Alþýðublaðið - 13.02.1953, Blaðsíða 5

F£átird a guar i iil>3. , £ábráa t b 1 '1
iéií Hjáimarsson: Um Ðagsbrúnarkosningaman
Fimmtugur:
ión Kr, EMasson
AÐ undanförnu hefur mjög
verið rætt um hagsmunamál
Dagsbrúnarmanna á flestum
vinnustöðum hér i bænum.
Hinir óbreyttu meðlimir fé-
lag&ins hafa haft forgöngu um
þessar umræður, en tilgangur-
inn er að gera aðstöðu Dags-
forúnar sem sterkasta og fé-
lagið fært um að gæta réttar
félagsmannanna í hvívetna. Til
þess var félagið stofnað, til
þess starfar félagið og til þess
eins á það að starfa. Margir
verkarnenn hafa komið á fram
færi hér í Alþýðublaðinu rök-
studdri gagnrýni á núverandi
stjórn Dagsbrúnar fyrir það að
standa mj’ög slælega á rétti
verkamanna.
Núverandi stjórn með E5-
varð Sigurðsson og Hannes
Síephensen í broddi fylking
ar hefur snúizt öndverö við
allri þessari gagnrýni. <>«
málgagn hinnar sofandi
Dasrsbrúnarstjórnar, Þjóð-
viljinn, kallar meðiimi Dags
brúnar, þá, sem ekki eru á-
nægðir með aðgerðaleysið,
„snaía auðvaldsins“. Ég vil
bér með beina beirri spurn-
ingu itil allra Dagsbrúnar-
manna, hvor bafi fremur
gert vilja atvinnurekenda,
verkamennirnir, sem gagn-
rýna það, að samningar fé-
lagsins eru brotnir, eða nú-
verandi stjórn, er hefur lið-
ið atvinnurekeiidum að hag-
ræða framkvæmd samuing-
anna að eigin vild? Vissu-
lega kemur það ’ór hörðnstu
átí að núverandi stjórn eða
malpípur hennar skuli nota
orð eins og „snatac auðvalds
iiis“, því að þeir sjálfir hafa
með starfsleysi síim þjónað
hagsmunum sérróttinda s téít-
arinnar í þjóðfélagi voru.
Á kosningafundin.um í Dags-
brún um dagirm gerðum við
verkamenn, sem berum fram
B-listann, grein fyrir s.tefnu-
skrá okkar. Þar eru tekin fyrir
rnörg vandamál Dagsbrúnar-
manna og gerð grein fvrir á
hvern hátt við viljum láta
vinna 'að framkvæmd þessara
hagsmunamála. — Núverandi
stjórn lagði hins vegar ekki
fram neina stefnuskrá os gerði
elfki neina grein fyrir á hvern
hátt ætti að leysa aðkallandi
vandamál verka.manna. Komm
únistar notuðu tiímn sinn til að
deila á stjórn AlbýSusambands
íslands. sem alls ekki var
þarna á daeskrá. Þeir rotuði:
vald sitt til að neita Óskari
Hallgrímssvni. sem á sæti í
Ktjórn Alþýðusambandsins. um
<Orðið til andsvara, þó að hað
væri brot á lögum A3Í. ITm
vandamál Dagsbrnnar vildu
foeir sem minnst tnla. En beir
foáðu verkamenn að endurkiósa
siúverandi kommúnistastjórn,
foótt hún hafi reynzt verka-
anönuum duglaus, og þó að for
mælendur stiórnarinnav vildu
ekkert. ræða um hagsmunamál
þeirra.
Eðvarð Si.Kurðsson sagði,
að aragnrýni okkar, sem ber-
iim fram B-lístann, á núvcr-
andi stiórn D.'tgslmmar væri
einvörðungu út ;tf sm.ámun-
nm. Það eru „smámunir“ í
J augum Eðvarðs, að fjiilmarg
ir meðlimir félngsins húa við
Jón Hjálmarsson.
skert réttindi, haf \ hvorki
kjörgengi né kosningarétt,
og Þjóðviljinn kallar þetta
„nöldur“. Ætli Hðvarð
myndi kalla það smámuni,
ef hann sjálfur byggi við
skert réttindi? Vinnutrygg-
ing fyrir verkamenn, veik-
indadagar og auknar greiðsl
ur til verkam mna vcgna
slysa, allt eru jiotta ,,sma-
munir“ að dómi Eðvarðs og
kallað „nÖldur“ í Þjóðviijan
um. Að dómi Eðvarðs eru
það einnig smátminir, að oft
kemur það fyrir, að for-
gangsréttarákvæöi samning-
anna eru brotin og óíélags-
bundnir menn sitja að þeirri
vinnu, sem Dagsbrúnarmönn
um ber skýlaus réttur til. á
sama tínia og fullgildir með-
limir félagsins Iiafa ekki
handtak að gera. En ætli Eð
varð og fclagar li.artf- séu
borgunarmenn fyri.r þeim
vinnustundum, sem Dags-
brúna'rmönnum liata þannig
glatazt sökum sinnu'cysis nú
verandi síjórnenda félags-
ins? Svo leyfir Eðvarð Sig-
urðsson sér að kalia þetta
allt saman .f.m;umin;“.
