Vísir - 05.06.1926, Side 4

Laugarclag-inri '5. júní 1926.
VÍSIR
nema hann hafi fengið leyfi sam-
kvaemt 2. gr. Ekki má heldur selja
heil viStökutæki öðrum en þeim, er
hafa leyfi þaS, er um getur í sömu
grein.
4. gr. — Efni í heimagerS tæki
mega þeir einir selja, er hafa sölu-
leyfi það, er um getur í 3: gr., og
skulu þeir gjalda leyfishafa eftir-
farandj gjald af áhaldahlutum:
Fyrir hvern breytilegan þétti kr.
5.00. Fyrir hvern óbreytilegan þétti
kr. 1.00. Fyrir hvern krystal detec-
tor kr. 2.00. Fyrir hvert lampavið-
nám kr. 2.00. Fyrir hvert spönu-
kefli kr. 2.00. Fyrir hvert „vario-
rneter" kr. 2.00. Fyrir hverja lampa-
höldu kr. 2.00. Fyrir hvern spenni
kr. 5.00. Fyrir hvem móttökulampa
kr. 2.00. Fyrir hvert heymartól kr.
5.00. Fyrir gjallarhorn (loud spea-
ker) eða samskonar tæki 20% af
útsöluverði þeirra.
Af rafgeymum, rafvökum, ein-
angrum eða vír skal eigi greiða neitt
gjald. — Landssímastjóri ákveður
hvaða áhaldahlutir skulu gjald-
skyldir.
5. gr. — Fyrir gjaldi því, er ræð-
ir um í 3. og 4. gr. skal seljandi hver
gera sérleyfishafa skil mánaðarlega,
og getur sérleyfishafi krafist trygg-
ingar af seljanda fyrir gjaldinu.
peir, sem nú hafa á hendi sölu
viðtökutækja eða efnis í þau, eru
skyldir að gefa sérleyfishafa tafar-
laust skýrslu um birgðir sínar að við-
lögðu drengskaparorði um að rétt
sé fram talið. Sérleyfishafi lætur
merkja birgðirnar eftir ósk eiganda
gegn greiðslu stofngjalds eða trygg-
ingar fyrir því, að það verði greitt
við sölu.
peir, sem til þessa hafa selt mót-
tökutæki eða efni í þau, eru skyldir
til þess eftir fremsta megni og að
viðlögðum drengskap að gefa út-
varpsféiaginu upplýsingar um nöfn
og heimilisfang þeirra manna, er
keypt hafa af þeim tækin.
6. gr. — ÖIl þau áhöld, sem tal-
in eru í 3. gr. svo og áhaldahlutir
þeir, sem um ræðir í 4. gr., skulu
bera á sér merki sérleyfishafa, er
lítur þannig út:
H/F ÚTVARP. STOFN-
GJALD GREITT og Iætur sér-
leyfishafi setja það á vörurnar, er
þær koma hingað til landsins, enda
séu innflytjendur skyldir að tilkynna
sérleyfishafa er þeir fá móttökutæki
eða efni í þau. Bannað er því að
selja eða nota önnur tæki en þau,
er bera þetta merki.
7. gr. — Útvarpsfélaginu er
heimilt að krefja sérhvern þann, er
á eða hefir viðtökutæki, ef unt er
að hafa samband við stöð sérleyf-
ishafa með því, um afnotagjald er
nemur kr. 12.50 fyrir hvert viðtöku-
tæki fyrir hverja 3 mánuði í senn
og greiðist gjald þetta fyprfram.
Nú vanrækir handhafi viðtöku-
tækisins að greiða afnotagjald, sem
fallið er í gjalddaga, og má þá taka
viðtökutækið niður hjá honum, eða
gera það ónothæft uns gjaldið er
greitt, enda sé tækið sem trygging
fyrir gjaldinu og má því ekki veð-
setja það né gera lögtak eða fjár-
nám í því án leyfis sérleyfishafa.
Gjald þetta er miðað við að þátt-
takendur verði 1000 eða færri. —
Verði þátttakendur fleiri en 1000
getur ríkisstjórnin ákveðið hámark
afnotagjaldsins á ný, sbr. 10. gr.
sérleyfisins.
