Alþýðublaðið - 29.03.1957, Síða 7

Föstudagur 29. marz 1957
Alþýgublaggg
Sigva Idi Hjálni arssoii:
Úr vesturför. I.
Heimsókn til höfuðstöðva AFL-CIO, hins sameinaSa
verkalýðssambands Bandaríkjanna,
WASHINGTON í marz.
STRAX þégar komið er inn
úr dyrunurn á hinni veglegu
. byggirígu blasir við merki sam-
takanna greypt í gólí'ið: Handa-
band verkalýðsins yfir Norður-
Améríku þvera, tákn þeirrar
einingar, sem nú er komin á í
bandarískum verkalýðssamtök-
um, með sameiningu verkalýðs-
sambandanna tveggja, AFL og
CIO. Og framundan blasir við
mosaikmynd, táknræn fyrir
sögu hinria vinnandi handa í
nýja heiminum. Fyrir miðju
situr kona með barn, en að baki
bennar stendur vöðvastæltur
■ verkamaður með haka um öxl.
Þetta er tákn um hátíðisdag
verkalýðsins í Bandaríkjunum,
sem ekki er 1. maí, heldur fvrsti
' snánudagur í september, og hef
ur það verið svo síðan fvrir
aldamót. Vinstra megin á mynd
George
Ísíenzk og erlencf úrvaíslióð --
George Meany.
hans vott um, að þar eru skýn
ar lníur drengar. Virðist svo um
inni er skipið, sem flutti inn- stefnu verkalýðshreyfingarinn- sameiningin fram 4. desember
■ ilytjandann, uxmn og uxavagn 1 ' -- .........1---J —
inn, sem hann liafði til að bera
sig lengra og lengra vestur um
hið ónumda, nýja land. forn
vinnutækni — liðinn tími yfir-
leitt. Hægra megin á henni er
ar, svo sem og er sannmæli um
bvgginguna fögru,
nú eftir að full eining ríkir í
bandarískum verkalýð
Meany fyrir valinu.
er hann hafði tekið við
órninni, lét hann uppi þann
sinn að gera allt, sem j (j
unnt væri til að sameina verka ! ^
lýðssamböndin og mæltist til! \
fullra sátta, enda skyldi ekki \
haldið til streitu þeim skilyrð- S
um, sem Green hafði jafnan S
sett, hvað skipulagsmál á- S
hrærði. Þar með var isinn brot- 'j
inn. Eftirmaður Murrays varð ^
Walter Reuther, og hann lét ^
. ! ekki standa á svarinu. Ef sam- ! •
eining tækist skyldi hann alls ! ^
ekki gera neina kröfu til að! ^
verða kosinn forseti hins þá I (,
S
S
s
T
s
s
s
s
s
s
s
s
s
I
væntanlega nýja sambands.
Sameiningin gekk svo næsta
greiðlega. Meany varð forseti,
en Reuther er manna mest met-
inn í sambandinu, enda þótt
hann yrði ekki forseti nema þar
tii samböndin sameinuðust. Fór
einkum
að
þar sé hátt til lofts og vítt til
veggja.
1955, og hið nýja samband_er
aðeins rúmlega árs gamalt, þótt
(Frh. a 8. síðu.)
eflir 'íónas Halígrimsson
SVO RIS um aldir árið hvert um sig,
eilífðar lítið blóm í skini hreinu.
Mér er það svo sem ekki neitt í neinu,
því tíminn vill ei tengja sig við mig.
■ Eitt á ég samt, og annast vil ég þig,
hugur mín sjálfs í hjarta þoli vörðu,
er himin sér og unir lágri jörðu,
og þykir ekki þokan voðalig.
Ég man þeir segja: „Hart á móti hörðu“,
en heldur viJ ég líenna til og lifa,
og þó að nokkurt andstreymi ég bíði,
en liggja eins og leggur uppi í vörðu,
sem lestastrákar taka þar og skrifa,
og fylla, svo hann finnur ei, af níoi.
flugvélin, skýjakljúfarnir, hin
fí--a ~~ ^utlmin#1 °S fram ! TUTTUGU ÁRA DEILUM
tiðm. Og myndm er ekkert smá i j,ÝKUR
smíði. Hún er 51 fet á lengd og ! -it i 'i - r- -n> i
17 fot i ! Verkalyðshreyfing Banda-
iríkjanna hafði um tuttugu ára
j skeið verið í tvennu lagi og
IIATT TIL LOFTS OG | samkomulagið ekki alltaf sem
VITT TIL VEGGJA.
