Alþýðublaðið - 11.11.1954, Blaðsíða 6

ALÞÝÐUBLAÐíÐ
Fihimtudagur 11. nóV. 1954
Úfvarpið
120.30 Kve-ldvaka: a) Séra Er-
lendur Sigmun'dsson á Seyð-
ísfirði flytur ermdi um ís-
lenzkar skemintanir. b)
Karlakór Réykjavikur syng,-
ur þætti úp há.tíðamessu eft-
ir Sigurð Þórðarsots: höíund.
urinn stjórnar (pl.). c) Vil-
hjálmur S. Vilhja'msson rit-
hofundur les rmnningaþátt:
„Crrátbraslegur sveitarflutn-
iftgur“ eftir Páí bónda á
Hjálmstoðum. d) Magnús
Guðinundsson frá Skörðum
flvtúr tvö kvæði eft-r Hall-
■gr.ím Pétursson: Aldarhátt
og Slátturímu. e) Frásögn
Sigurðar ísleinfssonar í Vest
mghnaeyjum af sjóhrakning-
um fyrir sjötíu á’*um.
22.10 Daglegt máh ( Árni Böðv-
arsson cand. mág.).
22.15 Upplestur: . Gamli mað-
urinn og hab'ð“. bókarkafli
eftir Ernest Hemingway (sr.
Björn O. Bjöniason).
22.35 Tóiileifcar Siníóníu’iljóm
sveitarinnar Ifeknir á see-ul-
band í Þióðlei'khúsinu 9. b.
m. — síðari hluti tónleik-
anna). Stiórnand:: Olav
Kaelland Siíriónía nri 3 í F-
dúr op. .90 eítir Brahms.
GRAHAM GREENE:
KROSSGATA.
Nr. 757.
t 7 3 7
9 U 7
3 <?
ÍO II /A
o IV- 15
ií n L
□ L
Lárétt: 1 ber, 5 hæðir, 8
lcorn, 9 tónn. 10 líkamsihluti, 13
algeng skammstöfun (latnesk),
15 svikum, 16 hermaður, 18
Itrydida,
Lóðrétt: 1 nálægð, % ein-
kenni, 3 matjurt, 4 lærði, 6
gras, 7 stain upp, 11 kyn, 12
von-t; 14 kví, 17 á fætí.
Lausn á krossgátu nr. 756.
Larétt: 1 obláta, 5 ósar, 8
skap, 9 Pó, 10 náíit. 13 ok, 15
Urra:. 16 púði, 18 tyrfa.
Lóðrétt: 1 ofstopi. 2 bákn, 3
lóa, 4 tap, 6 Spur, 7 rómar, 11
auð, 12 traf; 14 kút, 17 ir.
GóS bók
NJOSNARINN
34
Framhald af 5. síöu.
sér, en kjarni hennar felst í
einnsetningu Ara Waerlands:
„Vér eigum ékki fyrst og
. frerfi-st í höggi við sjúkdóma.
hreldur ranga lífsh:wtti;“
Þsssi bók á erind. til ungra
og gamaila, til æskamannánma
til þess að kenna þeini að við-
halda æsku sinni. og t!l hinnsr
„öldiruðu sveitar“ ti! þess að
geta henni fa;rt að endur-
heimta eitthvað af æsku sinni.
yngja si-g upp. — All.ir vilja
v®rá- ungir, og er ekki nerna
gott um það að segja. En' me'.r'a
þarf til: — Þekkmgu og aí-
höfn.
Grctar Fell-;.
/• mmmmmmi .................
IÓN P EMlLSiuii
lugólfsstra’ti 4 - ,Simi7?7ó
Því skyldi maður vera að læra alþjóðamál?
Það kunna þó allir eitthvert hrafl í ensku,
•hvar sem maður fer og flækist í heiminum.
Eftir andartak sagði hann: Heyrðu annars_
Véiztu hverjum við mættum rétt, í þessu?
Eg sá engan, sem ég þekki.
Bílstjórin, maður; bílstjórinn góði, hvaðhann
nú annars heitir; þú ættir að muna eftir hon
um, þú áttir í útistöðum við ha-nn, manstu?
Eg sá hann ekki hérna.
Hann stóð þarna inni í dyrum. Bíllinn hans
stóð fyrir utan. Eg sá hann svo vel_ Hvað seg
irðu um að snúa við og heilsa upp á piltinn?
Hann lagði hönd sína á han.dlegg D. Við höfum
nógan tíma. Chatham Terrace er hérna rétt
fram undan.
Nei, nei. Engan tíma núna. Hann varð viti
sínu fjær af hræðslu og örvílnan. Var þetta
gildran, sem honum var ætlað að ganga í?
Hönd kapteinsins lá á öxl hans, þéttingsfast,
miskunnarlaus, áleitin.
Eg þarf að finna Beneditch lávarð, það þolir
enga bið, og ég má ekki verða of seinn.
