Alþýðublaðið - 13.02.1953, Blaðsíða 6

5
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Fösíudagur 13. febrúar l!i53
Vöðvaa
Ó. Sigur*
ÍÞRÓTTAþÁTTUR.
Hvernig er það með snjóinn
Dg skíðafærið? Er elcki kominn
ifcími til þess að fara að hugsa
alvarlega um skíðahöllina? Og
hvernig er það með æskulýðinn?
Er hann farinn að spara við sig
éfengið? Hef ég ekki bent á
það, að drykkjuskapur unglinga
hefur stóraukizt á isíðustu ár-
um, einmitt þegar snjóminnst
hefur verið á vetrin. Unga. fólk
ið vantar snjó, þess vegna
drekkur það. Þegar skíðahöllin
er komin upp, hugsar allt unga
fólkið um. það eitt að setja met,
og steinihættir að drekka. Ein-
hver mun kannske segja sem
svo, að sumir fþrótamenn hafi
þegið sopann sinn, enda þítt
þeir hugsuðu ekki um annað
en að setja met, — og tækist að
setja þau. Ég segi bara, — þetta
kemur ekki málinu við. /i’skan
er á villjgötum, af því að hana
vantar skíðahöil! Af því aö við
veitum ekki nógu háa styrki til
(þess að íþróftaæska vor hafi
nógu flottan aðbúnað. Uyp.hit-
aða Og bjarta þjálfunarsali, þar
sem hægt er að iðka allar íþrótt
ir allan ársins hring, líka á
sumrum, því að sum.rin hc-rna
eru svo stutt og kö.'d, að það
er eiginlega ekki fyrir nema
venjulegt ótrenerað ng óbraust
fólk að vera úti víð. fþrótt-i-
garpar vorir þurfa að geta þjálf
að sig við suðrænan hita. Eig-
inlega, ef vel ætti að vera, ættu
þeir að hafa ráð á mönnum, sem
þjálfuðu sig, kepptu og sei.tu
metin fyrir þá! \'ð minnsta
kosti í öllum erfiðari íþrótta-
greinum. Þá fyrst mæfti húazt
við hvort tveggja — nimennri
þátttöku í íþrót.tunum og hinu,
að íþróttagarparnir slyppu með
heilbrigða sál í hraustum iík-
ama frá öl:lu saman. Ilinir, sem
kepptu og settu metin fyrir bá
væru bara venjulegir púls-
menn, launaðir af almannafé,
og hvern varðar um heilbrigða
sál í púlsmönnum? Sumir kunna
að segja, að það sé nieð íþrótta
hugsjónina eins og aðrar hug-
sjónir, að aðalgildið só fólgið
í því, að menn leggi eitthvað á
sig fyrir hana! Hvenær hefur
-nokkur grætt nokkuð á hug-
sjón sinni, nema hann fengi
aðra til að koma henni í frara-
kvæmd? Við verðum að vera
ipraktískir, — bravó, bravó,
bravó!
Með íþróttakvsðj um!
il:
* A • |
Vöðvan Ó Sigurs.
jÞrlhlól
!■
;■
■
j«
;; með keðju óskast til kaups.
« p
\ Þarf ekki að vera í lagi.
!■
■
■
■
;■
* Upplýsingar í síma 80673
FRANK YERBY
MiHjónahöllm
1: • !
mér út að borða. Hvað segirðu
um að fara til Delmonice, Tim?
Er það líkt og hjá Antoine,
pabbi? hraut fram úr snáðan-
um.
Pride hallaði höfðinu aftur
á bak og skellihló.
Nei, sonur, tísti hann. Del-
monico er glæsilegasti veitinga
staðurinn í Allri New York-
borg, og þó er gamli Antoine
betri. Matreiðslumennirnir hér
norðurfrá komast ekki í hálf
kvisti við þá þarna hjá ykkur
þar syðra.
Ég hef aldrei farið til Ant-
oine, sagði drengurinn. Við höf
um aldrei haft nógu mikla pen
inga til þess að geta það.
Hvað ertu að segja, drengur
minn. sagði móðirin og hastaði
á son sinn.
Lance leit stórum augum á
móður sína.
Pappi hefur alltaf sagt mér,
að ég ætti að segja sannleik-
ann. Og þú líka.
Alveg rétt hjá þér, sagði
Pride. Alltaf að segja sannleik
ann. Og bráðum eignast pabbi
þinn nóga peninga til þess að
fara með þig hvert, sem þig
langar til.
Hann fór að festa á sig hálfs
bindið, en fórst það heldur ó-
höndulega í flýtinum. Haun
langaði til þess að bölva eins
og vandi hans var, ef eitthvað
gékk honum á móti, en hann
stillti sig vegna gestanna.
Lucky McCarthy gékk til haus
og auðst til þess að hjálpa hon
um. Hann þáði það með þökk-
um. Hún hafði grannar og nett
ar hendur, en hann sá að þær
voru þrútnar og hrjúfar af erf
iði og vinnu. En hún var fim í
fingrunum og lauk á augna-
bragði við að festa á hann bind
ið.
