Alþýðublaðið - 27.09.1955, Blaðsíða 6

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
ÞriSjudagur 27. sept. 1055
Fiugvél hætf komin
Framhald af 1. síðu.
frá Vélaeftirliti ríkisins og dró
flugvélina upp í fjöruna og
gekk það vel. Var bíllinn skil-
inn eftir í fjörunni til þess að
halda vélinni uppi í nótt.
MIKIL ELDHÆTTA.
Leki komst að „hydrolite"
geymslu vélarinnar, en það er
vökvi, sem notaður er við
stjórnkerfi vélarinnar. Er hann
mjög eldfimur og þótti því nauð
synlegt að hafa vörð við vél-
jna í alla nótt. — í dag verður
gerð bráðabirgðaviðgerð á vél-
inni, en henni síðan siglt til R-
víkur og hún tekin upp á Rvík-
urflugvöll. — Ekki er enn vit-
að, hversu miklar skemmdir
hafa orðið á vélinni, en talið er,
að unnt verði að gera við hana.
Engan mannanna sakaði neitt,
en 6—8 manna áhöfn er á flug-
vélinni.
Eisinhower
(Frh. af 1. síðu.)
sent Eisenhower kveðjur sínar
og vonir um góðan bata og um
gjörvöll Bandaríkin hefur verið
beðið fyrir forsetanum.
í Washington telja stjórn-
málamenn nú minnka líkurnar
fyrir því, að Eisenhower gefi
kost á sér aftur við forsetakjör,
jafnvel þótt hann hljóti fullan
bata aftur.
Kópavogur

Rosamond Marshalls
A F LOTTA

64. DAGUR
(Frh. af 1. síðu.)
komst hann ekki hjá að viður-
kenna það, enda þótt engar ljós
myndir yrðu lagðar fram til
sönnunar, — en ekki mundi það
hafa orðið nein glansmynd, ef
Hannes hefði verið ljósmynd-
aður á meðan hann gaf þá játn-
ingu. Þess skal getið, að stórt
spjald hafði verð hengt upp á
staur á hinni margumtöluðu
blokkbyggingu Hannesar; var á
spjaldi þessu kross, ásamt bók-
stafnum B, og setti krossinn
hálfgerðan kirkjugarðssvip á
umhverfið, og er ekki að vita,
hver gert hefur Hannesi þenn-
an ósmekklega óleik.
HANNES LÝSTUR
ÓSANNINDAMAÐUR.
Þá gerðist og það á fundin-
um, að annar maður á fram-
sóknarlistanum lýsti fyrsta
mann á sama lista, Hannes Jóns
son, ósannindamann í skrifum
sínum; hafði Hannes semsé
reynt að afla listanum álits og
fylgis með því að reyna að telja
fólki trú um, að annar maður
á listanum væri Alþýðuflokks-
maður, en viðkomandi lýsti því
vfir í allra áheyrn, að svo væri
ekkl, Brást Hannes þar með sú
von, og varð hann svo ókvæða
við, að eftir það svaraði hann
öllum ásökunum með því einu,
„að hann ynni ekki með full-
trúum Alþýðuflokksins“, og
þótti þá gæta heldur lítillar
samkvæmni í orðum hans, því
að áður hefur hann talið fram-
sóknarlistanum það helzt til
gildis, að tveir af fulltrúum Al-
þýðuflokksins væru á honum,
— enda hefði það og verið með-
mæli, ef satt hefði verið. Skal
Alþýðuflokksmönnum bent á
þetta blekkingabragð Hannesar
til aðvörunar, enda þótt þess
gerist ekki þörf, þar sem þeir
tnunu flestir bera nökkur
kennsl á manninn.
Þeir koma strax í fyrramálið. Ég heyrði karl-
inn, sem þóttist vera munkur, ,segja það.
Feldu bókina.
En hvar á ég að fela hana?
Við grófum hana niður í garðinn.
Kannske ég ætti að ganga dálítið mér til
hressingar, sagði Nello og glotti. Þeir segja
að það sé markaður í San Marino núna. Það er
vant að vera fjögrugt þar.
Nello hljóp af stað.
Ég bjóst til að taka á móti sendimönnum sjö
manna ráðsins. Ég vissi að þeir myndu ekki
gefast upp að óreyndu.
Ég bað til guðs. Hvernig átti ég að vernda
litla hópinn minn, ég, sem nú var í mikilli
lífshættu sjálf? Þeir vissu, að bókin var í fór
um mínnum. Og hvernig gat ég búizt við
öðru, en litlu angarnir myndu staðfesta, að
„litli maðUrinn" væri í minni þjónustu?
Eldsnemma um morguninn kom lítil stúlka
inn til mín og vakti mig. Hún hét Nína. Það
Systir Caríta. Ég verð að segja þér satt.
