Alþýðublaðið - 23.10.1956, Qupperneq 5

Mftjudagur 23. okíóber 1956
AH>ý8ublagl8
jötíu og fimm ára
SÉRA BJARNI JÓNSSON
vígslubiskup varð 75 ára síð-
astliðinn sunnudag.
Hann á hér marga vini, því
að um nær hálfrar aldar skeið
-liefur hann verið einn þeirra,
sem settu svip á bæinn.
Saga hans er samfléttaðri
sögu Reykjavíkur á þessu tíma
foili, en kannske saga nokkurs
eins manns annars.
' Ég ’héf ekki neina tölu á sam
fundum Iians við Reykvíkinga,
einn og einn mann, eða í stór-
um hópum.
Ég veit ekki hvað Dómkirkju
Mukkurnar kölluðu hann oft,
léttstigan og öruggan, um
| Kvikmyndir. )
) HAFNARFJARÐARBÍÓ S
^hefur nýlega hafið sýning- S
^ar á franskri mynd, sem S
^hinn heimsfrægi skapgerð- £
$ arleikari, Harry Baur leik--
^ur í. Myndin heitir „Dóttir ^
§gestgjafans.“ (
S Það er algerlega óþarfi (
^ að taka fram, að leikur (
Íí Baur er góður, hann er stór S
»'kostlegur. • S
^ Aðrir leikarar í myndinni S
^sýna einnig prýðisleik. S
^ Mynd þessi fjallar um)
^kvensama rússneska lífvarð- **
\arforingja, sem reyna aö)
% nema á brott til að leika sér •
Smeð dóttur gestgjafa, sem ?
S beir koma til. Leikurinn .•
^snýst þó upp í ást, sem C
^kostar einn foringjann stöðu v,
■ sína í lífverðinum. s
^ Margt skemmtilegt skeð- S
^ ur í myndinni áður en karl S
^ faðir hennar tekur hana og )
tengdasoninn í sátt. )
S Það er hægt að mæla með •
Smynd þessari við hvern sem ?
Ser. i
••* (
> TRIPOLIBÍÓ hefur hafið s
« sýningar á Ungfru Nitouche, v,
^sem leikin er af Pier Ang- S
^sli, en annað hlutverk mynd S
\ arinnar leikur hinn vel S
^ þekkti Fernandel. Leikur ^
Vþeirra er ágætur og má með^
Ssanni segja, að Fernandel •
S takist upp, þegar hann leik- ^
S ur sálarstríð síns innra (
íjmanns, sem klausturskóla- ^
«organisti annars vegar og s
^svo hinn glaumgjarni Flori-S
^dor hins vegar. S
^ Myndin er létt og mjög S
\5kemmtileg rnúsikmynd, S
Ssem allir ættu að sjá. ^
vígslubiskup
Skólabrú, og inn að altarinu og
upp í stólinn.
Ég veit ekki, hvað oft fólkið
í sveitinni hefur heyrt rödd
hans tala til sín í gegnum út-
varpið. Á páskamorgni eða
jólakvöldi, eða þegar hann var
að mæla kveðjuorðin yfir ein-
hverjum þeim, sem hafði sofnað
hér sínum hinzta stefni.
Ég var í einum fermingar-
hópnum hans fyrir mörgum ár-
um. Hvað allur sá hópur sam-
anlagt er orðinn stór nú, hef ég
ekki hugmynd um, en það er
vissulega álitleg fylking. Þar
eru margir landsins mætu sona
og dætra, og ég veit að séra
Bjarni á óhrökkvandi streng í
hjörtum þeirra allra svo lengi
sem þau lifa. Það er mikill
auður.
Og spænska veikin kom í
hans tíð, þeir döpru dagar á
heimilum margra Reykvíkinga.
Hvað mörg spor átti séra Bjarni
þá upp Suðurgötuna á eftir lík-
vagninum? Enginn taldi þau,
ekki einu sinni séra Bjarni
sjálfur. Hann hefur staðið þar í
garðinum við opnar grafir í
regni, í frostbyljum og í sumri
og sól. Og einn aðfangadag jóla,
þegar húmið var að leggjast að,
þá var hann einn öll líkfylgdiri;
þannig byrjuðu hans jól í það
sinnið.
Ekki veit ég heldur hvað
hann hefur átt mörg spor upp
Amtmannsstíginn og inn í KF
UM-húsið, inn í ylinn og' birt-
una, þar sem söngurinn svall
og hlýtt var á vitnisburð hans
um Drottin með gleði og þakk-
læti.
Og ekki veit ég heldur hve
oft hann hefur barið á dyr heim
ilanna og flutt þangað traust og
huggun.
