Alþýðublaðið - 08.02.1957, Blaðsíða 4

c
A IþýSubtaggg
Föstudagur 8. febrúar 1957
gS
Útgefandi: Alþýðuflokkurinn.
Ritstjóri: Helgi Sæmundsson.
Fréttastjóri: Sigvaldi Hjálmarsson.
Blaðamenn: Björgvin Guðmundsson og
Loftur Guðmundsson.
Auglýsingastjóri: Emilía Samúelsdóttir.
Ritstjórnarsímar; 4901 og 4902.
Afgreiðslusími: 4900.
Alþýðuprentsmiðjan, Hverfisgötu 8—10.
Stœrsta yfirsjónin
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
FRÉTTIR herma, að ít-
alski stjórnmálamaðurinn
Pietro Nenni hafi fengið nóg
af samstarfi sínu við komm-
únista og sagt skilið við þá.
Orsökin er atburðirnir í Ung
verjalandi, sem hann kallar
stærstu yfirsjón valdhafanna
í Moskvu. Og þessi saga er
að gerast um öll Vesturlönd.
Fylgið hrynur af kommúnist
um. Austan járntjaldsins seg
ir sama afstaða til sín, þrátt
fyrir kúgunina, lögreglu-
stjórnina og einræðið. Meira
að segja berast þau tíðindi,
að menntamenn og stúdent-
ar í Rússlandi fordæmi að-
farir Rauða hersins í Ung-
verjalandi. Svo langt nær
bylgjan, sem reis við ung-
versku uppreisnina.
En þó eru til konimún-
istar á Vesturlöndum, sem
halda áfram að trúa og
treysta á valdhafana í
Moskvu, afsaka athæfi
þeirra og beygja sig í duft-
ið fyrir valdboðum þeirra
og fyrirskipunum. Svo er
um mennina, sem ráða Sós-
íalistaflokknum hér og
skrifa Þjóðviljann. Samt
er hitt enn furðule-gra, að
menn, sem ekki þykjast
vera kommúnistar, skuli
una þessum ósóma með
hlýðinni þögn og vilja-
lausri undirgefni. Þeir
hafa að vísu hægt um sig,
en þögnin er líka svar. Nú
væri til dæmis fróðlegt, að
Hannibal Valdimarsson
sannaði andlegan skyld-
leika sinn við Pietro
Nenni og vinstri jafnaðar-
mennina í Bretlandi. Hvað
segja þeir um atburðina í
Ungverjalandi og afleiðing
ar þeirra? Og hvað segir
Hannibal, „jafnaðarmaður-
inn“, sem ætlaði að sam-
eina íslenzka alþýðu, en
hefur sundrað henni til að
þóknast Moskvukommúnist
unum í Sósíalistaflokkn-
um? Vissulega á þjóðin
kröfurétt á því, að hann
taki skilyrðislausa afstöðu.
Sættir Hannibal Valdi-
marsson sig við stærstu yfir-
sjón Rússa eða reynist hann
maður til að rísa gegn ósóm-
anum eins og Pietro Nenni
og vinstri jafnaðarmennirnir
í Bretlandi? Maðurinn getur
ekki látið stærri yfirsjón
henda sig en halda áfram að
þegja og vera í húsmennsku
hjá Brynjólfi Bjarnasyni.
Treystu á hálmstráið
MORGUNBLAÐIÐ er allt
af sjálfu sér líkt um gáfnafar
ið og röksemdirnar. Það seg-
ir í gær, að stjórnarliðið sé
hrætt við kosningar og hafi
þess vegna fellt tillögu Sjálf-
stæðismanna um þingrof.
Er hægt að hugsa sér öllu
fráleitari hugmynd en stjórn
arflokkarnir rjúfi þing og
efni til nýrra kosninga í
hvert skipti sem stjórnar-
ándstöðunni dettur í hug að
krefjast slíks? Hvað ímynda
menn sér að kjörtímabilin
yrðu löng með slíku móti?