Ég var að hjálpa systir Mörthu að sópa og
taka til inni hjá þér, og þá fann ég bókina.
Það voru myndir í henni, og ég tók hana inn
til mínn og skoðaði hana. Enn þegar ég heyrði
að það væri dagbókin þín, þá varð ég hrædd
um að mér myndi refsað, og ég . . . ég . .
Og svo Nína?
Eg læddist út í sundið og fleygði bókinni
í göturæsið. tí
Og nú var mér slóðin ljós, frá því fyrsta til
síns síðasta: Götusóparinn hirðir hina helgu
bók ásamt öðru drasli og fleygir henni upp
á vagninn sinn. Þaðan kemst hún beinustu
jeið á sorphaugana. Beiningalýður og rusla-
gafnarar snapa um haugana, einhver finnur
hana, flettir henni, skilur ekki eitt orð, en
verður starsýnt á myndirnar. Máske hægt að
fá fyrir hana nokkra skildinga. Hann fer með
hana á markaðstorgið og fær fyrir hana brauð-
sneið. Kaupandinn flettir henni, munkur lítur
yfir öxl honum. Munkurinn sér fljótt hvað
feitt er á stykkinu, kaupir bókina og selur
hana í hendur sjö manna ráðsins. Og þar með
er sagan öll.
Eg starði á veslings Nínu litlu í örvæntingu.
Hvað átti ég til bragðs að taka? Aumingja
Hína sagði satt: hún átti skilið að sleppa við
refsingu vegna hreinskilninnar, átti ég kann-
ske að slá öllu upp í grín, segja við barniö:
Nína, þú og systir Caríta skulu eiga þetta
leyndarmál tvær einar og engir aðrir.
Nína hóf máls, -en áður en ég komst lengra
kom systir Martha inn með miklu írafári og
hrópaði: Hermenn! Það eru komnir hermenn,
systir Caríta, og þeir heimta að fá að leita í
húsinu!
Nína leit fyyrst skelfd á systur Mörthu og
síðan á mig, flaug síðan í fang mér háskæl-
andi. Systir Caríta. S-ystir Caríta! Ekki láta
hermennina taka mig! Þeir eru komnir til þess
að taka mig, af því að ég tók bókina.
Eg lagði höndina á munn sakleysingjanum,
en of seint. Einn hermannanna stóð þegar á
þrepskildinum og heyrði síðustu orðin, sem
Nína sagði. Hvaða bók ertu að tala um, barn-
ið mítt?
Nína starði á hermanninn stórum, skelfdum
og tárvotiyn augum. Hún var svo hrædd, að
hún gat ekki einu sinni grátið. Hún snéri sig
úr höndum mínum, féll til fóta hermanninum.
Eg tók bókina, góði hermaður! En ég ætlaði
ekki að stela. Eg ætlaði að láta hana á sama
stað!
Láta hana á sama stað? Hvaða stað?
Undir höfðalag systur Carítu!
Hermaðurinn leit við mér. Eruð þér systir
Caríta?
Eg játaði því. Hann sagði ekki orð, tók utan
um mig annarri hendi en með hinni í öxl Nínu
og dró okkur út á götu.
Svo mikill var ótti sjö manna ráðsins við
að láta fréttast að til væri eitt einasta eintak
af biblíu Gíacomo munks, að engu tali tekur.
Hermennirnir fleygðu okkur upp í lokaðan
vagn og óku með okkur til fangelsisins Bar-
gello. Þar slitu þeir vesalings Nínu frá mér
og lokuðu okkur sína í hvorum klefanum.
Klefinn minn var ekki eins slæmur og ég
átti von á. Hann var ekki mjög dimmur og
ekki rakur. Það var rúm, frekar þægilegur
stóll, þvottaskál með vatni, lítið borð og tré-
bekkur til að biðjast fyrir við. Yfirleitt fannst
mér hann líkari vel útbúnu svefnherbergi held
ur en fangaklefa afbrotamanns.
Fyrsta verk mitt eftir að ég var ein orðin
var að falla á kné og biðja fyrir veslings Nínu
litlu. Aumingja litla Nína. Hversu voðalega
hlaut henni að líða! Nína var óvenjulega vel
gefið barn, tilfinningarík og viðkvæm.
Fangavörður færði mér brauð og volga
mjólk. Eg hafði ekki mikla ymatarlyst, en
neyddi þó nokkru ofan í mig, því mér sagði
svo hugur um, að ég myndi þurfa á öllum
líkamskröftum mínum að halda. Enda kom
það á daginn. Eg var þegar kölluð til yfir-
heyrslu.
