Vísir - 28.09.1932, Blaðsíða 6

N
Miðvikud. 28. sept. 1932.
VlSIR
SjalfySrkl' þvol'f'aelní
7' " :. ..“
r r\" ~ 'N ^n-r,A 1 /
cc3~C^'0. Á
/ m m\

Heiðraða húsmóðir!
Fyrst að ekki finst betra og ómengaðra
þvottaefni en FLIK-FLAK, og FLIK-FLAK
er eins gott og það er drjúgt — og þegar þér
vitið, að FLIK-FLAK getur sparað yður tíma,
peninga, erfiði og áhættu — er þá ekki sjálf-
sagt að þér þvoið að eins með FLIK-FLAK.
FLIK-FLAK er algerlega óskaðlegt, bæði
fyrir hendurnar og þvottinn; það uppleysir
öll óhreinindi á ótrúlega stuttum tíma — og
það er sótthreinsandi.
Hvort sem þér þvoið strigapoka eða silki-
sokka, er FLIK-FLAK besta þvottaefnið. .

fataijtcinstttt og tihm
34 <£íaúi 1300 4^eflk)Aoík
Nýp verðlisti frá 1. júlí.
Veröid mikid lækkað.
XSOOOOÍÍOOOOOOÍXXSOOOÍÍOÍÍWOOOÍJÍKXSÍSOOÍSOOOOORíSOÍSOOOOÍiOOOOqí
0 Hvar hafa allir ráð á að
lifa vel í mat og drykk?
Leitið og þér munuð finna
| Leiti
loooo<
Heitt & Kalt.
OOOQtSOÍSOíSOCOOOOOOOOOOOtSOOOOOOOOOOOOÍSOOOOOOOOOOOOÍ
Veggfóður.
Mest úrval, best afgreiðsluskilyrði.
Verslunin BRYNJA, Laugavegi 29.
Drekkið
Leiis-kafii.
Mjólkurhú Flóamanna
Týsgötu 1. — Sími 1287.
Reynið okkar ágætu osta.
sem kaupa trúlofunarhringa
hjá Sigurþór verða altaf
ánægðir.
Besta fæðl hæjarins
er i K. R'hnsinu
Ódýpt.
(ípícS
Reg.u.s. pat.off:
Húsgagnabón nr. 7 í grænu blikkbrúsunum fæst í
flestumverslunum. Biðjið um DUCO
7 og þér fáið besta bónið, sem hreins-
ar og fágar húsgögnin svo fingraför
og fitublettir tolla ekki við þau.
Glös eru brothætt, þess vegna er
DUCO 7 í blikkumbúðum.
DUCO límið fræga fæst i flestum
verslunum. Það límir alt, nema
gúmmi, og leysist ekki upp í vatni.
P0^h
Jóh. Ólafsson & Co.
Hverfisgötu 18. — Reylcjavík.
Símar: 584 & 1984.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiBiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinii
Kenslubækur,
stílabækur, skrifbækur, ritföng og
aðrar nauðsynjar námsfólks fást í
Bókaverslun Sigfúsar Eymnndssonar
(og Bókabúð Austurbæjar, Laugaveg 34).
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiillillllllllllllllllllllllllllll
Aðalstöðin.
Sími 929 og 1754.
hefir áætlunarferðir norður i land, suður með sjó og austur
um sveitir.
Til Hafnarfjarðar á hverjunf klukkutíma. Ávalt bifreið-
ar í lengri og skemri ferðir.
Fljót og góð afgreiðsla.
stengur.
Fjölbreytt úrval nýkomið.
LUDVIG STORR.
Laugavegi 15.
Litmyndip.
Skreytið aíbúm ykkar
með litmyndum, sem að
eins eru búnar til hjá okk-
ur; Sama verð og venju-
legar myndir. — Öll ama-
törvinna er sérlega vel af
hendi leyst.
AMATÖRVERSLUNIN
Þorl. Þorleifsson.
Austurstr. 6.
GESTURINN I ÞORPINU.
Þeir sögðu: „Michael fóðrar kúna sina, en börnin
okkar deyja. Hann brennur í Víti, af því að hann
hugsar meira um kúna sina, en indælu litlu börn-
in okkar, sem visna eins og blóm. Hann hefir selt
sig djöflinum."
Michael var liræddur við þetta. Ef til vill var
það vanheilagt og djöfuliegt af honum, að elska
kúna sína. Ef til vill mundi guð hegna honum fyr-
ir að gefa börnunum sínum mjólkina úr henni,
en hafa ekkert afgangs handa ungbörnum nábúans,
sem voru að deyja úr bungri. En hvernig átti hann
að skifta þessum mjólkurdropa milli allra í þorp-
