Vísir - 10.06.1919, Blaðsíða 6

10. júní 1919.]
VISIR
Síldaratvinna.
Nokkra menn, vana síldveiðum, vantar á mótorbáta frá
Vesturlandi í sumar. Einnig nokkra menn í landvinnu. Góð kjör.
Nánari upplýsingar gefur
OL. SVEINSSON,
Laugaveg 61. Heima kl. 6—7 e. h.
Segl
alskonar, tjöld, preseningar og annað er þarað
lýtur. — Best vinna. Best verð.
E. K. Schram, Sími 474.
SÍLDARSTÚLKUR
ÞÆR,
sem þegar eru ráðnar til Síglufjarðar ogþærsem
hafa í hyggju að ráða sig hjá Th. Thorsteinsson
fá ekki verri kjör en boðin eru annarstað-
ar. 2 norsk gufuskip og 1 mótorkúttari stunda
veiðina. Aðeins nokkrar stúlkur óráðnar enn;
komlð á skrifstofuna í Liverpool, sem er opin
allan daginn.
Th. Thorsteinsson.
Seglaverkstæöi Gnðjóns Ólaíssonar, Bröttngötn 3 B
nkaffar ný segl af öllum stærðum og gjörir viö gamalt, skaffar
fisbpreseningar, tjöld, vatnsslöngur, drifakkeri, sólsegl o. fl. Se ^ldúk-
ur úr bómull og hör, er seldur miklu ódýrari en alment gerist.
Reynslan hetir sýnt að vandaðri og ódýrari vinna er hvergi f áanleg.
Simi 667. Simi 667.
Det Kgl. oktr. Söassnranse-Compagni
tekur að sér allskonar SjÖV^ltryggÍngar
Aðalnmboðsmaðnr fyrír ísland:
Eggert Claessen, yfirréttarmálaflatningHm.
Síidarstöð
i lulsBi tei á lio I snnar.
Stórt verknnarpláss með gððn húsi.
Nánar hjá
Th. Thorsteinsson.
Síldarvinna.
Enn geta nokkrar stúlkur fengið síldarvinnu á SiglufirSi hjá hr.
S. Goos. Kjörin eru: kr. 1,25 pr. kverkaSa og saltaSa tunnu af síld,
10 kr. fæðispeningar, 75 aura um tímann, og 300 kr. trygging.
Botnvörpungur fenginn til að fa ra rne'S stúlkurnar fram og til baka.
Stúlkur sem hafa ráöiS sig hjá félaginu óskast til viötals.
Geirþrúður Arnadöttir,
Smiðjustíg 7.
Kynjagripir.
Nýlega flutti Vísir frásögn um
hinn langa óheillaferil þeirra
manna sem átt hafa Hope-de-
mantinn, og eru slíkar sögur
sagðar um marga muni, alt frá
forneskju. Einn af lesendum
blaðsins hefir sent oss eina slíka
sögu, um múmíu frá Egifta-
landi, og er sögumaSurinn ensk-
ur myndasmiSur og segir svo
frá:
„Fyrir tíu árum flutti ríkur
jarSeigandi múmíu frá Egifta-
landi liingaS (þ. e. til Englands),
og hugSi aS skreyta anddyri
hallar sinnar meS henni.
þeir voru fimm í hóp, sem
fyrst fundu múmíuna á Egifta-
landi. Tveir af þeim urSu
skömmu síSar eignalausir. Af
einum varS aS sníSa fót og arm.
Einn varð blindur við spreng-
ingu, og sá fimti dó voveiflega.
Sex mánuSum eftir aS jarð-
eigandinn kom með múmiuna
hingað til lands, misti liann ná-
lega aleigu sina á gróðabralli.
Af þessu varð liann geggjaður,
og gaf þá enska gripasafninu
mikla múmíuna. þegar það var
búið batnaSi honum eftir svo
sem vikutíma. Fjórir menn báru
múmiuna inn í herbergið þar
sem Egiftskir munir eru hafðir
til sýnis. Litlu síðar voru tveir
af þeim dauðir . undarlegum
dauðdaga og einn liandleggs-
brotnaði. Eg þekti sjálfur menn-
ina, en hló að þessum atburði.
pað lenti á mér að sjálfsögðu að
taka mynd af hafgyðjunni frá
Aman Ra, svo nefndist staður-
inn sem hún lcom frá. Mynda-
vélin sýndi, að á kistuna utan um
múmíuna voru letraðar gamal-
dags bölbænir og álagningar.
Myndavélin sýndi líka annað
iniklu átakanlegra, sem var, að
andlit gyðjunnar, sem annars
virtist meinleysislegt og jafnvel
blíðlegt, leit út á myndinni eins
og grimmúðlegt konuandlit og
ilskufult. Eg hló að þessu meðan
eg vann að myndtökunni. Fáum
vikum síðar var eg orðinn stein-
blindur og hefi verið það síðan.
Prestur nokkur fór með 30
fermingarbörn um gripasafnið,
þeim til skemtunar. Hann tólc
þeim vara fyrir að stansa i her-
bergi múmíunnar. Að eins ein
stúlka skeytti því ekki, og af því
Bntftairyggiafat,
SkrifstofutímJ kl. 10-11 og i»-i
Bókhlöfiustíg 8. Tftlslmi 9g4
A. V. Tulinlai.
henni sýndist múmían svo ilsku-
leg rak hún út úr sér tunguna
framan í hana. Daginn eftir varð
hún fyrir bifreið og misti báða
bandleggina. Eg gæti sagt þér
yíir 50 slikar sögur og allar
dagsannar, en nóg er að taka það
fiam, að vinnumennirnir urðu
gagnteknir af ótta og skelfingu,
eins og gengur við slík dularfull
fyrirbrigði. pað kvað svo ramt
að því, að vinnumenirnir í
egiftska herberginu sögðu upp
vistinni, en tveir af þeim höfðu
dáið skelfilegum dauSdaga eftir
að múmían var flutt þangað inn.
Til þess að taka fyrir að frek-
ari óhöpp hlytust af þessari
gySju frá Aman Ra, var múmi-
an flutt ofan í kjallarann, og
eftirstæling sett í hennar stað.
Og eftir það tók fyrir alla slika
atburði, ef eg mætti svo að orði
kveða. prjú ár liðu og ekkert bar
til tíðinda. pá kom hingað
Ameríkani. Hann hafði verið
mikið á Egiftalandi við rann-
sóknir. Hann komst að því, að
myndin, sem höfð var til sýnis
var ekki sú sanna, og linti ekki
látum fyr en hann fékk að sjá
hana og um leið greip hann ó-
slökkvandi löngun til að eignast
hana. Og það þarf ekki að orð-
lengja það. Hann náði í forráða-
menn safnsins og linti ekki lát-
’um fyr en múmían var orðin
lians eign. Hún var því næst sett
í kistu, eins skyndilega og unt
var, og flutt um borð í skip sem
lá albúið á höfninni og átti að
leSgja á stað árla næsta morgun.
Kistuna varð að flytja um borð
að næturlagi og með leynd, af
því að hún leit út sem líkkista.
ViS erum því miður orðnir laus-
ir við múmíuna, hélt aumingja
maðurinn áfram, en það var
ekki alt þar með búið. Skipið
IagSi af stað næsta morgun í
dögun og fór sem leið liggur í
góðu gengi vestur undir strend-
ur Ameríku. par hlektist því á
og sökk.
Nú er múmían á mararbotni
og eigandinn með.
SkipiS liét Titanic.