Vísir - 07.06.1919, Blaðsíða 6

7. júrii 1919.]
KISIR
Nýjar Bæknr.
Ágrip af ísl. málfræði
eftir Halldór Briem.
Hún er hér komiri á ])rent í
þriðja sinn, endurskoðuð og
aukin. Hpfir mörgúm kennur-
um getist vel að málfræði
Briems, því að formið þótti vel
afmarkað og skýrt, og bókin
rnjög handhæg byrjendum. Nú
er hún komin jafnstór „Litlu
móðurmálsbók Jóns Ólafssonar
og er áðurnefndur kostur bók-
erinnar því að nokkru rírður.
það er sameiginlegur galli allra
málfræðibóka, að ekki skuli vera
vera notuð sömu málfræðisheit-
in. þessu 'þarf kenslumálastjóm-
in að koma i lag. það er skiln-
ingsléttir, eða hitt þó heldur, að
það sem er eitt og hið sama í
málfræðinni kalli t. d. ensku-
kennarinn hluttaksorð, dönsku-
kennarinn sagnareinkunn og is-
lenskukennannn lýsihátt, alt í
sama skólanum og alt í sama
bekknum!"-—• svo að eitt dæmi
Þakkarord.
Innilegt þakklæti mitt til
Jónínu Jónasdóttur Baldursg. 1.
fyrir þá miklu hjálp, sem hún
veitti iuér, þa er óg átti bágast.
Sem ég bið guð að launa.
Kristrún Einarsdóttir
Balduregötu 1.
SÖLUTURNINN
opinn 8—11. Simi 528. Annait
•endiferðir og hefir ætið bestn
bifreiðar til leigu.
SPÁNAR SAMBAND
HANS LOSSIDS
Provenza 273. BARCELONA.
Hefir undanfarinf 35 ár
annast fisksöln.
Skrifið og leítíð npplýsinga, •
Með e.s. ,,Yillemoes“
fengum viö mikiö af
Stormfatataui,
Stormjökkum,
Nankinsfötum,
Léreftum, bleikjuðum og óbleikjuöum,
Kadettataui,
Lasting, svörtum og mislitum,
Tvisttau, margar teg.,
Musseline,
Creptau,
Alpackatau,
, Morgunkjólaofni,
o. m. fl.
....... , ,1
Martemn Einarsson
& Co.
Langaveg )30 Simi 3ir»
sé tekið af mörgum.
Skóla.rnir eiga þó líklega
fremur að vinna að því, að gera
alt sem skýrast og auðveldast,
heldur en að búa til nýjar
flækjur
Trú og töfrar, eftir
E. A. Westermarck.
petta smárit þýddi Guðm.
Guðmundsson skáld úr sænsku
í fyrra, og kom það út í „Frétt-
um“ á mcðan hann var ritstjóri
þess blaðs. Er það eitt af þeim
ritum, sem stiidentafélagið
,,Yerðandi“ i Uppsöíum gefur
út til að fræða almenning.
Andvaka, útg. Bjarni
frá Vorgi og Guðm.
Gamalíelsson.
Annað, lieftið al' þessu tíma-
riti er fyrir skömmu komið út
og er í því: „Erindi um fegurð“
eftir dr. Alex. Jóhannesson,
„Sáttmálinn milli Dana og Is-
lendingá 1918“ eftir Bjarna frá
Vogi, „Erfaskráin“, saga, er
Jón Ólafsson hefir þýtt og ýms
kvæði.
Allar ofannefndar bækur hef-
ir Guðm. Gamalíeísson gefið út.
K.
S t ú 1 k a
sem skrifar fljótt og vel á ritvél, og skrifar eftir upplestri islensku,
ensku og dönsku, getur fengiö stööu hjá heildverslun hér í bænum.
Umsókn leggist inn á afgr. þessa blaös, merkt: „Vélritari“, fyrir kl.
6 e. h., laugardaginn 6. þ. m.
alskonar, tjöld, preseningar og annað er þar að
lýtur. — Best vinna. Best verð.
E. K\ Schrnm, Sími 474.
311
XXV. KAPITULI.
Of seint!
Hljóðfæraleikendurnir voru að koma úr
sætum sínum og Clive gekk til hliðar lil
þess að láta þá komasl fram hjá. Hann
hugsaði mál sitt meðan hann beið þarna.
