Vísir - 01.10.1938, Blaðsíða 4

4
VÍ SIR
Laugardaginn 1. október 1938.
K. F. u. M.
Á morgun eru fyrstu fundir.
Kl. 10 f. h. Sunnudagaskólinn.
Öll börn velkomin.
Kl. iy2 e. li. Y.-D. 30 ára af-
mælisfundur. U. D. boðið.
Kl. iy2 e. h. V. D.
KI. 8% e. h. Samkoma.
Foreldrum Y.-D. drengja sér-
staklega boðið. — Allir vel-
komnir.
Vön og gód
borðstofustúlka
óskast nú þegar.
Hótfil Skjaidb eið
VÍSIS KAFFIÐ
gerir alla glaða.
TfOPANI
Ciaarettur
REYKTAR
HVARVETNA
ENGLISH
-- ' ’ • .'-1. _
Conversation, Reading, Writing, Business Methods
and certain Technical Subjects.
HOVARD LITTLE.
Laugavegi 3 B.
Sundnámskeið í
Sundhöllinni
hefjast að nýju miðvikudaginn 5. þ. m. Þátttakendur gefi sig
fram á mánudag og þriðjudag kl. 9—11 f. h. og 2—4 e. li. —
Uppl. á sömu tímum í síma 4059.
— Best ad auglýsa 1 VISI* ~
HVAÐ BER
"GÖM'V
Amerískir Salomonsdömar,
—Við tryggjum okknr í “Ðanmark“
N OFdupiepðip
Til og frá Akureyri alla mánudaga, þrið judaga
og fimtudaga.
Afgreiðsla á Akureyri er á Bifreiðastöð Odd-
eyrar.
BESTAR ERU BIFREIÐAR STEINDÓRS. —
JBifreiðastdð SteindóFS.
Sími 1580.
ÓDÝRT!
Fyrir nokkuru var sagt frá
nokkurum amerískum dómum
í kaflanum „Hvað ber á góma“.
Hér er framhaldið.
—o—
Dómari nokkur í Pittsburg
fann það út, að konur væru til-
finninganæmari en karlar, og
eigi að taka tillit til þess, þegar
liegning er ákveðin. Taldi liann
taugar kvemnánna hér um hil
% næmari en taugar karla.
Hegningin kæmi þvf þyngra
niður á konum í réttu hlutfalli
við þetta. Það var því í fullu
samræmi við þessa kenningu,
jægar hann dæmdi konu í 20
daga fangelsi, en karlmann í
30 daga fangelsi, en hæði áttu
þessi hjú að taka út jafnmikla
þjáningu!
—o—
I þessum köflum um amer-
íska Salómonsdóma má ekki
ganga framhjá dómara í New
Jersey,er Grandj’ nefnist.Iívænt-
ur maður játaði fyrir honum
að hafa stundum tekið konu
sína nokkuð ónijúkum tökum.
Sannleikurinn var sá, að liann
liafði harið liana óþyrmiloga.
Amerisk lög mæla svo fyrir að
slík brot skuli varða 1000 doll-
ara sek.t, eða 6 mánaða fangelsi,
ef sektin er ekki greidd.
En Grandy dómari hugsaði
til fjölskyldunnar. Sektina gat
maðurinn ekki borgað, og hver
átti að- sjá fyrir konunni og
börnunum, meðan bóndinn fæi i
í fangelsi?
Grandy lét sækja alla fjöl-
skyhluna. Þegar hún var mætt
í réttarsalnum gekk sjálfur
dómarinn að afbrotamannin-
um, og gaf lionum svo mikið
kjaftshögg, að hann rauk um
koll. Grandy lét elcki við það
sitja. Meðan heimilisfaðirinn lá
auðmjúklega og skömmustu-
legur á gólfinu, fyrir framan
konu sína og börn, lét dómarinn
skammirnar dynja á vesalings
manninum, og sagði honum
livernig liann ætti framvegis að
umgangast konu sína.
