Alþýðublaðið - 15.04.1955, Blaðsíða 4

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Fösíudagur 15. apríl 1955
S
s
s
s
s
s
s
s
V
s
s
s
Útgefandi: Alþýðuflotyurlnn.
Ritstjóri: Helgi Scemundsson.
Fréttastjóri: Sigvaldi Hjálmarsson.
Blaðamenn: Björgvin Guðmundsson og
Loftur Guðmundsson.
Auglýsingastjóri: Emma Möller.
Ritstjórnarsímar: 4901 og 4902.
Auglýsingasími: 4906.
Afgreiðslusími: 4900.
Alþýðuprentsmiðjan, Hverfisgötu 8—10.
'Ásþriftarverð 15,00 á mánuði. í lausasðlu 1M.
Stjórnin horfir á
ÍHALDSBLÖÐIN ’ halda verðlgaseftirlit sé tekið upp
því fram, að atvínnurekend á ný og ráðstafanir gerðar
ur fallist ekki á kjarabóta- t*I að reisa skorður við húsa
kröfur verkalýosfélaganna, leiguokrinu í Reykjavík og
sem nú eiga í verkfalli, af sumum öðrum kaupsíöðun-
því að atvinnuvegimir þoli um.
ekki launahækkun. Þetta er t
gömul blekking, sem alltaf J^ufloklmrmn hefur
verður ný í sérhverri vinnu b^^tfynrþvn, að þessr le:ð
dellu. Atvinnuvegirnir hafa ?rðl frln' Hann ke?ur lagt
ráð á löngu og tilgangslausu ferzlu a ^auðsyn þess að
verkfalli og ættu því sann h°rflð ™ oheJlaÞr°-
arlega að þola kauphækkun Un v«rðhækkananna og ok-
til handa þeún, cem verð- Ursins og heror pkorin UPP
mætin skapa ’með vinnu fgn .verðbólgunnl og
sinni. Atvinnurekendur og ,1.lnnr’ sem.er að lama þjoð
blöð þeirra minna.st aldrei á stjornarvöldin vilja
þennan þált málsins. Aftur- ekkl fara að Þs/£u rá,ði af
haldið er ekkert fyrir það að f1 að su raðstofan brytur í
ræða aðalatriðin. baga Vlð bagsmuni hinna
En verkalýðurinn myndi rauuverulegu húsbænda
sætta sig við aðrar kjara- flrra‘ Þjoðarhagur er
bætur en kauphækkun. Sam elnskls metlnn, þegar gróða
tök hans hafa árum saman aðllfrnlr eru ann/rs veSar-
lýst yfir því, að þeim sé Verkalyðuriun er htils virði
mest kappsmál, að verðlag \, samanhurði við þá að
og dýrtíð lækki. Sú kjara- ?mi va bafanna 1 dag. At-
bót yrði öllum aöilum far- Vlnnuvegirnm eru einnig
sælust. Byrðar hennar er * ir berlast 1 bokkum við
hæet að leeeia á bá. sem a seðta Þessa hotnlausu hít.
Ug þetta er skýring þess, að
hægt að leggja á þá, sem
breiðust hafa bök'n. En rík- . --- -•= —» -
isstjórn og alþingi tekur om ð ■ hefur til vfirstand-
ekki í mál að hverfa að fndl verkfalls- Hjól atvinnu
bessu ráði. Og atvinnurek- 1 ,s!.ns °* framteiðslunnar
J endur gera ekkert til þess að stoðvast af Þvt að ríku ó-
knýja fram slíka lausn. Á- magarnir ,nelja að minnka
stæðan er auðvitað sú, að f,lð slg ransfeng!nn- Þeim
íaost að heyja huidustyrjöld
við þúsundlr alþýðuheim-
ssa er rík-
afturhaldið vill ekki m'ssa
af neinum gróðamöguleik- vl° bu';uncl'r 31
um lla- 0g abyrgð þe
um.
Hvað
lækka?
er
þá hægt að isstíórnarinnar, sem hefur
Svarið við ^þeirri gert Það eitt t:li lausnar verk
,S spurningu e'r oíurauðvelt. fallmu-að skipa sáttanefnd.
