Alþýðublaðið - 19.04.1953, Qupperneq 6

6
ALÞÝÐUBLAÐID
Sunnudaginn 19. apríl 1953
Trúin á íslenzkan,..
Framhal-d af 4. síðu.
láta þá ráða lengur. sem eru
óþjóðlegir í anda og athöfnum,
heldur hefjá sína eigin syni til
foru'stu, þá sem eru þjóðlegir
í andanum, þá sem trúa á fram
tíð íslenzkrar þjóðar og þora
að standa á rétti smælingjans.
Það eru íslenzkir menn, sem
trúa, að til sé sál, sem trúa,
að hlutverk bíði íslendinga,
rtrúa á þróun en ekki byltingu.
Það eru fslenzkir menn, sem
ekki óttast fátæíktina í þessu
ríka landi, sem hafa stolt fvrir
sína þjóð, trúa á framtalk, seiglu
og festu íslenzka kynstofnsins.
Þessa menn á að velja til for-
ustu.
Sá, sem afneitar í orðum eða
athöfnum þeim sannl.eika, að
maðurinn lifir ekki á einu sam
an brauði, sá hinn sami ætti
■ekki að skipta sér af þjóðmál-
nm. En umfram allt ætti ís-
lenzk alþýða að varast þá, er
þann hugsunarhátt ala, efnis-
hyggjumennirnir eru of ein-
hliða, þeim hættir við að sjá
aðeins já'oræður sína erlenda
og hættir of mikið við að dansa
aðeins eftir þeirra pípu og
snúru.
En munum það, að, eins og
Guðmundar Böðvarsson segir,
enn
. . eru til þeir, sem streitast
með bogin bök
þó bjóðist þeim uppgjöf í skjóli
og lokkaidi friður,
jhvað tæpt sem þeir standa, hvað
■ krappt sem þeir verjast
í vök
.•þá vilja þeir samt ekki grafa
‘ sig lifandi niður“.
I Þessi hópur fólks á að standa
feaman, eíkki láta í.undra sér á
þýði ngarmiklum tímamótum,
ekki láta glepjast af geipan er-
lendra boöbfira, heldur fylgja
fclenkkri stefnu undir íslenzkri
íorystu, með það takmark fyr-
5r augum, að ísland verði frjálst
í reynd og það sem fyrst.
G. B. B.
Er neifað að greia...
Framhald af 1. síðu.
viljað gera, og því hafi liann
engar bætur fengið greiddar
ennþá.
Nú vill Alþýðublaðið spyrja:
Er það rótt, að þessi skilyrði
hafi vérið sett, og að þau standi
vegi fyrir greiðslu fjárveiting
arinnar? Ef svo er, þá er það
eitt furðu Ijótt mál út af fyrir
Big.
KJFARNI MÁLSINS
En meginkjarni málsins er
ká, hvort sakargiftir þær, sem
Sveinbjöm bar opinberlega á
vissa trúnaðar- og embættis-
Bmenn ríkisins, eru sannar. Ef
isvo er, verða þeir að sæta á-
foyrgð sarnkvæmt landslögum,
og það verður að teljast viður-
styggilegt að rey.na að þagga
málið niður með fjárveitingu
úr ríkissjó'ði.
Ef Sveinbjörn Kristjánsson
a siðferðilegan eða lagalegan
Drétt á fjárgreiðslum vegna
foygginganna á Keldum, á auð-
vitað að gera það upp reikn-
ingslega, en ekki með neinum
Blumpareikningi á kostnað rík-
Issjóðs.
Þetta mál virðist alla vega
foera réttarfarsástandinu í land
inu ófagurt vitni.
FRANK YERBY
MHIjónahölHn
.: i i * :
: 1 ? i ? II
steinninn, sem hún skyldi
grýtast með. Hvað nú? Átti
hún að hafa meðaumlkun
með sjálfrj. sér og þyrma eigin
Hífi? Það var annarra að auð
sýna meðaumfkun. Kærleika
auðsýnir maður stundum ves-
ölum syndurum, aldrlei sjálf-
um sér. Sjálfsmeðaumkun er
bleyðiskapur.
Hún minntist sælunnar enn
einu sinni um leið og hún
steig fram úr baðkerinu.
Eg er dæmd manneskm, á.
því er enginn vafi.
Hún ætlaði sér ekki að flýja
reiði guðs. Óhrædd skyldi hún
ganga fram fyrir dómara sinn.
Fyrst örlög hennar voru ráð-
in, þá myndi önnur synd,
hversu stór sem hún væri,
eíkki steypa henmi í meiri glöt-
un en þessi hin fyrri. Auk
þess var á þann jhátt einan
komizt hjá miklum erfiðleik-
um. Lifandi myndi hún oftlega
þurfa að standa augliti til aug
litis við Pride. Mera að segja
við Esther, sem hún hafði
brotið svo stórlega gegn.
Nakin þeyttist hún úr einu
herberginu í annað í leit að
vopni, að eitri. En fann ekk-
ert, sem að gagni mætti verða
til þess að svipta sig lífinu.