í sæti dómarans þóttist ég kenna þann hinn
sama mann, sem heimsótti mig í Dúfnahúsið
fyrir skömmu. Hann var klæddur munkakufii
og með síðan hött á höfði, sem gerði hann tor-
kennilegan mjög. Hann benti mér með höfð-
inu að setjast á stól gegnt sér. Við vitum þitt
rétta nafn, Bianca Celcaro, sagði hann. Við vit-
um líka, að þú tilheyrir ekki neinni viður-
kenndri nunnureglu. Við vitum líka, að þú
varst á einhvern óljósan hátt viðriðin prent-
un hinnar bannfærðu bókar á sínum tíma, og
að þú reyndir eitt sinn að múta verði lag-
anna til þess að svokallaður Ciacomo munk-
ur og maður nokkur að nafni Andrea de Sanc-
tis slyppu við verðskuldaða refsingu. Við vit-
um líka, að þú hefur átt í fórum þínum ein-
tak af hinni forboðnu bók. Segðu okkur, hvar
þú hefur falið það.
Eg starði í köld augu þessa manns. Varir
hans voru þunnar og hörkulegar, kjálkarnir
miklir, kinnbeinin há og eyrun útstandandi,
ennið lágt og svipurinn allur hinn kuldaleg-
asti.
Og ef ég segi það ekki?
Dauðinn myndi þér sætur í samanburði við
þær pyndingar, sem þá bíða þín.
Eg hef ekkert að segja, munkur, svaraði ég
lágri röddu.
Hann hnyklaði brýrnar. Talaðu, eða við mun
um pína þessa Nínu þína að þér sjáandi. Hún
er haldin þeim illa djöfuls anda, sem stund-
um tekur sér bústað í líkama mannanna.
ÚIVABPIB
20.30 Útvarpssagan: Ást pipar-
sveinsins eftir W. Locke.
21.00 Tónleikar: Strengjakvart-
ett í c-moll (K406) eftir Moz-
art (plötur).
21.30 íþróttir (Sig. Sigurðsson).
22.00 Fréttir og verðurfregnir.
22.10 Lífsgleði njóttu, saga eft-
ir Sigrid Boo.
22.25 Tónleikar: Björn R. Ein-
arsson kynnir djassplötur.
23.00 Dagskrárlok.
jDvalarheimili a(dra$ra|
| ijdmanna \
Minningarspjöld fást hji:^
Happdrætti D.A.S. Austur)
stræíi 1, s&ni 7757. $
Ve iðarfæraverzjunin Ver8
#ndi, sími 3786.
S Sjómannafélag Reykjavík.)
nr, sími 1915. ^
Jónas Bergmann, Háteigi-^
veg 52, sími 4784. S
Tóbaksbúðin Boston, Lauga)
veg 8, sími 3383. ^
\ Bókaverzlunin FróðJ, $
$ Leifsgata 4. )
) Verzlunin Laugateigur, ?
- Laugateig 24, sími 8168« ]
Ólafur Jóhannsson, Sega-)
bletti 15, sími 3096. S
Nesbúðin, Nesveg 39. )
Guðm. Andrésson gullsm., ^
Laugav. 50 sfml 376B. s
I HAFNARFIRÐI:
Bókaverzlun V. Lang,
•fml 9288.
iOra-viðgerðlr.
^ Fljót og góð afgreif,„._. ^
^GUÐLAUGUR GÍSLASON, S
? Laugavegi 65 )
S Sími 81218 (heinaa). $
Athugasemd
Herra ritstjóri.
VEGNA skrifa blaðs yðar sl.
sunnudag um glerverksmiðju
vora, viljum vér leiðrétta þann
fréttaburð blaðsins að hæst-
virtir ráðherrar Ingólfur Jóns-
son og Bjarni Benediktsson séu
hluthafar í Glersteypunni h.f.
Hvorugur umræddra ráð-
herra eru hluthafar í félaginu.
Að sjálfsögðu höfum vér leit-
að til ráðherranna með ýmis
málefni varðandi félag vort,
svo sem embætti þeirra hafa
gefið tilefni til.
í því sambandi hefur hr. við-
skipta- og iðnaðarmálaráðherra
Ingólfur Jónsson ætíð sýnt mál
efnum félagsins sérstakan vel-
vilja. og lagt. oss margvíslegt
lið. Það sama má enníremur
segja um flestá ráðamenn þjóð-
arinnar, sem vér höfum leitað
til.
Vér leyfum oss að óska þess
sérstaklega, að félág vort verði
ekki dregið af ástæðulausu inn
í pólitískar umræður, þar sem
starfsemi þess er algerlega ó-
pólitísk, miðuð við að þjóna
neytendum eftir be.ztu getu.
Þar sem vér treystum því, að
þér æskið, að hafa það sem sann
ara reynist í hverju máli, vænt
um vér þess að þér birtið um-
beðna leiðréttingu á viðeigandi
stað í blaði yðar.
Virðingarfyllst,
pr. pr. GLERSTEYPAN h.f.
Ingvar S. Ingvarsson.