Þau gengu út. Pride náði í
vagn og lagði á stað með þau
til hins fræga og vinsæla veit-
ingastaðar. Yfirþjónninn tók
sjálfur á móti honum og vís-
aði honum að einu bezta borð
inu í salnum. Tim tók eftir því
að þjónarnir þekktu Príde og
voru stimamjúkir við hann.
Þetta kom honum á óvart í
fyrstu, en hann var ekki lengi
hissa, þegar hann hugleiddi
málið nánar.
Pride er á uppleið, hugsaði
hann. Hérna borðar hann nátt
úrlega á hverjum degi með öll
um burgeisunum, sem hann hef
ur hatað og öfundað allt sitt
líf. Nú gefst honum loks tæki
færi til þess að láta sjá sig
með „fínu“ fólki, tala við ríka
menn og koma fram við þá sem
jafninga sína. Og kannske get
ur hann líka kennt heim sitt
af hvoru. Það gei'ir hann líka
áreiðanlega, nema . . .
Þjónninn kom með matseð-
ilinn og rétti Pride. Hann tók
við honum og þótti heldur
vandast málið, því þar var
var hvert orð á frönsku og þar
var hann ekki sterkur á svell
inu. Hann átti þó ekki gott með
að viðurkenna, og allra sízt á
þessum stað, að honum yrði
skotaskuld úr a komast cram
úr honum. Hann þvældi orðun
um einhvern veginn út úr sér
og gerði það á þann hátt, að jafn
vel litla Lance tóksst ekki ao
31. DAGUR
verjast brosti, því hann Iiafoi
oft heyrt frönsku talaða í suð
urríkjunum og skyldi að ekki
var allt með felldu um frönsku
kunnáttu Prides. Pride leit
hvasst á drenginn, sem ekki
leit undan, heldur horfði ein-
beittlega beint í augu hans.
Komdu bara með eittnvað
gott að borða, hvæsti Pride að
þjóninum og fékk honum mat
seðilinn til baka. Maður veit
svo sem aldrei hvað það heitir,
sem þig búið til handa manni,
þótt þig reyni að skýra það ein
hverju ónefni á matseðlinum.
Tim tók eftir því að Pride
átti dálítið bágt og langaði til
þess að bjarga honum úr klíp
unni. Hann breytti um umvæðu
efni. Hún tók mikið niður fyr
Ír sig hún Lucky mín, að fara
að giftast mér, skai ég segja
þér, Pride. Hugsaðu þér þara,
dóttir Brad 0‘Donneils, eins
ríkasta mannsins í Louisiana.
Það þurfti mikinn kjark til
þess af hennar hálfu. Hún vissi
að ég átti ekki neitt, var ekki
neitt og kunni ekki neitt. Enda
var hún gerð arflaus af föður
sínum. Ég álasa honum ekkert
fyrir það. Við áttum bæði von
á því og tókum okkur það okk
ert nærri. Hún hefur þurft að
vinna mikið og ég hef ekki
alltaf ^etað látið henni /iíðá
eins vel og ég hefði kosið, þótt
ég hafi oftast reynt mitt bezta.
Hann horfði ástúðlega á konu
sína. Ég skal reyna að launa
þér það allt, þótt síðar verði,
sagði hann. Því heiti ég af öllu
hjarta.
Lucy brosti ástúðlega til
manns síns, horfði vingjarn-
lega í veðurbarið andlitið, og
sagði ekki neitt góða stund.
Rauðjarpt hár Tims var að
byrja að grána, hrukkurnar í
enninu |og í augnakrókunum
voru farnar að dýpka, en lík-
amsbyggingin var sterkleg.
Þrátt fyrir allt var andlit hans
^ingj^ijnlegt og ^iðkvæmniss-
Iegt og það stafaði frá því nær
gætni og blíðu. Lucy rét’ti til
hans hendina yfir borðið.
Það skynsamlegasta og mesta
gæfuspor, sem ég hef stigið á
ævi minni, var að giftast þér,
Tim.
Pride sagði ekki margt það
sem eftir var kvöldsins. Hug-
ur hans var í uppnámi. Ég hef
ástæðu til þess að öfunda I'im,
hugsaði hann. Guð komi til,
hve konan hans elskar hann
heitt. Og svo er hún líka svo
góð og blíð og falleg . . . í hug
anum komst hann ekki hjá því
að bera hana saman við Shar-
on, en hann hratt þeirri hugs
un frá sér af öllum mætti. Þcð
!!ll!l!li!!i!l!!!!l!!l!!!!lllll!í
undmól
var enginn tími til þess að
hugsa um það núna. Aldrei
framar mátti hann hugsa um
Sharon, — aldrei. Hann gerð'i
sér fyllilega ljóst, að peninga-
græðgi hans hafði svipt hann
fyrir fullt og allt hinni elsku-
legu Sharon O'Neil með gullriu
freknurnar og brúna hárið og
fallega munninn . . .
