Alþýðublaðið - 27.07.1954, Blaðsíða 4

ALÞYÐUBLAÐIÐ
Þriðjudagur 27. júlí 1954
Útgefandi; AlþýCuflokturlnn. Kitstjórl og ábyrg5*nn*8«»
Hanttibel ValdimArssau MeCiitstjóri: Helgi Sæmnndssos
Fréttastjórf: Sigvaldi Hjálmarsson. BlaSamenn: Loftur Gu®
mondsson og Björgvin GuSmundsson. Auglýsingastjórf:
Emma Möller. Bitstjórnarsímar: 4901 og 4902. Auglýsinga-
aími: 4906. AfgreiSslusímí: 4900. AlþýCuprentsmiðjaa,
Evg. S—10. ÁíkriftarverO 15,00 á mán. 1 lausasóiu: 1,00.
Togararnir í sumarfríi!
MOEGUNBLAÐIÐ minnist
á istöð'vun togaraflotans í
Rej'kjavíkurbréfi sínu á sunnu
ciag og er svo sem ekkert bang-
ið. Það segir orðrétt um þetía
stærsta vandamál okkar í dag:
„Því miður hefur stór hjuti
togarafloíans ekki gengið til
veiða á þessu sumrb Hei'ði þess
þó f.yllilega verið þörf, þar sem
frystihúsin þarfnast nú mjög
bráefnis til þess að fuilnægt
verði eftirspurninní eftir fram
leiðslu þeirra. Því fer þó víðs
íjarri, að það hafi aíltaf verið
siður að togararnir géngju á
sumarvertíð. Yfirieitt hefur sá
tími verið notaður til viðgerða
og vi'ðhalds skipunum.“ Með
öðrum orðum: Morgunblaðinu
liggur í léttu rúmi, þó að tog-
ararnir komist ekki á veiðar.
Skipin eru að hvíla sig! Tog-
araflotinn er í sumarfríi! . I
Hér er þá komin skj ringin á
því, hvað ríkisstjórnin fer sér
hægt í viðleiíni sinni að koma
togurunum á vciðar. Henni
finnst Mtill skaði skeður, þó að
þeir liggi bundnir í höfn. Við
fifum, á öld orlofsíns, og hvers
vegna þá ekki að lofa togur-
amim í sitmarfrí?
Út yfir tekur þó, þegar Morg
unblaði'ái sakar síjórnarand-
stöðuna um ábyrgðarleysi
gagnvart rekstri togaraflotans.
Sönnunin er sú, að stjórnarand
stöðuflokkarnir hafi verið and
vígir gengislækkuninni. Morg-
unhlaðið heldur því fram, að
þessi afstaða hafi verið fjand-
skapur við togaraútgerðina og
atvinnulífið í landinu. En hvað
kemur til þess, að íhaldsblaðið
fjölyrðir xtm þessa hættu? Var
hcnni ekki afstýrt? Greiddu
ekki stjómarOokkarnir götu
gengislækkunarinnar? Morgun
Waðið ætti heldur að ræða
blessun gengislækkunarinnar
en fjargviðrast yfir afstöðu
þeirra, sem óttuðust þessa ráð-
stöfun og vöruðu þjóðina við
henni. Það mál er einmitt á
dagskrá.
Ahrif gengislækkunarinnar
speglast í þeirri staðreynd, að
tosraraflotinn liggur bundinn í
höfn um hábjargræ'ðistímann,
er í sumarfríi eins og Morgun-
blaðið viðurkennir. En. átti svo
að fara samikvæmt kenningum
.gengislækkunamostulanna? —
Ekki aldeilis. Gengislækkunin
átti að tryggja siávarútvegin-
um glæsilega framtíð. Og
stjórnarflokkamir tefldu ekki
á nei«na tvísýnu. Þeir fram-
kvæmdu gengislækkunina af
mun meiri harðneskju en boð-
að hafði verið. Alögunum
vegna niðurgreiðslnanna var
ekki lett af þjóðinni, heldur
gengislækkuninni bætt ofan á
þær. Samt er svo komið, að
gengislækkunin hefur ekki
reynzt blessun heldur bölvun.
Aflei’ðingar hennar eru niiklu
ægilegri en awdmælendur
hennar gerðu sér :í hugarlund,
þegar henni var til lykta ráðið
á alþingi. Hún hefur lamað ís-
lenzkt atvinnulíf. Hún er
mesta svikamylla, sem þekkzt
hefur í íslenzkum stjórnmál-
um um áratugi.
Svo kemur aðalmálgagn
mannanna, sem fundu upp
gengislækkunina og fram-
kvæmdu hana, og ræðst á þá,
sem vöruðu við þe&sari yfir-
sjón. En Morgunblaðinu væri
sæmst að segja þjóðinni af-
dráttarlausan sannleikann um
áhrif gengislækkunarínnar,
bera saman boðskap gengis-
lækkunarpostulannn og dóm
staðreyndanna. Andsíæðingar
gengislækkunarinnar þurfa
engu að kvíða í því sambanöi.