Hanh var trúlofaður ungfrú Edith, hvaða
afsökun hafði hann fyrir því að leita fund-
ar við'Mínu, sem hafoi hafnað honuna.
Hvaða rétt bafði hann til að neyða hana
til fundar við sig og valda henni vandræða
og jafnvel kvalar? það gat að eins verið
um citt svar að ræða, en þó beið hann.
Flestir voru nú farnir, og alt i einu ók
vagn að dyrunum. í vagninum sat Tibby,
Tiþby í nýjum ham, klædd eftir nýjustu
lísku en með feikna stóran hatt, sem minti
á þann, sem húii hafði borið í Bensons-
sundi. Hún hallaðist afturábak og virti
fyrir sér fólkið með ánægjubrosi eins og
leikhúseigandi virðir fyrir sér áhorfendur
sína um leið og þeir fara. Svo kom hún
auga á Clive og um leið kom á Kana reiði-
svipur; hún stökk út úr vagninum og sagði
(“itthvað- við vagnþjóninn og rúddist svo
inn í sönghöllina áður en Clive, sem hafði
tekið ofan fyrir henni, gat náð til hennar.
Hann beið enn í nokkrar mínútur,
gekk svo út í garðinn og spurði umsjón-
312
armann einn eftir ungfrú Veronicu
Vernon. „Eg held hún sé farin, herra“,
sagði maðurinn, „en eg skal spyrja að
því“.
Hann kom fljótlega aftur. „Já, herra,
hún er farin. Hún fór lil um aðaldyrnar“.
Hann sá þegár að Tibby mundi hafa
ráðið' þessu og dapuileikinn settisl að i
sál lians. Hann gekk að aðaldyrunum en
þeim var lokað; svo liéll liann liægl áleið-
is til fundarstaðarins. Já, Tibhy hafði leik-
ið á liann og varnað honum fundar við
Minu.
Hann reyndi að festa hugann við fund-
arstörfin, en honum gekk það illa. þreytt-
ur á líkama og sál kom hann loks héim
á hótelíð. Hann svaf ekkert mn nóttina
óg þcgar klukkan sló sjö um morguninn
fór hann á fætur með dynjandi höfuð-
verk, fékk sér eitthvað að borða og íor
svo lit. '
pað var indælt veður þemian morgun.
Syfjáðir vikadrengir hlupu fram og aft-
ur um göturnar í ýmsuni erindrifn og
sölukerlingar hrópuðu upp vöru sína;
annars var óvenjulega kyrt á strætunum.
Clive reikaði út á engin fyrir utan borg-
ina. Nú sá Clive ljósast hve afstaða hans
var vonlaus, hve ómögulegt það var, að
það hefði nokkra þýðingu í för með sér
313
þó að hariii næði furidi Mínu. Var ekki
/best, að þau hitlujsl alls ekki aftur úr því
að húii liafði flúið hann.
En einmitt þegar hann var að húgsa um
þetla kom hánri auga á hana.
Hún vr á gangi skámt fyrir neðan hann.
Hjartað hætti að slá er hann kom auga
á liinn granna yndislega vöxt hennar og'
öll hin forna ást, sem að eins hafði sofið
um hríð, vaknaði nú í brjósti hans og
kvaldi hann. Hún var í bláleitum kjól,
gebk hægt og álút, en.þegar hún heyrði
fótatalc að baki sér, herti luin gönguriá,
en hann háði henni fljótlega.
„Mina!“ sagði hánn.
Hún .staðnæmdist þegar, en þagði. Svo
leit hún á hann, fyrst eldrjóð svo náföl;
það var eiris og liún kæmi ekki upp
nokkru orði. Nú sá hann hvé'mikil breýt-
ing var orðin á henni. þegar hann sá hana
síðast hafði hún verið óframfærin og
næstum feímin, nú var hún kvenmaður
með fult vald yfir sjálfri sér. Hún liorfði
á hann staðfastlega og óhik'að.
„Mína!“ sagði hánn aftur. Hún hafði
ékki rétt honum höndina og þau stóðu
hvort andspænis öðru eins og eitthvert ó-
fært hyldýpi lægi á milli þeirra. „Eg
reyndi að ná tali af þér i gærkvöld. Eg
beið við hakdyrnar11. Hann sá það á svip