Vísir - 29.03.1936, Blaðsíða 7

VÍSIR SUNNUDAGSBLAÐ
7
'VjOJitiskoL. iccjJhncuMOu.
Eftir
Andrés Andrésson.
1. mynd.
Hér mun ég smia mér að vor-
tisku karlmannanna og gera
lauslega grein fyrir siðustu upp-
fyndingum tískumeistaranna i
heimsborgunum, þó einkum
London og' Paris. Það eru þess-
ir menn, sem að meira eða
minna leyti setja nýjan svip á
þann fatnað, sem við fáum okk-
ur næsta misserið.
Um fatnað karlmanna má
segja, að hann sé ekki eins mik-
ið háður tískunni eins og fatn-
aður kvenna. Þó koma altaf
fyrir ýmsar smábreytingar
haust og vor og mun ég hér í
fáum dráttum benda á útlit vor-
og sumarfata karlmanna á
komandi sumri.
1. mynd sýnir einhneptan
jakka með 3 hnöppum, hornin
oddmynduð eins og á tvihnepta
jakkanum. Jakkinn er fremur
siður, axlirnar í meðallagi háar,
vestið liátt, buxurnar lítið víðar,
eða um 52 cm. að neðan og án
uppslaga. Fataefnið er ljósgrá-
röndótt úr fremur fíngerðu
efni.
Mynd 2. Tvíhneptur jakki og
þriðji linappur án hnappa-
gals. (sjá myndina), breiðar
herðar en ekki háar axlir. Bux-
urnar eru 54 cm. víðar, að neð-
an. Efnið er grábrúnt, gróft.
Mynd 3 af einhneptur jakka
með þremur hnöppum. Jakkinn
liefir einh. horn, breiðar axlir,
aðskorinn i mitti, en myndar
hátt og breitt brjóst. Vestið er
háhnept, buxurnar meðal víðar,
eða um 54 cm. Efnið úr köfl-
óttum, grófum dúk, sem fer vel
í þessu formi.
Mynd 4 sýnir létt sport-föt,
sem notuð eru bæði sem göngu-
föt og við útileiki svo sem
„golf“ og er viðeigandi gerð
buxna nefnd „golf“-buxur. —
Jakkinn er vanalegur einhnept-
ur jakki en þó nokkuð víðari,
sem gerir hann þægilegri i
hreyfingum. Þessi teg. buxna
hefir ekki þá yfirdrifnu sídd,
sem hér hefir verið notuð, enda
þekkist hvergi nema hér
slík sídd á buxum, nema
2. mynd.
ef væri á skíðabuxum, og má
telja æði kátlegt að sjá unga
pilta og stúlkur í skiða-buxum
um liásumarið. Sýnir það bæði
smekkleysi og óhagsýni, því
ekki er liægt að búast við að
siðu buxurnar séu ódýrari.
Efnið í þessum fötum er gul-
brúnköflótt og er sá litur mjög
klæðilegur.
Vortiska karlmanna á yfir-
standandi ári, sýnir, að hinar
háu axlamyndanir eru að
hverfa og gengið er meira inn
á liinar náttúrlegu línur, og er
slíkt síst að fordæma. Fataefn-
in eru af ýmsum mismunandi
gerðum. Þó ber meira á liinum
grófgerðu efnum, öllu meira
röndóttum en einlitum eða köfl-
óttum. Litirnir eru og mismun-
andi en brúnleiti liturinn mun
þó bafa yfirhöndina.
Nokkurrar nýbrejúni gætir við
sumarsportfötin og mun ég síð-
ar víkja að þvi sérstaklega.
Sumar-yfirfrakkinn er nokk-
uð aðskorinn, frekar síður,
vanalega úr gráu efni, rönd-
óttu eða köflóttu.
Það mætti skrifa langt mál
3. mynd.
um vortísku karla og kvenna,
þó hér verði staðar numið að
sinni. —- En að lokum ætla ég
að segja ykkur eitt nýmæli,
— og það er: að pokabux-
4. mynd.
urnar sælu eru að falla úr sög-
unni. í stað þeirra munu koma
„enskar“ sportbuxur, en þær
eru aðskornar, þröngar um
hnéð og hneptar niður á kálfa.
Andrés Andrésson.
Úr Landaskipunarfræði Bók-
mentafélagsins 1821.
Um
þjóðfélagið.
Eftir Þórð Sveinbjörnsson,
síðar háyfirdómara.
Um þjóðfélagið — eða „um
manneskjuna sem skynsama
veru, að svo miklu lej’ti, sem
liún í innbyrðis félagsskap með
ýmislegum stiptunum leitar
æðri fullkomnun“.
„Þjóð nefnast þær manneskj-
ur, sem lifa undir sömu stjórn
og' lögum. — -—-
Þjóðirnar eru i tilliti til mennt-
unar og lífernishátta annað-
hvort siðaðar eða villiþjóðir.
Allar villiþjóðir lifa þvi likast
sem dýrin, svo að segja eftir
munni og maga og hafa engar
þesskonar stiptanir, var af
þær til sálar og likama geti tek-
ið framförum.----
Eitt liið lielsta einkenni hinna
siðuðu þjóða er, að þær liafa
inngengið stöðugan félagsskap
til verndar móti innvortis of-
riki og útvortis ófriði og yfir-
liöfuð til að geta öðlast svo
mikla heill og farsæld, sem
manneskjulegt ástand leyfir.
Hið annað einkenni er, að þær,
hver í sínu lagi, stjórnast af
einni æðstu makt, sem þess-
vegna kallast þjóðstjórn.-
Stjórnarinnar útvortis og inn-
vortis lögup — er næsta marg-
breytt, — öldungis undir því
komið, hvað þar um er ákvarð-
að í ríkisins grundvallarlögum“.
— — „í þeim ríkjum, hvar
góðir og upplýstir einvaldsherr-
ar ráða, þarf ei að óttast, því
þeir láta sér ant um vera að
brúka stjórnarmaktina riki sinu
til gagns og heilla, en ekki til
að hindra þjóðarinnar frjáls-
i’æði. —
Ef allir vilja ráða og taka
þátt í stjórninni, verður hún
almúgastjórn (ochlocratia),
en má þó heldur kallast óstjórn
(anarchia), og er þá ríkið á fall-
anda fæti. Þesskonar óstjórn er
vön að smeygja sér inn, þeg'ar
rikisstjórnin, annaðlivort vegna
misbrúkunar hinnar hæstu
maktar eða af öðrum tilfallandi
orsökum, liefir tapað krafti sín-
um og áliti til að geta stjórnað
fólkinu. Hún er oftast nær fyr-
irboði stærri eða minni um-
breytingar í stjórnarforminu,
livar upp á ótal dæmi liafast í
inni eldri og nýrri veraldar
sögu“.