Svona, svona, það fer enginn tími í þetta,
maður. Enginn tími_ Þegar allt kom til alls
þá var þetta heiðarlegur bardagi; hvorugur
hafði neitt forskot. Þið hefðuð gott af því að
takast í hendur og fullvissa hvorn annan um,
að þið berið engan kala í brjósti til hins. Góður
siður, að útrýma misskilningi. Og svo hef ég'
ástæðu til þess að vilja, að misskilningnum
sé eytt, því að það var ég, sem átti nokkurn
þátt í að hann varð til Hann hallaðí sér upp
að andliti D. hékk óaflátanlega í jakkaerm
inni hans. D. fann af honum áfengislykt.
Seinna, heldur seinna, þegar ég er búinn að
tala við Beneditch lávarð. Ekki núna_ Hann
reyncli að malda í móinn, en árangurslaust.
Eg vil ekki vera haíður fyrir rangri sök;
þetta var mér að kenna, hélt kapteinninn áfram
þrjózkur, og ég vil gera upp sakirnar.
Nei; nei, mótmælti D. í angist sinni_
Hvenær áttirðu að vera mættur hjá Béne
ditch lávaröi?
Klukkam íóif.
Iiana vantar meirá en fimm mínútur ennþá,
og við erum alveg komnir. Svöna nú, ekki
þessa þrjózku lengur. Komdu og taktu í hönd
ina á honum, gréyinu, og svo fáum við okkur
hressingu.
Nei, hann tók á því, sem hann át.ti til, hrissti
af sér hönd kaptei'ftsins, þáð var ílaútað rétt
fyrir aflan þá. Hann snéri sér við óttasleginn,
viðbúinft öi!u, með kreppta hnefa. Það var bara
póstmaðtrr. Viltu gerá svo vel aö vísa mér á
Gvyn Cottage? bað hann Ð. auðmjúklega.
Það má hei fa að þú' standir á pröskuldinum
! þar, maðúr minn, sagði póstþjónninn. Ð. sá
hálfreiðílégu og þó frekar ángurværu andliti
k-apfeinsihs bregða fyrír um leið og hann hélt
áleiðis til Gvyn Cottage í íýlgd með póst
bjóninum. Sennilega hafðí hann Currie fyrir
rangri sök_ Ekkert ætlað sér nreð þessu annað
en útrýma misskilningi, og svo var hann hafð
ur svona heiftarlega fyrir raagri sök.
Hvílíkur léttir, að sjá hina þungu hurð ljúk
ast upp. Fördyrið var mjög stórt, í rauninni
stærðar salur út af fyrir sig. í annað skipti fékk
hann tiléfni til þess að brosá að því, hvern
áhuga þessir námueigendur virtust hafa íyrir
uppgjafa ástmeyjum konunga sinna. Heiðurs
sætið skipaði vita-nlega Nell Gvyn, umkrmgd
fjölmörgum aðdáenda sinna, sem allir fengu
aðalsnafnbót. að lókum. Hvílík feikn af aðals
ma’nnablóði rann um æðar Engléndinga ein
ungis vegna þess,. að ávaxtasala var ábatasöm?
Þarna ægði saman myndum og málverkum frá
öllum tímum: Þarna var madame Pomþadour
og madame de Maintenon og þarna var
líka Ijósmynd af leikkonunni og léttlætisdrós
irrni Gaby Deslys, klæddri eftir tízku fyrirstríðs
áranna, í silkisokkum og með svarta hanzka.
Hann fékk pjóninum yfirfrakkann sinn. Hús
gögniin voru einkenníiegt -samansafn. Þau
gátu verið úr kínverskri miðaldahöll, frá tíma
bili Lúðvíks sextánda í Frakklandi, eða frá
tímabili Stúartanna í Englandi. Hann var ai
veg t.öfraður. Kvndugt, að fyrsta flokks njósn
ari skyldi geta átt, hér griðastað. Eg kem kann
ske aðeins of snemma, sagði hann við þjóninn
— mann á bezta aldri.
Hans ttgn, lávarðurinn, gaf fyrirskipun um
að yður væri þegar vísað inn, þegar yður bæri
að garði.
Einkennilegast af öllu var að þetta skyldi
vera það umhverfi, sem ungfrú Rose Cullen
var alin upp í. Var þetta umhverfi uppfylling
dagdrauma framgjarns verkamannssonar?
Fj’rir peninga geta menn veitt sér konur, —
eins og allt annað. Þessi þjónn þarna, til dæm
is, var furðulega og hlægilega ýktur: Sþerrt
ur, teinrétlur, hallaðist aftur á bak eins og
skakki t.urninn í Písa. Hann hafði allaf haft
ógeð á þjónunum. Þeir voru svo íhaldssamir,
sérgóðir; nánast tiltekið sníkjudýr, og að þess
um var nú ekki hægt annað en lilæja, svo
skrytrnn var hann og sérstakur, skopmynd
af skóplegri stétt manna.