—o—
Annar maður játaði fyrir
Grandy að liafa barið konu sína,
en ekki að ástæðulausu. Konan
var lionum ótrú. Dómarinn
sýndi hinum ógæfusama eigin-
manni mikinn skilning, og
slepti honum við refsingu, með
því skilyrði þó, að hann léti
konu sína í friði í framtíðinni,
„en er ekki ástæða til þess að
gefa þessum vini konu yðar
nokkura ráðningu?“ bætti dóm-
arinn við.
Eiginmaðurinn lét sér þetta
að kenningu verða. Nú lét hann
reiði sína bitna á elskliuga kon-
unnar, og skömmu síðar voru
þeir báðir, eiginmaðurinn og
elskliuginn, leiddir fyrir
Grandy, í þetta skifti vegna
áfloga. Grandy mintist orða
sinna og lét eiginmanninn laus-
an, en elskhuga konunnar
dæmdi hann í sex mánaða fang-
elsi, en skilorðsbundið. I niður-
lagi dómsins segir, að ákærði
skuli ekki taka út hegninguna,
„meðan liann láti giftar konur
afskif talausar!“
P rentmyn d astofan
LEIFTUR
-býr. tngfflokks prént-' *
myndir fyrir iæysta verd.
Hafnl. 17. { Sími 5379.
loíwmiip
er miðstöð verðbréfaviðskift-
anna.
Eggert Glaessen
hæstaréttarmálaflutningsmaður
Skrifstofa: Oddfellowhúsinu.
Vonarstræti 10, austurdyr.
Sími: 1171.
Viðtalsími: 10—12 árd.
Danskt rúgmjöl 0.14% kg.
Krydd allskonar,
Sláturgarn,
Rúllupylsunálar.
Sími 2285. Grettisgötu 57.
Njálsgötu 106 — Njálsgötu 14.
HROI HÖTTUR og menn hans. — Sögur í myndum fyrir börn.
201. GALDRAKERLINGIN.
— Mig klæjar í fingurna eftir
einvíginu vi'Ö Wynne! — Farðu
varlega, Hugo. Margt fer öðruvísi
en ætlað er í fyrstu.
— Rauðstakkur er á hröðum
batavegi. — Já, við munum athuga
hann, þegar buið er að ljúka við
lávarðinn.
—■ Fylgið mér, þá skal eg sýna
ykkur auðveldustu og hættulausustu
aðferðina, til að vinna á lávarðin-
um.
— Velkominn, göfugi herra,
Gangið í bæinn og eg skal sýna
ykkur hið ágæta töfralyf, sem eg
bý til.
LEYNDARMÁL 81
HERTOGAFRÚARINNAR
fyrir, að plagg það, sem við fengum í 'Uiion-
ville hjá von Offenburg hershöfðingja sé .lítils
virði í yðar augum.“
En liún sýndi honum skírteinið sem hún fékk
hjá von Offenburg.
Það var auðséð iá svip yfirforingjans, að hann
leit svo á, að hann yrði að krefjast nánari
skýringar.
En Aurora stórhertogafrú, sem sá greinilega,
að eg var ekki fær um að gefa neinar skýringar
enn sem komið var, hélt áfram:
„Eg mun skýra yður frá þessu í eins stuttu
máli og unt er, undir kringumstæðunum. Þess-
ar eru staðreyndirnar. Eg er Aurora stórher-
togafrú af Lautenburg-Detmold. Monsieur
Vignerte, félagi minn, er franskur yfirforingi,
eins og þér. Eg veit ekki hvort þér í Frakklandi
liafið þegar gripið til slikrar varúðarráðstafana
svo sem að handtaka Þjóðverja. En í Þýska-
landi hafa franskir menn verið handteknir frá
í gær snemrna. Það átti að handtaka þennan
heiðursmann. Eg hefi komið með liann til
ykkar, það er alt og sumt.“
Og — l)ar ®em hún sá furðuna í andliti ridd-
arans —• bætti hún við:
„Eg ætti kannske að bæta því við til skýring-
ar, herra minn, að eg er fædd Rússi, svo að þér
þurfið ekki að efast um tilganginn með breytni
minni — eða mig sjálfa“.