8. gr. — Ef landssímastjóra þyk-
ir ástæða til, getur hann bannað að
selja eða nota til móttöku tæki sem
eru þannig gerð, að hætta geti ver-
ið á að framleiða sveiflur út í loft-
netshringrásina, er valdi truflunum
í nágrannatækjunum.
9. gr. — Kaffihús, kvikmynda-
hús og aðrir opinberir staðir skulu
auk hins * venjulega gjalds greiða
aukagjald eftir samningi við sér-
leyfishafa. Rísi ágreiningur milli
aðila um gjaldið, skal það lagt und-
ir úrskurð ríkisstjórnarinnar.
10. gr. — Heimilt er sérleyfis-
hafa að Ieigja mönnum afnot út-
varpsins til birtinga eða ávarps, og
taka gjald fyrir, sbr. 7. gr. sérleyf-
isbréfsins.
11. gr. — Eftirlitsmönnum sér-
leyfishafa skal jafnan vera heimill
aðgangur að öllum móttökutækjum
til þess að athuga þau, hvenær sem
sérleyfishafi óskar að láta slíka
skoðun fara fram.
12. gr. — Nú hefir einhver kom-
ið sér upp viðtökutæki fyrir útvarp,
áður en reglugerð þessi gengur í
gildi og skal hann þá greiða sérleyf-
ishafa stofngjald af því tæki svo
sem segir í 3. gr., ef hann óskar að
nota það framvegis og er_ tækið til
tryggingar stofngjaldinu. Óski hann
ekki að nota það framvegis skal
hann láta hreppstjóra eða lögreglu-
stjóra innsigla það þannig, að það
sé ónothæft og tilkynna útvarpsfé-
laginu það.
13. gr. — Ef nauðsynlegt verð-
ur að breytá tilhögun stöðvarinnar
(bylgjulengd o. fl.) vegna alþjóða-
ákvarðana, skal breytingin fram-
kvæmd á kostnað félagsins.
14. gr. — Útvarpa skal að minsta
kosti I /i klst. á dag, að meðalt., alt
að hálfri stund árdegis og tvær Yi
stundir síðdegis, fræðandi og skemt-
andi efni. Samgöngumálaráðuneyt-
ið áskilur sér rétt til þess að krefjast
að 3 eða 5 manna nefnd sé sett til
þess að velja það, sem út er varpað,
og er heimilt að tilnefna 1 af 3 eða
2 af 5 í nefnd þessa.
15. gr. — Samgöngumálaráðu-
neytið áskilur sér rétt til að nota út-
varpsstöðina í sínar þarfir þegar um
símslit, bilun loftskeytastöðva o. þ.
h. er að ræða, og skal greiða félag-
inu þóknun, er miðast við reksturs-
kostnað stöðvarinnar, en ekki á-
góðatap. pó skal hin reglubundna
starfsemi útvarpsstöðvarinnar sem
minst tafin.
16. gr. — Ólöglegur innflutning-
ur á viðtökutækjum eða hlutum af
þeim varðar sektum frá 25—1000
krónum og skal sá, er inn flytur,
auk þess greiða stofngjald af hin-
um ólöglega innfluttu tækjum.
Sala viðtökutækja eða efnis í þau
í atvinnuskyni af hendi þeirra, sem
ekki hafa söluleyfi, varðar sektum
frá 250—1000 krónum. Auk þess
skal greitt stofngjald af hinum ólög-
lega seldu tækjum.
Sala viðtökutækja eða efnis í þau
af hendi þeirra, er söluleyfi hafa til
manna, er eigi hafa fengið leyfi
landssímastjóra, varðar sektum frá
100—1000 kr.
Nú selur maður viðtökutæki eða
hluta af því, án þess að það beri
með sér að stofngjald hafi verið
greitt og án þess að það hafi raun-
verulega verið greitt, og varðar það
þá sektum frá 250—2000 krónur
nema þyngri refsing liggi við eftir
öðrum lögum. Auk þess ber honum
að greiða stofngjald af tækjum
þeim, sem sannað er að hann hafi
selt ólöglega.