Þjónninn ýtti dyratjaldi til hliðar. Ilerra D
sagði hann tiginmannlega. Hann var staddur
í stóru herbergi, gólfið flísalagt. Veggtjöld til
allra hliða Nokkrir djúpir stólar dregnir að
viðareldi á miðju gólfi. Stólarnir með mjög
háum bökurn. Það var ekki gott að sjá, hvort
sætið væri í þeim, nema þeim, sem snéru að
manni. Hann gekk hægum skrefium innar eítir
gólfinu. Ekki verið að taka með viðhöfn á
móti manni, Átti að auðmýkja hann. En það
fékk ekkl á hann. Hann var ekki snobbari,
fæddur blessunarlega laus við þann eigin
leika. Bjóst ekki við því að sér yrði sýnd mikil
virðing, og féll það heldur ekki þungt, að
staðreyna, að litið væri á hann eins og hvern
annan skitugan flæking. Hann ræskti sig. Hann
var svo hamingjusamur yfir að Vera kominn
hingað heilú og hölddnu, að honum var sam'a
um' allt annað.
Einhver reis upp við dogg í stólnum í mið
ið: Stór maður, með stórt höfuð, mikið úlfgrátt
hár, geysimikla kjálka. Herra D? spurði hann.
Beneditch lávarður? spurði D. á móti.
Hinn bandaði hendinni að hinum stólunum
þremur: Herra Forbes, Fetting lávárður, hr
Brigstock. Svo bætti hann við: Herra Gold
stein gat ekki komið.
Eg geri ráð fyrir' að' þig þekkiö ástæðuna
til komu minnar, sagði D. kurteislega og með
hægð.
Það er nálægt því há'.fur mánuður. sfðan við
fengum viðvörunarbréf. 'Hann sveiflaði hend
inni í áttina að þungu eikarborði, hlöðnu skjöl
um og pappírum, sem stóð á miðjú gólfi. Þér
? Ora-vISgerölr. \
S Fljót og góð afgreiðsIaJ
SGUÐLAUGUR GlSLASON.y
S Laugavegi 65 y
S Sími 81218. y
) Samúðarkort \
s y
S Slys«vsr»*ié'iig« l«]*z.é*y
S kaup« flestir. Fi*t
) slysavarnadeildum sm
• land allt. 1 Rvik I han*-
? yröaverzluninni, Bankfc-
^ ítræti 6, Verzl. Gunnþör-
f annar Halldórsd. og gkrit-,
í atofu félagsins, Grófin l.i
ý Afgreidd í síma 4897, — #
( Heítið á ilysavamafélaiil ?
S Það bregst ekU. ?
V 1
S
^Dvalðrheimiii aldraðra \
$
\ sjómanna
( Minningarspjöld fást hjá:)
Happdrætti D.A.S. Austur \
) stræti 1, sími 7757 y
i Veiðarfæraverzlunin Verð )
s s
^ andi, simi 3786 ?
‘ Sjómannafélag Reykjax íltur,y
^ sími 1915 ^
ýJónas Bergmann, Háteigs V
S veg 52, sími 4784 y
Tóbaksbúðin Boston, Laugaý
( veg 8, sími 3383 ^
\Bókaverzlunin Fróði, I.eifs)
) gata 4 y
^Verzlunin Laugateigur, ^
ý Laugateig 24, sími 81666 )
J Olafur Jóliannsson, Soga y
^ bletti 15, sími 3096 y
vNesbúðin, Nesveg 39 )
' Guðm. Andrésson gullsm., ^
) Laugav. 50 sími 3769.
í IíAFNARFIRÐI: S
Bókaverzlun V. Long, 9288 j
ösrnaspHtlaíjóS* Hringtte?
eru ftfgreidd í HannyrOtt-f
verzl. Refill, Aðalstræti lt?
(áður verzl. Aug. SvenA (
#en), 1 Verzlunlani Victoray
Laugavegi 33, Hoite-Apð- ý
tekl, Langholtívegi »4, (
Verzl. Álfabrekku við Su®->
uri«nd#braut, og Þorst*ia®-Í
búð, Snorrabrnut 81- I
Smurt brauð )
og snittur, v
Nestispakkar. |
ödýrast og be»t. Vís-j
•amlegait pantið u*8'(
fyrirvfcra.
áatBaeinn
LækjargOt*
Sinti 8814».

Húsog íbúðir $
af ýmsum stærðum í I
bænum, úthverfum bæj ■
arins og fyrir utaú bæinny
til sölu. — Iíöfum einnig }
til sölu jarðir, vélbáta, ?
bifreiðir og verðbréf. y<
Nýja fasteignasaian, ?
^ Bankastræti 7. y
ý Sími 1513. V