Vísir - 15.05.1942, Qupperneq 5

VÍSIR
Föstudagínn 15. mai 1942.
REVYAN 1942.
„Nú er
það svart
maður.“
Það er vinsæl atvinna, að vera
Revyu-höfundur, ef vel tekst, og
sennilega sæniilega launað starf
í þessa. heims gæðum, ef ekki út
'af ber. Sannleikurinn er þó sá,
að í þessum efnum sem öðrum
i henni veröld eru margir kall-
aðir, en fáir útvaldir. Hér skulu
þessir menn ekki dregnir i dilka,
en lesendur skulu þó gladdir
með því, að höfundar þessarar
í evyu sýnasl vera allt að þvi út-
valdir. Þeir eru miklum. mun
„kultiveraðri" að þessu sinni, en
oft liefir tíðkazt áður, og mjög
lítið um klúrar eða svo einræðar
setningar, sem eiga að vera tvi-
ræðar, að það lmeiksli á nokk-
urn hátt þá, sem á hlýða. Þetta
er kostur, en kostirnir eru fleiri.
Tilsvörin eru eðlileg og hröð, —
ratvís fyndni, en engin hrauna-
leit né ógöngur á þeim hálu
hrautum. Að sjálfsögðu er nokk-
uð rætt um ástandið, sem þó all-
ir eru orðnir leiðir á. Foringi
með gyllta horða er leiddur inn
á sjónarsviðið, nýtur þar tölu-
verðrar portkonuliylli um stund,
en hefir ekkert það við sig, sem
skemmtir, auganu, og að litlu
leyti eyranu, þótt hann fari ekki
ólaglega með lög. Þetta að-
flutta efni er það lakasta að
þessu sinni, en allt heimabrugg-
ið mjög sæmilegt, — alls engin
gasmjólk.
Það er einn maður, sem held-
ur öllum leiknum uppi frá upp-
hafi til enda. Það er Alfred And-
résson. Honum liefir sennilega
aldrei tekizt betur. Hann hefir
örugg tök á lilutverkinu, er
verða þó vafalaust enn öruggari
er sýningum fjölgar og allt er
orðið utanbókarkunnátta. En
þólt eitlhvað lítillega liafi brost-
ið á kunnáttuna, gerði það ekk-
ert til. Hann lélc með lifi og sál,
algerlega tilgerðarlaust og ýkti
ekki nema eins og hæfði leik-
sviði. Honum fataðist aldrei.
Menn urðu aldrei fyrir von-
brigðum, — engin setning missti
marks og allir „brandarar“ nutu
sín, livað þunnir sem þeir voru.
Meira er ekki hægt að heimta
með neinni sanngirni, einkum
þar sem allt látæði var að öðru
leyti í samræmi við framsögn-
ina. Með þessum leik sannaði Al-
fred, að hann er einhver hezti
gamanlekari, sem við eigum nú.
Gunnar Bjarnason lék annað
aðal karlhlutverkið og leysti það
mjög sæmilega af hendi. Hann
er lit af fyrir sig eklci mikill
leikari og gerir engar kröfur til
þess. En liann er látlaus á leik-
sviðinu, miklu drýgri en liann
sýnist í fljótu bragði, og kemur
áhorfendum svo 'þægilega fyrir
sjónir, að öll gamansemi hans
nýtur sín.
Kvenhlutverkin eru ekki mikil
fyrirferðar, og ekkert eitt þeirra
gerir öðru frekar kröfur til leik-
endanna. Þau voru laglega með
fax-in, eins og yfirleitt önnur
hlutverk í heild, og einmitt af
þessum sökum liöfðu menn
mjög ánægjulega kvöldstund, og
undu glaðir við sitt er út var
faiáð. i
Að öllu samanlögðu mun
jxetta vera einhver bezta revyan,
sem hér hefir vei’ið sýnd að
undanförnu um nokkurra ára
skeið.
Ekki má gleyma þvi, að leik-
ararnir voru klappaðir fram,
hvað eftir annað, og að lokum
höfundarnir, sem reyndust að
vera Emil Thoroddsen og Ind-
riði Waage.
Ljóð í leiknum eru rnjög
sæmileg og lögin ágæt, létt og
fjörug, en þau léku hljómsveit
Bjai’na Böðvarssonar, senx einn-
ig lék milb þátta.
GASTON LERROUX:
LEYNDARDÓMUR
GULA HERBERGISINS
„Hvernig vitið þér, að hann
hefir farið niður að tjörn?“
„Af því að Frédéric Laisan
hefir veiáð þar í allan dag frá
því snemma í morgun. Þar
hljóta að vera mjög einkenni-
leg merki“.
Nokkrum mhiútum síðar
vorurn við komnir niður að
tjörn.
Þetta var grunn mýrartjörn
umkringd rósarunnum, og á
vatninu flutu dauð blöð af vatns-
liljum. Það má vei-a, að Fred
mikli hafi séð til okkar, en
sennilega liefir lionum þótt það
litlu skipta, því að hann gaf eng-
an gaunx að okkur og liélt áfram
að pota í eiltlivað, sem við sáum
ekki, með stafnum sínum.
