Alþýðublaðið - 12.10.1955, Qupperneq 6

A F þ ý ð u b I að ið
Miðvikudagur 12. okt. 1953
I
Útvarpið
19.30 Tónleikar: Óperulög.
20.30 Erindi: Frá móti sálfræð-
inga í Lundúnum (Ólafur
Gunnarsson sálfræðingur).
20.55 Tónleikar (plötur).
21.10 Upplestur: Magnús Guð-
mundsson les kvæði eftir Jó-
hannes úr Kötlum.
21.30 Einsöngur: Alexander
Kipnis.
21.45 Náttúrlegir hlutir: Spurn-
ingar og svör um náttúru-
fræði (Ingólfur Davíðsson
magister).
22.10 „Nýjar sögur af Don Ca-
millo“ eftir Giovanni Guar-
eschi, VIII (Andrés Björns-
son).
22.25 Létt lög (plötur).
HANS LYNGBY JEPSEN:
Dt>
1% I
■Jt. ^ •%
TTIVTj^
iN JLJLNVJ
11. DAGUR
r
A TTT
I AJ ■ ■
IIIIÍ!!
A T>
r-1 b %
KROSSGATA.
Nr. 910.
t 2 3 4
n T~ u 7
s 4
10 n )%
n IV- IS
lí n \
<8
Lárétt: 1 skáldkonunafn, 5
fræ, 8 hulduverur, 9 fleirtölu-
ending, 10 ræktað land, 13 tónn,
15 blóðstillandi efni, 16 ill-
menni, þgf., 18 strikið.
Lóðrétt: 1 búsílag (vökvi), 2
fugl, 3 læt í té, 4 utanhúss, 6
söngur, 7 stó, 11 matjurt, 12
glerplata, 14 himintungl, 17
greinir.
Lausn á krossgátu nr. 909.
Lárétt: 1 drabba, 5 part, 8
glas, 9 áá, 10 arka, 13 es, 15
óasi, 16 tíst, 18 Súdan.
Lóðrétt: 1 dagsett, 2 rola, 3
apa, 4 brá, 6 aska, 7 tárin, 11
rós, 12 Asía, 14 SÍS, 17 t. d.
Hý verðíagsákvæi
Framhald af 4. síðu.
frumkvæði núverandi stjórnar-
flokka, og afnám verðlagsá-
kvæða í framhaldi af því, hefur
þó engin tilraun verið gerð til
þess að reisa rönd við þessu.
Flm. þessa frv. telja, að við svo
búið megi ekki standa. Þeir
hafa áður og oftar en einu sinni
flutt frumvörp um að hverfa
frá stefnu „álagningarfrelsis-
ins“, án þess að þau næðu fram
að ganga. En nú telja þeir
reynsluna hafa sýnt, svo að
ekki verði um villzt, að nauð-
syn sé opinberra aðgerða til
þess að koma í veg fyrir óþarf-
ar verðhækkanir. Er því í frv.
þessu lagt til, að komið verði á
fót verðlagsnefnd, er skylt skuli
að setja almenn verðlagsá-
kvæði í því skyni að hafa hemil
á verðlaginu og þrýsta því nið-
ur á við. Gert er ráð fyrir því,
að hagstofustjóri verði formað-
ur nefndarinnar, en auk hans
eigi sæti í nefndinni forstöðu-
menn Innflutningsskrifstofunn
ar, sem nú fara með það verð-
lagsákvörðunarvald, sem gild-
andi reglur gera ráð fyrir, og
enn fremur tveir fulltrúar neyt
enda í landinu, annar tilnefnd-
ur af Alþýðusambandi íslands
©g hinn af Bandalagi starxs-
manna ríkis og bæja.
beizka vitneskju um lífið: Hve allt er hverf-
ullt. Nokkur orðaskipti, kvöldstund, svo er allt
búið. En hún knýr sig til þess að brosa á ný.
Rómverski riddari, sú stund kemur að við
sjáumst á ný. Einhvern tíma í framtíðinni
munum við hittast aftur. Lifðu heill, þangað
til.
Hann ríður aftastur í flokknum, það glamp-
ar á vop hans og verjur og stirnir á gljá-
kembdan hestsskrokkinn. Hann ber sig her-
mannlega. Herdeildin ríður út eftir Bruchi-
um, aðalgötunni, sem liggur til vesturs. Fót-
gönguliðsherdeildinni hefur verið gefið merki
um að brátt verði haldið á brott. Hún hefur
þegar fylkt sér.
Kleopatra getur ennþá greint Marcus Ant-
oníus. Hann er auðþekktur frá öllum öðrum,
enda þótt hann væri ekki á áberandi stað. Hún
minnist orða föður síns. Hann talaði um
kænsku, bragðvísi, kalda yfirvegun og styrk.
