Vísir - 24.10.1919, Blaðsíða 2

\ < l H
hafa fyrirliggjandi:
Confeot
SrJósTsyl^ULr
AtOllOCOladLe (Gala i»et©r)
Leo-tatolettur
Lögrétta
í öngum sinum
„Lögrétta" kom út t gær og var
íurðu cíöpur í bragöi yfir kosn-
ingahorfunum liér í bænum. Hún
er sjáanlega farin að hafa meiri
beyg af framboði Jakobs Möller
en hún vill kannast við. I'.n ekki
tjáir annaS en aS reyna að bera
sig vel, þó að illa byrji.
Ritstjóri „Lögréttu*: haíði veriö
einn þeirra finun, sem með Jón
Þorláksson í broddi fylkingar
kúguðu fulltrúaráð „Sjálfstjórnar"
til þess að samþykkja íramboð hr.
Jóns Magnússonar, með hótnnutu
um a'ð sprengja félagið. Þá liafði
það borið í tal á íundinum, að
svo kynni að fara, að íimti iram-
bjóðandinn Irættist við, og ritstjóri
„Vísis“- einmitt nefndur. En það'
ógnaði ekki þeitn finnn þá. Þeir
sögðu. að það mundi engin áhrifl
hafa. Sá frambjóðandi mundi eng-
in atkvæði fá við kosningarnar.
Nú cr að koma annað Itljóð í
strokkinn. Eyrst cftir ;rð kunnugt
var orðið tim öll framboðin. hafðt
hinn þrautreyndi sálnaregistúrs-
haldari Jóns Magnússonar og fylg-
ismanna hans, fullyrt ]>að, að Jak-
ob Möller mnndi aldrei fá fleiri
atkvæði en — 106! — Ekki vant-
ar nákvæmnina! Þó voru ekki
margir dagar liðnir, áður en sa
óskeikuli sáinahirðir var kominn
að þeirri niðurstöðu, að atkvæðin
tnyndu geta orðið 333. svo ótanu
'sem manninum er þó að nefna þá
tölu.
Ritstjóri „Vísis“ er harðánægð-
ttr með þessa framför! Ef fylgið
hcldur áfram að vaxa að sama
skapi til kosninga, þá er það hon-
unt nóg, og hann kemur því þá
fram, sem hann „ætlar" sér.
.Á.ögrétta" er að reyna að hugga
sig við það, að framboð ritstjóra
,.Vísis‘‘ sé að eins framkomið af
„persónulegu hatri“ til forsætis-
ráðherrans, og að hann muni nú
alls ekki „ætla“ sér neitt með því.
Þessi þankagangur „I.ögréttu“ cr
í fullu samræmi við afskifti henn-
ar af stjórnmálum. Htm hefir ald-
rei komist lengra en það, að láta
persómtlegar tilfinningar ráöa.
Þá húggar hún sig ltka við það,
að margur liafi „ætlað sér inn á
þing“, en ekki kotnist. — Já, óg
hún á eftir að reka sig á það einu
sinni enn; Forsætisráðherrann ætl-

Seiur
meö ÍO“/„ aíslsetti
aðeins þessa viku.
helur feugið
nýtísku
Hatta og slör
mikið úrval.
ar sér væntanlega inn á þittg núna,
þó að liann ltafi áðtir lýst því yfir,
að hann nutni ekki komast Jtað.
Mönnttm þykir sennilegast, að
ítann verði sannsþár á það. lin víst
er ttm það, að fylgismenn fgrsætis-
ráðlierrans, að minsta kosti þessir
fyrnefndtt fimiu, æt'luðu honttm að
komast inn á þing, j.hvort sem
kjpsendur vildtt eða ekki“. Þeir
ætluðu lionum að fljóta ittn á sócí-
alista-fælni hæjarhúa. })ó að þeim
’ æri það þvernauðugt. Og nú hefir
það komið til orða mcðaí liðs-
manna hans, hvort ekki nmtidi ger-
legt. aö stjórnin gerði hann a'ð
þingmanni tneð hráðabirgðalögum
ttm fjölgtm þingmanna itæjarins !!
Svo gersantlega vonlausir eru þeir
um að koma honutn að við kosn-
itigarnar.
Og er það þá ckki von, að „Lög-
rétta“ og þeir séu í öngtim stnu.ni ?
„Lögrétta“ er að fræða lesendur
sína um það, að „Vísir“ hafi aldrei
sag't salt orð uin Jón Mgnússon.
Þessi staðhæíing hennar hefði nú
væntanlega orðið áhrifanteiri, ef
hún hefði ekki í sömu greininni
farið með að minsta kosti tvöföld.
v í s v i t a 11 d i ósarmindi um rit-
stjóra „Vísis". Ekki er henni þó of
gott. að lntgga sig og þessa ,,fimm“
við það, a:ð engum af stuðnings-
ntönnúm Takobs Möller hafi
nokkrn sinni til lntgar komið, að
hann yröi fvrir kosningu. En ef
hún heldur, að það. sem hún segir
um þa'ð, hafi nokkur áhrif, þá gerir
hún of mikið úr sjálfri sér. Menn
trúa væntanlega sjálfum sér betur
og sinum eyrum, og svo mikið er
1111 talað ttm kosningarnar i liæn-
nnt. að menn ]mrfa ekki að láta
,,Lögréttu‘‘ segja sér neitt um fylgi
I rafnbjóðendanna!