Þeir böí'ðu réít fyrir sér. Geng
i sl ækk u n a r p o s 1 u I u n u m skjátl-
aðist. Þess vcgna er íogarafiot-
inn nú bundinn í Itöfn. Hann
er ekki í sumarfríi í venjuleg-
um skilningi. Hann cr í úlfa-
kreppu gjaldþrotsins. Sú stað-
reynd speglar málstað Morgun
blaðsins og íslenzku gengis-
lækkunarpostulanna.
Stiórnarfiokkunum hefur
verið sá vandi á höndum að
trvggja rekstur togaranna.
Þeir standa eins og glópar
gagnvart bví verkefni. Svo seg
ir Morgunblaðið, að stjórnar-
flokkarnir kunni ráðin, en
stiórnarandstaðan sjái engin
úrræði! Á baS hefur ekkí
reynt. Albingí hafnaði tillög-
um stiórnarandstöðunnar. En
Kfflr voru sannarlega giftusam-
leo'ri en vandræðará’Östöfun
st.iórnarflokkanna. Hitt er ann
að mál, að óstiórnin og of-
sfíórnin leiðir óðum íil bess. að
allar leiðír Iokast. Stjórnar-
stefna íbaldsins og Framsókn-
arflokksins boðar brun at-
vmnnlífsins í landmu. Stiórn-
arflokkarnir kunna ekkert ráð
annað en tína erlent sn'íkiufé í
fiárbírziu. sem helzt er í ætt
við botnlausa vasa evðslu-
sesro-sinis og landerðunnar.
fífiérnar-flekkarnir ættu að fá
kcsn í náð. Þá væri nokkur
von til bess. að tof*ararnir
hæítu a'ð vera í sumarfríi.
Á. Maðamennafimdi ^ans^a súórnin hefur- nána samvinnu við blöðin og útvarp-
ið, og í Danmörku þætti óhugsandi, að bréttir um innlend
stórmál bærust frá útlöndum eins og oft tíðkast á íslandi. Myndin er af heimkomu H. C. Hansens
utanríkisráðherra Dana úr utanlandsför. Fyrsta verk hans er að halda blaðama'nnafund í flug-
höfninni og gera grein fyrir erindi sínu og árar^ri fararinnar.
Jónas Jónsson frá Hriflu:
Er þetfa það. sem
Fœsi á flestum veiíingastöðum bæjarins.
— Kaupið blaðið um ieið og þér fáið yður
kaffi.
f!U|><)ííttblaí»i&
EG HAFÐI FRETT, að arð-
samasta atvinna sem hægt
væri að stunda á Islandi um
þessar mundir, væri að gefa út
tímarit með kynóra- og glæpa-
sögum.. Eg fór þess vegna í
eina af beztu bókabúðum í
höfuðstaðnum og bað um síð-
ustu heftin af öllum glæparit-
unum. Mér voru fengin sjö
hefti, hvert þeirra er 30—44
bls. að stærð. Þau koma reglu-
lega út mánaðarlega. Fastir
kaupendur greiða 100—120 kr.
fyrir árganginn. Sum heimili
kaupa meira en eitt af þessum
tímaritum að staðaldri. Þar
gta myndazt bókasöfn þar
sem glæpabókmenntir verða
innan tíðar mældar i metra-
löngum hillum.
Bóksalar segja þá sögu að
þessi tímarit séu vinsælust og
mest keypt af öllu lesefni, sem
þeir hafa á boðstólum. Börn
og unglingar í efstu bekkjum
barnaskóla og ungmenni á
hinu svokallaða gagnfræða-
stigi eru aðal kaupendur þess-
ara rita.
Tímarit þau, sem ég fór
höndum um, bera eftirtöld
heiti:
1. Afbrot. Saka og lögreglumál.
2. Fimmtán smásögur. 5 ástar-
sögur, 5 sakamálasögur og
5 gamansögur.
3. Lögreglumál. Sannar frá
sagnir.
4. Sakamál.
5. Satt. Sannar sakamála- og
leynilögreglusögur.
6. Séð og lifað.
7. Sök. Tímarit um lögreglu-
mál.
