Vísir - 18.05.1919, Blaðsíða 6

18. maí 1919.]
VlMtí
Guðmundur Guðmundsson,
Rvík, 77 stig.
Guðm. Sigmundsson, Hafnarf.,
92 stig.
Guðm. Sigurðsson, Akranesi,
80 stig.
Gunnl. Magnússon, ísafirði,
59 stig.
Halldór Gíslason, Rvík, 92 st.
Högni Högnason, V.-Skaf.s.,'
85 stig.
Ingvar Ág. Rjarnason, Stokks-
eyri, 100 stig.
Jóh. Péturssön, Rvík, 92 st.
Jón R. Elíasson, ísafirði, 76 st.
Jón J. Jónsson, Vestm.eyjum,
78 stig.
Kristján H. Ólafsson, Patr.f.,
71 stig.
Oddur Ejörnsson, Akranesi,
89 stig.
Ólafur I. Guðmundsson, Rvík,
103 stig.
Pétur Eggertz Stefánss., Eyja-
firði, 106 stig.
Tryggvi Ófeigsson, Gullbr.s.,
107 stig.
Vilhjálmur Árnason, Stokks-
eyri, 96 stig.
Valdemar Stefánsson, Rvík,
78 stig.
porvarður Guðjónsson, Rvík,
65 stig.
Fiskiskipstjórapróf tóku þessir:
porbjörn Sæmundsson, Snæ-
fellsnessýslu, 47 stig.
porsteinn Raldvinsson, Eyja-
fjarðarsýslu, 66 stig.
porvaldur Baldvinsson, Eyja-
fjarðarsýslu, 78 stig.
porvaldur porsteinsson, Eyja-
fjarðarsýslu, 72 stig.
2 háseta og
1 matsvein
vantar á seglskip sem liggur hér á höfninni.
Upplýsingár hjá
Emil Strand
Skipamiðlara.
Rúllupylsur
frá Þórshöfo, seljast í heilnm tunnnm.
Arnljótsson & Jðnsson {
Sími 384.
Stör húseign
via Hölnina
hentng fyrir skrifstofnr og ibúðir, ásamt stóru pakkhúsi,
Stnlka
óskast í vist nú strax eða 14.
mai.
Bjargarstíg 2 nppl.
SÖLUTURNINN.
Bifreiðastöð Sendisveinastöð Talsímastöð Veitingar: Ö1 Gosdrykkir Vindlar Vtndlingar. Ritföng Frfmerki. Skóburstun.
TALSÍMI 5 2 8.
SÖLUTURNINN
opinn 8—11. Sími 528. Annast
*endiferðir og hefir ætíð bestú
bifreiðar til leigu,
Unglingsstiilka
(eða telpa) óskast nú þegar um
mánaðartima.
Sigriður Siggeirsdóttir
Skálholtsstíg 7.
er til söín nú þegar.
A. v. á.
Drengnr 15 — 18 ára.
óskast til snúninga. Getur fengið
að bera við trésmlði. A. v. á
\ 266
ing og þar eru fágætir legsteinar og fleira
merkilegt að skoða“.
Clive leit hvatskeytslega á gömlu kon-
nna,\ þegar hún f ór að tala um „hans góðu
frú“ og ætlaði að fara að leiðrétta hana,
en svo hætti hann við það, því honum
fanst þetta varla þess vert að fara að
leiðrétta það. Hann stakk upp á því við
ungfrú Edith, þegar hún kom ofan, að
fara og skoða kirkjuna; hún samþykti það
þegar, og fóru þau svo þangað fótgang-
andi. J?au skoðuðu kirkjuna og reikuðu
svo um garðinn í kringum hana ýmist
þegjandi eða talandi um daginn og veg-
inn eða það sem fyrir augun bar. Svo
héldu þau aftur til veitingahússins og
borðuðu þar óbrotinn en kjarngóðan mið-
degisverð, sem ungfrú Edith kvaðst taka
fram yfir marga máltíðina heima í Gros-
venor Square.
Hún sat við annan enda borðsins og var
að drekka te, en hann við hinn endann;
og þar sem þau sátu þama, þá líktust þau
svo mjög nýgiftum hjónum, að veitinga-
konunni var full vorkunn, þó hún héldi
að svo væri. Hún stóð lílca álengdar og
Ijómaði af feitu andlitinu góðmenskan og
gleðin, eins og hún taldi viðeigandi frammi
fyrir svo tignum brúðhjónum, sem hún
þóttist sjá, að þessi mundu vera.
' 267
„Nú get eg ómögulega borðað meira“,
sagði ungfrú Edith hlæjandi um leið og
hún ýtti frá sér fatinu, sem veitingakon-
an rétti að lienni. „Eg er þegar búin að
borða of mikið.“
„Hún hefir ekki sparað við okkur mat-
inn, gamla konan“, sagði Clive, „en nú
ætla eg að fara og gá að hestunum".
„pað þýðir það, að yður langi í að
reykja“, sagði ungfrú Edith og brosti við
honum. „Gerið svo vel og reykið hér ef
þér viljið þegar þér komið aftur. Eg vil
það“.
Clive sá að ekkert amaði að hestunum
og fól þá umsjá Williams gamla.
„Ekki vætni eg, að þér vitið hvað langt
er héðan til járnbrautarstöðvanna?“
spurði Clive.
William ypti húfunni, en kvaðst ekki
vita það, svo Clive sagði: „pér getið farið
með vagninn til baka“.-
„Undir eins, lierra?“ spurði William.
„Ójá, ef þér viljið“ sagði Clive annars
hugar.
Á meðan liafði ungfrú Edith gengið út
í garðinn.
„Hvað þér eigið hér mörg yndisleg
blóm!“ sagði ungfrú Edith við veitinga-
konuna. „Eg vissi ekki, að svona mikið
væri til af blómum svo snemma súmars“.
268 •
„pctta á eg syni mínum að þakka, hann
hefir hirt um garðinn minn“, sagði gamla
konan og andlit hennar ljómaði af ánægju.
„Eg vona að þér tínið þau blómin, sem
yður þykja fegurst og knýtið úr þeim
blómvönd handa manninum yðar“.
Ungfrú Edith roðnaði og ætlaði eins og
Clive að leiðrétta hana, en svo fanst henni
ekki taka því fremur en honum. En orð-
in hljómuðu í eyrum hcnnar og komu
henni til að titra af óljósum fögnuði og
hún beygði sig ofan yfir blómbeðin til að
leyna roðanum. þegar Clive kom var hún
að tína blóm.
„Eg hefi fult leyfi til þess!“ sagði hún,
„en eru þau ekki yndisleg? finnið ilminn
af þcim!“ Hún rétti honum blómvöndinn
með svo miklu fjöri og yndisleik, að lirif-
ið hefði hvern karlmann í hans sporum.
„pér skulið fá eitt blóm í liornið á frakk-
anum yðar. Hvað á það að vera — sóley?“
Hún valdi eitt og liann reyndi að festa
það í hnappagatið á frakkanum sínum, en'
karlmenn eru oftast klaufalegir við slíkt
enda hló hún óþolinmóðlega að því hve
honum fórst það óliönduglega, stakk
blóminu í nesluna og festi það með títu-
prjóni. Hún kom alveg fast upp að hon-
um meðan hún var að þessu, og þegai'
hann leit á hana þarna fast hjá sér,