r
Arangurslaus leit eftir 91 ár
Hin nýju samtök þurftu nýj-
bezt, þar eð hagsmunir samtak-
anna sem slíkra fóru ekki alltaf
ar höfuðstöðvar. Þess vegna var I saman. Mismunandi skipulags-
keypt lóð í höfuðborginni, Wash
ington, á mjög góðum. stað, til-
tölulega nærri sjálfu Hvíta hús-
leg sjónarmið réðu mestu um
ágreininginn í fyrstu, og öll
sameining reyndist óframkvæm
enda kostaði lóðin hvorki anleg, meðan þeir lifðu báðir,
Á SJÚKRAHÚSI í Darvvin í Aucklandseyjum, þar semjfast af sínu eigin siglutré.
Ástralíu liggja nú sex menn,
meii-a né minna en 1,2 milljón \ William Green leiðtogi gamla fllir mjög^ máttfarnir_ eftir að
, dala. Húsið sjálft kostaði 4; verkalýðssambandsins AFL, og
milljónir dala, og má um það, Philip Murray, leiðtogi og höf-
segja, að það sé að flestu eða | undur hins nýja sambands,
öllu leyti álíka veglegt og mynd CIO. Öðrum hefur þó verið
ín, sem að framan var lýst. Hér
var það, sem Mr. Zack, upplýs-
lengi ljós nauðsyn þess, að sam-
böndin tækju höndum saman.
íngafulltrúi AFL-CIO tók á ! og létu gamlan ágreining með
móti okkur, átta evrópskum - öllu niður falla. Svo gerðist það,
blaðamönnum, sem nú erum í! að þeir gömlu mennirnir, Green
mánaðarheimsókn í Bandaríkj- og Murray, létust. með skömmu
unum, og skýrði viðhorf og ' millibili. En þó að Murray lét-
skoðanir hinnar bandarísku ist heldur fyrr, var eftirmaður
hafa dvalið 18 daga á eyðiey.
Þetta er skipshöfnin af skozka
skipinu „Gold Seeker“ (gull-
leitarmaðurinn), sem fórst, er
það var í ævintýralegri leit að
skonnortu frá 1866, sem á að
hafa verið blaðin gulli.
Mennirnir sex hafa fengið að
reyna það sjáfir, að það er ekki
að ástæðulausu, að gullfarmur-
inn, 100.000 ensk pund, hefur
fengið að liggja óhreyfður all-
verkalýðshreyfingar. Bar mál Greens kosinn á undan. Varð an þennan tíma í hellinum á

KVENNAÞÁTTU
Ritstjóri Torfhildur Stemgrímsdóttir „
EITT af mörgu, sem er sam-
eiginlegt íyrir nær alla karl-
menn í áliti þeirra á kvenfólki
er eftirfarandi:
Að allar konur séu eins.
Að enginn kvenmaður geli
haft ávísanareikning og haldið
jafnvægi rnilli úttekta og inn-
leggs.
Að allar konur vilji liafa
og rólegar ef mikið liggur við. mæðra, að gera yfirleitt barna-
Að konur geti ekki þagað yf-
ir leyndarmáli.
Að konur botni raunverulega
ekkert í stjórnmálum.
Að föt hafi mikið meira að
segja fyrir konur en karlmenn.
Að konur hafi ekkert vit á
viðskiptum.
matinn of sætan. Það er alger
óþarfi í flestum tilfellum að
bæta sykri í hvers konar tilbú-
inn barnamat í pökkum og ætti
aldrei að bæta sykri í slíkan
mat nema að sagt sé í leiðarvísi
að gera það.
Það er varasamt að koma
Að konur raunverulega skilji j barninu á of sæta fæðu, slíkt
manninn eins konar karlmenni hvorki upp né niður í vélum og j getur haft hvers konar ófyrir-
með vöðva og mikla líkams-
byggingu, sem láti hiklaust vita
hver sé húsbóndinn.
Að konur blaðri mikið meira
en karlmenn og þá ekki sízt um
náungann.
Að konur séu alltaf of. seinar
á stefnumót.
vélíræði.
j sjáanlegar afleiðingar, flestar ó-
Aö konur séu mun verri bif- j hollar
reiðarstjórar en karlmenn.