Hvaða hagsmuníjmál verka-1
manna eru í augum Eðvarðs
ekki ,.smámunir“ fyrst allt
þetta er svo ti! einskis vert
í hans augum?
Eðvarð viðu-kenndi á fund-
inum, að eftirlitið á vinnu-
stöðunurn væri slælegt. og þai
með viðiu'kenndi hann, að
etjórn Dagsbrúnar hefði ekki
gert skyldu sína. En til hvers
er stjórn kosin í verkolý’ðsfé-
lagi, ef hun er ekki til þess
kosín að .rækja sín skyldu-
störf?
Að undanförnu hefur verið
bent á mörg og ótvíræð dæm.i
um það, að núverandi stjórn
Dagsbrúnar hefur látio sig
harla litlu - skipta, hvað gerist
á vinnustöðunum, og þarf ekki
lengur vitnanna við í þessu
eíni. Þó vil ég skýra hér frá
iitlu dæmi. Hjá- Bæjarútgerð
Reykjavikur er verkafólkið
stimpiað inn á morgnana a
stimpilklukku. Hins vegar er
það ekki Tátið stimpla út á
kvoldin. Komi það of seirrt til
vinnu, þá dreginn af því sá
tími, eins og samningar rnæla
fyrir. Hins vegar er klukkan
ekki notuð á kvöldin. en vitan-
IFrh. á 7. síðu.)
JÓN KR. ELÍASSON skip-
stjóri í Bolungavik, er fæddur
þar 24. nóvember árið 1902.
Foreldrar hans voru hjónin
Elísabet Halldórsdóttir og Elí-
as Árnason fyrrverandi for-
maður. Faðir Elíasar var Árni
bóndi á Hóli, Jónsson, Guð-
mundssonar, sonar Ásgríms
Bárðarsonar albróður hins
kunna dugnaðarmanns, Guð-
mundar Bárðarsonar í Arnar
dal, og er það hin merka Arn-
ardalsætt.
Jón er kvæntur Benediktu
Guðmundsdóttur bónda á Geira
stöðum, en hann var bróðir
Hálfdáns Örnólfssonar hrepp-
stjóra í Meirihlíð.
Þau Jón áttu silfurbrúðkaup
27. desember 1951. Eiga þau
tvö uppkomin börn. Elías lög
regluþjónn á Keflavíkurflug-
velli og Sigríði, sem nú er
stödd í Noregi.
Áður var Benedikta gift
Krisljáni, syni Bergs Kristjáns
sonar hreppstjóra í Bolunga-
vík, áttu þau tvo sonu, Guð-
mund skrifstofumann í Bol-
ungavík og Berg vélstjóra.
Jón er farsæll og öruggur
skipstjóri, og í þessu sambandi
er fróðlegt að minnast þess, að
af þeim bræðrum Guðmundi og
Ásgrími Bárðarsonum eru
komnir 17 harðvítugir skipstjór
ar og sjósóknarar.
Á þeim árum, er Bolungarvík
var ekki í akvegasambandi við
Isafjörð, leituðu margir til Jóns
Elíassonar og báðu hann að
skreppa til ísafjarðar. Og það
hygg ég, að margir ferðamenn,
sem komu til Bolungavíkur á
þeim árum, muni minnast vél
bátsins „Kristjáns ís. 560“ og
Jón Kr. Elíasson.
hins alúðlega skípstjóra haas.
Aldrei stóð á Jóni að leysa
vanda vegfarandans, hvorí
sem komið var til hans að næt
urlagi eða eftir erfiða sjóferð,
Jón ’hefur um allmörg unjri
anfarin ár átt sæti í hrepps--
nefnd Hólshrepps og hefur
rækt þau störf af samvizkw
semi og púðmennsku eins Gg
öll þau störf, sem hann hefm’
innt af hönduYn. Yegna fja:r-
veru minnar fórst það fyrh'
að minnast íimmtugsafmælis-
ins á réttum tíma, ég vil nú,
þótt seint, sé bæta fyrir þau
mistök og jafnframt þak'ku
Jóni hlýlegt og prúðmaninlegt
viðmót þessi ár, sem ég hef
dvalið í Bolungavík.
Að lokum vil ég þakka Jóhi
Elíassyni fyrir störf hans í þag’u
Bolungavíkur og óska þess af
heilum hug, að hann eigi eítir
mörg hamingjurík og aflasaú
æviár.
Ingimundur Síefánsson.