Hún mnntist þess, að svo mjög
óttaðist hún að fala fyrir
þeirri freistingu að fremja
sjálfsmorð, eftir að hún missti
Pride, að hún hafði varazt að
hafa inni hjá sér nokkuð það,
sem nota mætti til slíkra
Muta. Nú kom jþað henni í
fcol, fannst henni. Því vgr
það, að hún náði sér í annan
náttkjól og fclæddi sig í hann.
Settist 6Íðan á rúmið. Hún
gæti þó alltaf gripið til þess
ráðs að bragða hvorki vott né
þurrt í nógu langan .tíma, og
þá mundi hún fyrr eða siðar
deyja. Og ekfcert myndi sjást
á 'henni. Efckert myndi gefa
til kynna, hvern glæp hún
hefði framið með því að tkaa
sitt eigið líf.
Hún hallaði sér makindalega
aftur á bafc .í rúmið og beið.
Myrkrið læddist að henni, um
vafði hana eini^ og elskhugi
vefur unnustu sína ástarörm-
um. Myrkur, kyrrð og friður
fyllti hið auða, æpandi tórn í
blæðandi hjarta......
Sextándi kafli.
1871.
Þá sömu nótt varð Thomas
Stihworth bráðkvaddur í
svefni. Það kom í hlut Ter-
ance, ökumannsins hans, að
flytja Esther tíðindin. Honum
til mikiJlar undrunar várð
79. DAGUR
Esther ekki mikið um. Henni
fcom ekki tár á auga
Henni var að vísu grátur í
hu'ga. En ekki vegna þess, að
þótt hún frétti lát iöður síns.
Það var maður hennar, sem
hon.um dili. í raun og veru
hafði hún tárazt svo mjög út
af honum, að hún átti ekkert
eftir handa föður sínum. Hún
tók anldljá^sfre^ninni ’þög.ul,
gékk upp á loft og fór að
skipta um föt. Berence beið
við vagninn. Að góðri stundu
liðimni kom hún niður aftur
þess albúin að leggj'a af stað.
Þau voru fcomin til bústaðar
Stillworths heitins skömmu
eftir miðnætti.
Prdie kom heim tveim
stundum seinna. Hann var því
feginn, að 'kona hans skyldi
ek'ki vera heima. Með því yrði
ikomizt hjá að gera henni grein
fyrir burtverunni. Hann frétti
brátt, hvar hún væri niður
komin. Hann hraðaði sér á eft
ir faenni. Bjóst ekki við að
margt manna væri samankom-
ið á heimilli Stiliworths á þess-
um t:1ma sólaríhringþins, en
það var öðru nær. Enda þótt
á nóttu væri hafði Teience
gert ýmsum af vinum Still-
wort'hs heitins aðvart um
(hviernig komið var og foeðið
þá að koma. Pride gekk mn
í móttökusalinn. Esther sá þeg
ar í stað skrámurnar og risp-
urnar á andliti hans, en stillti
sig um að biðjast á þeim skýr-
inga að ókunnugum viðstödd-
um.
Það fór ekki framhjá Est-
her, að fleiri veittu ástandi!
manns hennar athygli en hún
isjálf. Hún sá að viðstaddír
ráku upp stór augu, kvensnJft
nokkur úti í horni herbergis-
ins lyfti lófanum fyrir nxunn-
inn um leið og hún hallaði
sér að sessunaút sínum og
hvíslaði einlhverju, svo aðrir
ékki heyrðu.
Núna, Pride. Hremsaðu
þig af öllium óhróðrí, Prid'e,
hugsaði hún.
En hann lét ekkert af því
vierða. iGekk [kær-uleysislega
inn gólfið og leiit varla á gest-
ina. Það var ekki laust við að
hann riðaði í spori, höfuðið var
svo þungt, fannst honum, og
þar vð bættust sálarkvalh'nar
yfir árás hans á Sbaron. í hug
sínum fcalllaði hann framkomu
sína gagnvart henni þvk
nafni.
Hami-ngja'n hjálp'i mér
fnæsti hann af sjálfsfyrirlitn-
ingu, öldungis ósjálfrátt. Hann
varð þess óðar var á andliíum
viðstaddra, að hann háfði
í Listamannaskálanum
opin frá kl. 2—10 e. b. daglega.
Halfhias Sigfússon,
Trésmiðjan Víðir b.f.
hugsað upphátt, á óþægilegu
augnabliki. Og nú var þó að
minnsta kosti ástæða til þess
að biðja hamingjuna hjálpar.
Skö-mm hans var með þessu
orðin opinber, það þóttist
lxann vita.
Eg má ekki leiða hugann að
því, hugsaði hann. Ekki hévna,
pkki nún-a. Hvað viðsikiptum
mínum við hinn látna tengda-
föður líður, þá má ég það ekki,
konu minn-ar vegna að minnsta
kosti.
Útförin fór fram með þeirri
viðh-öfn, að sæmt hefði róm-
vers-'kum keisara. Það varð að
-stren-gja kaðal í kringum torg
ið umhvérfis Trini-ty Church.
og lögregían gætti þess að fólk
træðiisit lefcki inn fyrir hana.
