Alþýðublaðið - 08.01.1953, Síða 5

Viðtal við séra Árelíus Níelsson
f sfarf
ra líf oa meiri
Á Þ'RETTÁNDAKVÖLD
lagði blaðamaður frá Alþýðu-
Waðinu Ieið sína að Snekkju-
vogi 15 hér í bæ. Býr þar búi
sínu séra Árelíus Níelsson,
liinn nýkjörni og fyrsti prestur
Eangholtsprestakalls. Þar hef-
ar hann á leigu prýðilega íbúð,
. sem hann fékk leigða af ein-
skærri tilviljun og heppni, en
verður líka að greiða dýru
. verði. Hann sagði, að hinir ný-
kjörnu prestar bæjarins yrðu
nú sjálfir og úr eigin vasa að
' „greiða mjög háa húsaleigu, en
slíkt hefði aldrei áður komið
fvrir £ sögu prestastéttarinnar
' Jiér. Séra Óskar Þorláksson
hefði fyrstur orðið fvrir þessu,
en síðan 'þeir, sem seinna
ikomu, o.g kvaðst sr. Árelíus
fyrdr sitt leyti ekki geta greitt
svo háa leígu, sem raun er á,
nema með því að stunda einn-
ig kennslu, en hann kennir við
Gagnfræðaskóla Austurbæjar.
Húsaleigan tekur um það bil
tvo þriðju af öllum launum
hans. Allir aðrir prestar lands-
ins búa í prestseturshúsum og
greiða þeín flestir tiltölulega
sáralitla húsaleigu, .sem er frek
ar fólgin í viðhaldi og öðru
! sláku. En í lögum, er um þetta
fjalla, mun ekki gert ráð fyrir
(öðru en opinberri aðstoð. við
smáði prestseturshúsa, en ekki
t. d. húsaleigustyrk. Er við
höfðum gengið um hið vistlega
: Jieimili íjölskyldunnar, og
liann hafði sýnt mér hinar stór
höfðinglegu gjafir fyrrverandi
sóknarbarna sinna í Eyrar-
Ibakka- og Stokkseyrarpresta-
kalli, tókum við okkur sæti
inni á skrifstofu hans og hóf-
nm tal saman.
VroHORF FYRSTA
KENNIMANNS HINS
NÝJA SAFNAÐAR
— Hver eru fyrstu störf þín
í hinum nýja söfnuði og hvert
, leítar hugur þinn nú fyrét í
sambandi við hinn óplægða ak
ur kirkjulegs starfs, sem þú
sérð fram undan?
„Ég skal segja það strax, að
fyrirsjáanlegt eo erfitt og feiki
mikið starf fyrir mig og söfn-
uðinn. Ég hef þegar hafið
kirkjulegt starf í söfnuðinum
og hef nú haft um mánaðar-
skeið um 60 börn til spurjimga
í skólastofu niðri í Langholts-
skóla, sem er þó áð vísu mjög
öhentug sákir smæðar. Þó
myndi ég vilja hafa hér nokk-
unn annan hátt á. Helzt rnyndi
ég kiósa að hafa hvern árgang
fermingarbarna tvo vetur til
spurninga. Með því mvndi ég
kynnast þeim betur, skilja þau
betur, og með því móti myndi
ég geta kynnt þeim betur perl-
ur kristindómsins. Og ég
myndi vilja hafa enn annan
hátt á. Ég mvndi vilja fá hús-
næði til að halda barna- og
unglingasamkomur fyrár há-
degi hvem sunnudag. Annan
sunnudaginn mvndi ég t. d.
vilja tala við börn 7—12 ára,
láta þau lesa upp, syngja, sýna
kvikmyndir o. s. frv. Hinn
sunnudaginn myndi ég vilja
tala við börn 12—16 ára göm-
ul og hafa sams konar stundir
með þeim. Ég mundi segja
yngri börnunum sögur úr dag-
lega lífinu og spyrja síðan:
„Hvað getið þið lært af þessari
sögu, börnin góð?“ Ef til vill
segja þau sannsögli, kærleik,
hjálpsemi. „En er það ekki
kristindómurinn?“ spyr ég og
segja?