Og hvers konar stjórnarfar
myndi ríkja í landinu, ef
stjórnarandstaðan gæti allt-
af og ævinlega fengið því
framgengt, að þing yrði rof-
ið og efnt til nýrra kosninga,
þegar henni dytti slíkt og
þvílíkt í hug? Hver ætli væri
afstaða Sjálfstæðisflokksins
til slíkrar hugmyndar, ef
hann færi með völd?
Og málflutningur íhalds-
ins er allur á einn veg. Nú
afsakar Morgunblaðið ræðu-
menn Sjálfstæðisflokksins
með því, að þar hafi einn átt
í höggi við þrjá. Satt er það,
að slíkt er ójafn leikur. En
gat ekki Sjálfstæðisflokkur-
inn sagt sér þetta fyrir? Eða
ætlaðist hann til þess að
sigra í umræðunum vegna
hlífisemi andstæðinganna?
Mönnunum hefði verið
sæmst að athuga aðstöðu
sína í tíma og forðast óefnið
í stað þess að treysta á hálm-
stráið.

KVENNAÞATTUR
Alfiýðubiaðið vanfar unglinga
tll að bera blaðið til áskrifenda í þessum hverfum:
RAUÐALÆK
HLÍHARVEGI
NÝBÝLAVEGI
LAUGARNESVEGI
SMÁÍBÚÐAHVERFI
Taiið við afgreiðsluna - Sími 4900

Ritstjóri Torfhildur Steingrímsdóttir
AÐ BÆTA ÚTLIT SITT
ÞAÐ er öruggt að engin
stúlka er svo gjörsneydd fégurð
og þá einnig andlitsfegurð, að
ekki sé eitthvað sérstakt og fal-
legt við hana. Ef þið efist um
þetta, þá leitið í málverkabók-
um t. d. og þið munuð ef að er
gætt sannfærast um að í hverri
mynd, þ. e. a. s. konumynd í
þessu tilfelli, er dregin fram
einhver ákveðin fegurð í fyr-ir-
myndinni, sem er látin þjóna
uppbyggingarforminu, aðalat-
riði myndarinnar. Þannig er
það í þessum tilfellum listamað
urinn, sem uppgötvar hina sér-
stæðu fegurð fyrirsætu sinnar
hverju sinni. Hversu venjuleg
og kannske í augum yðar óá-
sjáleg, sem stúlkan kann að
vera, mundi hvaða málari eða
höggmyndasmiður finna eitt-
hvað við hana, eitthvert aðal-
atriði, til að draga fram í dags-
ljósið. Það verður þá jafnframt
það atriði í líkamsvexti eða
andlitsfegurð konunnar, sem
mesta athygli vekur.
Hví skyldi ekki hver kona
þannig reyna að draga fram í
dagsljósið það, sem aðalatriði
getur talizt í fegurð hennar, á
sama hátt í sínu daglega lífi?
Séu það t. d. augun, sem þér á-
lítið að séu það, sem mest að-
dráttarafl hefur í fegurð yðar,
þá leyfið þeim að njóta sín og
'hlúið að þeim með hvers konar
snyrtingu, þá einnig með því að
draga úr annarri snyrtingu, svo
sem varalit, hárgreiðslu o. s.
frv. Annars getur verið að' feg-
urðin leynist í höndum yðar,
hárinu, húðinni eða hverju sem
er öðru. Aðeins látið þá einskis
ófreistað til að draga hana
fram í dagsljósið.
Það er kunnara en frá þurfi
að segja, hversu kvikmyndaleik
konur notfæra sér þetta og þá
helzt þær, sem hafa snotrar
mjaðmir og mitti. En þær ná
líka árangri fyrir þá rækt, er
þær leggja við sína sérkenni-
legu fegurðydivar svo á líkam-
anum sem hún er.
Því er einnig svo farið með
flestar konur, að þeim finnst
þær hafa eitthvað ógeðfellt við
einhvern hluta líkama síns.
