Alþýðublaðið - 28.12.1952, Qupperneq 5

Öskar Jónsson:
Aukin markaðsleif - svar okkar v
lokun brezk
arins
Jólatrés-
skemmtanir
MIKLUM óhug slær það á ekki helði mei.ra komið heím magn. en þó tel ’ég að okkur
landsmenn, að Bretar skuli ■ en ca. 50 milijónir kr. i gæti tekizt að selja nokkurt
íiafa lokað brezka markaðin-1 Nú í ár höfum við til októ- magn af hertum fiski til ,við-
lim fvrir íslendingum og að fá-; berloka fLutt út ísuð 25.8 þús. bóíar við það, er við .seljum í
snenn útgerðarmannaklíka í tonn, framan af árinu til Bret- ár. Þarf þá fyrst og frernst að
Grimsby og Hull skuli vera 1 lands, en seinni hluta ársins til herða aiian hinn srnærri þorsk.
frumkvöðlar að þessum verkn- j Þýzkalands. Er betta alls að Útflútninsur okknr í ár mun
aði; það er einsdæmi. En aðrir verðrnæii .31,5 milljónir eða verða 2500-3000 tonn. en aftur
geta haft sína skoðun á þessu; ' maira en hálfu minna en s.
anín skoðun er sú. að brezka 1. ár.
stjórnin eða hennar legátar j Munurinn er ca. 39 milljónir
standi þama á bak við, og sann króna. en að fiskmagni munar
anlega leggur brezka stjórnin það rétt um helming.
blessun sína yfir ódæðið, vit- ] Nú þurfum við því að finna
andi að hún er með því að markað fyrir 45 þús. íon'n af
brjóta bæði samninga milli ís- fiski í stað þess, er áður var
lendinga og Breta sem og al- selt í Bretlandi, og er þá stuðst, ur fóru smásendingar í fyrra
|>jóðalög. við það magn, er v:ð fluttum og undanfarin ár þangað. Þá
Fámenn klíka í Bretlandi er,þangað út árið 1951. I haf a Norðmenn flutt út til 15.
gagnvart okkur ábyrgðarlaus, j Segjum nú ag v;g ýmist nóv. s.l. 21,5 þús, tonn af nið-
en ábyrgðin hvflir öll vegna hertum þennan fisk. frvstum ursoðnum fiskafurðum fyrir
bessara misgerða a herðum hann ega hann yæri unninn f um 220 milljómr ísl. króna.
forezku íhaldsstjórnarinnar. niðursuðu. Ég ték hér dæmi, Mest tiX Bretlands og. N.-ír-
Ég býst við að enginn - æm ég skai viðurkenna að eru lancls’ sambandslýðveldanna í
ekki einn einasti íslendingur handahófi, en þó Afnku, Bandankjanna oe^flein
— vilji neina samninga við gefa nokkra hugmynd um leit,landa minna
Breta, ef við eigum að fara að að |eiðuin
semja um afhendingu á einum | Segjum að af þessum 45 þús.
þumlung af því sannanlega sem áður hafa verið
fyrir börn félagsmanna verða haldnar i Sjálfstæðíshús-
inu dagana 2. og .3. janúar næstk. og hefjast kl. 3 e. h,
Aðgöngumiðar eru afgreiddir í skrifstofu félagsins,
' Vonarstræti 4. . ..
Stjórn Y.R.
erú Norðmenn búnir að flytja
út hertan fisk tii 15. nóv. s.l. j
að magni t'l 20.7 bús. tonn.!
mest til Ítalíu (5,6 þús. tonn).
til brezku Vestur-Afríku (8
þús. 'tonnl. en til ítkliú mun
svo til ekkert vera flutt í ár
frá ídandi af hertum fiski. Aft
tíes.
verður haldinn í Félagsheímilinu mánudagirm
klukkan 8,30 síðdegis, stundvíslega.
Umræðuefni: Samningarnir.
Stjórn Launþegadeíkiar V.R
MINNINGARORÐ —
# »
Ogmundsdóttir.
Fædd 4. júlí 1880. — Dáin 20. septemfoer 1952.
magn. Mestur MIG SETTI HLJQÐA, er ég
hlutinn greiddur í hörðum hejmði lát vinkonu minnar,
gjaldeyri. j Ágústónu Ögmundsdóttur. Ég
Eftirspurn eftir hertum fiski hafði venið fjarverandi úr bæn
landgrunni, sem þegar er af- Éutt á brezkan markað, séu til brezku, belgisku og frönsku! .un* ®n'-biðst ekki við ððru en
girt' okkur til handa. Hitt er q<t/o ýsa og steinbítur eða 3600 nýlendnanna í Afríku er mik- ^ ^ s3a kana sem iyr^, er
sanni nær að fara að láta bæði mnn. Það væri nú verkað fyrir jl. einkum hinum smærri teg-^ kíemi deiin- en Þa Vtír nun
-- • • » --------- - ... - sýnilegt að ^11- Hún hafði hnigið niður.
