Alþýðublaðið - 31.10.1956, Page 6

5
AiþýSublaSifS
Kiðvikudagur 31. okt. 1356
« •
GAIVILA BlÓ
Síœl 1475.
Ég elska Melvin
Bráðskemmtileg og f jörug ný
amerísk öans- og söngva-
mynd frá Metro-Goldwyn-
Meyer. Aðalhlutverk:
Debbie Reynolds
Donald O’Connor
Ný fréttamynd frá Andrea
Doria slysinu.
Sýnd kl. 5 og 9.
*-*—“—1
Hundrað ár í Vesturheimi.
Litkvikmynd úr byggðum ís-
lendinga vestan hafs.
Sýnd kl .7.
Kvikmyndasýning: íslenzk-
ameríska félagið.
AUSTUR-
BÆJAR BlÓ
Leigumorðingjar
(The Enforcer)
Hin geysispennandi ameríska
sakamálamynd. Aðalhlutv.:
Humphrey Bogart
^ Zero Mostel
Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
TRIPOL3BÍÓ
Litli flóttamaðurinn
(The Litíle Fugitive)
Framúrskarandi skemmtileg
ný amerísk mynd. Myndin
hefur hlotið einróma lof gagn
rýnenda og hlaut verðlaun
sem bezta ameríska myndin
sýnd á kvikmyndahátíðinni í
Feneyjum 1954.
Richie Andrusco.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
STfÖRNUBÍÓ
Ókunni maðurinn
Þrívíddarmyndin
Afar spennandi og viðburða
rík ný þrívíddarmynd í lit-
um. Bíógestunum virðist þeir
vera staddir mitt í rás við-
burðanna.
Randolph Scott
Ciaire Trevor
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð innan 14 ára.
NÝJA BÍÓ
— 154J —
Meydrottningin.
íburðarmikil, glæsileg ný
amérísk stórmynd, tekin í
„De Luxe“ litum og
CinemaScopE
rMyndin byggist á sannsögu-
legum viðburðum ár ævi El-
ísabetar I. Englandsdrottn-
ingar og Sir Walter Raleigh.
Bette Davis
Rlchard Todd
Joan Coilins
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Sími 6485.
sýnir Oscars verðlaunamynd:
Grípið þjófinn
(To catch a Thief)
Ný amerísk stórmynd i litum. í
Leikstjóri:
Sími 8-20-75.
Þamiig fór fyrir
Callaway
(Callaway went that a Way)
Vel leikin og mjög skemmti-
ieg ný amerísk gamanmynd.
Aðalhlutverk:
Fred MacMurray
Dorothy McGuire
Howard Keel
5ýnd kl. 5, 7 og 9,
AHra síðasta sinn.
HAFNAR-
FJARÐARBlÓ
Nísíandi ótti
Framúrskarandi spennandi
ag vel leikin ný bandarísk
kvikmynd. Sagan er nýkom-
ín út í ísí. þýðingu. Aðalhlut-
verk:
Joan Crawford
Jack Falance
Gloria Grahame
Sýnd kl. 7 og 9.
Rödd hjaríans
(AII that heaven allows)
Hrífandi og efnismikil ný am
erísk stórmynd, eftir skáld-
sögu Edna og Harry Lee. Að-
alhlutverk leika hinir vin-
sælu leikarar úr „Læknirinn
hennar“.
Sane Wvman
Rock Hudson
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
MÓDLEIKHtiSID
S Tehiís ágústmánans
SSýning í kvöld klukkan 20.
^Næsta sýning laugard. kl. 20.
S Aðgöngui. iðasalan opin frá
^kl. 13.15 til 20. Tekið á móti
S pöntunurn. Simi 8-2345, tvær
S línur.
í
• Pantauir sækist daginn tyrlr
) iýningardag, annars seldir
5 öðrum.
Herra
frakkar
á kr. 1150,00.
Toledo
Fischersundi
4$
eiaendui
önnumst allskonar vatc®- ;
• og hitalagnir. ‘
■
■
Hitalagnir sJ. [
■
Aktirgerði 41. ■
C«np Knox B-5. ■
Samððarkort
Slysavarnaíélags ísUaldc
kaupa fiestir. Fást bjá
Blysavamadeiidum ttm
land allt. í Reykjavík j
Hannyrðaverzluninni í
Bankastr. 6, VerzL Gunn-
þórunner Halldórsd. cj í
skrifstofu félagsina, Gróf-
in 1. Afgreidd í síœa 4897
Heitið é Slysavamafélag-
ið. — Það bregst ekki. —
■“'Cr'S'vi "í (U'-SHSSJ
En maddama Kileman hafði oroið að sarna skapi rauðari
í andliti og aðrir fölnuðu.
— Rikka, sagði Lindemann enn, og rödd hans titraði. Hvað
vita þessar manneskjur urn ást? Rikka, endurtók hann og
horfði fram undan sér.
— Þú ert gengin af vitinu, sagoi síra Kileman.
Lindeman stóð hreyfingarlaus. Hann starði fram undah.
sér og kreisti pentudúkinn í greip sinni eins og hann væri
éitthvað lifandi. Sem hann vildi kyrkja.