Ég hef selt sjálfan með fyrir
einskisverðar málmkringlur og
litprentuð skrautleg skjöl, sem-
veita yfirráð yfir fjármagni.
Guð minn góður, hugsaði hann
ég hlít að vera orðinn gegg.jað
ur að láta slíkt og þvílíkt henda
mig. . . .
Hann hafði enga lyst á matn
um upp frá þessu, hætti við að
borða, hellti í sig úr kaffiboll
anum í einum sopa og stóð upp.
Við skulum koma, sagði hann
hálfhranalega. Ég þarf að hitta
menn að máli í kvöld.
Lucy veitti því athvgli, að
honum var þungt í skapi. Það
fór betur, að 'hann gat ekki get
ið sér til um, hvað henni bjó
í brjósti. Óður af bræði myndi
hann hafa orðið, ef hann hefði
vitað, að sú tilfinning, sem
efst var á baugi í hug hennar
rar meðaumkun fyrst og fremst,
en Pride Dawson taldi sig sann
arlega upp úr því vaxinn að
þurfa á meðaumkun að halda.
Þau fóru burt frá Delmoni-
co. Pride var allt annað en biíð
ur í bragði, þegar hann spurði
Tim eftir, hvar þau hjónin
hefðu fengið leigt meðan hún
dveldi í borginni. En þar eð
Tim McCarthy þekkti Pride
ekki síður en hann sjálfan sig,
þá kom þetta honum ekkert á
óvart og síður en svo að Tim
færi nokkuð að erfa það við
hann á nokkurn hátt. Vinátta
þeirra hafði á undanförnum ár
um þurft að standast þyngri
raunir og hafði þó haldizt
fram á þennan dag, þótt ein-
staka sinnum hefðu að vísu
hlaupið nokkrum slæmar snurð
ur þar á. Vagninn nam staðar
fyrir framan húsið, sem Tim
hafði nefnt í þrítugustu götu.
Þau hjónin stigu út, kvöddu
Pride með virktum og þökkuðu
fyrir sig. Þau horfðu á eftir
vagninum, þar sem hann rann
niður eftir götunni.
ITvað þjáir veslings mann-
inn? spurði Lucy McCarthy.
Annað hvort peningar eða
kvenfólk, sagði Tim dapur’ega.
Og svo í blíðari tón: Komdu
inn, vina. Það er orðið svo ó-
sköp, ósköp langt, ....
Hann tók hana í fang sitt og
bar hana inn í húsið. Ef ekki
hefði: stálpaður piltur verið í
fylgd með þeim, hefðu ókunn-
Sundfélagsins Ægis
verður í Sundhöll Reykjavíkur í kvöld kl. 8,30.
Allir beztu sundmenn landsins keppa.
Komið og sjáið spennandi keppni.
• •
Smurt brauð.
Snittur.
Til í búðinni allan daginn.
Komið og veljið eða símið.
Síid & Fiskur»
Dra-viðöerðír.
Fljót og góð afgreiðsia.
GUÐL. GÍSLASON,
Laugavegi 63,
sími 81218.
Smurt brauð
oé snittur.
,Nestisnakkar.
Ódýrast og bezt. Vin-
samlegast pantið meS
fyrirvara.
MATBAKENN
Lækjargötu 8.
Sími 80340.
Köld borð oé
heitur veizlu-
matur.
Stld & Fiskur.
Samúðarkorf
Slysavarnafélags fslands
kaupa flestir. Fást hjá
slysavarnadeilaum um
land allt. I Rvík í hann-
yrðaverzluninni, Banka-
stræti 6, Verzl. Gunnþór-
unnasr Halldórsd. og skrif-
stofu félagsins, Grófin 1
Afgreidd í síma 4897. ~~
Heitið á slysavarnafélaglö.
ÞaS bregst ekkí.
Ný.ia sendf-
bílastöðin h.f.
hefur afgreiðslu í Bæjar-
bílastöðinni í Aðalstræt
16. — Sími 1395.
MinnSngarsDlöId |
Barnaspítalasjóðs Hringsina
eru afgreidd í Hannyrða-
verzl. RefiII, Aðalstræfi 12
(áður verzl. Aug. Svend-
sen), í Verzluninni Victor,
Laugavegi 33, Holts-Apó-
teki,i Langholtsvegi 84,
Verzl. Álfabrekku við Suð-
urlandsbraut, og Þorsf.ein*-
búð, Snorrabraut 61.
Hús og íhúðir.
af ýmsum stærðum S
bænum, útverfum bæ|«
arins og fyrir utan bæ-
inn til sölu. — Höfum
einnig tii sölu jarðir,
vélbáta, bifreiðir og
verðbréf.
Nýja fasteignasalan.
Bankastræti 7.
Sími 1518 og kl. 7,30—
8,30 e. h. 81546.
Áfþýðublaðinu