^ • . . _ _ TTm'n
Afnám söluskattsins væri
sjálfsögð ráðstöfun t!l að
Úrræði hennar eru engin.
Hún er áhorfandinn með á-
byrgðina.
flýta fyrir lausn yfirstand-
andi verkfalls. Sú fjárupp- Ríku ómagarnír eru ís-
hæð yrði verulag kjarabót lendingum vissulega nógu
öllum almenningi. Reykja- kostnaðarsamir, þó að þeim
víkurbær ætti einnig að líðist ekki lengur að halda
geta lækkað aftur rafmagn- uppi baráttu gegn verka-
ið, sem hækkað var án rök- lýðshreyfingunni. Þeir hafa
stuðnipgs og til þess e'ns að stofnað til yfirstandandi
. auka dýrtíðina og skerða verkfalls og láta þjóðina
^ þannig lífskjörin, Enn f.rem alla greiða herkostnaðinn.
^ ur benda skrif stjórnarblað Sá skollaleikur hefur staðið
^ anna frá því fyrir síðustu allt of lengi. Ríkisstjórnin
^ aíjþingiskosningar eindregið hlýtur að láta þetia stórmál
S til þess, að olíuíélögin ættu til sín taka nema hún sé svo
S að geta lækkað vöru sína án umkomulaus, að hún geri
S þess að komast á vonarvöl. sér ekki grein fyrir hætt-
v Sama gildir um ýmsa þá að- unni, sem hér er á ferðum.
ila í íslenzku þjóðfélagi, sem. Verkalýðshreyfingin mun
raka saman ofsagróða með aldrei gefast upp og heyja
engri áhættu og. lítilli fyrir baráttuna, unz sigur er unn-
höfn, þegar hugkvæmni inn. En íslendingar hafa
brasksins er undanskilin. ekki efni á því að greiða
Og þessu til viðbótar er Iengur herkosínaðinn af
tímabært og sjáifsagt, að baráttu auðstéttarinnar.
slenz
ÍSLENZKIR listmálarar
taka þátt í tveim myndlistar-
sýningum erlendis um þessar
mundir. Um þátttöku þeirra í
Rómarsýningunni þarf ekki
að fjölyrða, en auk þess taka
þau Nána Tryggvadótlir, Val-
týr Pétursson og Þorvaldur
Skúlason þátt í sýningu með
„De Unga“ í Stokkhólmi, og
hafa Alþýðublaðinu borizt um
mæli nokkurra sænskra blaða
um báðar þessar sýningar.
Göran Schildt skrifar um
Rómarsýninguna í Svenska
Dagbladet. Kveður hann nor-
rænu sýninguna ekki líklega
til að valda neinni byllingu í
„borginni eiUfu“, hins vegar sé
eaki loku fyr.r það skolið, að
hún geti val i:3 nokkrum breyt
'ngum innan hin; norræna
myndjistarheims. Þetta er. seg
ir hann, í fyrsta skiptið, sem
Norðurlönd koma fram sem
einn aðili á slíkri llstsýningu,
og hefur aldrei belur sannazt,
að enda þótt þau, hvert um sig,
séu lítils megandi, séu þau
stórveldi sameinuð. Sýningin
beri því ljóst vitni, að samtig
inleg einkenni Norðurland-
anna séu svo sterk, að ekki
verði um deilt, að þau séu sam
stillt heild, ekki aðeins rvað
listrænt viðhorf snertir. held-
ur og mennlngarlega og þjóð-
félagslega.
