Alþýðublaðið - 26.04.1953, Blaðsíða 8

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Sunnudaginn 2G apríl ííi53.
Sextugur á morgun:
Kristján Ebeneserson
FYRIR rétturn fimmtán ár-
um réðist ég síldareftirlitsmað-
ur norður á S'kagaströnd. Verk
stjórinn á stöðinni var Kristján
Ebenesersson. Ég hafði ekki séð
bann fyrr. Við fyrstu sýn, var
ég sannfærður um að þar fór
Vestíirðingur. í svip hans, fasi
og mæli, mátti auglióst greina
öll hin skörpustu fjórðungsein-
kenni Vestfirðingsins. Þetta
reyndist líka rétt. Kristján er
kominn af gagnmerkum vest-
firzkum bændaættnm. Hann er
sonur hjónanna Valgerðar Guð
mundsdóttur og Ebenesers Eb-
eneserssonar, sem lengi bjuggu
í Þernuvík við ísafjarðardjúp,
en síðar að Hvítanesi, fluttu í
öldruð til Reykjavíkur og dóu I
þar. j
Það má segja með sanni um
Vestfirðinga allflesta í æsku
Kristjáns, og raunar enn, að
þeir voru uppaldir að hálfu
á landi og hálfu á sjó, og ræð-
ur það ekki minnstu um mót-
un þeirra. Fimmtán ára gamall
byrjaði hann að stunda róðra á
árabátum. Fyrst að heiman með
föður sínum, en síðar frá höfuð
borg veiðistöðvanna við ísa-
fjarðardjúp, Bolungavík. Hann
rnun snemma hafa þótt sérlega
liðtækur og laginn, enda komu
þeir eiginleikar betur í Ijés síð
ar. Kristján átti fjögur systkini.
Kristjönu, sem bú.sett er í
Ameríku, Salvör, frú í Reykja-
vík,' Guðmund og Ágúst, Sem
báðir tóku sér bólíéstii í Eng-
Iandi. Guðmundur er dáinn fyr
ir nokkrum árum. Öil voru þau
manndóms og myndaríólk.
Eftir því sem æskan leið, afl-
ið jókst, og bræðurnir kynnt-
ust sjónum betur, mun þeim
hafa fundizt fleytan of amá,
auk þess sem fjarlægðin seyddi.
Kristján Ebenezersson.
Þeir hleyptu heimdraganum
hver af öðrum og fluttust suð-
ur. Guðmundur og Ágúst héldu
út yfir áJinn, urðu báð.vr tog-
arasikipstjórar í Englandi við
mikinn orðstír, en Kristján
staðnæmdist í Reykjavík.
Eftir að þangað kom og síð-
an, hefur hann lagt gjörfa hönd
á marga hluti. Hann var háseti
á togurum í tvö ár. Þá fór hann
í land og Iærði beykisiðn hjá
Jóni Jónssyni, sem einnig var
Vestfirðingur. Síðan stofnaði
hann beykisverkstæði með
Biarna Péturssyni beyki, sem
þeir starfræktu um nokkur ár,
eða þar til farið var að nota
stáltunnur undir olíur og lýsi.
Kristján var mörg sumur beyk
ir yfir síldveiðitímann. ýmist
á Siglufirði. eða Djúpuvík. Á
Skagaströnd var hánn verk-
stjóri á söltunarstöð í þrjú sum
ur og síðar einnig á Siglufirði.
Sumurin 1920—21 var hann
bræðslumaður hjá Oskari Hall
dórssyni. Siðan hefur hann
flest ár fengist meira og minna
við lifrarbræðslu, enda nú orð-
inn fremsti kunnáttumaður
samtíðarinnar í þeirri grein.
Hann hefur nú unnið óslitið í
fjölda mörg ár hjá Bernhard
Petersen stórkaupmanni í kald
hr.einsunarstöð hans.
Hér hefur aðeins verið stikl-
að á stóru um störf Kristjáns.