þá Bretana vita og aðra rán- u.S.A.-markað. Útíiutt magn undum fisks. Er
yrkjudýrkendur, að við mun-; yrði funurmiS ca. 1000 tonn að þarna eru miklir og vaxandi, vrið vinnu sína a hemuli Þor-
íim' innan ekki langs tíma færa verðmæti að frádregnum. um- möguleikar fyrir afurðasölu I ,stsins sonaf Efstasundi
merkjalínu okkar utar og mun búðum, sem greiða þarf að fyrir íslendinga, og verður að 22’ °§ t>ar fékk hun að deyía í
ekki láta staðar numið fyrr mestu í gjaldeyri, 9 millj. kr.,
®n allt landgrunnið, sem er sem er vinna 0g hráefni. Flat-
okkar óvéfengjanlega eign, er fiskur> sem einnig væri frystur
innan okkar eigin umráða. fyrir ca. 5 milljónir. Unníð í an sagt, tel ég hreínan óþarfa
Þetta mun seinni tíminn leiða niðursuðuverksmiðjum 2 þús.1 að klæðast sekk og ösku, þótt
í Ijós að er okkar réttur, þegar tonn fyrir ca. 4 millj. Unnið illa ínnrætt útgerðarmanna-
nýta þá eftir því sem frekast
er unnt.
Af því, sem hér er að fram-
meira réttlæti heiur setzt í
sem harðfiskur c*a. 38 þús. klíka í Bretlandi reyni að
foæstu stöður stórþjóðanna. En tonn, sem yrðu að fullunninni beygja okkur Íslendínga til
nú er til of mikils mælzt, þeg- útflutningshæfri vöru ca. 6800 hlýðni. Þeir þekkja okkur þá
ar legátar flestra stærstu þjóð- tonn, að verðmæti fob. ca. 55 illa, ef þeir halda að það takist.
anna traðka á réttindum millj. Hefðum við þá hagnýti Því þótt okkur grelni hér á um
smærri þjóðanna, að ætlazt til a)lt magn, sem áður var flutt margt innanlands, þá stöndum
að þeir virði þau lög, sem fsað til Bretilands (miðað við við allir með gerðurn stjórnar-
íryggja eiga rétt þess smáa. | arið 1951) Fyrir það rrtagn innar í landhelgismálinu.
Við getum og verðum að
En hvað er þá hér til ráða? fékkst þá ca. /0 mÁllj. króna,
Eigum við að iáta Bretana ®g reikna þó ekki nema
svelta okkur til hlýðni? Eigum
við að hefna harma okkar?
Ég svara báðum þessum
spurningum neitandi. Hefnd
foýður alltaf annarri hefnd
foeim og er beint á móti lög-
máli lífsins.
Við skulum* heldur leita
nýrra úrræða. Hver eru þau?
Svo munu menn spyrja.
Ég mum nú leitast við að
svara bví frá mínum bæjardyr
umr séð.
Árið 1951 fluttum við út ís-
aðan fisk til sölu á erlendum
markaði 52,3 þús. tonn fyrir 70
millj. króna. Mest mun þetta
hafa farið til Bretlands. Ekki
er mér kunnugt um hve mikið
foefur komið tál baka beim, þeg
ar frá er dreginn allur kostn-
aður úti, en trúað gæti ég að
ca. 50 milljónir vegna frádrátt-
höndum ástvina sinna eftir
fáa da^a.
Ég þekkti þessa mætu konu
í fjölda ára. Hún og maður
hennar bjuggu í sama húsi og
ég og börn mín; og höfum við
varla kynnzt jafn ágætu fólki
sem þeim hjónum og Oornum
þeirra.
Þessi góða kona var mér
eins og bezta móðir, enda ein-
kenndu hana þeir eðliskostir,
að líkna og hjálpa hvar sem
hún gat því við komið; og svo
eiginlegt var henni þetta, að
svara þessu með því eina rétta hún mundi lítt eftir því, hvað
ar a
o. fl.
™UJom‘.. 7,u , 7 :: svarið, sem við getum rétt að
tollum, londunarkostnaði ;þeim ^gjzndv. Við emm ekk-
Bretlandi. En nú sam-
Agústína Ögmundsdóttir.
Svo gengur fram guðdómleg
| elska
um grýtta sem blómgaða jörð;
hún áfram eins ljúflega leitar,
hvort leiðin er mjúk eða hörð.
Svo var ævibraut þessarar
I merku ágætiskonu sem þessar
kraftar hennar þoldu.
1 ijóðiínur lysa; og væri vel, ei
Það mátti segja, að hún sam heimurinn, væri byggður slík-
einaði það bezta úr fortíð og mönnum.
, , ., . . ert upp á ykkur komnir, við
kvæmt rrunum utreikmngi, og förum nýjar leiðir ^ ekki, _
er þa tekið til )t til ver sms t verður æriað> að Bretar ætli að ’nutið* Mun olst UPP a íyrir“ ! Ágústína heitin Ögmunds-
dag að mestu leyti, getum vrð ^ þrælatökum, að 'imyndarhfiiimli hjá stórbrotmni d6ttir var fædd 4. julí 1889 að
fengið 1^ gialdeyri ^ fyrir ^ yr_r- loka alls sfaðar mörkuðum okk ínyndálkonu í^Dölum^ þar sem Breiðabólstað í Dalasýslu. Þar
ólst hún upp hjá merkiskon -
unni Eiisabet Baldvinsdóttur,
Þaðan giftist hún eftirlifandi
nefnd 45 þúsund tonn ca. 73 an ^ f þ&)rra
samvelaislönd-
milliónír, auk þess er kæmí
fvrir beinamjöl úr þessum
fiski, sem gæti %rerið 2—4
mililj. kr.
um se.