Ljótt nef, haka, kinnar eða
hvað sem er, er alls ekki ljótt
ef þér gefið yður tíma til að
veita þessum hluta hina réttu
snyrtingarmeðferð.
Þannig er það og verður með
okkur konur, við verðum ávallt
að berjast við útlitið, sem við
vitanlega viljum hafa sem bezt
og mest aðlaðandi. Með því að
draga fram í dagsljósið sérkenn
in í fegurð okkar hverrar um
sig og að reyna á allan hátt að
draga úr þeim ágöllum, er okk-
ur finnst að fyrir hendi séu, þá
komumst víð fyrr eða síðar að
því að það er sannmæli að ,,að-
laðandi er konan ánægð“.
FrímerkjaþáHur
s
FRIMERKJAVORUR
ÞAÐ er hverjum safnara
nauðsynlegt að hafa í höndum
hvers konar hjálparmeðul við
starfsemi sína svo sem albúm
og annað, er nota þarf við upp-
setningu frímerkjanna, auk
þess er þarf af bókum og pok-
um til geymslu þeirra, er tvö
eins eru til af.
Hér í bæ er hægt að fá þessi
tæki og albúm á ýmsum stöð-
um, en ég hygg, eftir því sem
ég hef kynnt mér og komizt
næst, að bezt úrval sé að finna
hjá Sigmundi Kr. Ágústssyni á
Grettisgötu 30. Þarna er að
finna alls konar albúm auk
allra þeirra hjálpargagna, sem
við þarf, auk mikils úrvals af
frímerkjum. Verð er ákfalega
sanngjarnt, enda er þarna um
safnara að ræða, sem skilur og
þekkir þarfir hinna.
Það er nauðsynlegt fyrir safn
ara að vera á verði, sérstaklega
byrjendur þá, er iðulega kaupa
pakka með það fyrir augum að
gera reyfarakaup. í pökkum
þessum eru oftast kynstrin öll
af merkjum, en sé betur að
gætt, eru þau oft flest meira
eða minna gölluð. Það ætti því
að vera regla þeirra, er kaupa
frímerki á frjálsum markaði að
aðgæta gæði og verð gaumgæfi-
lega áður en kaup eru gerð. Það
margborgar sig oftast nær að
kaupa merkin hjá sérfræðing-
um eða réttar sagt mönnum,
sem reka frímerkjaverzlun
samfara eigin söfnum, því að
eins og áður segir þekkja þeir
bezt þarfir hinna.
VATÍKANIÐ
Eitt er það land, er öðrum
hefur skemur verið frímerkja-
framleiðandi, en er þó ekki leng
ur yngst í sinni grein, en það er
Vatikanið.
Frímerki þaðan hafa á undan
förnum árum hækkað svo geysi
lega í verði, að heimsathygli
vekur. Má nefna sem dæmi, að
merki gefin út í fyrra og árið
áður hafa tvö- og þrefaldazt í
verði frá nafnverði. Þeta hefur
orsakað að margir hafa hlaupið
til og reynt að útvega sér ,,com-
plet“ safn þaðan og kostaði það
um 200 dollara eigi alls fyrir
löngu. Nú er svo komið, að það
er að nálgast þrjú hundruðin
og er ekki vegur að fá það frá
stærsta frímerkjafirma ítalíu,
Bolaffi, fyrir minna en £75.
Það er mikill fjöldi safnara,
er safna Vatíkaninu sem heild,
en auk þess eru margir, sem
eingöngu safna merkjum trúar-
legs eðlis og þarna er um að
ræða úrval þeirra, sem hafa þau
áhrif á markaðinn, að verðið
hækkar allhrottalega.
Sem sagt, það er að leggja í
öruggt fyrirtæki að taka upp
söfnun merkja frá Vatíkaninu.