En öll voru þau unnm af ein-
stökum dugnaði, trúmennsku
og samvizkusemi. Sem verk-
stjóri var hann nærgætinn og
hlýr við fólkið, en hélt þó góð-
um aga og fékk góð afköst.
Enda var hann dáður og virt-
ur jafnt af körlum sem konum,
er hjá honum unnu.
Kristján er kvæntur Sigríði
Einarsdóttur frá Blómsturvöll-
um. í Reykjavík, einstakri
sæmdar og myndarkonu. Þau
eiga fimm efnileg börn,
skemmtilega lík foreldrunum
um alla mannkosti. Qft er"gest-
kvæmt á heimili þeirra hjóna,
enda er gott þangað að koma.
Ræður því, auk gesirisninnar,
hispursleysið, glaðværðin og
hjartahlýjan.
. Kristján átti þess ekki kost
að ganga í skóla. Ei að síður er
hann fróður og stáiminnugur.
Sérstakt yndi hefur hann af
kvæðum og kann mikið af
þeim. Það getur verið hress-
andi og fróðlegt í senn, að
gera samanburð á Ijóðum eldri
og yngri skálda. Til þess þarf
hann ekki handbækur.
Kristján verður sextugur á
morgun, 27. apriíl, þótt ffpstir
gætu ætlað hann fimmtugan.
Tilfinningaheitur og trúr hefur
hann ávallt staðdð í önn dags-
ins. Samúðarrífcur, ráðhollur
og glaðvær. Af þeim, dygðum
hefur hann ósþart miðlað sam-
ferðamönnunum. Megi honum
auðnast það enn um langan ald
ur.
Hálfdán Svesnsson.
------
Týndur staður
Dóttir alþýðunnar
ÞÁTTURINN óskar lesend-
um sínum gleðilegs sumar. Það
mun eiga vel við að byrja með
einu sólarljóði, eins og þessu
eftir Hjálmar Þorsteins">n:
Glitra öldur, glóey. b.lý
grfmuv"’din tefur,
rjoo á kvöldin rósir í
refckju tjöldin vefur.
Hér er eitt hieillai'áð, sem við
-ættum að tileinka okkur sem
fiest.
Björn Jónsson frá Haukagili:
Oft þó smátt þú eigir skjól
aldrei láttu þrautir buga.
Stefndu hátt mót sumri og
sól
með sjafnarmátt í ungum
huga.
Margir biða eftir yl hinna
björtu daga, þess vegna verða
svona vísur til. Friðrik Hansen:
Sendið til mín sólskin inn
sumar dagar ljósir.
Vetur gróf á gluggann minn
gráar hélurósir.
Þetta' samþykkjum. við sam-
Wjóða. Sr. Einar Friðgeirsson:
Það er orðið æði fátt, sem ég
verð feginn,
en glampi einhver geisli á
veginn
gleðst ég ætíð sólarmegin.
Þarna hefur nokkur breyt-
íng átt sér stað á sínum tíma.
Má' vera, að hennar væri þörf
einhvers staðar enn þá. Eyjólf-
ur Jónsson:
Böl og hatur burt er máð .
beizkur glatast treginn.
Mín er gatan geislum stráð,
get því ratað veginn.'
Og ein enn, ættnð frá sumri
og sól. Lúðvík Kristjánsson:'
■ Ertu að bjóða blómarós-
bjartan, góðan dagmn.
Flytja óð og yl og l.jós
inn í hljóðan bæinn.
Ekki er ég alveg viss um
málalok þarna, en mér er mer
að halda —,
Þorvaldui’ Þórarinsson:
Ég er e’kki. alveg frjáls
ýmsar hamla skorðúr.
En ætlarðu að leggja arm
um háls
ef ég kæmi norður?
Einhver klaufaskapur er það,
ef enginn gróður finnst á þess-
um stað.
Þormóður Pálsson:
Andi minn og eðli þi'á
ylinn kynninganna.
Rós að finna eina á
auðnum mirminganna.
Að síðustu er þá einn gamall
og umkomlaus húsgangur:
Eif þú getur alveg þítt
ísalög af götu miniíi.
