Alþýðublaðið - 08.05.1953, Blaðsíða 6

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Fösíuclag-ími 8. maí 1953
Frú DáriSsi
Ouíbeims:
A ANDLEGUR STJÓRN-
MÁLAVETTVANGI.
Að undanförnu liafa margir
verið að spyrja mig um sálræna
flokkinn; hvort hann fari ekki
foráðum að opna skrifstofu og
allt það. Nei, sálræni flokkur-
inn, eða þjóðsálarflokkurinn,
ætlar sér ekki að opna neina
skrifstofu og ekki að vera með
neina agitasjón; þeir, sem ætla
sér að fylgja honum, verða að
fylgja honum stefnunnar og
málefnisins vegna. Þannig ætti
það að vera í allri pólitík, ef
hún væri heilbrigð, en almátt-
ugur minn!
Eins og áður er frá sagt, hef-
ur flokkurinn það á ste-fnuskrá
sinni, að þurrka út alla opin-
foera skatta og ÖJI opinber
gjöld og leggja niðnr flest allar
opinberar skrifstofur og emb-
setti, en reka ríkisstofnunina,
sem þá yrði auðvitað marpfalt
ódýrari í vöfum, fyrir frjáls
framlög, sam-skot og kannske
happdræíti með þvottavélum
og ferðalögum til Miðjarðar-
hafsins. Þingmönnnm verði
fækkað aliverulega, og kaup
þeirra ekki haft hærra en það,
að enginn fari út í að bióða sig
fram, nema hann finni hiá sér
sterka köllun til bess. Nú, ef
fólkið verður óánægt með
stiórnina, bá bara hættir bað
að styrkja hana, en verður þess
ríflegra á framlögin, sem baö
er ánægðara með hana! Það
verða því ekki nein var>'1ræði
í sambandi við það! Þingið
verði líka mikið styttra "n nú,
svo sem eins og manuð eða
hálfan (mnn mánuð, o«r ekk-
ert bsktialrlamakk. og sú refs-
ine. sem lögð verður við. ef
einbver verður uppvís að því,
sé sú, að af honum verði dæmd
köllunin. Auk þess vill flokk-
urinn að symfóníunum í út-
varpinu verði -fækkað til m-una,
og eingöngu flutt þar sönglög
og annað efni, sem fólk vill
hlusta á. og sagan af mannin-
um í brúnu fötunum endurtek-
in að minnsta kosti á tve-ggja
ára fresti.
Sumir hafa verið oð spyrja
um afstöðu flokksíns gagnvart
jazz, abstrak t-mál verkum og
atómskáldskap. Enn sem kom-
ið er, hefur flokkurinn ekki
neina afstöðu í þessum málum,
og mun ekki taka hana fyr | _e_u
eftir kosningar. Persónulega
er ég því meðmælt, að hver og
einn fái að ganga með sína
persónulegu dellu, svo fram-
arlega, sem hún skaðar ekki
aðra. Annars mun flokkurinn
foeita sér fyrir bví. að sett verði
á Iaggirnar sérstök foióðleg-
heitanefnd. sem- semji álit um
allt þess háttar.
Jæja, í andlegum friði!!
Dáríður Duiheims.
fiYTYTYTYTTYTYTYTíTYfifTYTYTinYTjTYTjTYT*?)^^
FRANK YERBY
MiSljóriahölIin
meninu, án þess að segja eitt
einasta orð, og af látbragði
hennai^ varð fyrst í stað ekki
séð hvort henni líkaði betur
eða verr. Svo tók hann eftir
því að tár komu fram í augu
hennar. Tárin fóru óðar að
streyma niðuj- kinnarnar og
hún rétti honum dýrgripinn til
baka,.__
Hvert þó í þreifandi . . . varð
honum að orði.
Ég er gefin þér, Pride, ekki
seld þér, sagði hún rólega. Þú
veizt hvað þær stúlkur eiga að
kallast, sem láta ást sína í té
fyrir gjafir og peninga.
Hann vissi ekki hvað hann
átti að segja, honum kom
þetta svo á óvart. Svona var
kvenfólkið, óútreiknanlegt.
Skyldi. . .
En hann fékk ekki haldið
þessum heilabrotum sínum á-
fram, því allt í einu: þreif Esth
‘er í handlegg hans og kreisti
hann fast.
Pride, hví-slaði hún. Va-kn-
aðu. — Það er að koma. — Ó,
Pride.
Pride velti sér yfir á hina
hliði-na og starði á konu sína.
Það getur ekki verið. Þú
varst ekki orðin ófrísk, þe-g-
ar ég fór til Colorada, og ég
kom ekki aftur fyrr en í
febrúar, fyrir sjö mánuðum
síðan.
Hún horfði á hann stórum
augum. Hún var föl, hræðslu
leg, svitagljái á hörundinu.
Hann sá að hún var komin
með verki.