IL0 hefur sent úf
(50 læknisérfræð-
inga og veitf
1375 sfyrki
ALÞ J ÓÐ A VINNUMÁL A-
STOFNUNIN —- ILO hefur gef
ið út nýjan bækling um starf-
semi sína. Bæklingurinn ber
með sér, að í lok ársins hafði
stofnunin sent út 650 aðstoðar-
sérfræðinga í tækni og veitt
1375 styrki löndum, sem efna-
hagslega standa öðrum að baki.
Með náms- og vinnudvölum
í iðnaðarlöndunum höfðu 800
verkamenn og verkstjórar
fengið tækifæri til að afla sér
sérþekkingar.
Kvikmyndir.
S GAMLA BIO
S BLINDA EIGINKONAN
'ínefnist mynd sú, er Gamla^
• Bíó sýnir um þessar mundir^
^ og er þar um að ræða mynd ^
^ eftir hinni þekktu sögu Floru \
^Sandstorm, „Madness of theS
^Heart“. S
S Það er erfitt að vera blindS
Sur í heimi hér og ekki síztS
Sþegar einhver hatar hinnS
Sblinda, það lærist þeim átak-b
Sanlega, er sjá mynd þessa,-
SMargaret Lockwood fer ágæt^
^lega með hlutverk hinnar^
• blindu eiginkonu og sama er^
^að segja um Paul Dupuis
i^hlutverki manns hennar.s
^Bezt leikna hlutverkið ÍS
Smyndinni er þó sú, sem hat-S
Sar, í meðferð Kathleen Byr-S
Son. Önnur hlutverk eruS
Sfremur smá og ekki of velS
Sleikin. •
S Hversu átakanleg stað- •
Sreynd er það ekki að vera á^
• gæfuleið, en missa þá skyndi ^
^lega sjónar af öllu því, er^
^ var svo indælt að sjá og dást s
(jað, það þekkja þeir einir, er:
^blindir eru. Lydia gefst uppS
^ er þetta kemur fyrir og geng-•
^ur í klaustur. En þar sem^
Sklaustrin eru hvorki staður^
Sfyrir þá, er hafa gefizt upp á^
Slífinu af sjónarsvipti eða ást-^
Sarsorgum og allt slíkt fólks
Shlýtur að hverfa út í heim-S
^inn á ný, þar sem klaustur-S
• ganga þess var aðeins tíma-S
J bundinn flótti frá staðreynd- S
^ um, sem halda áfram að vera'S
^til, fór einnig svo með Lyd--
yu. Priorinnan sér hvernig er^
Sástatt með hana og ráðleggur^
Shenni að hverfa til lífsins^
Saftur, hvað hún gerir án^
Stregðu. S
S En vandamálið er ennS
Ssama staðreyndin og meðS
Shjálp viturra manna og þáS
Shelzt hins fræga læknis, erS
Shún hafði verið einkaritari^
Shjá, tekst að leysa þau á á--
^kjósanlegan hátt. Hún gift-^
yst franska lækninum og að-^
^alsmanninum Páli, sem hún^
^elskar svo heitt. s
S Á heimili foreldra hans erS
Sekki aðeins óvild þeirra fyrirS
Shendi, heldur konu þeirra, erb
Shafði ætlað sér að giftast-
S Páli, en nú missir hann. Hat- •
^ur skapast því hjá henni á^
•hinni blindu konu, er hún á-^
kveður að ryðja úr vegi. Ger^
i^ir hún í því skyni misheppn- s
Saðar tilraunir, sem enda þó S
Smeð því að stundarskilnaður S
S verður milli hjónanna. S
S En þar sem þetta er „Hap- •
^py End“-mynd, þá ná þau^
• auðvitað saman á ný og hinir^
yllu fá sín makleg málagjöld. ^
^Og ekki má heldur gleyma s
i^að Lydia fær aftur sjónina. S
S Ágæt mynd fyrir hrif- S
Snæmt fólk, sem vill sjá á-S
Snægjulegan endi. S
$ S. Þ. j
S s