Alþýðublaðið - 18.04.1953, Blaðsíða 6

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Laugardagiim 18. apríí 1953

ij Nýkomið:
I Kápuefni
f ,
|| Sratt
| brúnt
I grænt
| blátt
rautt
blágrænt
H. M
| Skolavöi'ðustig 8. i
II I
.......'........ ....... Illllll
Minningarsojöld
ivalarheimilis aldraðra sjó-
manna fást á eítírtöidum
stöðum í Reykjavík: Skrif-
stofu sjómannadagsráðs,
Grófin 1 (gengið inn frá
Tryggvagötu) sími 82075,
skrifstofu Sjómannafélag*
Reykjavíkur, Hverfisgötu
8—10, Veiðarfæraverzlunin
Verðandi, Mjólkurfélagshú*-
inu, Guðmundur Andrésson
gullsmiður, Laugavegi 50,
Verzluninni Laugateigur,
Laugateigi 24, tóbaksverzlun
inni Boston, Laugaveg 8,
og Nesbúðinni, Nesvegi 39.
í Hafnarfirði hjá V, Long.
„Flest cieti ég neiíab mér
um. cn án kaffiscpans væri
lifið caærilegt". Pannig hafa
fiestir islendingat hugsai og
talah lengur en elztu menn
muna, - e5a jafn lengi og
t>eir haía nataí —
LUDVi j DAVID kaífihæti.

Félagslíf
BKÍÐAMÓT REYKJA-
VÍKUR.
STÓRSVIG
verður haldið í Jósefsdal
sunniudagfnn; 19. apríi og
hefst í ölllum flokkum klukk
an 1 eftir Ihádegi.
Skíðadeild Ármann.s
Ferðafélag
íslands
rrsYiTiTmi
:1
FRANK YERBY
MilljónahöHm
>: i: i
’?f?f?f?!
íráðgerir að fara ítkíðaferð yfir
Kjöl næ'siikomandi sunnudag,
ef veður leyfir. Lágt af stað kl.
9 árd. frá Austurvelli. Ekið
itpp í Hvalfjörð, að Possá, geng
Sð þaðari upp Þrándarstaðaf jall
og yfir há-kjöl að KárastÖðum
í Þingvallasr/eit.
Fanniðar seldir í skrifstofu
felagsins, Túngöfcu 5.
þrengdi að brjósti hennar, að
hún átti erfitt um andardrátt.
En hún gafst ekki upp, barðist
af öllu afli, greip til þes's, sem
nokkur kostur var á, notaði
neglur, tennur og' hnefa af
miklum móði eins og sjálft líf-
ið vseri í veði.
Litli , villikötturinn minn.
Klóraðu bara, elsban. Eg kann
vel við að hafa þær dálítið
villtar, tautaði hann fyrir
munni sér.
Kraftar hennar þrutu
skyndilega. Hún hékk mátt-
laus. Hann sleppti takinu með
annarri hendinni, laesti fingr-
unum í hálsmálið á náttkjóln
um. Hún heyrði hvissið, þegar
þunnur baðmullardúkurinn
rifnaði ofan frá og niður úr,
og fann svalt loft leika um
bert hörund sitt. Hann lyfti
henni á arma sína ag lagði af
stað með hana í fanginu upp
■stigann í áttina til svefnher-
bergis hennar. Hann iagði
hana varlega frá sér, nóttin
sjálf hvelfdist yfir hann, þung
myrk og (heit.
Uss, Sharon, sussaði Pride.
Uss, elsku Sharon, ekki gráta.
En hún hélt áfram að gráta,
sárum, þungum gráti. Ger-
vallur líkami hennar seig nið-
ur í koddann, velti höfðinu til
beggja hliða í máttvana sorg,
sáxsauka og reiði.
Hann sá að tárin þrengja sér
út á milli augnialökanna, enda
þótt hún reyndi að kreista bau
fast saman, eins og til þes.s að
komast thjá að þurfa að sjá
hann, og >sársaukinn í hans
eigi-n brjósti var kvalafyllri
heldur en hann mundi áður til,
lanigtum, langtum sárari held-
ur en eftir blóðbaðið í Vill-
villle forðum daga. Það var
eins og hjartað hefði verið rif
ið úr brjósti hans. Ósjálfrátt
og án þess að lléiða að því
hugann, vissi hann, að ekki
gæti neitt dauðastfíð verið
annað en dýpsta sæíLa hjá slík
umm ósköpum.