Vertu kænni en óvinir þínir, barnið mitt. •—
Vertu sterkari en óvinir þínir. Aðeins sá
sterki fær drottins náð. En ást er ekki styrk-
ur, þvert á móti. Ást er veikleiki, það finnur
hún nú. Hún myndi ekki hika við að rétta
fram höndina, ef það gæti kallað þennan ridd
ara til baka. Það játar hún fyrir sjálfri sér,
og sú játning hefur í sér fólginn sætleik und-
anlátsseminnar, ástarinnar, þrárinnar, sætleik
kvenlegs ósjálfstæðis. Jú, svo sannarlega. Ást-
in er veikleiki.
Hinir rómversku hermenn stefna til aust-
urs. Fylkingarnar beygja niður hliðargötu. —
Brátt sér hún ekki lengur til þeirra. Jafnvel
hinn síðasti, beinvaxni riddari hverfur bak við
húsin......
II. KAFLÍ.
Dag eftir dag, viku eftir viku: hvíldarlaus-
ar og óþrotlegar veizlur, hátíðahöld og hávær
fagnaðarlæti. Konungshöllin ymur af veizlu-
klið og glasaglaum nótt eftir nótt. Hverju vagn
hlassinu á fætur öðru af dýrum vínum er ekið
til hallarinnar. Matsveinarnir fá tækifæri til
þess að sýna, hvers þeir eru megnugir. Það
mega aldrei sjást sömu réttirnir á borðum tvo
daga í röð. Höllin er blómum skreytt. Blóm-
kransar hanga um hálsa veizlugestanna, að
morgni eru blómin visnuð og dáin þar sem
þau hanga á liggjandi líkum dauðadrukkinna
manna og kvenna. En jafnóðum og gestirnir
rísa á fætur, eru þeim fengnir aðrir nýir og
drykkjan heldur áfram.
Ptolomeus Auletus hefur látið refsivönd-
inn ríða að hinum seku, landráðamönnunum
og hjálparkokkum þeirra, sem tóku sér völd-
in í hendur í fjarveru hans. Ptolomeus Au-
letus er ekki mildur dómari. Fyrst allra var
dóttirin elzta, Pherenise, leidd á hoggstokk-
inn, því næst ráðgjafar hennar og hirðlið allt.
Þeir af fylgismönnum hennar, sem ekki voru
höggnir, eru látnir svelta í dimmum og rök-
um fanggelsisklefum. Svartir þrælar þvo burt
blóðið, sem runnið hefur í lækjum um fang-
elsisgarðinn. Ný lög eru undirrituð, nýjar til-
skipanir útgefnar um aukna skatta, nýir emb-
ættismenn útnefndir til þess að innheimta þá
harðri hendi. í Alexandríu gengur lífið, utan
konungshallarinnar, sinn vana gang. Verka-
menn halda til vinnu sinnar á hverjum morgni
og það er verzlað á markaðstorgunum, fólk,
(Sattiúðarkori
Slysavarnaféjaga Islandi^
kaup* flestir. Fást hjá)
^ slfsavarnadeildum om y
Íland allt. i Reykavík É)
Hannyrðaíverzluninni, ^
r Bankastræti 6, Verzl. Gunn i
; þórunnar Halldórsd. ogS
sólin rís og hnígur til viðar, nýtt tungl kvikn-
ar, verður fullt og aftur nýtt. Drottning er
drepin, konungurinn kominn heim. Það er
allt og sumt. Það er sú eina breyting, sem al-
þýða manna verður vör við. En innan kon-
ungshallarinnar merkja menn umskiptin öðr-
um hætti og áhrifaríkari.
Fram til þessa hefur Kleopatra aðallega al-
ið manninn í hinni konunglegu bókhlöðu og í
hofunum. Hún hefur hlýtt á samtöl lærðra
manna í súlnagöngum hallarinnar og' lista-
safnsins, lesið dýrmætar bækur og handrit,
lært til hlýtar helgisiði hinnar fornu trúar-
bi-agða. Nú gerist hún þátttakandi í hátíða-
höldunum af lífi og sál, sveiflast inn í hring-
iðu gáska og gleðskapar. Og hún gerir þá upp-
götvun, að ýmislegt hafa þeir gleymt að kenna
henni, hinir lærðu kennarar og heilögu prest-
ar.
Hún hefur til þessa einungis þekkt svik-
semi, gróðabrall, undirróðursstarfsemi, stjórn
málaklíkur, hirðsnápa og augnaþjóna af af-
gpurn. Nú kynnist hún þessu af eigin raun,
umgengst bragðarefina og veit af klækjum
þeirra. Það er verzlað með stöður, einkaleyfi
og verzlunarsambönd, slegist og barizt um
völd, metorð og titla. Einnig þessu þarf hún
að kynnast, þetta þarf hún að læra. Og ein-
mitt þegar henni virðist, að lífið sé að komast
í framtíðarskorður, rólegar og tilbreytinga-
lausar en öruggar, þrátt fyrir ysinn og þysinn
á ytra borðinu, skeður hið óvænta, sem aftur
fleygir henni inn í hringrás hraðra atburða.
