Alþýðublaðið - 24.02.1953, Side 7

Þriðjudagur 24. febrúar 1953.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
7
Smort brauð.
Snittorc
Til í búðinni allan daginn
Komið og veljið eða símið
Sild & Fiskur.
!| Úrár-Yiððö'r'ðlr.
íj Fljót og góð afgreiðsls,
j GUÐL. GÍSLASON,
Laugavegi 83,
; sími 81218.
Sirmrt braoS
oú snitíur.
.Nestlsnakkarc
Ödýrast og bezt. Yin-
samlegast pantið meft
fyrirvara.
MATBARINN
Lækjargöts 8=
Sími 80340.
Köld borð ©£
heitor veizlu*
maftur.
Sí8d & Fiskur,
■ Slysavarnafélags fslandí
* kaupa flestir. Fást hjá
■ slysavarnadeildum um
; land allt. í Rvík í hann*
l yrðaverzluninni., Banka-
; stræti 6, Verzl Gunnþór-
: unnarr Halldórsd. og skrif-
» stofu félagsins, Grófin 1.
■ Afgreidd í síma 4897. ~~
: Heitið á slysavarnafélagið.
: Það bregst ekki.
Nýfa sendl-
bílastööin h.f.
hefur afgreiðslu í Bæjar-
bílastöðinni i Aðalstræp
16. — Sími 1395.
: Minnlnöársplöld j
■ Barnaspítalasjóðs Hringsinsj
■ eru afgreidd f Hannyrða-t
* verzl. Refill, Aðalstræti 12;
j (áður verzl. Aug. Svend-j
■ sen), í Verzluninni Victor,j
■ Laugavegi 33, Holts-Apó- j
j teki, Langholtsvegi 84, j
* Verzl. Álfabrekku við Suð- j
■ úrlandsbraut, og Þorstein*-1
t búð. Snórrabraut 61. j
iaMÉMÉnÉ&afes'Xí ssii.:
“ •
■ c
■ ■
\Hús og íbúðir j
j %
■ af ýmsum stærðum «j
j bænum, útverfum bæ} j
; arins og fyrir utan bæ- j
■ inn til sölu. — Höfuœ:
: einnig til sölu jarðir, j
: vélbáta, bífreiðir og j
verðbréf. :
: :
; Nýja fasteignasaiaa.
; Bankastræti 7.
■ Sími 1518 og bl. 7,30—5
5 8,30 e. h. 81546. 5
m "
m ■
■ ' ■
I Áuglýsið í I
M ■
j Aiþýðublaðinu ;
HJtJUUIJUIJUUUm ■■■■■•«»• av.ft» ■ *■ KJUUO
ai hiri’ni alriiennu fjársöfnun
Síysavarnafélags íslands
í Eeykjavík höfum vér ákveðið að gefa 10%
af öllum viðskiptum verzlunarinnar í dag
og á mörgtin í sjóð deildarinnar.
sýnum Kvennadeild Slysavarnafélagsins
hverh hug vér berum til starfsemi hehnar,
að efimgu slysavarnanna.
Auk in sfarfsimi 5WÍ er aukid öryggi
allrar þjéðarinnar.
vantar í Þvottastöðina Snorralaug.
Upplýsingár í síma 5099 kl. 10—12 f. h. í dag og í
síma 7080 kl. 2—4 e. h.
n
Klæðaskápar, stofuskápar og sængurfataskápar í
fjölbreyttu úrvali. — Lágt verð. — Góðir gréiðsluskil -
málar.
Ilúsgagnavérzluu Guðmundar Guðmundssonar
Laugaveg 166.
llltUlfll!IHllfc8^BHillllilllllli![l!illlli!!llilíillllll1!lll!IB!|llllllHllllllMI[llÉllÍÉIIIIIUIlHllllU'inm
Íiifiiimimmiiiiiiiiííiilliiitiimiiiifliiiiiiiiiiiiíiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiií!
mm
Sælgœtissala
á íþróttavellinum
Tilboð óskast í leyfi til sælgætis- og veitingasöki á
Melavellinum. Leýfir gildir fyrir starfsárið 1953.
Leigutaki leggi sér til húsnæði og' áhöld.
Tilboð sendist til stjórnar íþróttasvæðanna fyrir
7. marz. Uppl. veitir vallarstjóri í síma 4608.
