forauð. S
Snittur. £
Til í búðinni allan daginn. ^
Komið og veljið eða símið. ^
Síld & Fiskur.j
Ora-viðgerðir. \
Fljót og góð afgreiðsla,
GUÐL. GÍSLASON,
Laugavegi 63, \
simi 81218. §
-------------------)
Smurt brauð \
£>á snittur. $
Nestispakkar. )
Ódýrast og bezt. Vin-^
samlegast pantið með
fyrirvara.
MATBARINN
Lækjargötu 6.
Síml 80340.
----------------------$
Köíd borð oá £
foeitur veizlu- <[
matur. *
Síld & Flskur.j
Minninöarsoiöld i
dvalarheimilis aldraöra *JðS
maima fást 4 eftirtðlduna V
etöðum í Reykjavík: Skríf-V
*tofu Sjómannadagsráð* )
Grófin 1 (geigíð inn fríi J
Trvggvagötu) sími 82075,1
íkrifstofu Sjómannafélagi Í
Reykjavfkur, Hverfisgötu V
8—10, Veiðafæraverzlunin V
Verðandi, Mjólkurfélagshúað
inu, Guðmundur AndréssonV
gullsmiður, Laugavegi 50. $
Verzluninni Laugateigur,)
{ Laugateigi 24, Bókaverzl- V
S tóbaksverzluninni Boston, í
S Laugaveg 8 og Nesbúöinni, S
{ Netveg 39. —I HafnarfirOi í
{ fejá V. Long. i
{--------------------- *
; Nýia sendi- í
s foílastöéin h.f. >
hefur afgreiðslu í Bæjar-•
bílastöðinni í Aðalstræti^
16. — Sími 1395.
S
MinninöarsDlöId
BarnaipítalaajóO* Hringtlnaýj
eru afgreidd í Hannyrða-:
verzl. Refill, Aðalstrætt 12. ^
(áður verzl. Aug. Svend t
»en). í Verzlunni Victpr|
Laugaveg 33, Holta-Apó-1
teki, Langhuúsvegi 85, i
Verzl. Áífábrekku við Suð- l
urlandsbraut oæ Þor*teina-t
búð, Snorrabrau* 61. ^
i Hús og íbúðir \
{ af ýmsum stærðum ; í )
{ bænum, útverfum bæj-S
( arins og fyrir utan bæ-$
{ inn til sölu. — Höfum )
S einnig til sölu jarðir, S
{ vélbáta, bifreiðir og)
{ verðbréf. V
S Nýja fasteignasalan. J
, Bankastræti 7. ?
{ Sími 1513 og kl. 7 30— )
{ 3.30 e. h. 81546. ).
----------,—-------->
fRafíaönir oá ,. . .)
(raftæklaviSöerðir J
{ Önnumst alls konar við- y
S gerðir á heimilistækjum, )
S höfum varahluti í flest V
^ heimilistæki. önnumst >
) einnig viðgerðir á olíu- /
^ fíringum. '

) Raftækjaverzlxinm |
S Laugavegi 6-3. ý
S Sími 81392. V