Nú kaupir maður viðtökutæki eða
efni í það og ber það ekki með sér,
að stofngjald hafi verið greitt, varð-
ar það sektum frá 5—500 krónum
og skal hann skyldur til að greiða
stofngjald af tækinu eða efninu.
Nú kemur það í ljós eftir 3 mán-
uði frá útkomu reglugerðar þessar-
ar að menn eiga eða nota viðtöku-
tæki, án þess að hafa fengið Ieyfi
landssímastjóra til þess og án þess
að greiða af því stofngjald og skulu
þeir þá sæta sektum frá 25—1000
krónum. Auk þess skulu þeir skyld-
ir að greiða sérleyfishafa stofngjald.
Sektir út af brotum á reglugerð
þessari renna í ríkissjóð og skulu mál
út af brotum gegn henni rekin sem
opinber lögreglumál.
17. gr. — Samgöngumálaráðu-
neytið úrskurðar, að svo miklu leyti,
sem ekki er öðruvísi ákveðið, til
fullnaðar ágreining, sem rísa kann
út af skilningi á reglugerð þessari
eða sérleyfi því, sem hún er bygð
Trolle&RothehLRvík,
Elsta vátryggingarskrifgtofa landsina.
Stofnuð 1910.
Annast vátryggingar gegn Sjó og brunatjóni með bestu
fáanlegu kjörum hjá ábyggilegum fyrgfa tlokks vá-
tryggingarfélögum,
Margar miljónir króna gretddar innlendum vátryggj-
endum í skaðabætn?
Látið því að eins okkur annast allar yðar vátrygging-
ar, þá er yður áreiðanlega borgið.
og lýsingum á ástandinu i Gan-
ada, ásamt upplýsingum um
hvernig nýkomnu fólki sé hjálp-
að til að fá vinnu, fást ókeypis
hjá umboðsmanni járnbrautar-
innar,
P. E. la Cour.
Canadian National
Railways
(De Canadiske Statsbaner).
Oplysningsbureau. Afd. 62.
Raadhuspladsen 35,
KÖBENHAVN B.
á, og má ekki bera þann ágreining
undir dómstólana.
18. gr. — Reglugerð þessi öðl-
ast þegar gildi. Sérleyfishafi er þó
fyrst um sinn, þar til samgöngu-
málaráðuneytið ákveður annað, að
eins skyldur til þess að útvarpa dag-
lega Vz klst. — Afnotagjalds má
krefjast frá 1. apríl þ. á.
FLIK-FLAK
Jiínvel viðkvœaitHta litir þol*
Plik-Plak þvottinn. Sérhver
mislitar kjóll eða dúkar úr
Eínastu efnum kemar óskemdur
úr þvottinum.
Flik-Fiak er alveg óskaðlegt.
Reykið
(VbdullA
eigarettur. |
Ií i)eiid.srilu h|á:
Tóbaksversl. íslands h.!.

villidýr. Hann kunni sér ekkert hóf. — Hann var eins
og veiðimaöur, sem kemst i færi viö dýr úti í skógi. —
Hann reynir aö veröa bani þess þegar í staö, en takist
þaö ekki, hefst eltingaleikurinn. Á slíkum augnablikum
er sém skilningarvit veiöimannsins skerpist og'hvessist.
— Og hafi hann einu sinni lent í slíku æfintýri og boriö
sigur af hólmi þyrstir hann æ því meir í fleiri svaöil-
farir af líku tagi. — En mestur er þó slægurinn í mann-
inum og hefndarástríöan máttugust þar. — — Stark
hafði drepið menn og búiö öörum banaráð. — Hann
liaföi þrásinnis teflt utn lífiö og dauðann, eöa látið aðra
teíla fyrir sig, og æfinlega borið hærra hlut. — En hann
var mjög gætinn maður og rasaði ekki fyrir ráð frain.