Göran Schildt ræðir síðan
nokkuð sérkenni norrænnar
listar, og minnist í bví sam-
bandi á hvert Norðurlandanna
fyrir sig, eirmig einstaka þátt-
takendur. Að vsíðustu minn'.st
hann á ísland, og farast orð á
þessa leið:
..Jafnvel hið fámenna ísland
veldur úndrun, sem sannar. að
þáfttaka þess er annað og
rneira en nafnið tómí, aðeins ^
til þess að rjúfa ekki norræna
samvinnu. Öll hin Norðurlönd- ■
in hafa sent á sýninguna sýnis
horn abstrakt eða hálfabstrakt
Lstar, að vísu allmisjófn að
gæðum, vgrk, sem ekki má bú-
ast við að veki mikla athygli á
HER BIRTIST útdráttur-
úr nokkrum sænskum blaða^
^ ummælum, varðandz lisísýni
i, inguna í Róm og sýningu S
Sþriggja íslendinga í Stokk-S
S hólmi; Nínu Tryggvadóttur, S
S Þorvaldar Skúlasonar ogl
Enö
\
v;n- •
S
S
^ Valíýs Péturssonar.
• ummæli þau ez'nkar
gjarnleg.
ítalíu, þar sem menn haía séð
flesl það, er máli skiptir í
þeirri grein á sýníngum, auk
þess ,sem ítalir e'ga sjáifir
nokkra mjög athyglisverða full
trúa þe'rrar liststefnu. Það
kemur manni því á óvart. að
íslendingar eru btrsýnilega
fremstir í fylkingu Norður-
landa á þe.ssu sviði og eiga þar
mestum hæfile'kamönnum á
að skipa; skjóta Svíum og
Finnum auðveldlega spöl aftur
fyrir sína fjölmennu fylkingu
lisiamanna, sem að vísu eru
ekki frábærir svo að fuxðu
veki, en einkar hreinir og að-
laðandi. Ef t'.l vill skýrir skort
ur Isjendinga á myndlistræn-
um erfðum þetla fvrirbæri. Ef
til vill er abstrakt list, þrált fyr
ir allar kenningar um þjóðfé-
lagslega af=1öðu hennar, skefia
lausasta tjáning einmanaleik-
an's.“
í Dagens Nvheter kemst Tor
síen Bergmark þani::g að orði
um sýn'ngu beirra þremenning
anna í Stokkhólmi: ..Hin ,,non
figurafiva" mvndiist, ■— ef
maður á bá að lít-a á slíkt sem
list, — getur ekki slUið sig úr
! öllum tengslum v.ö raunveru-
| leikann. . . . Þess vegna á sýn-
ing íslendinganna þriggja
helzt erindi til mín, þegar tek-
ið er tillit til verka. sem fjarst
standa flatarskreytiiigu, — t.
d. málverk nr. 4 eítir Valtý
Pétursson. Þau eru þrjú. sem
að sýningu þessari standa, en
manni finnst, við fyrslu sýn,
sem um einn og sama lista-
manninn sé að ræða, svo sam-
ræmdar eru leiðir þeirra að
sameiginlegu takm.arki. Þau
eru nátengd nokkrum málur-
um frönskum, Dewasne og
Vasarelly . . . og það er örðugt
ið flnna nokkur þjóðarsér-
kenni hjá þe:m þrem. . . .“
Bo Lindwall gelur sýningar
þessarar í Svenska Dagbladet
og segir þar meðal annars:
„Við þekkjum .minn.st til ís-
lenzkra málara, þegar um nor-
ræna myndlist er að ræða. Að
vísu sáum við nokkurt sýnis-
horn hennar í Konsfakademí-
inu hérna um árlð, þegar þrír
eldri íslenzkir málarar sýndu
verk sín þar. Mvndir þeirra
sýndu sambland hikandi mod-
ernisma og sveigmgu að ex-
pressionisma, samfara sterkri,
markvii'ssri þj óðernisrómantík.
...“ Síðan ræðir hann breytt-
ar aðstæður íslendinga fyrir
auknar samgöngur við umheim
inn, og hafi þetta áhrif á unga,
íslenzka málara, sem séu orðn
ir alþjóðlegir í li.st sinni og
hafi getið sér góðan orðstír í
New York og París. Nína
i Tryggvadóttir sé þekktust
jþeirra þriggja, er þarna sýna.