„Lögrétta“ mælirenn alt ágamla
..lieimastjórnar“-kvarðann. Hún
huggar sig þvi við það. að ritstjóri
„Vísis“ muni ekki fá.atkvæði frá
öðrum en gönilum s/álfstæðis-
mcinnum. Hana hcfir „dagað ttppi“
í „heimastjórninni". E2n vita má
luin það, að nú er sú flokkaskift-
ing að engu orðin meðal almenn-
ings. Rúsetuskilyrðinu í stjórnar-
skránni eru fvlgjandi ekki síður
heiniastjórnarménn en sjálfstæðis-
menn. Og vita má hún það líka,
að um fossamálin eru heiniastjórn-
armetm ekki sí'ður en áðrir fvlgj-
andi stefnu ,,Vísis“.
„Lögrétta“ itefir ekki hugmyud
um það. hve nauðalitlu fvlgi opin-
gáttarstefna hetmar á að fagna hér
í hænum. Þó er eins og hana óri
fv.rir einhverjti í þá átt. ])vi að
vissara þykir lienni að gripa til
þess að segja ósatt utn stefnu „Vís-
is“ í fossamálinu, og liekhtr þvi
íram. að hann vilji „héfta allar
framkvæmdir“, og hafi „tnarglýst
].'vi yfir“!!
Ef „Lögrétta“ væri eingöngti
skrifuð fyrir mcnn, sem aldrei læsu
,.Vísi“. þá gæti' slík neyðarlýgi ef.
til vili orðið _ henni að, einhverju
gagni. En nú hlýtur ritstj. að vita,
að allir lesendur ,.T.ögréttu“ hér
í hænuin. lesa lika „Visi“ — og
til livers er þá að berja höfðinu
við steininn?
Kjósendur itér í bænum bekkja
vel stefnu „Visis“ í fossamálinu,
og a 1 1 u r þ o r r i þei rra er hon-
ttm fylgjandi t því máli. Að „Lög-
rétta“ ttú et' að reyna að fæla menn
frá þvt að kjósa ritstjóra blaðsins
á þing, einmitt vegtia stefnu háns
í því máli'. sýnir betur en nokkttð
anna'ð, live gersamlega intn er „úti
á þekju“ uni skoðanir manna og
rtefnur hér i bænuni, þegar„heima-
stjórninni*' sleppir. — Af því, að
hún dirfist að skýra rangt frá
stefmi „Vtsis“ í ifiáTinn. geta menn
ráðið. livíiikra blekkínga má vænta
úr beirri átt i koshingabaráttunni.
Dilknr Tímans.
„Lögrétta“ er nú hætt að þora
að birta greinar, sein hón heldur
að „Tíminn" kunni að firtast
af, án þess að biðja fyrirgefn-
ingar á því fyrirfram.
I síðasta blaði birtir hún þó
greiu eftír „gamlan og góðan vin
sinn,“ Guðjón Guðlaugsson al-
þingismann, allhvassyrta í garð
„Thnans“, en á fullum rökum
bygða. En ekki þorir hún ann-
að en að laka það fraha í neðan-
málsgrein, að hiin vilji þó „ekki
gera öll ummæli hans að sín-
um.“ Undir greinni er fult nafn
Guðjcms, og verður athugasemd
ritstjórans ekki skilhi á annan
veg, en að hann sé með henni
að biðja „Thnann“ velvirðingar
á dirfsku shmi, að birta grein-
ina!
Vcslings „Lögrétta“. — En
livcrs er að vænta af hjúunum,
þegar húsbóndinn þorir iivorki
að standa eða sitja öðruvísi en
„Tímiiin“ vill!
Verðugl málgagn fyrir þing-
mannsefni „Sjálfstjórnar“.
Útilntningsneladia.
í Morgunblaðinu 15). ágúst er
svar til mín frá útflutnings-
nefnd, sem snýst aðallega um
hestasöluna, en fer um aðrar að-
finslur minar glamurorðum lík-
um þessum: „nefndin hefir ró-
lega samvisku,“ „hefir i starfi
sínu leitasl við að vinna lieiid-
i.nni liagnað“ o. s. frv., þótt hún
Jiljéiti að vita, að starfsemi henn-
ar, eftir áliti þorra kaupmanna,
hafi farið mjög óheppilega. —
Almenningi imm verða gefinn
kostur á að dæma uin afrek
hennar í hestasölunni, og hvað
snertir aðrar ráðstafanir nefnd-
arinnar, meðál annars út af salt-
liskinum sæla, sem hefir legið
hér í meira en misseri, og er
orðinn liálfskemdur, þá vona eg
að það yerði rannsakað, hvorí
nefndin er ábyrgðarlaus í því
stórtapi, sem leiðir af vandi’æða
ráðstöfumini hennar.
Eg er algerlega ósamþykkur
nefndinni í þvi, að menn, sem
liafa á hendi störf fyrir hið op~
inbera, geti verið þeklir fýrir að
skellá skolleyrunum við orð-
rómi, sem gengur nærri mann-
orði þeirra. Eg álit það einmitt
sjálfsagt, að heiðarlegir menn
geri „rékistefnu“ úl af þessu, þvi
að almenningur litur gjarnan
svo á, að þögnin beri ekki vott
um „rólega samvisku“. — Slík-
ar „i ekislelTiur“ eru engan veg-
inn' ætið árangui'slausar.
pegar kafbá la hernáðurinn
stóð sem hæst, ógryuni skipa
var sökt, skipshafnirnar myrtar
miskunnarlaust, og flestar þjcið-
ir settu harða refsingu fyrir að
segja til 11111 skip, komst eg að"
því, að erindt’eka (Legation)