Alþýðublaðið - 07.12.1954, Blaðsíða 5

Þriðjuðagur 7. desember 1954
ALÞÝÐUBLACJiÐ
&
eftir Srgfús Blðhdal
Frásagtiir af afrekum og œvintýrum íslenzkra manna
í þjónustu Miklagarðskeisara.
ilgS*
Próf* Sígurbförn Eínarsson
■ ■
FróSIeg og skemmtiieg bök. sem hver hugsamdi máSur
j»arf a$ eiga og lesa. — Varla er hægt a<S velja betri bók
til jólagjafar.
Minningarorð:
Guðmundur He
HSAiNIN Guðmundur Helga-
son er látinn! Hann Guðmund-
ur frændi er dáinn! Orðin
hljérna ennþá fyrir eyrum mér
•eins og látlaus elfarniður, því
að svo óvænt barst raér fregn-
in um andlát hans, og svo
fjarri virtust slik veraldar-
skipti vera hjá honum. Hann
haf'ðí verio hér til lækninga og
Vonaðist til bess að geta komizt
fyrir jólin heim til aldraðrar
móður sinnar og heilsutæprar
systur. En örlögin tóku í taum
ana áður en honum auðnaðist
að láta voh sína verða að veru-
leika. Hann andaðist í svefni á
sjúkraihúísinu Sólheimar í byrj-
un nýs morguns hins fyrsta
dösember.
Þessi lítilfjörlegu kveðjuorð
mín eig.q ekki að vera nein ætt
arupptalning, enda kann ég
hana ekki, eða útlistun ytri
verka, sem Ivft gætu nafni
hans á loft, enda er mér eisri
gmnlaust, að það hefði verið
honum á móti skapi. Þau eiga
öHu fremur að lýsa mannínum
siálfum. eins og hann var í
eðli .sínu.—: saiklaus, hreinskil-
ínn. vin+rvggur og ofar öllu
kærlp.:Vsrnriir.
Onðrmm'-hi.r Hel?ason var
fæcWnr { Ólaf'vfk 12. -á.ýó*t. ár-
fX 10Qft, 0? var því rö=kleg.a
fírn.mrifi ocr spv ára cfsmall. ev
h'>r>u fón i vqiinn Hann var af
a1!K-«r?fcnf’óT!ri Immínn. sön-
1ir beirrf) JT«Ws Pn ftmundoonn.
pV. sern dmVVnaði. er Gn'ð-
mundnr var nðeino pp'rtán ára
pfam:oll. 03 SitnjrrÓPU 'Renónvq-
dóttur, er nú er otðin áttatíu
og sex ára gömul og verður a.ð
sjá af elskulegum syni. stoð og
styttu sinni gegnum þung ár.
Eins og áður er getið, þá
varð hann fyrir þeirri sorg að
nxilssa föður sinn, þegar hann
var á viðkvæmasta aldurs-
skeiði unglingsáranna. Kom þá
í hans hlut að aðstoða móður
sfna til þess að hægt væri að
halda (heimilið. Fer ekki á
milli mála, að m>.kið ihefur
reynt á hann, þá óharðnaðan
unglinginn. En vinnan mótaði
hann, færði ihonum fróun og
gleði. í meir en fjörutíu ár hélt
hann tryggð við móður sína og
systur. Umhyggja hans gagn-
vart þeim. báðum, hvort held-
ur var að færa móður sinni
björg í bú eða aðstoða systur
sína á erfiðum sjúkdómstíma-
bilum, er nærri ólýsanleg.
Hrekkleysi hans og kærleikur,
eilífðarneistinn, sem hverjum
manni er meðtfæddur —hátt
jyfir allt hafinn— voru sterk-
ustu ieðlisþættir hans.
Guðmundur heitinn var vin-
fastur, og aldrei heyrði ég
hann . hallmæla nokkrum þess að skeyta hið minnsta um
Ég minnist orða hans aðeins
fjórum dögum fyrir lát hans:
„Þú skrifar mér, vinur, þegar
ég er kominn heim.“ En nú er
hann horfinn héðan, svo að
hugsanir mínar verða að koma
í staðinn — þær verða að koma
í stað bréfanna, sem áttu að
flytja okkur báðum og opna
nýja leyndardóma líísins.