— Stark gleyntdi ekki mótgerðum. — Iiann sat unt
óvini sína, eins og köttur um mús, reyndi að korita ill-
deilum af stað, þar sem fjandmenn hans voru fyrir, en
gætti sín við ofsalegri reiði og ihafði jafnan fulla stjórn
á sjálfunt sér. — Reynslan hafði kent honum, hvers virði
það er, að bæla heiptina niður, þegar óvænlega horfir.
— Og nú fann ltann það á sér ósjálfrátt, að gifta Burr-
ells mundi reynast drýgri efl hans — fyrst úm sinn að
minsta kosti.
Þessir tveir ólíku menn horfðust fast í augu og börð-
ust þö'gúlíi barátfu. — Lee og aðrir fúridarmerfri 'tokú
að jafna sig eftir þenna óvænta atburð, og truflun við
mikilvæg störf, og byrjuðu að tala saman. — Alt i einu
sneri Burrell sér frá Stark og kvaddi sér hljóðs.
„Ykkur er ekki til neins aö deila um þetta mál,“ sagði
hann við mannsöfnuðirin. — „Eg tek manninn af ykk-
ur og gæti hans, uns gufubátúrinn kemur næst. — Þá
sendi eg hann til St. Michael."
Því næst tók hann manninn við hönd sér og gekk
til dyranna. — Hann var hinn einbeittasti á svipinn og
gaf nánar gætur að öllu, því að hann vissi, aö hann
var staddur á tæpasta vaðinu. — Hann vissi, að nú mátti
engu muna. — Mennirnir væru eflaust, hvað lítið sem
út af bæri, reiðubúnir til þess, aö ráðast á hann, undir
eins og út væri komið.
Lee varð mjög forviða á þessu öllu samau. — Honum
fanst það ganga hneyksli næst, að „réttvísiu skyldi
ekki fá að hafa sinn gang“. — Hann kom engu
orði upp fyrst í stað, sakir undrunar, en þegar hann loks-
ins mátti mæla, fossuðu ókvæðis-orðin út úr horium:
„Viltu gera svo vel og hætta þessu, helvítis-ormuririu
þinn! — Þú getur farið til fjandans með öll þín lög!
— Við höfu'm okkar, og þau duga!“ — Og margt fleira
rausaði hinn einsýni dómstjóri.
Rausið í Lee vakti grunsaman storm meðal fundar-
manna. — En þegar ólætin stóðu sem hæst, kom fyrir
áfvik' fserii WeVi htfgúm maririá íriri a ífýjar bratttír. r-
Lee liafði staðið uppi á veitingaborðinu, meðan hann lét
dæluna ganga, én gætii þess ekki, að hann stóð tæpt, og
loksins steyptist hann á haúsinn niður í mannþröng-
ina. — Þar með var virðuleik samkundunnar lokið, —
Hláturinn kom upp fyrir mönnum og æsingin rann af
þeim. — Einn fundarmanna hrópaði hárri röddu: —
„Liðsforinginn hefir alveg rétt fyrir sér. — Það er ó-
mögulegt að lá svona kvikindi, þó að það steli.“ —
Og annar sagði: — „Hænsni og svín eiga engan rétt
á sér.“ —•
Lee staulaðist á fætur og reyndi að kveðja sér hljóðs.
—- E11 það gekk ekki vel. — Menn gengu um gólf, mas-
andi, hver í kapp við annan, og hentu óspart gaman
að „forsetauum". Loksins stakk einhver upp á því, að
riú væri mál til komið, að segja fundi slitið. — Tóku
þá aðrir undir það og heimtuðu, aö fundi væri slitið
tafarlaust. — Fáeinar raddir heyrðust þó, er mæltu móti
þessu. ■— En Burrell var farinn með sakborninginn, og
meiri hlutanmn fanst engin ástæða til að halda neinu
þjarki áfram. Og niöurstaðan varö sú, að fundurinn
lognaðist út af. —
A heimleiðinni sagöi Poleoii við kaupniarininn: —
„Það þarf skollans niikið hugrekki til að gera annað
eins og þetta."
Gale kaupmaður svaraði engu, en Poleon hélt áfram
o'g Sagíri: ,',S'tárk 'ár'qíúr háriri á't'etð'arileg'á."