Og um glettni og gamanyrði
séra Bjarna. Sú hlið hans er
öllum Reykvíkingum kunn og
hefur vissulega einnig sett sinn
svip á bæjarlífið, en það vita
allir vel, að einnig með bros
glettninnar á vörum sér stóð
séra Bjarni, og stendur enn,
föstum fótum á bjarginu
trausta, sem borið hefur uppi
allt hans líf.
Ég hef nú svo oft sagt: „Ég
veit ekki“, því það er alltaf svo,
að það er miklu meira, _sem
maður veit ekki, heldur en það,
sem maður veit. — En nú ætla
ég að lokum í fáum orðum að
segja það, sem ég veit:
Séra Bjarni hefur verið
kirkjuhöfðinginn á meðal vor,
hinn trausti í sókn og vörn.
Hinn rökfimi lærdómsmaður
með ósigrandi kraft lifandi trú-
ar í brjósti sér.
Og ef leita ætti að orsökinni
fyrir því, að hann hefur verið
slíkur áhrifamaður í íslenzkri
Sýning Guðmundar frá Miðdal
GUÐMUNDUR EINARS-
SON opnaði sýningu á vatns-
Jitamyndum, nokkrum olíumál-
verkum og höggmyndum um
foelgina í vinnustofu sinni að
Skólavörðustíg 43.
Þessi sýning er um margt
skemmtileg, þar eð litsjón mál-
arans er oft dágóð, en form eru
iremur stíf og ólífræn.
Margar myndir eru þarna
góðar og sumar ágætar, en eitt
er þó enn sem stingur í stúf
hjá íslenzkum málara og jafn
þjóðlegum manni og Guðmund-
ur er, en það eru glansmyndir
hans erlendar að motivum, er
hann setur á sýninguna.
Skemmtileg mappa er þarna
á sýningunni af teikningum eða
raderingum, sem hann kallar
myndir frá gömlu Reykjavík,
eru þær ágætar og skemmti-
lega unnar í vandaðri Ijós-
prentun.
Sig. Þ.
Minningaro rð
Séra Bjarni Jónsson.
kirkju í nær hálfa öld sem raun
er á, þá hygg ég að skýringuna
sé að finna í þessu morðum
postulans:
„Ég trúi, þess vegna tala ég.“
Ég veit að það er fyrir munn
fjölmargra, þegar ég nú óska
honum árnaðar og friðar Guðs
Garðar Svavarsson.
ÞANN 18. þ. m. var til mold
ar borinn Þorleifur Asmunds
son, Naustahvammi, Norð
firði. Þorleifur fæddist ai
Karlsstöðum í Vaðlavík 11/
1889, sonur Ásmundar Jónsso:
ar og konu hans Þórunnar Hal
dórsdóttur, sem þar bjuggu
Þorleifur fluttist með foreldr
um sínum ásarnt 9 systkinun
að Vindheimi í Nörðfirði árii'
1906. Þar stundaði hann all
algenga vinnu, en þó einkun
sjómennsku á opnum árabátun
með föður sínum og bræðrum
Þótti sæti Þorleifs jafnan ve
skipað, því að hann var maðu
duglegur að hverju sem ham
gekk, harður af sér og ósérhlíf
inn, eins og hann átti kyn til
9/4 1912 giftist hann eftirlif
andi konu sinni, Maríu Aradót'
ur Marteinssonar og Vilhelm-
ínu Bjarnadóttur í Nausta-
hvammi, mikilli dugnaðar- og
myndarkona svo af bar. Allan
sinn búskap bjuggu þau í
Naustahvammi og eignuðust
þau 14 börn, sem öll eru á lífi, |
og er Vilhjálmur yngstur þeirra
20 ára.
Það er torskilið mörgu ungu 1
fólki, hversu harða baráttu það
hefur kostað feður þess og
mæður að koma til manns stór-
um barnahópi með því að vinna
með sínum tveim höndum við
erfið skilyrði.
Slíka baráttu skilja þeir ein-
ir, sem aldir eru upp á fátæk-
um alþýðuheimilum og muna
tímana tvenna. Það er ekki of
mikið sagt, að hér hafi verið
gert kraftaverk — kraftaverk,
sem allir, er til þekkja, munu
minnast. Oft var vinnudagur-
inn langur hjá þeim hjónum,
oft rann saman nótt og dagur,

Þorleifur Ásmundsson.
þegar þess þótti með þurfa.