Hann lagði lófann fyrir vit
henni, reyndi að þagga niður
í henni. Sá strax að þetta
gerði >að sjálfsögðu illt verra,
vildi þó eltki hætta fyrr en
fullreynt væri. Hörund henn-
ar varð purpuralitar og hann
kippti að sér hendinni. Hún
settist upp, opnaöi augun og
starði á hann, bólgnar og
þrútnar varir hennar reyndu
að mynda orð, eitt einasta orð,
sem hann vissi hvert var, enda
'þótt hann hefði enn efcki heyrt
það.
Loksins, seint og um síðir,
> :TJT:T:T:T:T:T:T:T:Ml? ■
78. DAGUR
kom hún því upp. Farðu, orð-
ið kom ekki frá vörunum,
heldur neðna úr hálisi. Þegra
hann sýndi þess engin merki
að hlýða, pti hún að honum í
tryllingi:’
F a r ð u !
Hvað gat hann gert annað
en hlýtt, skilyrðisLaiust. Hann
reis upp seinlega, lagaði utan
á sér fötin, gebk út úr her-
berginu og fetaði niður stig-
ann. Fótatak hanis bergmálaði
í kvöildky'rrðiinni.
Sharon grét lengi eftir að
hann var farinn. Að lokum
dróst hún fram úr rúminu.
Hana sárvefkjaði í allan lílc-
amann, en þó voru það smá-
munir einir í samanfcurði við
andlegar þjáningar hennar. í
herberginu var spegill, sem
náði frá góltfi 'til lofts. Með
augum Evu, sem sér si>g í
fyrsta sinni í allri sinni nekt,
eftir að hafa bragðað af hin-
um forboðna ávexti, horfði
hún á veikbyggðan, igrannan
o>g fagurliega 'lagáðan líkama
sinn. Hún starði í ispegilinn
lengi vel, eins o.g hún væri að
leita að einhverjum ytri merkj
um um synd sína. Það sá hún>
að vísu ekki, en andlitið, sem
horfði á hana úr speglinum,
gat vel verið af helsærðri
manneskju, varirnar bláar og
augun þrútin og hálfsofckin af
ofsalegum gráti, innfallnar
kinnar og hárið í hálfvotum
óreiðukléprum.
Hún dragnaðist inh í bað-
herbergið og fór að láta renna
í baðkerið. Hún steig upp í
kerið. Vatnið var svo heitt, að
húðin varð Ijósrauð á svip-
stundu. Henni lá við að hljóða
upp yfir sig em fékk stillt sig.
Hún hugsaði sér að þetta væri
hreinsunareldurinn, að minsta
‘kosti fen>gi hún á þennan hátt,
í samræmi við ævaforna he'gi
siði — eldri en kristindóminn,
s;em hún hafði heyrt urn en
sMdi þó ekki til fulls, hreins-
að sig af nokkrum hluta þeirr-
ar syndar, sem nú var í þann
veginn að leiða hana í eilífa
glötun. Hún straúk sig af á-
fcafa miklurn með grófum
tkfl-út, þar t51 jhún var orðin
dauðþreytt. Þá láigðiíst hún á
bafcið í kerið og hugsaði: Eg
næ því ekki af mér. Það er
sálin, sem ég blettaði. Ekkí
líkaminn.
Henni varð hugsað til
Pride. Og henni til mikillár
úndrunar voru tijifinningar
hennar til hans allt aðrar en
hún hafði fyrirfram vænzt.
Þau fáu augna'blik, sem hún
hafði varið til umhugsunar af
ful]u viti um bann eftir að
óskopin gerðust, höfðu mótast
af foeizku hatri á þesisum fvrr-
verandi ástvini hennar, hatri,
sem herini fannst þá >að hlyti
að^endast til eilífðar. í stað
þess bergmálaði nú í hugskoti
heanar: Vesalings Pride. Hann
var svo hræðiléga skömmustu
legur.
Hún vissi, að í raun og veru
ætti hún strax að fara fram
og;klæða sig, því að hún lægi
þarna í vatninu lengur, þá
xnyndi hún fara að hugsa. og
•máske yrði það til þess að hún
færi að reyna að réttlæta
syndina fyrir sjálfri sér og
bæta þanni’g gráu ofan á svart.
En^hún gat ekki hreyft sig.
