Alþýðublaðið - 28.12.1952, Blaðsíða 6

Fram haldssagcm 85
UNDIRHEIMAR 06
hvessti augun á fyriríerðar-' endurminningar. Hún myndi
Frá D&riSni
loulheinu:
mikinn lögfræðing'inn. Hún
var vel á verði. Hana grunaði
að ráðagerðir hennar myndu á
síðustu stundu mæta í óvænivi
mótspyrnu úr þessari átt. Hún
var píreygð og þungbrýnd.
Hateh vafði teppið utan af
Lambert litla og lét hann á
gólfið. Drengurinn stóð í fæt-
urna og studdist við hnéð á
honum. Tulse þurrkaði svitann
af enrlinu. Hann hafðí varla
við að þerra af sér svitann.
enda þótt frekar svalt væri
inni.
aldrei samþýkjk'ja að láta
drenginn af hendi, en ég full-
vissa yður um það, herra Tul-
se, að þegar allt er komið í
kring, þá skal ég taka að mér
að sætta hana 'með einhverju
móti við orðinn hlut, ef þér
gerið nægilega góða kosti.
, Hann horfði á hana með fyr-
irlitningu. Hann vissi að hún
myndi aldrei skipta ,,sölu-
verðinu“ við móður barnsins.
Hann þekkti hana of vel til
þess. Hún var eltkert nema pen
| ingagræðgin. Honum sló fyrir
A ANDLEGUM VE'JTTVANGI
Þá er aðalhátíðin liðin, og
Jón minn strax orðinn fúll og
vondur út af kostna&inum. Síð-
Ustu dagana fyrir jólin getur
foann orðið svo ósköp sálrænn,
|>að dugar ekki að vera alltaf
að hugsa um hvað hvaðeina
kostar, segir hann; það eru
©kki jól nerna einu sjnni á ári,
segir hann. En þegar svo jólin
eru liðin, þá fær hann eftir-
Jþanka af öllu saman, og þá er
nú svona og svona með sálræn-
una hj<á iionum Jórd. Þannig er
það með allar þær mörgu mann
eskjur á meðai vor, sem ekki
hafa þroskað sig til dvalar á
hinu sálræna plani,' heldur
skreppa þangað bara endrum
Og eins á hátíðum og tyllidög-
urn. Ég er ekki að lá honum
Jóni minuni það; síður en svo;
þetta sáli-æna er ekki öllum gef
ið, og það kann vel að vera eitt
hvað til í því hj.á htonum, að það
sé annað, sem dugi mönnum
hetur í púlinu við höfnina. En
ég segi það nú samt, að ég
hefði oft kosið það, þegar hann
er orðinn fúll og snúinn upp í
hrútshorn strax á þriðja eða
fjórða í jólum, að hin sálrænu
éhrif hátíðarinnar hefðu tök á
honum dálítið lengur, — að
minnsta kosti fram yfir þrett-
éndann.
En nú er ég í óðaönn að und-
jrbúa nýársspána; bæði þessa
ahnennu fyrir þjóðina, og svo
lika fyrir prívatmanneskjur, og
það er mikið starf og örðugt,
gérstaklega hvað einbeitingu
hugans áhrærir. Maður verður
að vera í stöðugu sambandi,
jafnvel þótt maðv.r hafi yfir
ýmsum hjálpartækjum að ráða.
í síðusbu utanlandsför rair.ni,
þá komst ég til 'dæmi- yfir
nokkur hávísindaleg tækj í fag
inu, og það vantar vi;. /. ga
ekk:, r.3 þau eru hárnákvæm,
en svona er þs.ð nú samt, að ég
er ekki viss um, að þau eigi
jafnvel við loftslagiö hérna, —
hið sálræna loftslag, meina ég,
■— eins og þessi gömlu, góðu,
þjóðlegu hjáipartæílc!, spilin og
kaffibollinn! Það c-r alltaf eitt-
hvað svo öruggt við þetta hvort
(tveggja; þetta er það, sern hver
maður skiiur; enda þótt það sé
auðvitað gaman að geta háft
hin tækin, þessi fínu og marg-
brotnu, uppi á boröi hjá sér;
það samiar viðskiptavinunuin,
að þetta sé ekkert íúsk hjá
manni. Og margir þeirra, sér-
staklega sem hafa ferðast er-
I Tulse sá á augabragði að! brjóst. Hvílíkt hyldýpi óheil-
það var ekkert um að villast. i inda og illmennsku, að heimta
Ekki minnsti vafi. Þetta barn
var af ætt Tivendale lávarðar.
