Alþýðublaðið - 18.04.1953, Blaðsíða 4

4
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Laugardaginn 18. apríl 1Ö5.‘>
Hingað og ekki lengra
í ÁLYKTUN ÞEIERI, sem
miðstjórn Alþýðufloklcsins hef
ur gert, og birt er á fyrstu síðu
Maðsins í dag, um afstöðu hans
til hervarnamálsini, eru fjög-
lir meginatriði og öll þýðingar
mikil.
í fyrsta lagi er rikisstjórnin
harðlega vítt fyrir skort á rögg
serni og einbeitni í sambandi
við framkvæmd lierverndar-
samningsins. Hefur hún í því
efni — og alveg sérstaklega
utanríkisráðherrann, — sýnt
, af sér hinn aumkunarverðasta
vesaldóm, enda hlotið ámæli
almenningsálitsins, sem makleg
laun. Verður henni fyrir þessa
aumu frammistöðu engin af-
sökun fundin hjá sæmilegu
fólki.
Annað atriði í fyrri lið álykt
unarinnar túlkar þá skoðun Al-
þýðuflokksins, að fullnægjandi
ráðstafairir verði að gera til
þess að herliðið dvelji einvörð
ungu á þeim stöðum, sem það
hefur fengið til umráða. Og
eigi það engin samskipti að
hafa við Islendinga nema þau
ein, sem skyldustörf þess krefj
ast.
I síðari lið ályktunarinnar
gefur miðstjórn Alþýðuflokks-
ins þá skýtausu yfirlýsingu, að
Alþýðuflokkurinn sé andvígur
nýrri samningagerð, er í sér
feli ákvæði um fjölgun hins er-
lenda liðs, er hér dvelst, eða
byggingu nýrra hernaðarflug-
valla eða annarra hemaðar-
mannvirkja utan þeirra svæða,
er hemum hafa verið fengin
samkvæmt samningnum frá
1951.
Tilefni þessarar samþykktar
er það, að nú þegar er vitað um
fram komnar óskir af hendi (
Randaríkjamanna um að fá aði
byggja annan hernaðarflugvöll
ustur á RangárvöIIum og ýmis
fleiri hemaðarmannvirki í sam
bandi við hann.
Skýrði Hermann Jónasson
m. a. frá þessu á nýafstöðnu
þingi Eramsóknarflokksins. Og
jafnframt mun hann hafa get-
ið þess, að ríkisstjómin hefði
ákveðið að svara ekki þessum
alvarlegu tilmælum fyrir kosn
ingar.
Vorið 1951, þegar hervemd-
arsamningurinn var gerður,
var því haldið fram, að mjög
alvarlegt hættuástand væri
ríkjandi í heimsmálunum. Þá
fóm Bandaríkjamenn fram á
að fá aðgang að Hvalfirði sem
herskipahöfn, ef á þyrfti að
halda, og í annan stað að fá að-
stöðu til að hafa Keflavíkur-
flugvöll sem fullbúinn og til-
tækan hernaðarflugvöll, hve-
nær sem hættu kynni að bera
að höndum. Einnig skyldú þeir
mega hyggia radarstöðvar í öll
um Iandsfjórðunsrum. til þess
að ereta fylgzt með ferðum liu^s
anlegra óvina í nánd við Is-
land.
AHt þeíta var veitt með her
verndarsamningnum. Og þetta
var þá af sérfræðingum Banda
ríkjanna ' talið nægilegt til
varnar íslandi og íslendingum
og lýðræðisþjóðum Vestur-Ev-
rópu.
Nú verður því engan veginn
haldið fram, að ástandið í
heimsmálunum sé alvarlegra í
dag, en það var vorið 1951.
Þess vægna geta íslendingar
ekki að óbreyttu ásiandi fallizt
á, að vegna vama íslands eða
hlutdeildar þess í vörnum At-
lantshafssvæðisins geti talizt
nauðsynlegt að hefja hér bygg
ingu hernaðarflugvallar og ann
arra stórfelldra hernaðarmann
virkja.
Miðað við núverandi ástand
heimsmálanna segir því mið-
stjórn Alþýðuflokksins - skýrt
og skorinort: HINGAÐ OG
EKKI LENGRA í ÞESSUM
MÁLUM.
í þessu fellst enginn fjand-
skapur við Ameríkumenn. En
þjóðemisleg vandkvæði okkar
em ærin af því að þurfa e. t.
v. árum saman að þola erlent
setulið í Iandinu í sambandi við
Keflavíkurflugvöll. En sá vandi
væri margfaldaður með öSrum
flugvelli og nauðsynlegu liði í
sambandi við hann á miðju
Suðurlandsundirlendinu.
Bandaríkjamenn verða að
skilja það, að 3000 manna her-
lið hér, svarar til 150 000 manna
setuliðs í Danmörku, en þriggja
milljóna liðs í Bandaríkjunum,
þegar tillit er tekið til íbúatölu
landanna.
