Alþýðublaðið - 05.06.1928, Blaðsíða 4

4
ALPVÐUBbA Ðf r
SIMAR 158-1358
n Barna- TT
sokkar,
margar gerðir.
Nýkomnir.
Li Á— -
KoIs&«sími
Valentinusar Eyjólfssonar er
w. 2340.
Reykingamenn
vilja helzt hinar góðkunnu ensku
reyktóbaks-tegundi r:
Wavepley Mixíure,
Glasgow --------------
Capsfaat -------------
Fást í öllum verzlunum.
son“ með 83 og „Arinbjörn hers-
ir“ með 105. „Draupnir“, sern kom
i gær, hafði 60—70 tn.
Davíð Stefánsson
iskáld er meðal íarþega á „Ai-
exandríinu drottningu“ til Hafnar.
Hann mun dvelja erlendis. sumar-
langt.
Bannlagabrot
Þ. 28. f. m. fundu tollgæzlu-
menn á Siglufirði 19 flöskur af
áfengi í saltskipi, sem panga'ð
kom. Var áfengið gert upptækt.
Eigi alls fyrir löngu fann toH-
þjónninn á Austfjörðum, Sigurjón
Sigurbjarnarson, 15 fl. af ákavíti
hjá skipstjóranum á flutninga-
skipinuv „Magnhild", sem pá var
.statt á Reyðarfirði. Var áfengið
gert upptækt og skipstjórinn
sektaður um kr. 200,00.
Happadrætii Sundfélags Reykja-
víkur
. Reykjavikur. Dregið \rar í gær
hjá bæjarfógeta og komu u-pp
þessi númer: 1641 (orgel), 2972
(silfurskeið), 10 (reiðhjól). Mun-
anna má vitja til Valdimars
Svéinbjörnssonar, Skólavörðustíg
38.
Reykvikingur
kemur út á morgun. Fjölbreytt-
ur og skemtilegur að vandp.
Fulltrúaráðsfunbur
: er í kvöld kl. 8V2 í kaupþings-
salnum.
,Mogginn‘
flytur í dag grein um flug „Súl-
unnar" — og er það auðvitað
allmjög í frásögur færandi, er
flugvél fer í fyrsta sinn frá
Reykjavík til fsafjarðar, Sigiu-
fjarðar og Akureyrar. En meiri
eftirtekt en flug „Súlunnar" mun
vekja hið stórmerka og dular-
fulla fyrirbrigði, sem sagt er frá
í greininni. Menn vissu það áður
af frásögn „Mogga“, að tekið er
að stunda eriendis hvalveiðar í
ioftinu, en menn vissu ekki, að
fsikiskipin íslenzku væru búin að
fá vængi. En „Moggi“ segir:
„Flugu peir 50—-100 inetra yft
haffletl ‘‘ Og enn segir hann: „All-
mprg ffskiskip og bátar uoru á
vegf peirra, og má nærri geta, ad
sjómönmim hafi pótt bregda
nýrra víð, hafi peir eigi vitaó fyr-
ir, að oon vœri á flygiinni par um
slóðii\“ Svo skýrt er sagt frá,
að enginn misskilningur mun geta
að komist. Syngið nú hósíawna,
synir íslands og dætur, þér fram-.
herjar mannkynsins á loltleiðum.
• • , ' V j'
,Súlan‘
lagði af stað frá ísafirði kl. 4
í gær, flaug norður fyrir Horn
og kom til Siglufjarðar kl. 5,45.
Þaðan fór hún þegar kl. vantaði
stundarfjórðung í 7 og kom til
Akureyrar kl. 7,40, eftir þvi sem
einkaskeyti til Alþbl. hermir. Alis
staðar þar, sem flugvélin kom.
var fjöldi manna saman kominn
og fögnuðúr mikill á ferðum. 1
kvöld kemur hún hingað og mun,
þar eð bjart er veðuT, fara styttei
lei'ð en i gær.
Landhelgisbrjótar
Eins og sagt var frá í blaðinu
1 gær, var þá að eins búið að
dæma þrjá af skipstjóruhum á
togurunum, sem „Óðihn“ tók í
landhelge og fór með til Vest-
mannaeyja. Nú hafa hinir verið
dæmdir, og fékk Bretinn 16 þús.
króna sekt, en Belginn 12,500. Afli
og veiðarfæri upptækt.
Strandabirkja.
Áheit afbent Alþbl. frá H. R. J.
2,00'og frá r. m. 3,00.
/
í kvöld
keppa á ný „K. R.“ og „Valur“.
Veðrið.
Heitast' i Vestmannaeyjum, 13
Gerið svo vel 09 athugið
vörnrnar og verðið. 6nðm.
B. Vikar, Langavegi 21, sfmi
658.
Hólaprentsmiðjan, Hafnarstrætl
18; prentar smekklegast og ódýr-
ast kranzahorða, erfiljóð og alla
smáprentun, sími 2170.
Mnnið efftir hinu fölbreytta
úrvali af veggmyndnm ís-
lenzkum og útiendum. Skipa-
myndir og fl. Sporöskjurammar
Freyjugöiu 11, sinii 2105. Myndir
innrammaðar á sama stað.