Verður þú að vera þlítt
vorið mitt að þessu sinni.
Þeir, sem vildu kveða með í
þessum þætti, sendi bréf sín og
nöfn Alþýðublaðinu merkt:
„Dóttir alþýðunnar".
Framhald af 7. síðu.
Þaðan var flutt úr seii vana-
lega heim að Reynistað fvrir
jól sérhvern vetur, en búsmal-
inn var þar á beit og hans gætt
þar fram undir jól. Selfólkið
vildi helzt lifa og deyja í selinu.
Þar var frelsi og friður, eins og
hér í Kanada í landnámi ís-
lendinga á fyrstu árum.
Á . þessu seli var sagt að
hvíldi reimleiki allverulegur.
Ýmsar sögur um það heýrði ég
á árunum 1883 og síðar. Eina
langa og sanna kann ég, en er
efcki hér til færð.
Kvölda tekur,. sezt er sóJ,
sveipar þoka dálinn.
Komið er heim á kvíaból
kýrnar, féð og smalinn.
Nú kann ég aðra mjög dular-
fulla sögu, sem átti að hafa
skeð í Staðarhreppi fyrir 250
árum síðan og kvað vera sönn.
Sú saga getur verið eldri en
250 ára. Sagan er um unga
stúl'ku, sem hvarf.
Nú grunar mig, að. stúlkan
hafi vérið myrt og uröuð eða
graífin eða dysjuð eða holað nið
ur í, fjárhúsum Staðarsels.
Hver veit?
Ef þessár rústir væru rann-
sakaðar, þá fyndust máski
mannabein mjög fiiin? Hver
veit?
Ég skal einnig gela þess, að
eitthvað af selfólki mun hafa
dáið þar á öllum þeiim tíma,
sem þar var haft í seli. Nöfn
sums þess fólks heyrði ég
nefnd, máski fjögur eða fimm,
-en þau eru mér nú gleynid.
Guðmundur S. Jolinson,
Glenboro, Maniíoba,
Kanada.
Kirkjan og þjóiin
>
Gleðilegt sumar.
Hvernig væri það, ef náttúrunni væri svo háttað. að
iver maður gæti ekki nema aðeins einu sinni ótt þess kost
að lifa vor og sumar? Ef maður gæti ekki fengið aci lifa
nema svo sem einn júnímánuið, eða máske aðeins eina vor
bjarta nótt? Hvernig litist þér á að vera þannig skapaður,
að þegar þú hefðir einu sinni notið þess að heyra í lóunni,
horfa á blómkrónu opnast, finna gróðrarþef úr sverði, þá
mætti þér aldrei veitast slíkur unaðu,r framar?
Þetta væru þungir kostir, miðað við það, sem okkur
er léð í þessu tilliti. Og ef góðuir máttur skærist þá í leik-
inn og svipti slíkum örlögum af okkur, gæfi okkur árlegt
vor og hæfileika til þess að njóta unaðssemda þess aftu.r
og aftur og ómælt, þá myndi líklega enginn gleyma að
þakka þeim mætti góðleik sinn og líknsemi.
Vanörtuð dekurbörn: glata hæfileikanum til þess ao
gleðjast, af því að þau taka við öllui eins og sjalfsögðum
hlut, finna aldrei til þakklætis. Okkur fullorðna fólkinu
fer oft eins. Ég horfi á þessari stundu, í kvöldroðann yfir
Flóanum. Ósköp myndi það kosta af peningum að fá að
sjá þetta, ef það væri gert af manna höndum. Þrösturinn
söng á húsburst í morgun. Er hægt að hlusta á hann án
þess að létta um hjartarætur? Mikið mætti hann verð-
leggja list sína, ef hann væri þegn í mannfélaginu. Hef-
urðu hugsað út í, áð á einum venjulegum sólarhring, sýnir
Esjan þér fjölbreyttari töfra en öll listasöfn jarðar hafa
á boðstólum?