inu? Hann gat þó að mýmsta kosti lialdið lífi i
fjölskyldunni sinni, meðan hann gat lóðrað kúna.
Betra var að þau lifði, en að allir dæi, og hvað
hann sjálfan snerti, þá kom aldrei nokkur dropi
af mjólkinni inn fyrir hans varir. Hann maulaði
brauðbita bakaðan úr laufum og hálmi og dálitlu
hismi. En nú var engin mjólk lengur til handa
konunni hans og börnunum. Hann var búinn með
þessar leyndu birgðir sínar af kállegggjum. Það
voru þrír dagar, síðan kýrin hans litla liafði fengið
að borða. Augun í henni voru gljáandi. Hann gat
ekki þolað þetta aumkunarlega augnaráð, fult af
ásökunum, og hann gat ekki fengið af sér að drepa
hana.
Hann var einmitt að koma út úr skýlinu hennar
kusu, bölvandi sjálfum sér fyrir að hafa ekki hug
til að drepa hana, — hún hafði sleikt höndina á
honum með heitri tungunni, — þegar hann sá ó-
kunna manninn fyrir utan húsið sitt, í hríðinni,
þegar hann sá svörtu sporin, þar sem hann hafði
gengið. Ókunni maðurinn stóð og liorfði upp eftir
götunni, og varir hans bærðust, eins og hann væri
að tala, en allt í einu riðaði hann, og féll á and-
litið niður í snjóinn.
Michael starði áinnulaus á hann. Og hann varð
ergilegur með sjálfum sér. Til hvers var þessi mað-
ur að koma þarna, til þess að deyja fyrir framan
húsið lians? Hvers vegna gat hann ekki verið heima
hjá sér og dáið þar, eins og lieiðarlegur maður,
án þess að ónáða nágranna sína? Það var liklega
fíflið hann Boris, járnsmiðurinn, sem var búinn
að gorta af kröftum sínum, þangað til taugaveik-
in kom og gerði hann þróttlausan eins og telpu-
krakka. Heinlskur gortari, þessi Boris járnsmiður!
Michael var að rninsta lcosti eins sterkur eins og
liann núna, og lifandi enn þá, þó að hann væri
ekki járnsmiður, méð vöðva eins og vírstrengi.
Michael gekk ólundarlega í áttina til mannsins,
en þá sá hann að það var ekki liinn gamli fjand-
maður lians, járnsmiðurinn, heldur einhver ókunn-
ur maður. Hann gat séð það á laginu og litnum á
höndum mannsins. Það voru ekki hendur neins
manns í Lubrimovka. Það voru einkennilegar hend-
ur. Þær voru ekki slitnar og hnýttar af heiðarlegri
vinnu, með öxi, skóflu og járnkarli, en líkar hönd-
um á fínum frúm, eða höndunum á Soníu, kenslu-
konunni.
Michael bylti manninum við, þar sem hann lá í
kút í snjónum, og skygndist inn i andlitið á hon-
um. Honum fanst hann liafa séð þetta skeggjaða
andlit fyr, þessi djúpt liggjandi augu, sem nú voru
lokuð, þetta beina nef. Hpnum var andlitið kunn-
ugt, á einhvern óljósan hátt, eins og andlit, sem
maður hefir séð i draumi eða á mynd. Maðurinn
var klæddur eins og bóndi. Hann var í slitnum
sauðskinnskufli. Hermannastígvélin á fótum hans
voru slitin á tánum, eins og stígvélin á öllum, sem
höfðu komið aftur úr stríðinu. En þetta var ekki
bónda-andlit. Jafnvel Michael, hinn heimski mað-
ur, sá það. Meðvitundarlaust eins og það var þarna
og fölt eins og liönd dauðans hefði snert það, hafði
það óvanalega göfugan svip9 svo að undrum sætti.
„Hann er eins og heilagur maður,“ tautaði
Michael. „Hann er meira að segja dálitið likur bless-
uðum Jesú Kristi.“
t
Hann varð óttasleginn. Það var eittlivað svo