Og hutgsanirnar flykktust að
henni, miskunnarlausar, sár-
ari en húðstrýking, sundur-
kremjandi og. tsprandi. Og þó
• • t. •
Nei, hei. Eg gerði ekkert
rarigt. Eg barðist meðan ég
gat. Barðist og barðist. En
irenni var s j álfsíblekki r gin
ekki töm. Jú, víst barðist ég,
eúfhvers vegna lagði ég arm-
an^ utan um hann? Það
mýhdi e'kki hafa verið nein
synd. ef ég ekki ’hefði átt
nejnn þátt í verknaðinum
sjálf. eftir að ég var yfirbug-
uð.f En eitt er að gefast upp
tfyrir pfurvald,i tog annað að’
ganga ^ á vald þess, það vissi
húþ. Út á hlutlausan líkama,
seíri ekkert gefur, var ekkert
hægt að setja. Víst 'hafði hún
reýnt í lengstu lög að vera
hlmláús. Og þó að iokum
freistast til þátttöku, hrint
sjálfri sér út í ófæruna, látið
aúðmýkjast, og það sem verst
vtp-: það var ekki Pride, sern.
hafði auðmýkt haria, til þess
skprti hann allt vald og ofl,
hóOdur syndsamleg svikráð
hennar eigin líkama gagnvaró
arvdanum, sem fengu hana til
þéás að auðmýkja sjálfa sig.
Og hverju hvísláði hún í eyru
haþs hvað eftir annað? Ilún
þcfði ekki til þess >að hugsa.
Og ástarlotin. Ekki fékk.hann
hana með vaídi til þess að end
ur"jalda þau í sömu mynt og
þau voru úti látin af hans
hálfu. Hún hafði að vísu látið
uhdan ástríðu hans, setn vissu-
lega var smánarlegt, en fyrst
og fremst þó fahið fyrir eigin
girnd, og það var dauðleg'
synd.
Hún var ekkert barn, og
víáfí hafði hún haft hugboð
um, hvílík sæiá er sótt inn á
þessi svið tilv'erunnar. Faðii
herinar, Stanton O’Neil, var á
sínum tíma opinskár og hrein-
skilinn við barn sitt í þeim
efnúm. Samt hafði hún á eng-
an hátt verið viðbúin hinum
ofsalega unaði, hinu undar-
lega samblandi af sælu og sárs
auka. Skélfdur hugur hennar
fann á því aðeins eina skýr-
ingu.
Hún, Sharon O’Neil, hlaut
að vera stórspi'lt og vond
manneskja, verð eilífrar út-
skúfunar.
Hún hafði syndgað andlega.
Á því var enginm vafi leng-
ur. Fyrir sjálfri sér, ef ekki
fyrir mönnunum, uppvís að
hórdómi, og í eigin hendi
j Smurí brauð. =
Snittur. E
• Til í búðinni allan daginn. :
• Komið og velj ið eöa eímiB. ■
Sfid & FiskurJ
j—---------------------1
: Ora-viðáerSlr. i
Fijót og góð afgreiðsl*. *
j GUBL. GÍSLASON,
Laugavegl 63, ■
; i£mi 81218. :
i----------------------j
: Smurt brau<5
: oú snittur.
■: Nestispakkar. j
5 ■
Ódýrast og bezt. Vin-*
samlegast pantið meö •
íyrirvara.
5 ■:
: SfATBARINN
*. m
: Lækjargöín f.
Sími 8034.®. S
j Köíd borð oá
j heiíur veiziu- i
matur. j
I Sfld & FfskurJ
Samúðarkorf
■:
B
'n;
Slysavaraafélagt íilands:
kaupa flestir. Fést hjá 5
elysavarnadeildum trm 3
Iand allt. 1 Rvík í hann-?
yrðaverzluninnl, Banka- •
stræti 6, Verzl. Gunnþór-;
unnar Halldórsd. og skrií-í
atofu félagsins, Grófin 1.:
Afgreidd í síma 4897. — j
Heitið é slysavornafélaglð.«
Það bregst ekki. s
!«i
m
I. >_..._>... m
Nýía sendl- §
bílastööin h.f. :
hefur afgreiðslu í Bæjar-É
bilastöðinni í Aðalstræti:
16. — Sími 1395. 3
Mlnnfnéarsnjíöld |
: Barnaspítalasjóðs Hringsins;
i eru afgreidd í Hannyrð*- j
; verzl. Refill, Aðalstræti 1S»
; (áður verzl. Aug. Svend-;
I sen), í Yerzluninni Victor,;
I Laugavegi 33, Holts-Apó-«
; teki, Langholtsvegi 84,;
; Verzl. Álfabrekku við Sufú;
> urlandsbraut, og Þorite:n*- í
; búð, Snorr&braut 61. S
i W
\Hús og íbúðir í
j af ýmsum atærðum fj
• bænum, útverfum bœj-s
| arins og fyrir utan bse--
i inn til sölu. — HöfumÉ
; einnig til sðlu jarðir,;
■ vélbáta, bifreiðir og ■
; verðbréf. í
>j ( “
«: Nýja fastelgnasalan. .«
; Bankastræti 7.
j Sími 1518 og kl. 7,30—;
■' 8,30 e. h. 81546.
I
Álþýðublaðinu