Stjórn íþróttasvæðanna.
miiimmimiimiíiwMimiini
iiiiiiiiiiíiiiíi:
Járnsmiðir og
rafsuðumenn óskast
Framhald af 5 síðu.
ur, sem lært hefur að lesa sína
eigin þjóðtungu, að minnsta
kosti hver sá, sem kominn er
til vits og ára, er bess umkom-
inn að lesa handritin, ef hann
fær tækifæri til að athuga
þau dálitla istund og kynnast
skriftinni. Ég geri þáð að til-
lögu minni, að próíessor C.’ar-
sten Höeg (og Viggo Starcke
þjóðþingsmaður, sem gat sér
orðstír fyrir sviþáðar upplýs-
ingar í deilunni við Hakon
Stangerup í „Nationaltidende")
áfli sér öruggrar vissu um
þetta atriði með því að heim-
sækja íslenzka barnaskóla og
hafa ti'l dæmis „Flateyjarbók“
meðferðis. Og þeir góðu herr-
ar ættu að vera við því búnir
að falla ekki í stafi af undrun,
þótt þeir hittu þar fyrir
drengi og stúlkur aðeins tólf
ára að aldri, sem lesið gætu í
þeirri bók eftir að 'haf.a kyrmt
sér letrið nékkra stund.
ÞJÓÐARFJÁRSJÓÖUR, EN
EKKI ELÐHÚSRÓMANAR
Þetta má þó ekki taka þann-^
ig, að Islendingar krefjist
handritanna í þeim .tilgangi að
nota þau isem stáfrófskver,
enda þótt ekki sé svo ýkja
langt liðið isíðan gamlar, hand
skrifaðar bækur voru einmitt
r.otaðar við lestrar- og móður-
málskennslu á mörgum íslenzk
um heimilum. Sú kynslóð. sem
þannig' nam, er enn á lífi cg
ekki komin að fótum fram. En
þegar Carsten Höeg prófessor
slær fram þeirri fullyrðingu
að „,íslenzkir Ifeséndur megi
láta sig 'einu gilda, hvort hana
ritin liggi á Kaupmannahöfn
eða í Reykjavík“, þá er það
hliðstætt því, að hann fullyrti,
„að það kæmi í sáma stað nið-
ur, hvor.t danska þjóðmiuja-
safnið væri varðveitt í Stokk-
hólmi eða Kaunmannahöfn“.
íslendingum eru handritin ekki
neinir eldhúsrómanar, heldur
— leins og Hammerich prófess-
or kemst svo fallega að orði í
,,Politi'ken“', 4./3. ’52, — þjóð-
arfjársjóður. Og slíkur þjóðar-
fjársjáður er nátengdur ís-
lenzku þjóðareðli og persónu-
gerð. Á meðan miðstöð 'ís-
lenzkrar menningar var í Kaup
mannahoín, var ekki jafn-
þungbært að vita af þessum
þjóðarfjársjóði þar. En síðan
kennarastóllinn í íslenzkri
sögu, tungu og bókmennt-
um fluttist til Reykjavík.ur,
þykir íslendingum sem íslenzk
þjóðarsál dveljist enn að
nokkru leyti í útlegð.
Það er í rauninni ekkert
undrunarefni, þótt Höeg pró-
fessor taki ekiki hið minnsta
tillit til íslenzku þjóðarinnar
í þessu sambandi, heidur skoði
þetta sem einkamálefni mál-
vísindamanna. Annars myndi
hann ekki hafa gerzt til þess
með grein sinni, að vekja upp
þann „norrænudraug", sem ég
gat um í uppha.fi. Alk vanmat
Skandinava varðandi ís’erzk
málefni á nefnilega rætu” sín-
ar að rekja til liinnar fornu
togstreitu milli sænskra og
dan.skra, er reynt var sam-
kvæmt stjórnmálalegri ósk-
hyggju að sýna og sanna, að
hina sögulega fjarlægu ís-
lenzku þjóð skorti ailsn á’nuga
og ræktarsémi varðandi hand-
ritin. Og svo lengi liefur sú
kvörn verið knúin, að „Hue-
leiðingin“ er ekki laus við
hreim af þyt hennar.
Járnsmiðirnir
Framhald af 8 síðu.
maður; Guðmundur Sigurþórs
son, ritari; Ármann Sigurðs-
son, vararitari; Bjarni Þórar-
inisson, fjárm'álaritari og Ingi-
mar Sigurðsson. gjaldkeri,
kjörinn utan stjórnarinnar.
Auglýsið
í Alþýðublaðinu
llBlíjillllllllllllllllíllllllliliiillliilllllilllillllíllilillllillllllllllllllilllllllllllllÉllllllllilllílÍllllilljlllillíllllllllililllílllllllillilllílíilllilllílljlllllllllilllllllillllillllllliillllllllilffillllllliílIlililiE
I ö 8 Á 1
af ýmsum stærðum og gerðum
fyrirliggjandi
Einnig wangsetjarar
Verðið mjög hagkvœmi:
iiiii
uiiini!i
Rafmagnsdeild.