Vísir - 29.03.1936, Blaðsíða 3

VÍSIR SUNNUDAGSBLAÐ
3
Viðburðarík stund
Eftir Ben flmes Wiliiams.
Framh.
Húu studdi olnbogunum á
Jjoi-ðið og liallaði sér fram og
liorfði á Jeff með eftirvæntingu
og á þahn liátt einnig, að auð-
séð var, að hún bjóst við, að
hann skildi hana til tilítar og
hafði samúð með henni.
Jeff ihugaði um stuud það,
sem hún hafði sagt, og spurði
hana þvi næst hægt:
„Sáuð þér hann stela þeim?“
„Það er liálsmen“, sagði hún
örvæntingarlega „sett gimstein-
um, mjög fagurlega. Mr. Viles
var vanur að grohha af því hve
mikið fé hann hefði greitt fyrir
það. Hann vildi alt af vera að
sýna það vinum sínum, og nýj-
um kunningjum, og þess vegna
hað liann mig að fara niður og
taka það út úr peningaskápn-
um“.
Jeff Idustaði með allnrgli og
reyndi að fvl la út í eyðurnar í
sögunni.
„Og þá komust þér að því, að
liálsmenið var horfið?“ spurði
hann.
Hún kinkaði kolli og mælti
svo og har hratt á: „Eg sá Mr.
Gardner koma út úr káetudyr-
um mínum með leðurliylkið í
hönd sér. Honum varð hilt við
að sjá mig. Hann hafði vist ekki
húist við því að ég mundi koma.
Hann slcaust undan og kannske
liefir hann lialdið, að ég liafi
ekki séð liann. Og þegar ég opn-
aði litla peningaskápinn í káetu
minni var hálsmenið horfið“.
Jeff glotti.
,„Svo maðurinn yðar gat ekki
sýnt það vini sinum, lia?“
Það leyndi sér svo seiu elcki,
að Jeff liafði andúð á eigin-
manni Mrs. Viles.
Konan hristi höfuðið.
„Eg varð að fara upp og segja
Iionuin, að hálsmenið væri
horfið. Og liann varð öskureið-
ur, ætlaði alveg að sleppa sér
eins og alloft kemur fyrir. Eg
varð óttaslegin, því að lælcnarn-
ir hafa aðvarað liann, lagt á-
herslu á það við liann, að hann
forðaðist allar geðsliræringar.
Eg reyndi því að fullvissa liann
lllv> að ekkert væri að óttast. Mr.
Oardner mundi liafa hálsmen-
ið“.
Hún neri saman liöndum ör-
væntingarlega.
„Ó, eg hefði ekki átt að segja
honum frá þvi. En ég liélt, að
Mr. Viles lilyli að liafa heðið
Gardner að ná í það, og látið
lionum í té upplýsingar um
hvernig ætti að opna skápinn,
látið hann fá „lykilstafina“ til
þess. Aðeins ég og Mr. Viles
liöfðum þá.“
Minningarnar sópuðust að
lienni eins og óveðursský, sem
lama því meira sem þau nálgasl
meira — og liún þagnaði. Jeff
varð að ýta við henni með frek-
ari spurningum.
„En það hafði liann ekki
gert ?“
„Nei, það hafði hann ekki
gert“, lirópaði hún í örvænt-
ingu. „Og þegar við reyndum að
finna Mr. Gardner var hann
horfinn, liorfinn af snekkjunni,
flúinn. Mr. Viles fór þá á land
sjálfur og eftir nokkura stund
kom hann aftur og var þá í
góðu skapi, þvi að þeir höfðu
eins og liann sagði, handtekið
Gardner og náð i hálsmenið“.
„Lögðuð þér á flótta þá þeg-
ar?“, spurði Jeff.
Hún hikaði og það var sem
liún veldi livert einstakt orð óð-
ur en liún svaraði:
„Nei“, svaraði liún. „Þetta var
daginn áður. Mér leið ákaflega
illa. En það var ekki fyrr en
daginn eftir að ég fór að átta
mig á þessu. Mr. Viles kom mér
í skilning um það alt. Það var
rétt fyrir miðdegisverð og ég
liitti hann í aðalsalnum. Hann
var ræðinn, i ágætu skapi, sigri
hrósandi. Hann talaði við mig
um Mr. Gardner. Hvað haldið
þér, að hann hafi sagt?“
Hún endurtólc liægt það, sem
Viles hafði sagt, þessi orð, sem
höfðu eins og letrast óafmáan-
lega í huga hennar:
„Það var lieppilegt, að þú sást
hann, Lucia. Ef þú hefðir ekki
heinlínis séð liann koma út úr
káetunni með hálsmenið í
höndunum, mundi vart vera
hægt að koma lionum í „tukt-
liúsið“ — jafnvel ekki nú“.
Jeff horfði á liana og hann
hafði hlustað á livert orð í frá-
sögn hennar með óskertri at-
hygii.
„Mér liafði ekki skilist það
fyrr en þá“, sagði hún í angist,
„áð þeir ætluðu að setja hann i
fangelsi. Eg bað Mr. Viles að
hlífa Mr. Gardner. En liann hló
að mér ,.,Hann fær tiu ára fang-
elsi f yrir þetta“, sagði hann. „Og
það verður vegna vitnisburðar
þíns, að hann fær þennan dóm.