En til þess nú að halda eldd
Áuður djúpúðga festi bú, og
var Ágústína heitin það heil-
steyptasta og bezta úr hiríum
að sér höndum parf islenzka' g^mla, góða tíma,.þar sem trú- mannj sfnum Kristjáni Niku-
ríkisstjórnin í samráði við sölu mennska, iðjusemi og mynaar- íássyni 28. september 1912; og
Það kann nú einhver að samtök þau, er annast sölu ís-! bragur var 1 helðri hafður’ a;
segia, að ekki sé gott að hrúga lenzkra 'sjávarafurða, að senda .samt .. llknarlund- sem. “d*®1
meíru á U.S.A.-markað af rninnst 6—8 rnenn til markaðs 1 horfðl 1 neina J;ðrn: 11111 1 Vlnnu
fiystum fiski; en þeir, sem leitar tíl Aíríku, Asíu, Suður-
kunnugir eru þar, telja mikla, Ameríku og e. t. v. víðar.
e. t. v.
móguleika á sölu á miklu Þurfa það að vera duglegir
meira maerrí af frystri ýsu og verzlunarmenn, vanír verkun
st.einbítsflökum á góðu verði. ■ og gölu ísienzkra sjávarafurða,
Með sölu á harðfiski er míkíð í
óvissu, þegar selja á aukið
Verkamannafélðgið Dagsbrún:
fyrir börn félagsmanna verður í Iðnó 8. og 9. janúar næsí
komandi kl. 4 e. h.
Vegna nýafstaðins verkfalls verða aðgöngumiðar
seldir á 10 krónur fyrir barn.
Síðar verður tilkynnt hvenær sala aðgöngumiða
foefst.
Stjómin.
I
daginn, sem hún var jörðuðj
hefðu þau átt 40 ára hjúskap-
, , arafmæli, hefði henni enzt líf.
brögðum og hushaldi var nun Þau eignuðust tvo sonu og
eins hins nyja tima, svo heim eina dóttur_ Qg ber hún nafn
ili hfinnar har,.af, að ,sn^rtl“ fóstru hennar, sem henni þótti
mennsk-a og hattvisi a allan eins vænt um og væri hún móð
hatt. Þo voru efmn alttaf litil, ir hennar
Og það þarf að gera meira, það hvl m&5ur hermar er heilsutæp , þorsteinn sonur þeirra er
þarf að skapa duglegum mönn- ur verkamaður, en cirengur kvæntur Sigríði Arndal, Sumar
hinn bezti og sivinnandi heim- liði j>Qrbjörgu Einarsdóttur, en
ili sínu allt, sem ma al goos K[isabet gift Jóni Stefánssyni.
vera, enda sarnbuð þeirra alit- gr hún húsett f Vestmannaeyj
sam' m.en bræðurnir í Reykjavík.
um, þar til hæfurn, skilyrði að
setja sig niður í fjarlægum
löndum til að höndla á eigin
spýtur eða . öðruvísi eftir því
sem bezt hentar á þessum og
þessum stað. Sömu sarntök og
ég nefndi áðan og íslenzka rík- ser'
ið verða að kosta allt, sem af
þessu leiðir.
Ef við tökum. nú hraustlega , . ...
til starfa og látum hótanir vel með etfdríarand1 J,oð-
Breta ekkert á okkur fá, höld- lmum eftlr Steingrim Thor*
um oldtar striki, bá höfum við stemsson.
sóma af, en ósóma ef við sýn- Sem berglindin bunar að hafi
um Bretum nokkra undanláts- svo bifðfara, tárhrein og/svöl;
semi. Við verzlum við þá eftir og jafnt sem um liljugrund
af hin bezta. Þau voru
hent um allt það góða,^ sem Ágústina heitín og Kristján.
herrni vhtist askapað að lata af bjuggu lengSt í Reykjavík.
Börnin eru öll ríin mannvæn-
ieiða, hvar sem hún var
eða liverjum sem hún kynnt-
ist.
Þessari látnu vinu minni má
því sem víð getum og þurfum,
Ijúfa
'íFrh. á 7. síðu.) hún liður um harðgrýtismöl.
Iegustu, og hefur fjölskyidulíf-
ið verið hið bezta. Það má því
geta nærri, að hennar er sárt
saknað af eiginmanni og börn-
um og að jólin hafa verið dap-
urleg, ekki sízt fyrir hann, sem
nú er orðinn við aldur og
heilsutæpur.
Ég ætlaði að láta þessar fáu
línur koma á afmælisdaginn
(Frh. á 7. síðu.)
ABS