Alþýðublaðið - 08.12.1954, Qupperneq 7

Miðvikudagur 8. dcs. 1954
j|Li»?ÐUELABIÐ
f
FUJ í HafnaríirSi
Framhald af 5. siðu.
1954, fagnar hverjum þeim
ákvörðunum, er takmarka ó-
þarfa samskipti varnariið sins
og íslenðinga. Jafnfratrit leýf
ir fundurinn sér að víta harð
lega, a'ð engar viðimamli ráð-
stafanir hafa verið gerðar til
að koma í veg fyrir og af-
nema liúsefu erlendra manna
uian samningssvæðanna, þar j
sem slíkt eykur óh jákvæmi- j
lega húsnæÖisvandræði fs-1
lcndinga. sem geta ekki
keppt við Anieríkunihnn um
leigu.
UTGAFA GLÆPAKITA VÍTT
Aðalfundur FUJ í Hafnar-
firði, haldinn 21. nóvcmher
1954, vítir harðlegá útgáfu
hinnft fjölmörgu gliepatímá-
'rita, er nú á sér stað og hh't-
ur óneitanlcga að hafa í för
með sér spillingu rneðál ís-
lenzks æskulýðs. Blöð þessi
eru uridántekhiiigarlítið illa
þýddar érlendar fráságriir. af
sora erlendra síórborga og
éiga éklcert erintli til Islo'.id-
inga, skemma bókmeniiia-
smekk íslenzkrar :c -ku og
draga hana frá lestri sígildra
og góðra bóka.
Fundurinn skorar því á
hæstvirtan menntamálaráð-
hev.va, í.1 j hann spornj som
mest má verða við útgáfu-
starfsemi þessari og afnemi
hana helzí rttéð öllu, cn sú
hefur raunin á orðið í Dan-
ínörku og Engiandi.
í lok fundarins mælti hinn
nýkjörni íormaður, Ingvi R.
Balávinsson, nokkur hvatning-
arorð til félagsmanna. ^
Sigrfðnr krkelsáéffir |
Framhald af 4, siðu.
ir. að ég fór á sjúkraihús, þá
tók Síú.ri teipuna mína og
drengnum. koiri hún fyxir, sem
þó ibreyttist sökum þess, að ég
Íáriaði ílæklrigss'túiku með ung
barn íbúðina rhína, og dreng-
urinn átti að vera' henni tii
stuðnings'. Dagana fyrir jól
i kom' ég' syo 'lieim, en svö las- ’
j burða. að ég várð að liggja.
i Góð kona sótti riú ttr.gú stulk-,
j ura með barnið, svc að hún
: fengi riötið jólagíeðlnriar í
fciörtum rarifli. Og léit'-nú út
fvrir dáiifieg iól hjá riiínu
barni. En á aSfsngadag kom
hún björt og fögur ásamt
V
V
s
s
s
s
S'
s
INNILEGAR ÞAKKIR til allra^ er heiðruðu mig með
blómum, skeytum og gjöfúm á áttræðisafmæli mínu, 5.
desember.
Guð blessi ykkur öll.
Ingjaldur Þóraririsson.
manni sínum og tók hann líka
og gaf þeim dýrleg og ógleym
anleg jól.
Já, það er svo óteljandi að
þakka. Á löngum og erfiðum
andvöku- og veikindanóttum
varð mér t'íðhugsað um, hvað
yrði imt börnin niíri, ef ég
gæti ekki meira, svo að ég tal-
aði um þétta við Sigríði mína.
Spurði ég, hvort ég íriætti eiga
vrin á; að hun tæki telpuna.
Já og þar var ékkert hik. Eng
inn nema s,á, sem. svipað ihefir
| uprilifað, getr/r Sikilið!, hvfeiis
jvirði mér var þetta. Eitt sinn,
jþegar ég kom til Sigríðar
; minnar, var þar ókunnur mað-
ur. Hariri var afar þreyttur. En
þau voru öll samtaka um að
gera allt, sem möaulegt var
fyrir hann. Saga hans var
þessi: Það var íhávetur og ill
færð, en hann var að koma
m.eð hélsjúka koriuna sína á
sjúkraHús. og sania kvöíd dó
hun. ÖIl jól síðan heíi ég heyrt
’óma frá útvarpinu jólakveðju
frá fiölskyldunni á Laúgaveg
140 til þessa mariris og barna
■hans. Ég ’býst við, að hann
hafi margt að þakka eins óg
ég.