Yfirforinginn liafði stigið af baki hesti sín-
um. Yfirforinginn hneigði sig virðulega fyrir
Auroru, sem, eins og eg, liafði stigið út úr bif-
reiðinni.
„Eg er de Coigny lautinant í 11. riddaraliðs-
sveitinni í Longwy“, sagði liann.
Eg nefndi nafn mitt og við heilsuðumst með
handabandi.
„Þér Iiafið komið langa leið, félagi,“ sagði
hann. „Hvað eigum við nú að gera við yður?“
„Þér hafið aukaliest að lána honum,“ sagði
stórhertogafrúin. „Nú — ef eg má ráðleggja
yður dálílið, skuluð ]jér fara með liann þegar í
stað til yfirvaldanna, sem næst eru, borgara-
legra eða hernaðarlegra. Hann kemur beint frá
Þýskalandi og veit talsvert, sem yður öllum má '
að gagni koma — yður, í landinu þvi, þar sem
blómin eru fögur, en varúðin aldrei eins mikil
og skyldi.“
Um leið og hún sagði þetta horfði hún á nokk-
urar villirósir, sem skörtuðu á slútandi gerði
skamt frá. De Coigny lautinant gekk þangað og
tíndi nokkurar og bjó til vönd úr þeim og rétti
s tórher togaf rúnni.
„Eg þakka yður,“ sagði hún og brosti yndis-
lega til hins unga yfirforingja, en hann var sem
dáleiddur af fegurð liennar.
„Viljið þér nú gera svo vel að færa liestana
yðar dálítið til hliðar. Vegurinn er mjór og eg
verð að snúa bifreið minni.“
Á þessari stund bugaðist eg alveg.
Eg husaði ekki lengur um það, að eg var í
þann veginn að fara til míns elskaða Frakk-
lands. Eg hugsaði að eins um það eitt, að eftir
nokkurar sekúndur mundi hún hverfa mér að
fullu og öllu.
De Coigny hafði skipað mönnum sínum að
hörfa undan.
Eg lieyrði, að stórhertogafrún sagði við hann,
viðkvæmum rómi: „Ætlið hann ekki lítilmenni,
herra minn, liann hefir nú orðið að þola það,
sem erfiðara er en alt, sem hann á eftir að
reyna sem hermaður í styrjöldinni, sem er að
byrja.“ '
Og nú fann eg, að hún lagði hönd sína á enni
mitt.
„Verið hugrakkur vinur minn,“ sagði hún í
lágum, viðkvæmum, en (ákveðnum rómi.
„Nú hverfið þér til heimkynna yðar, hins
fagra lands, sem eg elska. Það þarf á kröftum
yðar og allra sona sinna að halda, þvi að fram-
undan kann að vera löng styrjöld — miklir
eifiðleikar, miklar þjáningar og eymd — stór-
kostlegri en þér getið gert yður í hugarlund. En
þér munuð lifa marga glaða stund þrátt fyrir
alt. Þér munuð sjá fríða fáka æða áfram í sól-
skini ágústdaganna og það mun vekja hrifni
yðar og karlmannshug. Slíkt velcur æ lirifni
inína og þá þykir mér miður, að eg er ekki
karlmaður, svo að eg geti borið vopn og riðið
fram til orustu fyrir ættjörð mína. Tilhugsunin
um hið ógurlega, sem gerasl mun skelfir yður
kannske. En minnist þess, að einnig langt fyr-
ir austan landamæri Þýskalands — munu þús-
undir riddara stíga á bak fákum sínum, Asthr-
tákan-riddararnir, vopnaðir hognum sverðum.
Tumene-kósakkarnir munu berjast fyrir Fraklc-
land. Og loks — minnist þess, að þér hafið ekki
ástæðu til þess að harma örlög yðar. Og minnist