Kvöldverði er nýlokjð. Tóm matarföt og
þvottaskálar eru borin burt. Dansmærin
Choroibe, sem fundið hefur sérstaka náð fyrir
augum konungsins, dansar og leikur ástar-
dans sinn við Dionysos. Ptolomeus Auletus
brosir, lyftir bikar sínum og drekkur dans-
mærinni til. Hann drekkur í botn, sem ævin-
lega. Að baki hans stendur þjónn, sem hefur
það eitt hlutverk, að fylla bikar hins þorst-
láta konungs. Konungurinn dreypir á bikarn-
um, fylgir dansmeyjunni eftir með augunum,
bíðandi eftir tækifæri til þess að drekka henni
til á nýjan leik og tæma bikar sinn í botn
henni til heilla. Hann réttir þrælnum bikar-
inn, hyggst rísa á fætur. En skyndilega fellur
hann út af, kylliflatur á hnakkann, með öll-
um þunga hins fyrirferðarmikla líkama síns,
veltur í hálfhring og liggur með andlitið á
grúfu. Höfuðhöggið er þungt, það bylur í
hörðu marmaragólfinu. Hann hrærir hvorki
legg né lið að öðru leyti en því, að hendurnar
grípa krampakenndum tökum í ljónsskinnið.
Hinir tveir einkaþjónar hans hlaupa til, en
hann er svo þungur, að þeir megna ekki að
hreyfa hann. Tak hans um Ijónsskinnið slapp-
ast. Þjónarnir standa ráðþrota yfir honum,
virða fyrir sér nábleikt andlit hans, annar
þeirra tekur til fótanna og leitar á fund líf-
læknisins. Það slær dauðaþögn á viðstadda,
dansmærin fleygir sér til jarðar og liggur
hreyfingarlaus. Kleopatra krýpur niður við
hlið föður síns, að baki hennar Arsione. Hratt
fótatak læknisins heyrist.
Athugun hans ör örskömm.
Ptolomeus Auletus konungur er látinn, til-
kynnir hann.
Lágt andvarp heyrist frá veizlugestunum.
Einstaka viðkvæm kona rekur upp lágt óp,
E
< X X
i N KI N
A A <S
KHRKI
^ skrifstofu félagsins, Gróf-
S in 1. Afgreidd í síma 4897. ^
J — Heitið á slysavarnafélag y
^ ið. Það bregst ekki. V
^vaiarheimiíi aidraðra^
| sjémanna \
Minningarspjöld fást hji: í
Happdrætti D.A.S. Austui ý
stræfi 1, sími 7757. í
Veiðarfæraverzlunjn VerS )
andi, sími 378ð. 4 *' ■ {
Sjómannafélag Reykjavík.
ur, sími 1915. $
Jónas Bergmann, Hátelgs-^
veg 52, sími 4784. ;
Tóbaksbúðin Boston, Lauga S
veg 8, sími 3383. ?
Bókaverzlunin Fróðl, ^
Leifsgafa 4. S
Verzlunin Laugatelgur, ^
Laugateig 24, sími 8168® ^
ólafur Jóhannsson, S«ga- S
fclettl 15, sími 3096. S
S
S
s
S
S
s
S
S
S
S
s
S
Sguðlaugur gíslason, ^
S Laugavegi 65 s
^ Símj 81218 (heimt). S
S
Nesbúðin, Nesveg 39.
Guðm. Andrésson gullsm^;
Laugav. 50 símj 3768. S
I HAFNARFIRÐI:
Bókaverzlun V. Lsng,
sínti 9288.
!Úra*viðferðSr.
Fljót og góð afgreiðsla. S

Mfnningarsplöld
Barnaspítalasjóðs Hringsin*
eru afgreidd 1 Hannyrða-
verzl. Refill, Aðalstræti 12
(áður verzl. Aug Svend-
sen), í Verzluninni Victor,
Laugavegi 33, IIolts-ApO-
teki, Langholtsvegi 84,
Verzl. Álfabrekku við Suð-
urlandsbraut, og Þorste:ns-
búð, Snorrabraut 61.
Smurt brauð s
©g snittur. j
Nestispakkar. ;
Cdýrast og bezt Vin-;
samlegast pantið )
fyrtrvara.
MATBARINN
Síml 80340.
S
;
r 5T™® { ’
-iáí ?
Lækjargötu 8. S
S
s
s
s
s
;
s
;
;
;
;
s
s
s
s
s
Hús og íbúðir
af ýmsum stærðum I
bænum, úthverfum bæj.
arins og fyrir utan bæinn
til sölu. — Höfum einnig
til sölu jarðir, vélbáta,
bjfreiðir og verðbréf.
Nýja fasteignasalan,
Bankastræti 7.
Sími 1518.