Drenfcjir komí að selja Reýk-
viking á morgun klukkan hálf
ellefu á Laugavegi 24. Verðlaun
veitt.
stig, kaldast á Blönduósi, 3 stig.
Lægð fyrir suðaustan land. Hæð
yfir Grænlandshafi og fyrir norð-
an land. Horfur: NorðLæg átt.
........
Ritstjóri og ábyrgðarmaðui
Haraldur Gúðmundjsou.
Alþýöuprentsmiðjan.
William le Queux: Njósnarinn mikli.
tsvar frá yður til hans hátignar aftu/r,“ svar-
abi hann.
Ég helti í bœnnvínsstaup og bauð hon-
um. Þá hann það feginsamlega, en whisky-
blöndu myndi hann hafa hafnað. ítölum þyk-
ir Skotlands-whisky eða hið svokailaða
skozka whisky ódrekkandi.
Að því búnu ritaði ég han.s hátign Italíu-
konungi stutt, en gagnort bréf, eins og'mátti
vel trúa mér til að gera, og skýrði -honum
frá flótta Clare Stanways, hvers ég hefði
orðið vísarl í lokaða húsinú, og að ég væri
að leggja af stað til Mila’no ineð næstu
faraðlesL I!:;J
Að svo komnu: lokaði ég bréfinu, inn-
siglaöi það og fékk sendiboðanum. Á með-
an við töiúðum saman um stund þar á eftir,
lét ég þess meðal annars getið, að ég ætlaði
yfir Ermarsund að morgni næsta dags, og
að við yrðum samferða til Calais, en áð
þar myndu leiðir okkar skilja, — hans til
Parísar og síðan um Modena og Turin til
Rómaborgar, — mín til Rheims og svo um
Belfast, Bascl, Luzern og Sankti Gotthard
inn á Langbarðaland.
Hann var augljóslega vel kunnugur Lrnd-
únum og því, hvernig öllu hagaði til þar,
því að. þegar hann kvaddi mig og fór, datt
honuni ekki í hug að spyrja eftir því, hvar
væri Marley-gistihúsið, þar sem hann ætlaði
að soía þá stuttu stund, sem eftir var raæt-
urinnár.
• Ég svaf eða mókti um klukkustund eða
svo, páraði Georg Kirkwood bréf og lét í
ferðatösku mína nokkra hluti, er bráðnaúð-
synlegir voru að fnínu áliti fyrir hraðferðir.
Það var, auðséð á bréfi hans hátignar
Victors Emmanueis, að hinir þefvísu njósnar-
ra'kkar voru með stökustu ieynd að gera
fyrirspurnir og reyna nieð kænsku, hrekkj-
um. eða svikum að „veiða“ sannleikann. Það
var sériega skritið, að Sarto, sern þö gaf
niér rétta áritun og þáverandi heimihsfang
Clare Stanways, skyidi svo bregða loforði
>sinu, svíkja mig og konra alls ekki til móts v
við mig. Var það ef til vill vegna þess, að
hann vissi leynilega um ástæðuna til þess,
að húsið var lokað? Ég var í grænum sjó.
LeyndardómUrinn virtist með ölíu botnlaus.
Ég var sendiboða hans hátignar Victors
Emmanuels samferða til Calais. Þar steig ég
inn í svefnvagn hraðlestarinnar til Basalar.
Ég hafðist ekkert að andlega né líkamlega,
naut að eins hvíldar og þæginda.
Á þeim tíma, sem ég mátti búast við, kom
'ég til Milano, hávaðasömustu, ljótustu o_g
óítölskustu borgarinnar á allri ftalíu. Það
var um miðmunda dags. Himinninn varheiö-
ur og blár. Sólskinið var hlýtt og þægilegt.
Alt var hér ólíkt kalsalega, hráslagalega
loítsiaginu í gömlu Lundúnum.
Léttivagn, sem ég ók í frá járnbrautar-
stöðinni, dernbdi mér niður fyrir frarnan
gistihús nokkurt, sem er á horninu á' Piazza.
Dyravörður af Pólverjakyni bar tösku mína
inn. Ég gaf honum þjórþening all-gildan.
Varð hann þá málóður mjög og naumast
einhamur í vaðli sínum.
Ég sagði honum hreinskilnislega frá því,
að ég væri að elta enska stúlku að nafni
Clare Stanway, sem líklega h-efði komið til
Milano fyrir um það bii inánuði og að næst-
um því sjálfsögðu hefð.i ieigt sér herbergi
í þessu hóteli. Ég lýsti henni nákvæmlega.
Pólverjinn varð hugsi.
„Mikil' þörf á að finna hana?“ sagði þessi
náungi brosandi 0g rétti'fram höndina.
Ég stakk peningi í hana, jafagildain þeim
fyrri. Hann lék leik bióðsugunnar í við-
■skiítalíiinu. En ég varð að borga brúsann.
„Já; auðvitað stendur nxér það á miklu,“
svaraði ég ali-æstur,