Hann er horfinn af veginum
til fullkomleikans, yfír landa-
mærin, þar sem hann lifir í ei-
lífum friði.
Enda þótt kynni mín af hon- ‘
um væru fremur stutt, þá voru
þau á við ómatanlegan fjár-
sjóð, sem aðeins löng lífs-
reynsla getur' veitf. Slíkum
mönnum er gott að kvnnast.
Helzt vildi ég líkja eðlisein-
kennum hans, sem voni þrung
in mannúð, kærleika, grand-
varleik — við lítinn, tæran
læk — svo tæran, að sá í botn.
En litli lækurinn hefur þorrn-
að upp. Eftir er aðeins farveg-
urinn — biartar. kærleiksríkar
myndir, sem lifa munu í hug-!
u>m ættingja hans og vina.
; Sár harmur er kveðinn að
eftirlifandi móður hans, systr-
um og öðrum ættingjum og vin
um, en björt minning um góð-
an dreng, sem mótaðist af göf-
ugum dyggðum og helgaði líf
sitt móður sinni og systur, án
manni. Hann var léttgeðja í
eðli sínu. og í vinahópi speglað
ist gjarna oft gleðiþrungin al-
varan í augum haus, stórum
og skærum. Hann átti sína
heima, en mér fannst stundum
hálf erfitt að komast að huga
hans, eins og hugsanir hans
væru langt ínni í framtíðinm.
Má vera, að erfið lífsreynsla
hafi orkað nokkru þar um og
aert hann fremur þunghuga I
hin síðari ár.
ytri ljóma eða uppheíð — mun
verða þöim huggun í sórg
þeírra.
•Ég votta þeim samúð mína.
Jarðneskar leifar hans hafa
verið fluttar tll fæðir.garstaðar
hans, þar sem þeim verður bú-
in hinzta hvíld. Vertu sæll,
frændi, haf þökk fyrir allt og
allt. Hvfl þú í friði.
Guðjón SigurSsson.
Nýjar bækur:
Sjónleikur í fjórum þáttuni eftir séra Sigurð Einars-
son í Holti. Leikurinn gerist á íslandi ög í Danmorku á
árunum í kringum 1660.
Fyrir nokkru las höf. í útvarp eítt atriði úr leik þess
um og vakti sá leikkafli mikla athygli. — Er óhætt að
fullyrða, að með sjónleiknum „Fyrir kóngsins mekt“ hef
ur séra Sigurður sezt á bekk með beztu sjónleikjaskáldum
vofum.
„ o í íorsæludal.
Leikrit í einum þætti, eftir Johii M. 'Sýnge. Þýðing
eftir Einar Ól. Sveinsson prótfessor.
Gesturinn.'
Leikrit í einum þætti eftir Lady Gregory. Þýðing
eftir Einar Ól. Sveihssóh prófessor.
The- Eruption of - Hekla 1947—-1948.
Út er komið 3. hefti II. bindis af riti Vísiridatfélags
íslendinga um Heklugosið. Fjallar þetta hefti um „The
Tephra-fall from Hekla on March 29th 1947“ og er eftir
dr. Sigurð Þórarinsson. Fjöldi ljósmynda og línurita er í
heftinu.
Aðalútsala hjá
H.f..Léiftur. sími 7554.
Auglysið í Alþýðublaðinu
verður haldið að Brautarholti 22 hér í bæ’num föstudag-
inn 10. þ. m. kl, 1,30 e,hB og verða seldar eítirtaldar
bifreiðar eftir kröfu toflstjórans í Reykjaviík o. fl.
R 22, R 285 (iítið bifhjól), R 452, R 1026, R 2213,
R 2591, R2813, R 3039, R 4015, R 4047. R 4058»
R 4212, R 5769, R 5955, og R 65l6.
Greiðsla fari fram við hamarshögg.
Borgarfógetinn í Keykjavík.