Takmarkið var að þurfa ekkii
að leita á náðir þess opinbera.
og sjá sér og sínum farborða-
óstudd. Þessu marki var náð á>
undraverðan hátt. Þrátt fyrir-
erfiðleikana var gestrisnin L
heiðri höfð á heimili þeirra,.
enda bæði kát og lífsglöð. Sam-
búð þsirra hjóna var mjög.
góð. Hún einkenndist af trausti
á hvort annað, skilningi og
samvinnu. Þau voru kjarkmiki l.
og bjartsýn. Þau trúðu á gæðii
landsins og hið góða í manns-
sálinni. Þau trúðu á guð almátt
ugári og sú trú hefur verið
þeim ómetanlegur styrkur i
hinni erfiðu lífsbaráttu.
Bez,t væri Þorleifi lýst með’
orðum skáidsins: „þéttur á>
(Frh. á 7. síðu.)

Rifstjóri Torfhildur Steingrímsdóttir
AÐ þessu sinni höldum við
áfram þar sem frá var horfið
síðast með uppskriftir að rétt-
um frá heilsuhælinu í Hvera-
gerði.
KARTÖFLUBÚÐINGUR:
Eldfast fat eða bökunarmót
er smurt innan og stráð klíði
eða brauðrúst. Kartöflurnar
burstaðar vel undir rennandi
köldu vatni, laukurinn afhýdd-
ur.
Kartöflurnar og laukurinn
skorinn í sneiðar og lagt í lög-
um í rnótið, þannig að kartöfl-
urnar séu efst og neðst. Smjör-
bitar settir hér og hvar yfir
kartöflurnar og mótið sett í ofn
inn 250 stiga heitan.
Jafningur búinn til úr:
V2 lítra mjólk eða grænmet-
issoði,
100 gr. heilhveiti.
Suðan látin koma upp, tekin
af og látin hitna dálítið. Þá er
2 eggjum hrært út í og jafn-
ingnum hellt yfir kartöflurnar
í mótinu, klíði stráð yfir og
bakað í 20 mín. — Vi tíma.
Borðaður með hrærðu smjöri
og hráum grænmetissalötum.
HRÆRT SELJURÓTAR-
SMJÖR:
100 gr. smjörlíki,
safi úr hálfri sítrónu,
söxuð seljurótarblöð.
Smjörlíkið hrært lint í skál
og safanum hrært smátt og
smátt upp í það. Síðast er söx-
uðum seljurótarblöðum eða
öðru grænu, s. s. graslauk,
grænkáli eða steinselju bland-
að saman við. Sett í topp á
disk. Skreytt með grænu og sí-
trónusneið.
OSTUR í BLÓMKÁLS-
BÚÐINGI. (Ostaréítir nr. 14.)
100 gr. rifinn ostur,
2 blómkálshöfuð eða hvítkál,
100 gr. smjörlíki,
100 gr. heilhveiti,
4 dl. mjólk eða grænmetissoð,
2—4 egg,
vítamon jurtakraftur.
Blómkálið er soðið í 2—3
mín., tekið í hríslur og raðað í
smurt mót. Búinn til jafningur.
Smjörið hrært lint í skál,
heilhveitinu þar upp í, sett út í
pottinn, þegar sýður. Jafning-
urinn látinn kólna dálítið,
eggjarauðunum hrært saman
við, rifnum ostinum blandað í
og að síðustu stífþeyttum hvít-
unum.
Vítamon sett í eftir bragði
og jafningnum hellt yfir blóm-
kálið í mótinu. Bakaður í vel
heitum ofni, þar til hann hefur
lyft sér vel og er gulbrúnn að
lit.
Borðaður með hrærðu smjöri
eða tómatsósu og hráum græn
metissalötum. í búðinginn má
nota hraðfryst blómkál og hvít
kál.
FJALLAGRASAMJOLK:
V.2 lítri mjólk,
12 lítri vatn,
ca. 1 2' matsk. púðursykur,
1 teskeið vítamon,
2 hnefar fjallagrös.
Grösin hreinsuð í köldu
vatni, tínd vel. Vatninu bland-
að í mjólkina, hitað. Grösin
sett í mjólkina, þegar hún er
komin að suðu, látin sjóða 1—
2 nrinútur, tekin af, brögðuð til
og potturinn síðan tekin af og
lokað, látinn standa í 5 mín.
áður en borðuð er. Nota má
klíð í súpuria, ef vill.
KKÚSKA:
3 bollar af kurluðum höfrum
lagðir 'í foleyti í 1 líter af vatni
og þar hjá bolli af rúsínum,
suðan látin koma upp og soðiö
í 2 mínútur. Þá er klíði og
hveitikími hlandað saman viö
og potfurinn byrgður þar til
notað er.

CttlSJIlHRIICBtBBOOl'1
genour;
jöririumst allskonar vatn»- í
©g Mtalagnir.
■ AktiTEe.rSí 41.
C«mp Knox B-S. S
*jf ji iBvii diia.íj r> 11 «:■!■!«■