Alþýðublaðið - 25.05.1954, Blaðsíða 6

e
AhP'fmuBhmm
Þriðjudagiu* 25. maí lí)54
Bílar.
Ef þér þurf’5 að selja bíi;
þá látið okkur ieysa
vandann.
BlLASALAN
Klapparstíg 37
Sími 82032
MeColl’*
9785
Vthe ”Shoe-String" dress
Tveir kjólar
einnl
Athugið að með því að
nota MC CALL‘S snið-
in og sauma sjáifar,
getið þér fengið tvo
kjóla fyrir andvirði
eins tiibúins.
Ný sending af
Mc CalFs sniðum
’ og frönskum
sumark jólaef num.
Bergstaðastræti 28.
Félagslít
Ferðafélag
íslands
eTnlr'til ferðar
á Uppstigning
árdag 27. maí um Grafnings-
fjöll. Lagt af stað frá Austur-
velli kl. 9 árd. og ekið í Hvera
gerði — og þar verður fengið
gos úr Nýja-Hvernum — og
Jiægt að fá sér morgunkaffi,
frá Hveragerði verður gengið
um Klóheiði austur í Laxár-
dal í Grafning að Ljósafossi.
Umhverfi virkjanna skoðuð.
Ekið heim sunnan Þingvalla-
vatns, sem er hin fegursta bíl-
farieiða landsins. Þetta er í
fyrsta skipti sem Ferðafélag
Isiands efnír til ferðar um þess
ar slóðir.
Farmiðar seldir í skrifstofu
félagsins Túngötu 5 til kl. 5 á
miðvikudag.
ar í ráun og veru var riddara-
liðsformgi, þá hugsaði hún sem
slík yfirleitt ekki um neitt, sem
henni ekki var uppálagt að
hugsa um.
Ungfrúrnar fengu Köschu
aldrei neitt að sauma.
Þær saumuðu allt handa sér
sjálfar. Þegar tala losnaði af
pjóðbúningnum hennar Köschu
saumaði Duschka hann í laumi.
Ungfrúrnar afklæddust
aldrei í nærveru herbergisþern
unnar. Þær köiluðu aidrei á
hana inn í svefnherbergið
þeirra, fyrr en þær voru bún-
ar að klæða sig. Þær létu
Köschu aldrei hjálpa sér, þegar
þær fóru í bað. Og þær sendu
hana burt, áður en þær tóku
af sér nokkra spjör á kvöldin,
þegar þær ætluðu að fara að
hátta.
Kascha þóttist sannfærð um,
að þær vissu leyndarmálið.
En hún braut aldrei heilann
neitt um það, hvort svo var í
raun og veru. Þorði það eigin-
lega ekki.
Veturinn kom, og hann var
hræðilega kaldur.
Frá skotgröfúnum, sér í lagi
þeim, sem lágu í nokkurri fjar
lægð frá víglínu Rússanna, sáu
útverðirnir oft „einhvers konar
einkennilega hunda“ eins og
þeir sögðu. Þessir hundar lædd
ust meðfram gaddavírsgirðing
unum, óftast einn og einn sér,
en nokkrum sinnum í smáhóp-
um.
Útverðirnir vissu ekki, að
„þessir hundar“ í rauninni
voru kollegar þeirra: nefnilega
-útverðií'í' útvérði'r fyrii’ hina
-gey.sistóru'úliaþópa, .sem í hörð
■ústú, vetrum-'sveima frá auðn-
Um Rússlands'.in'n í Austur-
Póiland.
Það var þennan vetur, að
frú Lúbjenski fannst mál til
komið að láta dætur sína ger-
ast þátttakendur í félagslífinu.
Nágriannafjcjlskyldurnar í
kringum Goroshov buðu
Lúbjenski-fjölskyldunni í eftir
miðdagsboð og til kvöldverð-
ar og svo frmvegis; Lúbjenski-
fólkið galt í sömu mynt.
Taddeus Lúbjenski, hús-
bóndinn á Goroshov, bölsóttað
ist mikið yfir þessum heimboð
um. Honum fannst hann ekki
geta farið að sofa eins íljótt
og hann þyrfti. Því að nú var
(hami sem sagt fyrir alvöru
hættur að reykja á daginn.
Reýkti aldrei fyrr en hann var
kominn ínn í ' svefmherbergið
sitl á kvöldin. Og sat fram eft-
ir öllum nóttum og reykti í sí-
fellu.
Levenhaupt greifi biðlaði á-
kaft til Duschku Lúbjenski.