Mundu Danir óefað telja sér
stafa mikinn háska af slíku
setuliði í landi sínu.
Norðmenn hafa synjað til-
mælum um hernaðarbækistöðv
ar í sínu landi. Það gera þeir
sjálfra sín vegna, en engan
veginn af nokkurri óvild til
Bandaríkjamanna. Og sízt allra
þjóða verða Norðmenn sakaðir
um að þá skorti skilning á
nauðsyn sameiginlegra varnar
ráðstafana lýðræiðsþjóða Vest-
urhehns og Evrópulanda.
Það er vissulega drengilegast
bæði gagnvart Islendingum og
Bandaríkjamönnum, að stjóm
málaflokkarnir íslenzku marki
skýra afstöðu til þessa máls. —
Segí hvað beir vilji. — Og það
hefur Alþýðijflokkurinn vissu-
leg^ gert með álvktun sinni.
Seinasta atiiöiu í raið-’jórn-
arályktun Alþýðuflokksins er
um það, að flokkurinn muni
beita sér fyrir því, að herliðið
verði látið hverfa af Iandinu
jafnskjótt og Alþýðuflokkur-
inn telur friðarhorfur í heim-
inum sæmilega öraggar. Mun
Alhýðuflokkurinn í einu og
öllu haga aðgerðum sínum í því
efni, ef til kemur, f samræmi
við uppsagnarákvæði hervernd
arsamningsins.
Stefna Alþýðuflokksins í
þessum málum er raunhæf ís-
lenzk stefna án ofsiækis. Og
leyfir Alíþýðuhlaðið sér fast)-
legn að vænfa þess, að allir sann
ir Islendingar vilji eíla flokk-
inn og styrkja, hemii íil fram-
kvæmdar.
Úfbreiðið Alþýðubíaðið
Uarin IfAIIC frplcíS Fyrir nokkru flýði ungur póiskur flugmaður í rússneskri þrýstilofts-
Ilallli nOUA IIClJlUi vestur fyrir járntjald og lenti á flugvelli í Rönne á Borgundf
arhólmi. Lendingin tókst meistaralegia. Tal’ið er, að þrýstiloftsftugvél þurfi 3000 metra-
flugvöll til lendingar, en pólski flóttamaðurinn lenti á 1200 metra ójöfnum grasveli heilu og
höldum. Þetta er fyrsta rússneska þrýsti lofsf 1 ugvélin, sem fellur óskemmd í hendur Vestur
veldunum. Myndin sýnir flugvélina eftir lendinguna, cg flugmaðurinn er til hægri, Mæddur
svörtum skinnjakka.
Útgefandí: Alþýðuflokkurlnn. Ritstjórf og ábyrgðarmaður:
Haimibal Valdimarsson. Meðritstjóri: Helgi Sæmundsson.
Fréttastjóri: Sigvaldi- Hjálmarsson. Blaðamenn: Loftur Guð-
mundsson og Páll Beck. Auglýsingastjóri: Emma Möller.
Ritstjórnarshnar: 4901 og 4902. Auglýsingasími: 4906. Af-
grei.ðsl usimi:; 4900, Alþýðuprentsmiðjan, Hverfisgötu 8.
Áskriftai'verð kr. 15,00 á mán. í lausasölu kr. 1,00
Hver er maðurinn?
Snorri Hallgrímsson
ÞEGAR Háskóli íslands tók
til starfa í haust, hóf nýr pró-
fessor kennslu í læknadeild-
inni. Það er dr. Snorri Hall-
grímsson, sem nokkru áður
hafði tekið við forstöðu hand-
Iækningadeildar landsspítal-
ans og leysti Guðmund Thor-
oddsen af hólmi þar og í há-
skólanum. Hafði hann verið
skipaður í embætti þessi 7.
maí 1951 frá og með 1. septern-
ber, en tók ekki við þeim fyrr
en á liðnu hausti. þar eð hann
dvaldist vestur í Ameríku nær
árlangt til> að kynna sér nýj-
ungar í fræðigrein sinni með
kennsluna í læknadcild háskól
ans eiríkum fyrir augum.
Það vakti á sínum tíma all-
miikla athygli almennings, að
dr. Snorri Hallgrímsson varð
fyrir valinu sem eftirmaður
Guðmundar Thoroddsens í há-
skólanum og landsspítalanum,
og urðu um það val lítilsháttar
blaðaskrif. Kunnugum aðiium
mun þó ekki haia komið þetta
á óvart. Dr. Snorri Hallgríms-
son er í röð þekktustu og við-
urkenndustu lækna okkar, þó
að hann sé aðeins fertugur að
aldri. Hann hefur hlotið skjót-
an ogmiMnn frar|.a, enda nýt-
ur hann í ríkum niæli trausts
og vinsæída meðal sjúklinga
sinna og álits eldri og yngri
samherja í læknastéttinni.