Lesendur munu veita því
eftirtekt, að flest heiti þessara
tímarita bera í nafni sínu og
svipmóti yfirlýsta frændsemi
við glæpi og siðspillingu. Efnið
er allt á sömu bók lært. Þar er
íléttað saman fiest öllu því,
er velmenntir og sæmilegir
menn vilja sízt velja handa
börnum og ungmennum, sem
þeim er annt um. Þar fer
saman viðvaningslegt mál og
ritfærni, klám, dónalegt orð-
bragð, hroðalegar glæpasögur,
frásagnir um allar helztu teg-
undir marmlegra svika og mál-
UNDANFARID hefur
hvert glæpaíímariíið af
öðru hafði göngu sína hér á
landi, og virðist ekliert gert
til þess að bægja þessum vá-
gesti frá dyrusn þjóðarinn-
ar. Jónas Jónssim frá Hriflu
ræðir mál þetta ýíarlega í
grein þessari og gerir á-
kveðnar tiílögur um lausn
þess, sem vissnlega þplir
enga bið. En eftir er að sjá,
hvort hlutaðeigandi stjórn-
arvöld íaka sér fram um að
losa samfélagið við þerman
ósóma, sem er einn af smán-
arblettunum á íslenzku þjóð
lífi í dag.
æði um spillt kynlíf. Hér er;
borið á borð fyrir æsku Iands-
ins flest það, sem er andstyggi-
legast í botnfalli nútíma mann-
félags. Mennírnir sem standa
að þessari útgáfustarfsemi
þykjast hver um sig bera úr
býtum þremi ráðherralaun
fyrir að stjórna henni. Skulu
nú nefnd nokkur dæmi um
efni og eðli þessara rita.
í einu ritinu er sagt af morð-
ingja, sem drap þrettán menn
á ellefu mínútum. Móðir
glæpamannsins komst í felur
og slapp nauðulega undan
með morðvopn sonarins. —
Öllum morðunum er lýst af
nákvæmni, útgefendurnir vilja
vera mjög þjóðlegir. Þess vegna
leggja þeir fram, samhliða
erlendum glæpasögum, frá-
sagnir um glæpaferil Axlar-
Bjarnar, um eiturbyrlun í
Reykjavík, um líkrán á Kili
eftir hungurdauða Reynistaða-
bræðra. Þá komu Sjöundár-
málin o. s. frv.
Fyrirsagnir greina í einu
hefti þessara tímarita voru
sem hér segir: „Gleðikonan
fagra“, „Ógn næturinnar“,
„Týnda konan“, „Astkona
Satans“, „Morðingi gengur
laus“. Ein fyrirsögn í þessu
hefti er á þessa leið: „Hann
tók myndir af öllum fórnar-
dýrum sínum, jafnvel þó
þau væru dáin“. Önnur fyrir-
sögn: „Herra M. fór í
kvikmyndahús með vinstúlku
sinni. Eftir það fréttist ekk-
ert af henni fyrr en lík
hennar fannst nakið í kirkju-
garði“. Þriðja fyrirsögn: „Ast-
kona Satans bar sömu fyrir-
litningu fyrir venjulegum
skyndikonum eins og konungs-
frilla ber fyrir götumellu“.
Fjórða fyrirsögn: „Herra P.
hafði aðeins áhuga á hinum
bungumynduðu útlínum ung-
frú A. þegar þær voru mynd-
aðar með fölskum seðlabunka“.
Forystugrein í einu tímaritinu
byrjar með lýsingu á manni,
sem var mikið fyrirbæri . í
glæpamálum. Er það sagt,
að hann hafi komið „heilli þjóð
til að skjálfa af ótta“. Hann
hafði aðeins eitt takmark:
„Mannvonzku“. Enn er bætt
við um þessa hetju: „Hann var
hinn glóandi loftsteinn í haía-
stjörnu illmenna, sem þeyttust
um Ijósum 3ogum“. Hann var
hinn „óviðjafnanlegi glæpa-
maður“. I annarri ritgerð
í sama hefti segir: „Glæpa-
maðurinn reif sig lausan
og þaut eftir byssunni“.
„Aftur var skotmaðurinn
ofan á með byssuna“.
„Hann var þakklátur, er
hann náði taki á kverkum
skotmannsins“. Nýr sögukafli
byrjar á þessum orðum: „Hún
gerðist morðingi vegna hans“.
Miðsumarhefti eins af þessum
tímaritum byrjar með þessum
fyrirsögnum: „Hann gerði hana
að djöfli“. „Morðið í Holly-
wood“. „Að giftast djöfli í
mannsmynd'. I þessari ritgerð
er mynd af djöflinum og sex.
stúlkum, sem komu átakan-
lega við sögu í hjónabanda-
ævintýrum hans. Eitt sinn
hvolfdi tösku, söguhetjunnar
og' út féllu skotvopn, skjöl, úti-
dyralyklar, tugir sendibréfa,
sölusamningar, verðbréf, seðl-
ar og skraugripir. Meðal hinna
verðmætustu hluta í töskunni
voru sjö giftingarleyfisbréf.
Þegar lögregluþjónn sagði við
jkonu eina að þessi söguhetja
j væri svikahrappur og fjöl-
kvænismaður, leið yfir frúna.
iVamlhaid á 7. síðu.