,.Það skal ég játa, að tíðast
verður mér hugjað til kirkju-
byggingan fyrir. söfnuðinn. Og
sem betur fer er utlitið gott..
Ég. minntist . fvrst. opinberlega
á kirkjubvggingu á gamlárs-
kvöld, og þegar hafa safnazt
nálega 5 þús. krónur. 500 krón-
ur bárust í dag úr Nessókn og
hvað hefur þú helzt um það að ( ars staðar, a. m. k. þar sem
skriftin voru á annað borð tíðk
aðar, á latínu. En.eru ekki nú-
tíma lærðir menn og andstæð-
ingar kirkjunnar ekki þó þakk
látir kirkjunni fyrir þetta a.
m. k.? 1152 máftu klerkar bua
hén kvæntir. en ckki eftir.
Fyrir. 1152 átti höfðinginn
bæði jörð og kirkiu, og prest-
DESINFECTOR
*t veilyktErtdl sótthreins
andi
ui é
vökvh
oauðsynleg-^
hverju heímili til (
sótthreinsunar é mun- ^
um. rúmfötum, húsgögj^
um, símaáhöldum, and-^
rúmslofti o fl Hefur )
unnið sér miklar vin-\
eaetdir hjé öllum. sein^
hafa Eotað hann )
þau svara því játandi. Er heim
kemur eru þau spurð, hvort
þeim hafi verið sögð saga úr
biblíusögunum. ,,Nei, að vísu
ekki, en við lærðum að þekkja
kistindóminn.“ Börn eru börn, i
og ekki er hægt að láta þau ■
skilja og læra að rneta umsvifa
laust það, sem fuiiorðnir eiga
oft og tíðum all-erfitt með að
þekkja, skilja og meta.
Viðhorfið til fuilorðna fólks-
ins í söfnuðinum er aftur nokk.
uð annað, sem skiljanlegt er.
Margt fólk hefur fyrirfram
gert sén ákveðnar hugmyndir
um prestinn, stundum gerir
það prestinum léttara fyrir,
stundum erfiðara, eins og geng
ur. En ég legg einkum áherzlu
á að vinna prestsstörfin þannig
fyrír fólkið, að því sé ljóst að
hén fari fram helgiathöfn, unn
in af sannfæringu og í ein-
lægni, og það hrífist með og
taki þátt í henni. Þegar komið
er í kirkjuna, þarf kennimað-
urinn að tala það mál, og um
það mál, sem fólkið skilur. Ég
á við: Það Jjarf að sýna fólki
fram á gildi biblíunnar og
kristindómsins fyi’ir þjóðina í
dag; fólki þarf að skiljast að
bíblían er ekki aðeins þúsund
ána gömul bók, heidur og lækn
isbók við meinsemdum þess og
vandamálum þjóðarinnar. —
Presturinn þarf að haga þann- j
ig máli sínu, að hverjum finn-
ist sem máli hans sé beint til
sín. Prestar þurfa að tala frá
sínu hjarta til hjarta annarra.
Annars þurfum við prestarnir
að gera guðsþjónusturnar
meira lifandi og áhrifameiri.
Prestar þurfa líka margir
hverjir að nema betur ræðu-
mennsku, og ég vil jafnvel
segja, að lélegur ræðuflutning-
ur sé eitt mesta vandamál ís-
lenzkra presta í dag. Við verð-
um að „skreyta“ guðsþjónust-
urnar meir. Helzt vildi ég fá
enskan guðsþjónustublæ á mín
ar guðsþjónustur. Guðsþjón-
ustuformið hén er orðið ægi-
lega tilbreytingarlaust og
einnig eru sáimalögin mörg
of hátíðleg. Við þurfum
meira af léttari sálmalögum.
íslenzka kirkjan er prýðilega
frjálslynd, en hún gerir ekki
nóg að því að ,-fylgjast með“,
ef ég mætti orða það þannig.
Það þarf vissulega bæði
dirtfsku og áreynslu til að
breyta til og það er áhætta, en
enginn vandi er að lafa í hinu
gamla. Það heitir súrðnun og
er öllu hætíulegt, ekki sízt
kirkjunni.“
KIRKJUBY GGING ARMÁL.