Þú ættir að vera ánægð?“
Hún liætti skyndilega og þau
sátu hæði liugsi um stund. Jeff
hugsaði án afláts um alt, sem
liún hafði sagt:
Loks spurði liann hlýlega:
„Þér viljið ógjarnan, að þessi
Gardner fái fangelsisdóm?“
„Nei, nei“, sagði liún með á-
kafa, „það var rangt af honum
að stela hálsmeninu. Ef ég liefði
ekki séð hann með það i liönd-
unum liefði ég aldrei trúað því.
En eg vil ekki, að liann verði
dæmdur til fangelsisvistar“.
„Yður mun hafa geðjast vel
að honum“, sagði Jeff, af sam-
úð, en ekki forvitni.
„Já“, sagði hún og kinkaði
kolli með armæðusvip, eins og
liún væri að minnast einhvers
sem væri látinn. „Já, mér geðj-
aðist vel að honum. Þvi skyldi
Krossgáta 4.
Lárétt skýring:
1. Staðgengiil bágstaddra. 13. Guð.
14. Fingurbindi. 15. Milli hey-lana.
1G. Fruniefni. 17. Ekki með skerð-
ingu. 19. O. fl. 21. Klifrar staura.
23. Aðsúgur. 24. Héldu. 26. Sam-
tenging. 27. Frumefni. 28. Hóta. 30.
Ræktað flæmi. 31. Ládeyða. 32.
Skæruna. 35. Borg i Rússlandi. 37.
Slæmum. 38. Hamslausari. 39. Ra-
dium. 40. Fangamark. 41. ílát. 43.
Frumefni. 44. Bókfærsluorð. 45.
Einn eiginleiki guðs. 48. Frankfurt
— Main. 50. Berji. 51. Élska. 53.
Frumefni. 54. Um haust og vor.
Lóðrétt skýring:
1. Sporin fram á við. 2. Feðra.
Hæf til neytslu. 4. Barn. 5. Nátt-
úruafl. G. Veitt. 7. Hreyfifæri. 8.
Leiðinlegra. 9. Svifu. 10. Frumefni.
11. Til íslands. 12. Kemur oft með
vætu. 18. Er (fornt). 20. Eldsneytis.
21. Negri. 22. Lék. 23. Austurlensk
borg. 25. Úrtíningur. 29. Hrogn. 33.
Á lyfseðlum. 34. Mótstæð. 35. Upp-
hrópun. 3G. Ótíðina. 42. Standi ógn
af. 4G. Gæfa. 47. Tápmikil. 49.
Tónn. 50. Tin. 52. Gull. 53. Litium.
Lausn á krossgátu nr. 3.
Lárétt.
1. Hæversk. 7. Manndóm. 13. ívar.
14. Eyrum. 15. Bila. 1G. Tað. 17.
Sir. 18. Nam. 20. Kák. 21. Dr. 22.
Log. 24. Rif. 2G. Ni. 27. Tág. 28.
Boa. 30. Sag. 32. Ljá. 34. Spangól.
ég ekki kannast við það? Hann
var besti vinur minn. Við þekt-
um livort annað svo vel. Það
var fyrir tilstilli Mr. Viles að við
kyntumst. Og svo varð Frank
að fara til Evrópu í viðskiftaer-
indum fyrir Mr. Viles. Hann var
lengi að heiman og ég frétti
ekkert af honum. Eg liafði þá
starf á hendi, — ég liafði inn-
kaup með liöndum fyrir eina
stórverslunina i Ne\y York. Mr.
Viles sýndi mér ávalt mikla vin-
semd. Og ég var orðin þreytt á
að híða. Og þegar Franlc kom
ekki og Viles hélt áfram að
hiðja mig — þá félst ég á að
verða koiían hans. Þannig
stendur á því, að ég giftist lion-
um“.
37. Eld. 39. Auð. 40. Fargaði. 41.
Róa. 42. Ido. 44. Mat. 45. Pár. 47.
A, bð. 49. Ýsu. 51. Bur. 52. Re.
53. Pat. 55. Slá. 57. Por. 58. Vog.
59. Prik. Gl.Arnar. G2. Hosu. 63.
Inngang. G4. Talaðir.
Lóðrétt.
1. Hítdælalcappi. 2. Ævar. 3. Vað.
4. Er. 5. Seig. G. Kyr. 7. Mun. 8.
Amar. 9. N.B. 10. Dik. 11. Ólán.
12. Makindalegur. 17. Sogsfoss. 19.
Mislipur. 22. Lá. 23. Ivongar. 25.
Fa. 27. Táði. 28. Barm. 29. Agat.
31. Gerr. 33. Jú. 35. Pá. 3G. Óð.
38. Ló. 43. Dý. 4G. Ár. 48. Barn.
50. Utan. 51. Bora. 52. llosi. 54.
Tin. 5G. Árg. 57. Fat. 58. Voð. G0.
Kg. C2. Ha.
S Iv R í T L A.
Trúhoði nokkur í Afriku var
einhverju sinni heimsóttur af
negra, er var kristinn.
Litla dóttir trúhoðans virti
komumann fyrir sér um stund
og hvíslaði siðan laumulega að
föður sínum:
—- Ætíi það hafi verið dimt
þegar drottinn skapaði þenna
mann ?