Drengurinn var líkari í Tiven-
dalsættina en móðir hans: Há
kinnbein, fagurlega laga, nef,
kolsvart og hrokkið hárið. Tul-
se var ýmsu vanur af hálfu
fjármuni fyrir barn annarrar
konu. En bamið varð hann að
fá. Hann átti engra annarra
kosta völ en semja við hana.
enda þótt honum væri það
mjög á móti skapi eins og allt
var í pottinn búið. Hann rei
þessarar kerlingarskrukku, og ^ á fætur og strauk svitann af
í þetta skipti var hann sér í j enninu í ákafa.
lagi tortrygginn, þegar hún i Eg hef ekki minnzt neitt á
boðaði komu sína. En hún varð þetta við lávarðinn. Eg hef
að viðurkenna, að pilturinn ekki viljað vekja með honum
var Tivendale. Því varð ekki neinar tálvonir né eiga á hættu
neitað, að hann sór sig í ætt- að hann verði enn fyrir von-
ina.
j Hann leit á móður Davann-
’ ey. Tulse vissi ósköp vel, vit-
anlega miklu betur en kerling-
in, að hann hafði enga laga-
heimild fil þess að taka við
drengnum. Þegar hún kem
brigðum. Nóg' er komið af
slíku. En ég get ekki gengið
að þessu nú nema láta hann
',sjá drenginn. Ef hann sam-
þykkir......
Hann gekk til drengsins og
gerði sig blíðlegan í framan til
með Glory til hans fyrir fimm þess að vinna traust hans.
árum, þá var aðstaðan öll öhn- ] Drengurinn snéri sér undan en
ur. Móðir Davanney var i
raun réttri hin eiginlega fóstra
hennar og forsvarsmaður. Lam
bert átti lifandi og andlega
heilbrigða móðu.r á lífi og fað-
ir hans var víst á lífi líka. For-
j eldrarnir áttu vitanlega tilkall
j til barnsins og kerlingin gat
ekkj. ikomið féam fyrjir hans
hönd nema í umboði þeirra. ..
Og þó.......
Gamla konan tók til máls.
! Það var eins og hún hefði les-
ið hugsanir lögfræðingsins.
„Þér þurfið ekki að óttast
neitt, hvíslaði hún smjaðurs-
lega og lævíslega. Það er alls
ekkert. að óttast. Frú Faulk-
|and mun ekki trufla ráðagerð-
ir okkar hið allra minnsta.
Veit hún af því að þér fór-
uð með drenginn hingað? —
spurði lögfræðingurinn.
Nei, ég sagði yður í bréfi
mínu, að þetta yrði að komast
í kring án hennafr vitundar.
Henni þykir vænt um barnið
svo sem eðlilegt er. Auk þess
er henni ekkert sérlega hlýtt
tsl lávarðarins. Þéjr rvitið, að
skipti þeirra frá fornu fari
skildi ekki eftir neitt góðar
lenais, vílja heldur, að maður
noti þau, og þá g'trir maður
það, og tekur auðvitað dólítið
meira fyrir, — en s^álf treysti
ég bezt á spilin, — og kaifiboll-
ann!
Jæja, — í andlegum friði.
Dáríður í»ullieinis.
Tulse tók í hönd hans og vildi
leiða hann burt. Lambert litli
horfði á þau til skiptis, móður
Davanney og skáldið, eins og
til þess að fá samþykki þeirra.
til þess að fara með þessum ó-
þekkta manni. Þau kinkuðu
bæði kolli framan í hann og
Lambert litli tók utan um feit-
an fingurinn á lögfræðingnum
og trítlaði með honum í áttina
til dyranna.
En rétt í því opnaðist hurð-
in að herberginu og lítil, krækl
ótt og skorpin mannvera birtist
(I dyrunum. Móðir Dajyanney
þekkti Tivendale lávarð varla
fyrst í stað. Hann gat varla
gengið. Fæturnir voru örgrann-
ir og holdlausir og svo virtist
sem (þelir fengju varla borið
líkamann uppi jafngrannur og
hann þó var.
Tulse, Tulse, skrækti lávarð
urinn. Komdu hérna og hjálp-
aðu mér.
Hann þagnaði, þegar hann
sá, að það voru gestir hjá lög
fræðingnum. tlann , virti að-
komufolkði fyrir sár. Svo
þekkti hann móður Davanney,
hoi’fði ýmist á hana eða dreng
inn og rak upp skræk mikinn.
Drengur, drengur, farðu nú
norður og niður. Þú sagðir mér
í nótt, þegar ég kom til þín í
Millington Lane, að barnið
hans Oharles míns sálaða
væri stúlka. Þú laugst þá að
mér, kerlingin, já, bara laugst
að mér. Hann öskraði og stapp
Susan Morley:
HMUR.
aði niður fótunum framan í
móður Davanney og augun
gneistuðu af tryllingi og ilsku.
Eg vissi, að það var drengur,
ég vissi það, . . ég vissi það.
. . Nú veit ég að það er dreng-
ur.
Tulse leið mjög illa. Tiven-
dale lávarður var ruglaður.
Hann lifði allur í fortíðinni.
Honum fannst að það hefði
verið nóttina áður, sem hann
fór í heimsóknina til móður
Davanney og fékk að vita, að
barn Charles sonar hans var
stúlka, en ekki drengur, eins
og hann þó hafði vonað.