— Er ekki rætt um kirkju-
byggingu í söfnuðinum, og
urinn var á hans vegum, en
300 krónur í gær:. úr Laugar- ; síðar varð kírkja og jörð eign : ‘J
nessókn. En líkle.aa vorum við . kirkiunnar, og þangað átti
fátækarti söfnuðutinn, sem; höfðihginn undir högg að droítnað hér j, algievmingi,
enn hefur litið. dagsins ljós hér sækja. Og. hvar skyídi það geta heíði saga vor orðíð önnur og
á landi. Við gátum ekki einu ; gerzt "nema hén, að goðinn? er Verri. Annars er betia allt svo
sinni borgað .manntal.sskrifstof áður var. .vígður Óðni, vár síð- j yfirgripsmikið. að bað er ekki
nnni nærri strax kjörskrána. ar vigður Kristi? Ef ég væri ; hægt að gera bví sæmileg skil
Eri 'við' erum' vongóð og' bjart-1 spurður hvers svio saga vor|í £tuttu biaðaviðtali1’.
sýn. Ég - er staax búinn að
hug'a méf að kjállari verði
undir kirkjunni og þar verði
samkomusalur.
VILL HAFA SVIPAÐ
KIRKJULÍF HÉR OG
í HOLLYWOOD
í samkomusalnum vil
ber mest, þá svaraði ég: Krists.
Og ekki má gley-mast. að á öll- 1 VIÐ \ ENDUM AFTUR
um öldum þar til nú vor-u prest
arnir fyrirsvarsmenn fólksins.
frá prestssetrunum eru líka
flestir þjóðmálaskörungar og
frelsishetjur okkar komnar.
! Ég er: á þeirri skoðun, að trú-
ég að mála-tfrjálslyndi íslenzku höfð-
KVÆÐI OKKAR I KROSS
— Segðu mér, séra Árelíus,
aokkitr vogun, er
Kristi og íslandi sé þjónað. Þar . ingjanna eigi sér enn sterkar
langar mig að hafa söng- rætur í íslenzku kirkjulífi, og
skemmtanir, bókmenntakynn- ég tel, að blómi íslenzkrar
ingu, kvikmyndasýningar, leik menningar sé- áðurnefndum
sýningar og aðra þætti okkar
kristnu mennirigar. Við kirki-
unnar menn þurfum að fá
tæknina í lið með okkur við
eflingu kirkjulegs áhuga og
starfs, t. d. kvikmyndina. Það
kvað vera mjög blómlegt kirkju
líf í Hollywoód. Þannig vil ég
hafa starfið í mínum söfnuði.
Kírkjan og kristindómurinn
yeriða og þurfa að vera lifandi
þáttur í hverjum manni og í
þjóðlífinu, en ekki gömul, leið-
inleg venja. Hugsunin um lítið
og dofið safnaðarstarf skelfir
mig. Ég vil hafa það sérstætt
að krafti og margbreytni.“
frjálslyndúm kristindómi mest
að þakka. Hefði kaþólskan
er það ekki
fvlgir bví að eiga nú að móta
safnaðaristarf í nýjum söfnuði?
„Vissulega er það. En takist
að plægja akurinn (sem ég er
r-aunar óhræddur um. ef nógu
margar heridur koma til), sem
bíður ræktunar, þá vona-ég að
upp megí spret a hið blómleg-
asta safnaðarlíf. Ég hef áður
íFrh á 7 síði'«.)
élagslifið
Nær aígert atvinnuleysi í Vík í Mýrdal, segir for-
maður verkalýðsféiagsins þar. •
MÁTTARSÚLUR
ÍSLENZKRAR . MENNINGAR
VERKAMENN I VIK I MYRDAL horfa nu fram á algert
atvinnuleysi til vors, þeir, sem heima verða, en allur þorrl
yngri manna hefur orði'ó að leíta til annarra staða eftir atvinnu
og þá aðallega ti.1 Vestmannaeyja á vertíðina og til Suður-
nesja, að því er Helgi Helgason, formaður verkalýðsfélagshi.s
—- Kannske við leggjum nú { Vík skýrir bláðinu frá. En það er kostna'ðarsamt að leita langí
lykkju á leið okkar og beinum cftír atvinnu og dapuríegt heixna fyrir, því að félagslegt lix
talinu um stund að þætti krist- {eg-st a§ mikíu leytí niður, þegar æskan hverfur á brott,
indómsins í menningunní, og, ' ,
Helgi skynr svo fra, ao at-
okkar kristnu menningu yfir-
leitt?