Það blékkti vesalings Stefán
Zágorski, af hvílíkum kulda
Duschka vísaði. Levenhaupt á
bug; honum fannst að við það
ykjust möguleikar hans gífur-
lega til þess að ná ástum henn
Áíexander Lernef-Holenla:
POLLA
23. DAGUR
ar, því Levenhaupt hafði öll
skilyrði til þess að vera hættu-
legur meðbiðill. En hann var f á
uð, hann blófátækur. Faðir
tækur; það var stærsti agnú-
inn. Ef hann gæti boðið henni
sæmileg efni, gegndi öðru máli.
Stefán Zagorski hafði mi'nni-
máttarkennd gagnvart Duschku
f þessari ástæðu. Hún var efn-
hans lifði af bankanum. — Átti
ekkert óðal.
í þessum boðum daðraði
Olaire í þetta skipti við þenn-
an og í hitt skiptið við hi-nn,
eins og sá einn daðrar, sem er
hálft í hvoru barn.
En hvað Dusckhu áhrærði
var veizlugleðin úti frá því
augnabliki að hún steig niður
úr sleðanum og gékk inn
í salinn í fylgd með Köschu.
Allir dáðust að vísu að fegurð
hennar; en henni sárleiddist á
gengni Levenhaupt greifa. Hún
stóð löngum og löngum á af-
viknum stöðum og reyndi að
verða sem allra mimist á vegi
hans. Hins vegar notaði hún
hvert tækifæri til þess að láta
Köchu rétta sér þetta og hitt.
Kascha var mjög stimamjúk
við Duschku. Snerist í kringum
hana eins og snælda, á töfrandi
fallegum gljástígvélum; en
hún var alltaf kurteism sjálf,
og rétti hi'nni ungu húsmóður
sinni það, sem hún bað um í
það og það skiptið, með svip-
uðum tilburðum og skósveinn
réttir konungi sínum korðann
hans.
Við tækifæri sem þessi
reykti Taddeus Lúbjenski slík
kynstur af sígarettum, að
nærri stappaði að hann fengi
hastarlega nikótíneitrun.
Jú, Kaschka vakti alls staðar
mikla athygli, hvar sem hún
kom. Frú Lúbjenski var alveg
að örmagnast af öllum þessum
veizlum; og það kom, að hún
var orðin of þreytt til þess að
treysta sér til þess að standa
fyrir þeim sjálf. Því var það, að
hún skipaði manni sínum,
Taddeusi Lúbjenski, að ekki
einungis skyldi það í framtíð-
inni vera skylda hans að vera
viðstaddur, þegar gestir komu
á þeirra eigið heimili, heldur
skyldi það líka vera hlutaverk
hans að- fylgja dætrum þeirra,
þegar þeim væri boðið út.
Hann sagði, að hann myndi
þúsund sinnum heldur þurfa
að sjá tveimur svallsömum son
um fyrir nægilegu eyðsluíé
heldur en að þurfa að elta dæt
ur sínar í allar þessar hund-
leiðinlegu veizlur.
Endirinn varð sá, að Lúbj-
enski gafst upp á að fylgja þeim
í veizlumar; og það leiddi aft-
ur til þess, sem svo varð
venja smátt og smátt, að eldri
dömur voru fengnar til þess
að fylgja þeim; og þegar pær
voru margar saman, kannske
al'lt að tuttugu, þá þótti of þungt
í vöfum að láta kannske svo
sem tíu eldri konur annast hóp
inn.. Þess. vegna voru það stunöl
um bara svo sem ein eða tvær
gæ£Iukonur, sem voru í fylgd
mel öllum hópnum.
líeimasætunum á Goroshov
leiddust líka þessar veizlur,
þegar frá leið, sér í lagi
Duschku. En frú Lúbjenski
vifdi ekki slaka á. Það var
hebni mikið áhugamál, að dæt
ur hennar fengju gott gjaforð;
hún sagði, að þær yrðu a'lltaí
aþ fara, þegar þeim væri boðið.
Hýér vissi, nema pær hittu
þánsi rétta hér, ef ekki þar.
Það væri nógur tíminn fyrir
þær að láta sér leiðast, þegar
þa|r væru búnar að festa ráð
sitt.
Það var í febrúarlok, að Lav
enhaupt greifi bauð til mikillar
veizlu á óðali sínu, „Hinir kon
unjflegu hestar“.
Hann gerðist svo nærgöngull
við Duschku vesalinginn, að
hún hélzt ekki við. Og þegar
klukkan var orðin ellefu um
kvoldið, varð hún að yfirgefa
vpizlusalinn, og fékk systir
sífia til þess að gera hjð sama.
An þess svo mildð sem að
kásta kveðju á fylgdardömu
síha, sem í þetta skiptið var
ebkjufrú von Gajevska, eða á
göínlu frú Levenhaupt, móður
Lévénhaupts greifa, hvað þá
heldur á sjálfan hann, þá lædd
us| ungu stúlkurnar niður í
galðinn, létu spenna hestana
fy|ir vagninn í snatri og stigu
upþ í hann ásamt herbergis-
þeMunni Köschu.