Það voru fimmtíu og sjö vagn
ar í líkfyigd þessa manns, sem
aldrei, svo no'kkur vissi til,
h-afði nokkurn tíma vi-kið að
fátækum isam!ferðam;anni .sín-
um eyri-svirði. Það kom sjald-
an fyrir, að faðir Shanncn
iéti sér beizkyrði um náung-
ann um munn fara, en þó varð
honum 'að orði af þessu til-
efni:
Heilagir og réttiátir eru
aldrei heiðraðir með slíkri við
höfn. Nei, ’þeir er-u krossfest-
ir og jarðneskum leifum þeirra
varpað fyrir óarga dýr. En
hundingjar eins og Thomas
Sti-l'lworth, ja, þvíl'íkt og annað
eins.
Esther hugsaði og hugs-aði.
Hún sat á fremsta bekk í
kirkjun-ni, með svarta, þykka
blæju fyrir andlitinu. Hún
grét ekki, ba-ra hugsaði. Og
henni var að því m.ikil fróun.
Það var ekki föðursorginni,
sem hún þurfti að dreifa, —
heídur áhyggjum út af manni
henmar. Fyrirgefðu mér, faðir
nximn, hugsaði hún. Þú gerðir
mér það, sem þú hélzt að mér
væri fyi’ir beztu, og ég er þér
þa-kklát fyrir það. Þú lifðir
iþín-u lífi í þínu-m heimi, og nú
er lífi þínu lókið. Mitt iíf er
hi-ns vegar að byrja. Héðan í
frá verð ég að sjá um mig
sjálf, án þinmar forsjónar. Nú
er það ég, sem verð að leggja
á ráðin -um framtíð mína. Þú
tapaðir mörgum orustum, en
þú barst ávallt sigur úr být-
um, að lökum, nema fyrir ein
-um manni, mamminum mínum,
Og nú er ’það mitt, dóttur
þinnar, að -sigra hann. Eg
verð að vinna .... en ef mér
misheppniast það, þá skal ég
hefna þess svo grimmilega á
Pride, að hann verði afmáður
af yfirborði jarðar.......Hún
ve-itti manni sínum gætur.Hann
sat við hlið hennar og .fylgd-
ist með athöfninni........Hún
horfði á s'krámurnar á kinnum
bans og enni. Þær voru enn
ekki grónar til ful'ls . .. Shar-
on reyndi að hafa aftur af þér
Pride. Reyndi að verj-ast þér.
Var -það efcki? Barðist 'hún
vei, Pride? Nógu djarflega til
þess að hindra þig í áformum
•þínum? Eða mistókst henni
það? Sennilega. Guð blessi
hana fýrir að reyna að virðast
þér. Eg skal ekfci hata hana.
Nfei, efcki hana. Heldur þ;,g.
Þig hl-ýt ég að hata. Ég er af
Stiilworthisættixmi, Pride. Hún
Smurt brauð. [
Snittur.
Til í búðinni allan daginn.:
Eomið og veljið eða símið.;
■
Síld & FiskurJ
Dra-vlðáerðlr. \
Fljót og góð afgreiðslí.;
GUÐL. GÍSLASON, [
Laugavegi 63, *
sfmi 81218. :
Smurtbrauð í
oá snittur. :
Nestispakkar. :
K
Ódýrast og bezt. Vin-;
samlegast pantið meðji
fyrirvara. :
MATBARINN
Lækjargötu 8.
Sími 80349.
Köid borð oU 3
heitur vefclu- :
matur.
Síld & Fiskur.3
Samúðarkori
■:
■l
Slysavaraafélags íilanð* |
kaupa flestir. Fást hjá«
slysavamadeildum mn |
Iand sllt. 1 Rvík í hann- 3
yrðaverzluninni, Banka- ■
ítræti 6, Verzl. Gunnþór-;
unnar Halldórsd. og skrif-E
stofu félagsins, Grófin 1. j
Afgreidd í síma 4897. —5
Heitið á slysavarnafélagið. *
Það bregst ekU.
I
NÝia sendl-
bííastöðin h.f.
hefur afgreiðslu 1 Bæjar-
bílasíöðinni í Aðalstrasti
16. — Sími 1395. - 3
MinnlngársDÍöfð
Barnaspítalasjóðg Hringiins
eru aígreidd í Hannyrða-
verzl. Refill, Aðalstræti 1*
(áður verzl. Aug. Svend-
sen), I Verzluninni Victor,
Laugavegi 33, Holfs-Apó-
teki^ Langholtsvegi 84,
Verzl. Álfabrekku við Suð-
urlandsbraut, og Þorite’n*-
búð, Snorrabraut 61.
Hús og íbúðir
atf ýmsum stærðum
bænum, útverfum bæj
arins og fyrir utan bæ-
inn til sölu. — Höfum
eiiinig íil sölu jarðlr
véibáta, bifreiðlr oj
verðbréf.
! Nýja fasteignaialan. r
Bankastræti 7.
Sími 1518 og kl. 7,30—
8,30 e. h. 81546.
I