RœdaGuðbjargar Arndal í Stjörnubíó:
an f slenzkar mæður hafa kosnin
rétf ver
NÚ, þegar ræða á þau mál,'
sem efst eru á baugi á stjórn-
málunum, er það ei.tt, sem vak
ið hefur einna mesta athygli
og ugg hjá almenningi, enda
nokkuð annars eðlis en fólk á
að venjast. Þetta mál er hug-;
myndin um stofnun hers hér á;
íslandi. Revndar xná segja, að
þetta sé enn ekki nema hug-
mynd, sem enginn veit, hvort;
kemur nokkurn tíma til fram-
lcvæmda. En eitthvað hefur
þeim íslerizku ráðherrum, sem
í áramótaboðskap sínum komu
þessari hugmynd á framfæri,
verið hún hugfólgin, að þeir
skyldu þora að brydda á henni
svona rétt fyrir kosningar.
enda reyna þeir nú að gefa orð
um sínum allt aðra merkingu
en í þeim felst. Líklega hafa
beir ekki reiknað með svo á-
kveðinni andstöðu hjá bjóð-
inni, sem raun er orðin á. Þeir
ættu nú annars að vera farnir
að brenna sig á því, að flokks-
fylginu er varlega treystandi
í málum, sem alla þjóðina varð
ar, það þarf ekki að leita langt
aftur í tímann til að fmna
dæmi þess.
Það er víst varla orfíum auk
ið, að allur þorri íslenzkra
æskumanna er á móti því að
Guðbjörg Arndal.
láta hneppa sig í íjötra ber-
þjónustu með öllu, sem henni
fylgir, enda hafa þeir sýní hug
sinn bæði i félagasamhyl kíum
og blaðagreinum. 'ignn vantar
þó mikið á, að allir geri upp
við sig, hvað er í raun og veru
að ske, og það er of seint að
taka afs'öðu til málsin’-, þegar
búið er að gera þær skuld,-
bindingar, sem ekki verft i aít-
ur teknar. Og enginn veit,
hvaða skuldbindingar er nú
þegar búið að gera.
En nú kynni einhver að
spyrja: Hvaða tal sr þefta um
her og hernað, hvað hafa ís-
lendingar að gera með her?
Varla ætla þeir að verja land
sitt með honum, því að þótt all
ir vopnfærir íslendingar væru
kallaðir í herþjónustu. þá
myndi sá her sjálfsagt ekki stór
biti að gleypa, ef eitthvert stór
veldi ætlaði að leggja landið
undir sig. En til hvérs á þá að
nota þennan her? Jú, ef til
verkfalls kæmi, þá væri r.ú
ekki amalegt að hafa menr.
undir vopnum til að klekkja á
þessum verkalýð, sem heldur
sig hafa einhvern rétt til að
standa upd í hárinu á valdhcf-
unum. Eða kannski herþjón-
ustan sé hugsuð sem einhvers
konar atvinnubótavinna fyrir
þá, sem einhvern veginn slys-
ast til að vera atvinnulausir í
þessu landi, þar sem íhaldíð
segir að sé nóg vinna handa
öllum? En hrædd er ■'g um, að
erfiðlega gangi að afgreioa fjái
lögin, þegar herinn fer að
koma þar við sögu. Reyndar
er Bandaríkjunum kannski
sama, hvort þau kosta hér ís-
lenzkan her eða bandarískan,
en þá væri nú vesa’mennskan
og nýlendusvipurinn fullkomn
aður, ef hér væri stofnaður ís-
lenzkur her með erlendum fjár
styrk og erlendri vfirscjórn. —
Nei, bezta vörn okkar íslerid-
inga og sú eina vörn, seirv
alltaf hefur bjargað okkur, er
að halda fast við þau andleg
verðmæti, sem við höfum eig:e,
azt, því tungu okkar og rnerm™
ingu getur enginn sek\ð Jfrá
okkur, nema við glötum henxii
sjálf. En ef svo illa skyldi fara,
þá þarf heldur ekki að stoínrn
hér neinn þjóðvarnarher, því
að þá er íslenzka þjóöin ekki
lengur til sem slík.
Enginn skyldi nú skilja orð
mín svo, að íslendingar séu svo,
aumir og lífhræddir, a5 þeir
ekki þori að berjast, j>ví eí5
aldrei hafa þeir hikað við aú
leggja sig í ilífshættu til aö;
bjarga lífi annarra, sem i
háska voru staddir, hverrai'
þjóðar sem þeir hafa verið.
Ekki voru íslenzku sjómennim
ir heldur óþarfir hinurn swel't-
andi stríðsþjóðum í siðustit.
heimsstyrjöid, þó að liítils sá-
það metið nú. Þeir gátu lagtfc
sig í Iífshættu og týnt lífinu,
þótt ekki klæddust þeir ein-
kennisbúningi eða bæru vopuo
á aðra menn.
Nei, látum þá berjast, sewíf
Framhald á 7. síðu. J