í ekilssætinu var ekillinn Jan
KM-mzuk. Það var hrollköld
tifttglskinsnótt. ísköid þoka
h|kk yfir gaddfreðnum mýrun
um og tyllti sér á líflausa trjá-
tóppana. Klukkan var varla orð
iií hálftó'lf, þegar sleðinn lagði
upp frá „Hinum kom.-.oglegu
hestum“. Þau (eða þær) voru
ajlar vel klædd (klæddar), því
fcamundan var að minnsta
k'osti þriggja tímaferð, án þess
ajð komið væri að nokkrum
biæ eða byggðu bóli. Jim
I|limzuk lét hestana fara lötur
hgegt fyrst í stað. Það var
vhndi hans, þegar löng ferð var
framu'ndan. Það borgar sig
aldrei að fara geyst af stað.
Retra að sppara kraftana þar
tifi, seinna. Sleðinn dúaði á
nfeiðunum. Óðalið var allt upp
uppljómað. Það lagði matarilm
og.sígarettureyk út um opna
glpg'gana. hlátur og glaum, há-
réysti og hjófæraslátt. En
smátt og smátt fjarlægöist sleð
inn veizlustaðinn oa allt varð
* - C3
kyrrt og hljótt. Hestarnir fóru
að- greikka sporið.
Nú fóru þau fram- hjá litl-
um bæ, Koniúski Królevski. —
Þar voru allir í fastasvefni.
Hestarnir voru farnir að
hiáupa, jafnt og þétt.
Þeir voru heimfúsir, klórarn-
S
Ora«viðger<5?r.
s
s
$
Fljót og góð afgreiðsla. S
í GUÐLAUGUR GÍSLASON,^
) Laugavegi 65
) Sími 81218.
S
Samúðarkorf
Slysavsmaié.'ags Islar.ó’i S
kaupa flestir. Fást E|á S
ílysavamadeildum sm ‘J
( land allt. 1 Rvík 1 hamt-ó
S jTðaverzIuninnl, Banka- •
S strætl 8, Verzl. Gunnþóf- ^
S unnar Halldórsd. og akrii- ’
S stofu félagsins, Grófim 1.:
S Afgreidd í síma 4897. - s
S Heitið á slysavamafélagið s
Það bregst ekkL
DVALARHEIMILI
ALDRADRA
SJÓMANNA
Minnlngarsplöld
fást hjá:
S Veiðarfæraverzl. Verðandl, s
Ssími 3786; Sjómannafélagi s
^ Reykjavíkur, sími 1915; Tó- S
• baksverzl Boston, Laugav. S, S
) sími 3383; Bókaverzl. Fróðl, S
^Leifsg. 4, sími 2037; VerzL S
(Laugateigur, Laugateig 24, S
(sími 81666; Ólafur Jóhann*~S
Sson, Sogabletti 15, *ími)
S3Ö96; Nesbúð, Nesveg 39.-
SGuðm. Andrésson gullsmíð- •
$ ur Lugav. 50. Sími 3709. ^
S
, I HAFNARFIRÐI: Bók«- S
(verzl. V. Leng, *ími 8288. S
Ný|asendf- - Á
bílðsföðín h.fc s
hefur afgreiðslu í Bæjar-1)
bílastöðinni f Aðalstræti
16.
Opið 7.50—22. k •
•unnudögum 10—18. — \
Sími 1395.
S
s
s
s
s
s
s
s
s
s
V
s
s
s
s
s
,s
s
s
s
s
s
S Barnaspítalasjóð* Hringsint
S eru afgreidd í Hannyrða-^
S verzl. Refill, Aðalstræti 12 \
S (áður verzl. Aug. Svend-^
S sen), í Verzluntoni Vicitor,^
^ Laugavegí 33, HoIt*-Apó- C
• teki, Langholtsvegi 84, ^
• Verzl. Álfabrekku viS Suð-S
^ urlandsbraut, og Þor*teint-S
M Ir n !ngarsp|ö!d
búð, Snorrabraut 61.
Smurt brauö
og snittur.
Nestlspakkar.
ödýrast og bezt. 'Vin- S
samlegast pantið með)
fyrírvara.
MATBARINS
'Lækjargótn t
Sími 8034*.
Hús Og ihúðir
af ýmsum atærðum *)
bænum, ótver^um .
arins og fyrir atan bæ- (
inn til sölu.
Hðfum ?
S
«innlg til aöln jarðir, ^
vélbáta, bifrtiStr ^
verðbréf. ^
Nýja fasteignaíMiIs®.
Bafnkastræti 7.
Simi 1518. - r”