Fagurt er skrúðið við fótskör Guðs. Göngurn ekki
blindandi fram hjá því. Gleymum ekki að gleðjast yfir því
né þakka það.
En „allt hold er gras og allur yndisleikur þess seir
blóm vallarins. Grasið visnar, blómin fölna, en orð Gu.ðs
vors stendur stöðugt eilíflega“.
Sumárið flytur boðskap frá Guði. Öll fegu.rð ei
geisli frá honum. En orð hans er ekki þar. Almættishönd-
in lætur moldina gróa og glitra, gleðst, ef það gleðu.r þig
vill blessa þig með gjöfum sínum. En þetta er þó aðein.
eins ög blómakveðja, sem faðirinn sendir frávilltu barrú
ef verða mætti, að hún vekti því heimþrá. Þú sér aðem
skímu þess Ijóss, sem hann ætlar þér, aðeins hverful leií
ur, þráðarenda eina á klæðaíaldi Guðs. Orð hans er ekk
þar, ekki faðmur hans, ekki hjarta hans. Þótt þú horfir
Esjuna eða gangir á Heiðmörk eða Hengil — eins og þu
ættir sannarlega að gera, ef þú hefur orku til — ekki vaki
ar eða læknast samvizka þín við það. Þú öðlast rórri svefn
r|nstu nætur, en slitsöm verkefni daganna verða sórn im
an skamms, næsti árekstur heima fyrir jafnsár og áður. Og
ef þú missir það, sem þú - átt dýrast, ef vinur þinn hverf
ur frá þér tif duftsins eða ást ykkar visnar — kvakíð í mói
um, blómið í garðinum veitir þér skammgóða fró. Og eig
irðu sjálfur að horfast í augu: við dauðann — heiðblám
vorsins svarar engu um úrkosti þína gagnvart eilífðinni.
Þig vantar ,,orð Guðs vors“, orðið, sem- er „líf. ana
og sannleikur11, boðskapinn, sem Biblían geymir um vilja
og huga og markmið Guðs með líf þitt. Orðið, sem er im
sigli þess boðskapar og ráðning, Jesúm Krist.
Þú unga tíð, þú unaðsvor
sem ísköld máir dauðans spor
og lætur lífið glæðast,
vorn hjartans kulda og klaka þíð
, og kenn þú öllum Drottins lýð .
í anda að endurfæðast (Vald. Briem).
Sigurbjörn Ehiarsson.
Hannes a horninu.
• Framhald af 4. síðu.
þess skal þó getið, að framburð
urinn var með betra móti á
miðvikudagskvöldið.
„SJUNG OM STUDENTENS
lyekliga dag“ syngja þeir und-
antekningarlaust með sænsk-1
um texta, enda er ekkl heþpi-
legum Islenzkum texta til að
dreifa. enda er lítil hvöt af
hál'fu stúd.anta til þeirra, sem
ljóð þýða, að snúa þessum
stúdentasöngvum á íslenzku.
Viö það er í sjálfu sér ekkert
að athug’a, þó að stúdentar
syngi á latínu, sænsku eða
þýzku í sínum eigin hóp, þar
sem allir skilja þessi mál. En
þegar þeir syngja fyrir þjóð-
ina, þá ber þeim skylda til að
flytja henni íslenzkt mál.“
Hanncs á horninu.
Feíðaskrifsfofan
Framhald af 8. síðu,
manns frá Bandaríkjpnum,
Hekla með um 500 í fjóriim
ferðum frá Bretlandi, Brand V
með 200 frá Norðurlöndum og
frá Stokkhóími keniur 50
manna hópur frá íslanclScirk-
. eln.
FBANSKIB. OG ÍT VUSKin
EERÐAMENN
Þá munu koma hingað smá-
hópar af frönskum og ítölskum
ferðamönnum og 40 manna hóp
ur amerískur, í einkaflugvél frá
Noregi, óg fer hami héðan til
Skotlands. Aúk þessa eru svo
allir þeir, sem hingað koma
með venjulegum áætlunarferð-
um.
Kaupið AiþýðublaðiS