Börn kunna ekki að telja,
hvíslaði hún. Þetta e=r sannar
lega að koma. Þau koma
rtundum of snemma. Sæktu
doktor Bergman, .Ppide. Viltu
að það deyi?
Hann var þegar farinn að
cýna u.tan á sig spjarirnar. í
huga sínum rifjaði hann upp
þá þekkingu, sem hann hafði
öðlazt á lífsleiðinni um þessa
hluti. Þaðt kom stundum fyrir
að börn "fæddust eftir sjö
mánuði, það vissi hann. Esth
er hafði rétt fyrir sér. En án
þess að hann gæti varizt því,
þá riíjuðust upp fyrir honum
gamlar kerlingabækur um að
börn, sem fæddust fyrir tím
ann, væru oftast andvana,
eða hræðilega vansköpuð, eða
þá það, sem verst var af öllu:
Andlegir vesalingar.
Guð minn góður — stundi
han-n. Guð minn góður.
Hann kippti í bjöllustreng-
inn og Malcolm, gamli þjónn
inn, kom hlaupandi til móts
við hann fram í anddyrið.
Vektu Terence, öskraði
88. DAGUR:
Pride. Láttu hann koma með
stóra vagninn. Ég þarf að
eækja lækni, fljótt, fljótt.
Frúin? stundi Malcolm.
Já. Spyrðu ekki eins og
glópur. Hreyfðu þig, maður.
Prid-e fannst líða eillífðar-
tími, þar til Tere-nce kom
með vagninn. en þó voru það
ekki nema örfáar mínútur.
Pride ætl’aði að setjast í öku
sætið, en Terence bandaði
honum frá. Ætli ekki sé bezt
að láta mig aka, sagði hann.
Eruð þér ekki í of æstu skapi,
húsbóndi góður?
Allt í lagi, allt í lagi, sagði
Pride, en förum þá strax.
Hestarnir þutu á harða
stökki niður steinlagða göt-
una. Það flugu neistar undan
hófum þeirra. Va-gninn hrisst
ist og nötraði svo mjög, að
Pride þurfti að halda sér fast.
Honurn var þungt £ skapi.
Þungar hugsanir ásóttu hann.
Sjö mánaða gamalt barn.
Næstum óhugsandi að hamn
geti verið lifandi og þó enn
síður rétt skapaður á líkama
og sál. Kannske það sé rétt,
þetta með syndina, sem Shar
| on er svo oft að tala um.
Kannske guð sé að refsa mér.
Ef hann deyr . . . ef hann
deyr . . . , þá ætla ég . . . þá
ætla ég ...
En hann kom því aldrei
vel fyrir sig, hvað hann ætl-
aði þá að gera. Það var ein-
kennandi fyrir hann, að aldrei
hvarflaði að honum nein hugs
u,n í þá átt, að lífi móðurinnar
kynni að vera hætta búin.
Hann sat uppréttur, harður
loftstraumurinn lék um hár
hans og vanga, og hann hnykl
aði brýrnar svo að dpúp skora
myndaðist milli a-ugnan-na.
Sonur minn. —- Sonur
minn. — Hann verður að lifa,
andvarpaði hann. Hann verð-
ur að lifa.
Þeir voru komnir að húsi
læknisi-ns og Pride stökk njð-
ur og knúði dyr. Ung þjón-
ustustúlka opnaði hurðina.
Pride spurði eftir dr. Hans
Bergman. Stúlkan var syfjuð
og tók spurningu hans með
þvílíkri rósemi að Pride varð
æf-ur við. Getur hún ekki gert
sér í hugarlund, að líf manns
Uggi við? hugsaði hann.
Kannske henni sé annars alveg
sama, þótt svo væri. Hann varð
öskureiður.
Doktorinn kemur bráðum
niður, sagði hún syfjulega.
Það leið heldur ekki á löngu,
þar til læknirinn kom. Þegar
dr. Bergman sá, hver kominn
var, kom hálfgerður undrunar
svipur á andlit hans.
Fæst á flestum veitingastöðum bæjarins.
— Kaupið blaðið um Ieið og þér fáið yður
kaffi.
Alþýðublaðið
Herra Dawson, er eitthvað
að? Hefur frúin yðar fengið
blóðlát? Er kannske eitthvað
alvarle-gt á ferðum?
Ekkert að, vona ég. Ekkert
alvarlegt að minnsta kosti.
Barnið er bara að koma. Ég
ætla að biðja yður að koma
með mér þegar í stað.
Læknirinn sneri sér að þjón
ustustúlkunni.
Settu upp kaffikönnuna,
meðan ég klæði mig, sagði
hann með mestu hu-ganró.
Kaffi — hrópaði Pride. Þér
ætlið þó ekki að fara að tefja
yður á að svolgra kaffi. —
Við megum engan tíma missa.