— Hún var sá eini draumur minn sem rættist. Engu a5
síður gat ég aldrei fyrirgefið henni að hún var Kileman. Þess
varð hún að gjalda. í hvert skipti sem þið gerðuð mér van-
virðu, vanvirti ég hana. Það var þetta, sem ykkur gat aldrei
skílizt. En hún skildi það. Því að hún var öllu meira ég en.
ég get nokkru sinni orðið ég sjálfur. Hvaða efnisþættir sem
það svo eru, sem ég er geröur af, þá var hún gerð úr sömu
þáttum. Hún var hið eina sem léði lífi mínu tilgang. Væri
ég sterkur þá. var það hún, sem léði mér styrk. Tækist mér
vel í list minni, þá var það einnig vegna þess, að hún léði mér
þrek til þess. Dýpsta gleði lífs míns var og hennar gleði.
Dýpstu sorgirnar líka. Engu að síður hlaut ég að særa hana.
En hún bjó sífellt í hugsun minni. Ekki sem gleði eða hamingja
heldur fyrst og fremst sem sorg, sú sorg, sem ég er sjálfum
mér. Og nú er ég framandi í heiminum, því að hún er farin.
Hún, stoltarjómfrúin, sem eitt sinn kom á fund minn og bað
mig ástaratlota.
— Lindeman. — í guðanna bænum!
Það var síra Jóhannes sem kom í veg fyrir að hann léti
fleira uppskátt. Lindeman þagnaði. Stóð með hálfopinn munn.
Hann lyíti hendinni og strauk svitann af enni sér.
— Guð minn góður. Það er þýöingarlaust að ræða þetta
við ykkur. Þið getið aldrei skilið mann eins og mig.
Meira gat hann ekki sagt. M'addama Kileman spratt á
fætur, svo að stóllinn hennar valt.
— Út, hrópaði hún að telpunum, sem hlupu til og ætluðu
að reisa stólinn. Pæiðin sauð og vall í huga gömlu konunnar.
Brúndökk augun skutu gneistum. Bleikar varirnar bærðust
áður en orðin brutust frarn.
Síra Jóharmes reis til hálfs úr sæti sínu, en tókst ekki áð
koma í veg fyrir að gamla konan tæki til máls.
— Veitti monsiörínn því éf til vill ekki athygli, að haris
eigin dætur voru viðstaddar? Og þykir þér ekki, herra minn,
sem það sé dálagleg mvnd, sem þú dregur upp fyrir þeim af
móður þeirra? En eitt skalt bæði þú og börn þín fá að vita. Ég
hef alitaf haft grun um að þú værir lágreist og auvirðileg per-
sóna. En nú er svo fram af mér gengið, að ég væri reiðubúin
að undirrita skjallega yfirlýsingu um það, og það svo að þú
murrir seint gleyma.
Lindeman áttaði sig og hvessti á hana blóðstokkinn augun.
— Þakka þér fyrir, maddáma Kileman. Við höfum aldrei
farið í Iaunkofa með álit okkar hvort á öðru. Að endingu vil
ég ieyfa mér að segia þér, að enga konu hef ég elskað heitar'a
eða virt af meiri einlægni en dóttur þína. Engin dætra þinna
hefur verið elskuð sem hún.
‘Lindeman leit föstum, augum á Studt liðsforingja. Það var
eins og hann sæi í botn á tilfinningagrinnku hans.
— Þorpari, æpti maddarnan og greip hönd að hjartastað.
Það marraði í eikargólfinu, þegar liðsforinginn hrat.t stól sín-
um — og öllum brá. Og svo skall löorungurinn.
Þetta var eins og hressandi þrumuveður eftir langvarandi
hitamollu.
Anna Pernílla æpti upp yfir sig og reis úr sæti sínu. —
Systur.nar líka, Niðurlægðar og öldungis ráðþrota.
Annar vangi Lindemans var rauður eftir höggið. Það .varð
þögn í hvíta salnum. Lindeman sagði ekki orð. En hann hneigði
sig stirðlega. Annar vagninn var rauður, hinn náfölur og sviþ-
urinn stirðnaður.
Allir héldu niðri í sér andanum og síra Jóhannes rauf
að síðustu þögnina.
— Enga heimsku, Kileman. Mundu að þú ert ekki staddúr
í Frakklandi. Og minnstu þess, að þú hefur telpurnar þínar
fyrir að sjá.
En Lindeman heyði ekki aðvörun hans. Blóðstokkin aug-
un urðu hvöss og köld. Með fyrirlitningarsvip kastaði hann
pentudúknum í andlit liðsforingjanurn.
— Ef þér er þao c-kki móti skapi, Studt liðsforingi, þá
Ijúkum við máltíðinni. Við getum hittzt úti í garðinum áður
en erfisdrykkjugestirnir eru vaknaði úr öldáinu. Eg vona áo
ég megi njóta aðstoðar þinnar. Hann beindi þéssum síðustu
orðum sínum að prestinum.
— Korði eða skammbyssa? spurði liðsforinginn.
Það vpttaði fyrir daufu brosi á andliti Lindemans.'
— Sem yður þóknast — mágur, sagði hann og laut liðs-
foringjanum hæversklega.
Alfred Hiichcoek
Aðalhlutverk:
Gary Grant
Grace Keily
í sýnd kl. 5, 7 og 9.
í
I
í