Árlð 1950 lá maður herinar
á sjúkráihúsi í Loadori, og hún
lá á sama tíma á sjúkraliúsi
hér heima. Hún kom hehri' sár-
lasin, en hann ö.ó. Ég var stödd
hjá henni, þegar hun fékk þá
harmfregn. Því mun ég aldrei
gléynaa. — Þvílík hetja. „Þar
seni góðir menn fára, eru guðs
vegir“. Og alít, sem hún af-
kastaði, þáð er meira en ég
fæ skiiið. Hvernig fékk hún
tíma til að hjálpa okkur öll-
um? Hijimilið hennar vitnar
um hana. Allt er málað eftir
hana, húsgögnin ldædd af
'henni Og þvílíkt hand'brágð.
Þégar sonur hennar gifti sig,
sonardóttirin var skírð og fóst
urdóttirin férmd bauð hún
mér og. börnúm. minum til sín
á 'þeim stóra degi. Þegar ég
sigldi með ibörniri, hjálnáði
hún mér í orði og á borði: Eitt
sinn, þegar ég lagðist á sjxikra
hús, var ég spurð, hvert mætti
hringja, ef á þyrfii að halda.
Ég átti engan að, sem mér
fánnst ihægt að hringja til, en
þá mundi ég éítir Sigríði
mirini. Já, það er af nógu að
taka.
Þegar ég kom heiivi örkumla
af spítala vitjaði húri riiíri oft.
Ég var úrvinda af kvíðá, en
hún talaði í mig kjark af skiln
ingi og ráðsnilld, onnaði leiðir
og leiddi mig fram á veginn.
Hún var auðug kona, og auð-
æfin Ihennar voru mannkær-
leikur og fórnarlund. Af þeim
brurinum jós hún á.b'áðar hend
ur og spurði aldrei um láún.
Sú þjóð, sem ætti margar síík-
ar dætur, væri vel á vegi stödd.
Nú er tjaldið fattiö, eftir er
fagurt fordæmi og göfug minr.
ing.
Að endíneu Vi! ég biðja
bann, sem sólina skóp. gaf oss
lífið og kveikti kærleiksljós-
ið, að blessa hana og leiða um
ókunn löndin íklæddg skikkiu
sinnar eivin kærleiksværka,
Vertu sæl. el=ku Sigr’íður. Þöklc
fvrir allt mér or minnm auð-
sýrit. Helga Larsen.
Tómirflskkaisar
Frh. ai 8, síðu.)
lendingum fyrrir Haag dóm-
stólinn til ógiMirigar hiririar
nýju' landhelgislínu þeirra.
Raunár lýstu íslendingar þvf',
yfir snemmá í deilunrii, að
þeir bvðust til að mæ'ta Bret-
uin á beim vettvarigi.
En þeir settu það skilyrði,
að Iöndllriarbárininu yrði fyrst
lét.t. en til þess hefur brezka
stjórn'n ekkert vald, þvi bað
er ekki sétt af henni, helduf
togaraeigendum,
Togaraéigendur kréfiást
be«=s á hinn bóginn, að land-
helgi.slíriunni verði fyrst
hrevtt. Hið augsæra svar viS
hví er að stiórnvaldaráðstöfuri
eins óg landhelgi". ákvörðun
■sé -áðstöfuri, sém Haag dórii-
stólh'nn geti fiátlað rimi Lönd-
rv.o’b^rin’ð sé bað hins vegar
ekki. Væri lanöhelgin færð í
v«mla boi-fjð, Værí ekkert
döiluatn'ði eft'r til úrskúfðáí’
fvrir dómstólinn.
IxU.+q er eitt' e’nfaldasta at-
r;<fjp í biriuirii mörtru ta?knl-
legu atriðum, sem bet.ta mál
er fl.cekt í. Það ét ÍJÍMS veáfaj
ekkert tæknilegt við tóriia fi-k
ikassa kaunmannanna. og stöö-
”«t tión bep'oia deiluaðila.
Þerf'n á bví að ..modus viv-
nnrii“ verðj tekin HT>P' í SSÍÍÍ-
'bandi víð hinsr búévtíu áðéfáíS
ur millí f'skimín'+na • binna
tivoauíQ bi'óða. sem öl.jum sarit
?" b'afa lifað f viná+tri. Þnð má
a’-kí ’átá neina ?mámunasénil
farsæla lausri þéssá
' t Jk<:
..........................«
LEIKSTJÓRI KVIKMYNDARINNAR
imi iuait auÆt /mzcca éuyz. céiÉik
/o Ji jésé&tte# jfiotete u<£c£ée& utefé, ■&££
— ett Ís£auc& jUé&o, - *,
íkÁ Soite jiœÁ&ta íiújM k£öMa£ fdecié/
">/ ■ ■-
ɧ hsf hríðskoSfið við marga
myndaupptökti að vetrarlagi
ferin ég *r:'.'í/íð qegn kisltís, r
igá fevik-
á fslandi
©§ regni'
r særtskri
veörátfcu eins og hanzkinn henöisini