Ég get fullvissað yður um
það.
Kæri herra Dawson. Ég hef
fengizt við svona hluti í bráð
um þrjátíu ár. Venjulega líða
þetta frá átta tímar og upp í
sólarhring frá því ég er kallað
ur og þar til barnið fæðist.
Þér getið verið alveg rólegur
þess vegna. Ég hefi reynsluna
fyrir mér. Látið mig alveg um
það.
En í þetta skiptið kemur
barnið fyrir tímann.
Sjö mánaða barn, hélt lækn
ririnn áfram og reyndi að vera
sannfærandi, er venjulega
næsturn alveg fullburða, að
minnsta kosti miklu nær því að
vera fullburða heldur en ætla
mætti tímans vegna. í sann-
leika má fullyrða, að það er
reglan, enda þótt frá henni
geti verið undantekningar.
Bai'a dálítið minni og oftast
mikl-u fallegri. Og það þarf
náttúrlega að sýna þeim meiri
nærgætni. Ég get sa-gt yður,
herra Dawson, að það hefur
mjög sjaldan komið nokkúð
fyrir slík börn hjá mér, af öll
um þeim fjölda, sem ég hef
handleikið um dagana. Sér-
staklega þegar í hlut á fólk
meðal hinna efnaðri stétta.
Hvers vegna frekar þá?
spurði Pride.
Dr. Bergman andvarpaði.
Það er vegna þess, að hinir
fátæku hafa sjaldnast næga
peninga til þess að láta fara
eins vel um svo lítil börn, eins
og þörf væri á. Það er algeng-
ast að þau hörn deyi, sem fæð
ast fyrir tímann hjá fátækum
foreldrum. En það gerist aftur
mjög sjaldan hjá hinum efn-
aðri . . . Meðal annara orða:
Ég man ekki betur en að sjálf
konan yðar hafi á sínum tíma
fæðzt talsvert fyrir tímann.
Kannske það sé þess vegna,
að okkar barn fæðist fyrir tím
ann. Pride reyn-ri að grípa
þetta tækifæri til þess að
hugga sig við að allt ætti þetta
sínar eðlilegu skýringar.
Hver veit? Annars hafa
læknayísindin ekki getað sann
að neitt um að þess háttar
gangi að erfðum. Jæja, her-ra-
Dawson. Nú er ég tilbúinn.
Ættu.m við þá ekki að leggja
af stað.
Það tók læknirinn ekki lang
an tíma að rannsaka Esther.
Hum-hm, muldraði hann.
Ég held það sé bezt að ég
ve-rði hérna viðstaddur og víki
ekkert frá, eins og ég er þó
oftast vanur að gera.
Smurt brauð.
Snittur.
Til í búðinni allan daginn.
Komið og veljið eða símið.
SíSd 8t Fiskiir*
Ora-viðöerS?r. \
Fljót og góð afgreíðslfi. ;
GUÐL. GfSLASON,"
Laugavegl 63,
efmi 81218. Z
Smurt brauð
oö snittur.
Nestisuakkar. i
■
■
Ódýrast og bezt. Vin- *
samlegast pantið •
fyrirvara. S
m'
■;
MATEAKINN
Lækjargötu I. »
Sími 8O340o
Köld borð oá
heitur velzíu- :
matur. i
Sfld & FiskurJ
Samððarkort
Slysavaraafélaga ffsland®
kaupa flestir. Fást hjá
slysavarnadeildum um
land allt. I Rvík í hann-
Srrðaverzluninni, Banka-
stræti 6, Verzl. Gunnþór-
unnarr Halldórsd. og skríf-
stofu félagsins, Grófin 1.
Afgreidd í síma 4897. —
Heitið é slysavsrnsiélagið.
Það bregst ekki.
NÝJa sencll-
bílastöðln h.f.
■
hefur afgreiðsiu í Bæjar-»
bílastöðinni í Aðalstraetl 5
16. Opið 7.50—22. á|
sunnudögum 10—18. — ■
Sími 1395. !
MínnlnöarsÐlöld
Barnaspítalasjóðs Hringsim
eru afgreidd i Hannyrðs-
verzl. Refill, Aðalstræti 13
(áður verzl. Aag. Svend-
sen), í Verzluninnl Victor,
Laugavegi 33, Holts-Apó-
teki, Langholtsvegi 84,
Verzl. Álfabrekku við Suð-
urlandsbraut, og Þorite'n®-
búð, Snorrabraut 61.
Hús og íbúðir
bí ýmsum stæröum í
bænum. átverfum bæi-
arins og fyrir utan bæ-
inn til «ölu - Höfum
einnig tH sölu )arðir,
vélbata, bifreiðii <is.
verðbréf.
Nýja fasteignasalaii.
Bankastræti 7.
Sími 1518 og kl. 7,30—
8,30 e. h. 81546.
r ■*! r
B
•ti