Hún sýni að vísu aðelns eina
mynd, en sú mynd beri af öðr-
um verkum þarna. Þeir Þor-
valdur og Valtýr séu kreddu-
bundnari, en að öðru leyti fer
hann mjög lofsamlegum orðum
um verk þeirra, einkum Þor-
valdar.
JJtan úr heimi:
Fundurinn, sem aldrei var ha
Gerist áskrifendur blaðsins.
Talið við afgreiðsluna. — Sírni 4900
Alþýðublaðið
EITT af því, sem Churchill
heppnaðist ekki að koma í
framkvæmd, áður en hann lét
af forsætisráðherraembæiti.
var að koma á „einkaumræðu-
fundi“ með þeim æðstu í Sov-
étríkjunum. Hann bar fram þá
tillögu 11. maí 1953, í tilefn;
þess, að Maíenkov hafði tekið
við af Stalin og hafði þá þegar
sýnt þess nokkur merki, að
hann hefði hug á að víkja frá
stefnu fyrirrennara síns í utan-
ríkismálum. Var það þá ekki
tilraunar vert, að koma til
móts við hann og kynnast þeim
tillögum, sem hann hefði frarn
að bera?
Síðan hefur það komið á dag
inn, að þarna var ekki um
neina skynd.hugmynd frá
Churchills hálfu að ræða. Það
sést: meðal annars af yfirlýs-
ingu, sem hann gaf fyrir
skömmu í brezka þinginu og af
bréfaskiptum hans við rúss-
neska utanríkismálaráðuneyt-
ið, sem nú hafa verlð birt.
SÍMSKEYTI TIL MOLOTOVS
Sjúkleika vegna gat Churc-
hill ekki sjálfur unníð að undir
búninei bessa máls fyrst í stað,
en Salisbury varautanrikis-
málaráðberra reifað: tillöguna
á fundi með Bandaríkjamönn-
um og Frökkum í júlímánuði
1953. Þeir vildu hins vegar
: ekki ganga lengra en leita hói-
’anna um fund uíanríkismála-
ráðherra um Þýzkalandsmálin.
Slíkur fundur var síðan hald-
inn f Berlín í janúar 1954 og
annar fundur þeirra nokkru
Winston Churehzll.
síðar í Genf, þar sem rætt var
um Indókína.
Á meðan sá fundur slóð yfir,
skrapp Churchill til Washing-
ton. en Eisenhower rayndist ó-
fáanlegur til að eiga fund með
Malenkov. Á hoimle.'.ðinni
sendi Churchill Molotov engu
að síður símskeyti og spurði
um álit hans varðandi „vin-
samlegan fund“ rússneskra og
brezkra utanríkis- og forsæíis-
ráðherra. Molotov svarlði ura
hæl og lézt fundarins mjög
fýsandi.
„NÝTT VIÐHORF '
Churchill dró síðan að stíga
næsta skref, þar til Genfar-
fundinum var lokið. en 'þá
höfðu framámenn Sovétríkj-
anna stungið upp á að efnt
yrði til öryggisráðs1 efnu allra
þe'.rra ríkja, sem gerast vildu
þátttakendur að slíkum fundi.
Um sama leyti hætti Churchill
að vinna að fyrrnefndum.
fundi, og er ekkí enn með
fullu vitað hvers vegna.
í bréfi sínu 27. júlf kveðst
Churchill hafa ráðgert ■ að
st'.nga upp á, að fundurinn yrði
haldinn í ágúst eða bvrjun sept
ember í einhverri hlutlausri
borg, eins og Bern, Slokkhólmi
eða Vín. En nú hafði sovét-
stjórin borið fram tillögu sína
um örygg'.sráðstefnu, sem ekki
var í samræmi við það, sem
Churchill hafði ráðgeft. Og í
bréfi 6. ágúst segir hann, -að
með þessari tillögu hafi skap-
azt „nýtt viðhorf", — það væri
óframkvæmanlegt nð halda
slíka stórráðstefnu og forsæt-
isráðherrafund samtímis. Hann
lýkur bréfinu með því að
segja: „Við skulum því bíða og
sjá hverju fram vindur í þessu
Framhald á 7. síðu.