Allt þetta munu karlmenn- |
irnir segja' ykkur, en ég segi,
trúið þeim ekki. Konur eru í
engu óhæfari til alls þessa en
karlmenn, a.uk þess sem alls

Að konur hafi meiri ánægju : ekki er hægt að gefa svona heild
af hvers konar hégóma en karl- ! arhugmynd um svo stóran hóp
menn. einstaklinga.
Að konum takist ekki eins vel j ■—□—
Og karlmönnum að vera stilltar Það er slæmur siður margra I stökum hlut eða hluta.
Ef vinafólk yðar sýnir yður
nýja húsið sitt, þá talið heldur
um hve vel yður liki við eitt-
hvað sérstakt, heldur en að
hæla húsinu í heild. Óbeinar
viðurkenningar eru aldrei eins
eftirminnilegar og beinar við-,
urkenningar á einhverjum sér- i ist við hamarinn, og loks í hell-
skonnortuna „General Grant“ ! Nokkrum fleirum tókst að kom
rak hjálparlaust inn í hringið-
una, með sinn dýrmæta farm,
fyrir 91 ári.
Dag nokkurn í apríl 1866 loá-
aði skonnortan .General Grant*
iandfestar í höfninni í Mel-
bourne á suðurströnd Ástralíu.
Skipstjórinn á skútunni hét
Loughlin. Á skipinu var 40
manna áhöfn, 12 farþegar á
fyrsta farrými og 33 á öðru.
Og undir byrgðum lestarhler-
unum var gullið — hinn venjju-
legi farmur allra skipa á fyrstu
dögum gullæðisins í Ástralíu.
Ferðaáætlunin var alltaf hin
sama — frá Melbourne eða
Sidney til Aucklandseyja, síðan
fvrir Kap Horn, og því næst var
stefnan tekin á England.
Ferðin gekk vel fyrstu dag-
ana hjá „General Grant“, en
þegar skipið var komið á móts
við Aucklandseyjjar, gerðust
ósköpin. Svo virðist sem orðið
hafi algjört logri, en það er mjög
óalgengt á þessum breiddargráð
um. Og logn á þessum stað
þýddi, að úti var um eitt segi-
skip. Sterkir hafstraumarnir
tóku „General Grant“ í sinn
sterka faðm, og skipið barst nú
eins og smáskel inn að klett-
óttri ströndinni, þar sem bað
lenti í sjávarhelli, sem ómögu-
lega var að komast að.
Á síðustu stundu tókst fólk-
inu um borð að koma út bát,
og um 10 manns af farþegum
og áhöfn komust í and. Hinir
lentu með skipinu inni í víti
sjávarheílisius. Skipið hristist j
og skókst í hringiðunni, aftur-
mastrið brotnaði, er það lamd-
ast í land á björgunarbát, en
flestir fórust, þar á meðal skip-
stjórinn.
Átta menn úr síðari bátnurn
héldust við í 18 rnánuði á Auck
landseyjum. Þeir lifðu á fugli,
skeijum og hverju öðru, sem
þeir náðu í. Loks var þeim
bjargað og þeir fluttir aftur til
siðmenningarinnar.
Upp frá þessu hefur skonn-
ortan með 100.000 pundin af
gulli verið sem segulstál fyrir
alla þá, er sækjast eftir að leita
týndra fjársjóða. Öllum hefur
þeim mistekizt. Nú síðast var
það „Gold Seeker“, sem varS
fyrir barðinu á örlögunum á
þessari hættulegu siglingaieið.
Það hefur tekizt að ganga úr
skugga um, að skonnortan er
enn í hellinum. Skrokkurinn,
sem er úr járni, er orðinn mjög
ryðgaður, en að öðru leyti.
nokkurn veginn heill. Kafarar
hafa reynt að komast inn í hel3-
inn, en ekki tekizt. Brimið og
hringiðan er enn alltof mikil
hindrun.
inum. Hið stolta skip var neglt
Samúðarkort
Slysavarnafélags íslands
kaupa flestir. Fást bjá slysa-
varnadeildum um land allt.
í Reykjavík í Hannyrðaverzl-
uninni í Bankastr. 6, Verzl.
Gunnþórunnar Halldórsdótt-
ur og í skrifstofu félagsins,
Grófin 1. Afgreidd í síma
4897. Heitið á Slysavarnafé-
lagið. — Það bregst ekki. —