Snorri Hallgrfmsson.
styrjöldin til sögur.nar eins og
kunnugt er. Gei'ðist Snorri
Hailgrímsson herlæknir í sjálf
boðaliði Svía í Finnlandi 1939
—1940 og gat sér mikinn orðs-
tír í því starfi. sem að sjálf-
sögðu var unnið við erfiðar og
' hættulegar aöstæður. Var
- Snorri 'Sæmdur finnsku heið-
[ ursmerki í viðurkenningar-
i skyni fyrir afrek eín sem her-
; læknir. Árið 1940 hóf hann
framhaldsnám í Stokkhólmi,
en þar dvaldist hann tiil vors
árið 1943. Almennt lækninga-
lejtfi fékk hann 12. marz 1941.
Hann varð doktor í læknis-
fræði við Stokkhó’msháskóla
31. marz 1943, og íjallaði aokt-
orsritgerð han>s um beinaðgerð
ir, en þær eru sérgrein Snorra.
Hingað h.eim fluttist hann. al-
farinn skömmu síðar og hefur
verið starfandi læknir í Iteykja
vík síðan 17. maí 1943.
SPÍTALALÆKNIR í TÍU ÁR
Snorri Hallgrímsson er einn
af 'kunnustu spítalalæknum
landsins, enda hefur hann starf
að sem slíkur samfleytt frá því
að hann kom heim vorið 1943.
Tvö næstu árin eftir heimkom-
una var hann annar aðstoðar-
læknir á handlækningadeild
land'sspítalans, en síðan fyrsti
aðstoðarlækrár þar og nánasti
samstarfsmaður Guðmundar
Thoroddsens, unz hann var
skipaður prófessor og vfirlækn
ir handlækningadeildarinnar
(Frh á 7. síöu.)
Bréfakassinn:
Giímukappinn Hermann
reglan og herinn
SVARFDÆLINGUR
AÐ UPPRUNA
- Snorri Sæmundur Hallgríms
son er Svarfdælingnr að ætt og
uppruna, fæddur á Hrafnsstöð-
um í Svarfaðardal 9. október
1912, sonur Hallgríms bónda
þar Sigurðssonar og konu hans,
Þorláíksíínu Sigurðardóttur. —
Snorri lauk stúdentsprófi við
mennta’skólann á Akureyri 13.
júní 1932, en hóf síðan nám við
læknadeiíd Háskóla fslands og
lauk þaðan kandídatsprófi 20.
júní 1936. Hvarf hann þá af
Iandi brott til framhaldsnáms
og dvaldist í Skanderborg og
Árósum í Danmörku 1936—
1939. Hann kom aftur heim
sumarið 1939 og starfaði þá
sem staðgöngumaður héraðs-
Iæknisins í Reýkdælahéraði.
Snorri fór svo aftur utan haust
ið 1939, en þá kom Finnlands-
ÉG BÍÐ meðan suðan er að
koma upp í þvottapottinum.
Hermann Jónasson var mik-
ill glímukappi í gamla daga.
Hann þrælaði mönnum niður
af miklum dugnaði. Þá átti
hann aldei við nema einn í
einu.
Síðan Hermann fór að fást
við stjórnmál, hefur hann vilj-
að viðhafa sömu aðferð. Hann
varar sig ekíki á því, að nú er.u
fleiri en einn að glíma við. En
alltaf er ofarlega sama ofbeld-
islöngunin. Og begar hann sér,
að hann hefur ékki nógan kraft
einn, þá að fá lcgreglu, og svo
þegar hún dugar ekki, þá her.
í Tímanum 20. marz má fylli
lega skilja þetta, þegar talað
er um „losaralega lögvernd“.
Það er áreiðanlegt, að ef
Hermann hefði her, þá væru
öll verkföll bæld niður. Verk-
föll, sem eru aileiðing af geng-
islækkun og verðbólgu, það er
kjaraskerðingu þeir-a fátækari,
en auknum auðæíum hinna
ríku. Sem sagt, auknu misréttí
Menzkra manna á allan hátt.
Margir hafa of mi'kið, sér og
sínum til slkaðsemdar. — ís-
lenzik alþýða er ákveðin í að
iafna metin í afkomu manna.
íslenzk albýða er ákveðin í að
Táta efcki hungurdauða og blóð
erlendrar alþýðu, 'iem fyrst hóf
m>erki jafnréttiis, til einskis
renna, eftir því sem Hún fær
við ráðið.
Eitthvað rámar mig í erjur
við verkakonur í garnaverkun
arstöð.
Það getur vel verið, að Her-
mann Jónasson geti réðið nið-
urlögum 2—3 verkakvenna, en
10—20 geta skellt honum á
grúfu og flengt hann.
Þvottakona.