„Já, það skulum við eera.
Menning okkar, er samfléttuð
af kristindómnum cg íslenzkri
þjóðarsál. Ólafur konungur
Tryggvason tók sem kunnugt
er kristni í Englandi. Þá var
enska kirkjan allra kirkna
frjálslyndust. og íslenzku höfð
ingiprnin, sem tóku víð kristni
af Ólatfi. Trvegvasyni, fluttu
hið enska kirkiulega friáls-
lyndi heim til íslands, og í það
mót var íslenzkt kirkiulíf
steypt um 150 ár. Árið 1152 er
svo erkibiskupsstóll settyr á
stofn í Niðarósi. Þá varð
stvttra fvrir hina kirk.iuleeu
brönesýni. Sem dæmi um híð
kirkiulega friálslvndi má
benda á, að Oddi og Haukadal-
ur voru fvrst oe fremst íslenzk
ir mennincrarékólan. en ekki
latínuorestaskólar. í klaurf.run
um rituðu munkarnir sög\xr á
íslenzku, en víðast hvar ann-
vinna hafi síðastliðið sumar
verið minni en undaníarin ár
og séu horfur því verri nú í
vetur. Auk þess var fé skorið
niður í héraðinu í haust, en
mörg heimili hafa haft búbót
af nokkrum kindum undaníar-
in ár, og er nú ekki eínu sirini
það við að vera.
I verkalýðsfélagimi í Vík
eru milli 60 og 70 aðalfélag-
ar auk allmargra vinmi-
færra ungiinga, sem enn eru
aukaféiagar vegna aldurs.
SíðastliðiS hatist lét verka-
íýðsfélagið fram fara skrán-
ingu atvinnulausra manna,
og voru skráðir 62 nienn og
14 unglingar, sem horfðu
fram á nær algert atvinnu-
• leyf’si í vetur, ef þeir ekki
færu burt úr þorpinu.
Skýrsla þessi var send til
réítra aðila í Reykjavík, en
heldur þykir verkamönnum
í Vík lítill árangur hafa orð-
menn
Þiðí sem viljið vera vel klæddir, kýnriið ykkur nýjutju
fatatízkuna hjá STYLE.
Úrvais efni — VönduS .vinna — Lágt verð.
SAUMASTOFAN STYLE
Austurstræti 17, uppi. Sími 82214.
1
ið af því, þar (sem elíkert
hefur heyrzt frá höfuðstaðn-
mn síð-an ram þa'ð máí.
RAFORKA AÐAI. ÁHUGA-
MÁLIÐ.
Að sögn Helga er eitt höfuð-
iiíhugamál ýerkamanna í Vík
að fá betri rafvirkjun og þar af
leiðandi ódýrara rafmagn. Lít-
il og gömul vatnsvirkjun er í
Víkurá og mótor henni til
hjálpar. Er olían dýr. enda ei*
langt að flytja hana, og er á-
hugi verkamanná mikill á því
að fá meiri og ódýrari raforku
með þeim möguleikum, er hún
kann að opna.
Sumaratvinna verkamanna í
Vík hefur veriS margs konar,
vinna við hleðslu og afhleðslu
bifreiða, vegavinna, símavinna
og brúarvinna — og fleira
slíkt, auk þess, sem margir
eíga garða, og einn sameigin-
legur garður er í þorpinu.
Vegna fjárskipanna eru nú
á fóðurbæti minni
venjulega, og hjálpasc
þannig allt til að draga úr vinn
unni.
Helgi Helgason segir að
lokum, að verkamenn í Vík
vilji helzt búa þar, svo fram-
arlega sem þeir geta haft þar
sæmilegt vðurværi, en nú. má
heita algert atvinnuleysi í
þorpinu og eina vonin tengd.
við aðra staði.
AlþýðublaðiS — 5
fhitningar
en