Tivendale lávarður flóði í
tárum. Hann kraup á kné við
hlið litla drengsins og lagði
kræklulegan handlegginn utan
um hann.
Ó, Charles, Charles minn.
Elskú litli drengurinn minn.
Tulse þurfti ekki frekari
vitna við. Hann varð að ákveða
sig og það fljótt, gamla manns
ins vegna.
Hann snéri sér að móður
Davanney og bar ótt á.
Hversu mikið, kona? Hvað
seturðu upp? Bíddu, heyrðu,
en faðirinn? Faðirinn getur
engu breytt efíir á, er það?
Sú gamla brosti. Hún
hvessti augun á lögfræðinginn
undan loðnum brúnum.
Hvað er klukkan? spur'ði
hún.
Tulse horfði á klukkuna
sína ósjálfrátt og braut heil-
ann um hvað það kæmi þessu
máli við.
Hún er rúmlega tíu.
Ne,i íaðirinn breytlr þessu
ekkert eftir á. Það er engin
hætta á því, bara ef upphæðin
j er sanngjörn, .... nógu sann-
gjörn til þess að við þrjú get-
um skjipt Ihenni upp á milli
okkar og þó komið verulegt í
hlut hvers. En annars legg ég
til að Tivendale fari með dreng
inn burt úr borginni og það
strax. . . . Það er aldrei að
vita nema móðirin fái kast, t.
d. þegar ég segi henni frá því,
hvað orðið hefur af drengn-
um......
Lögfræðingurinn hrissti höf-
uðið og var óþolinmóður mjög.
Hann fer strax með dreng-
inn núna um hádegið. Eg skal
sjá til þess. Nú, hversu mikið?
Og svo þarftu að skrifa undir
pappíra. Eg vil hafa allt lög-
legt. Eg þarf að fá frá þér af-
sal fyrir drengnum til þess að
ekki verði sagt eftir á, að
ég hafi rænt honum. Allt verð
ur að vera löglegt, kona. Það
verður þú að skilja, að undir-
skrift hennar réttlætti í engu
gerðir hans, en hitt vissi hann
að fólk af hennar tagi bar í
brjósti dulinn ótta við alla
alla pappíra og bar í brjósti
takmarkalausa virðingu fyrir
þeim, jafnve(l þótt ógildir
væru. Hann var sannfærður um
að bæði hún og Hatch myndu
telja rétt lávarðarins ótvíræð-
/o/
Smurt brauð. j
Snittur. |
Til í búðinrii allan daginc *
Komið og veljið eða símið. \
Sfld & FiskurJ
Ora-við£erðír. \
Fljót og góð afgreiðsl#. ■
GUÐL. GÍSLASON, :
Laugavegi 63,
sími 81218. ■
Smurt brauð ■
oú snittur. :
Nestisoakkar. j
Ódýrast og bezt. Vin- ■
samlegast pantið með:
fyrirvara. I
MATBARINN
Lækjargötu 6. :
Sími 80340. i
Köid borð ofi
heitur veizlu»
matUr.
Síld & Fiskur.
Minnináarsoiöfd \
ivalarheimilis aldraðra sjó-:
manna fást á ef tirtölduna ■
stöðum í Reykjavík: Skrif- \
stofu sjómannadagsráðs, :
Grófin 1 (gengið inn frá:
Tryggvagötu) sími 80275, ■
skrifstofu Sjómannafélag*:
Reykjavíkur, tlverf isgötú í
8—10, Veiðarfæraverzlunin-
Verðandi, •Mjólkurfélagshúst-:
inu, Guðmundur Andi'ésson:
gullsmiður, Laugavegi 50,;
Verzluninni Laugateigur,;
Laugateigi 24, tób.aksverzlun:
inni Boston, Laugaveg 8,;
og Nesbúðinni, Nesvegi 39.;
í Hafnarfirði hjá V. Long,:
Ný.la sendb \
bífastöðin h.f. :
hefur afgreiðslu í Bæjar-;
bíLástöðinni í Aðalstrseti ■
16. — Sími 1395. :
Mmnln&ðrspföfd \
Barnaspítalasjóðs Hringsinj;
eru afgreidd í Hannyrða-;
verzl. Réfill, Aðalstræfi 12:
(áður verzl. Aug. Svend,-:
sen), í Verzluninni Victor, ■
Laugavegi 33, Holts-Apó-;
teki, Langholtsvegi 84,:
Verzl. Álfabrekku við Suð-;
urlandsbraut, og Þorst.euu-;
búð, Snorrabraut 61. !
Hús og íbúðir I
af ýmsum stærðum ð ■
bænum, útverfum bæj-:
arins og fyrir utan bæ-:
inn til sölu. — Höfurn ■
einnig til sölu jarðir,:
vélbáta, bifreiðir ag;
verðbréf. ■
Nýja fasteignasBÍan.
Bankastræti 7,
Sími 1513 og kl. 7,30-- \
8,30 e. h. 81546. :
AE « inn & l
■
B
hvert heimili! ■

AB 6