„Lítið þið á,“ sagði Rouleta-
hille. „Hér sjáum við aftur slóð
mannsins á flóttanum. Hún
beygir hér fyrir tjörnina, snýr
við aftur og hvtrfur loks rétt
hjá tjörninni, beint fyrir framan
stíginn, sem liggur yfir á þjóð-
veginn til Epinay. Maðurinn
hefir haldið flóttanum áfrám til
Parísax*.“
„Af hverju dragið þér þá á-
lyktun?“ tók eg fram í fyrir
lionurn, „fyrst engin spor eru
eftir hann á stígnum sjálfum?“
„Af liverju eg dreg þá álykt-
un? En af livei’ju öðru en spor-
unum þeiin arna, einmitt spor-
unum sem eg átti von á að
finna!“ hrópaði liann og benti á
greinilegt spor eftir „lítinn fól“.
„Litið þið á!“
Og liann ávarpaði Frédéric
Lai’san:
„Hex’ra Fred, þessi „litlu spor“
á veginum hafa verið hér, síðan
glæpurinn var framinn, er það
ekki víst?“
„Jú, ungi maður. Jú, þau hafa
verið vandlega rakin og í’ann-
sökuð, þér sjáið, að það eru liér
bæði spor sem koma og fara.“
„Og maðurinn hefir haft
reiðhjól!“ hrópaði fréttaritar-
inn.
Eg horfði á förin eftir reið-
hjólið, sem fylgdu litlu sporun-
um í báðar áttir, og þóttist nú
hafa eitthvað að leggja til mál-
anna:
„Reiðhjólið gefur skýringu á
því, að stóru spor moi’ðingjans
liverfa. Morðinginn með stóru
fætui’na hefir stigið á hjólið.
Maðnrinn með litlu fæturna
hefir verið hjálparmaður lians,
sem hefir beðið á tjarnarbakk-
Aðrir leikendur en þeir tveir,
sem nefndir hafa verið eru:
Emilía Jónsdótii’, Alda Möller,
Jón Aðils, Wilhelm Norðfjörð,
Lárus Ingólfsson, Helga Kal-
man, Inga Þórðardóttir, Sigríð-
ur Árnadóttir, Hermann Guð-
mundsson, Inga Laxness, Gunn-
ar Stefánsson og Jón Evjólfsson.
K. G.
anum með hjólið. Mætti ekki
ætla, að morðinginn liefði fram-
ið verlc sitt i þágu mannsins
með lillu fæturna?" |
„Nei! Nei!“ svai’aði Rouleta- j
bille með einkennilegu brosi.
„Eg hefi átt von á þessum spor-
um frá því fyrsta. Það eru spor
morðiugjans!“
„Og hvað ætlið þér þá að gera
af stóru sporunum?“
„Það eru líka spor morðingj-
ans.“
„Nú, en þeir eru þá tveir?“
„Nei! Hann er aðeins einn, og
hann hefir engan liaft i vitorði
með sér“.
„Ágætt! Fyrirtak!“ kallaði
Frédéric Larsan til oklcar.
„Lítið þið á,“ liélt ungi frétta-
ritarinn áfram, og benti okkur
á spor eftir stóra hæla. „Maður-
inn liefir sezt hér til að taka af
sér klossana, sem liann liafði
sett upp lil að villa réttvísinni
sýn. Síðan liefir liann staðið
upp, „á sinum eigin fótum“,
sennilega tekið klossana með
sér og labbað í rólegheitum yfir
á þjóðveginn með reiðhjólið við
lilið sér. Hann hefir ekki lagt út
á að hjóla eftir stígnum, því að
hann er svo slæmur yfirferðar.
Og þetta staðfestist af því, að
hjólförin á stígnum eru grunn
og óglögg, þrátt fyrir það hve
gljúpur jarðvegurinn er. Ef ein-
liver hefði setið á hjólinu, hefði
það sokkið miklu dýpra. Nei,
nei, hér hefir bara verið einn
maður á ferð: morðinginn fót-
gangandi!“
„Bravó! Bravó“ kallaði Fred
mikli enn.
Og allt í einu kom hann til
okkar, stillti sér upp beint fyrir
framan Roliert Darzac og sagði
við liann:
„Ef við liefðum reiðhjól hér við
hendina, þá gætum við sann-
fært okkur um, að ályktanir
þessa unga manns eru réttar,
lierra Robert Darzac. Þér vitið
vænti eg ekki, livort til er nokk-
urt reiðhjól í höllinni?“
Heróp Bandaríkjanna í þessu
striði er „Munum Pearl Harbor“,
og það er i þriðja skipti sem
Bandaríkin hafa heróp, er byrjar
á orðinu „munum“. Það fyrsta var
„,Munum Alamo“, en var í styrj-
öldinni við Mexico um miðja síð-
ustu öld, en hitt var „Munum
Maine“, sem notað var í spænsk-
amerísku styrjöldinni. Þá var her-
skipið „Maine“ sprengt í loft upp
í Havana.
•
Mesta dýpi í heimi er hjá Fi-
lippseyjum. Austan við Mindanao
er svonefndt „Minclanao-djúp“ þar
’sem mælt hefir veriÖ 3^.218 feta
dýpi eða rúmir 10.000 metrar —
10 kilómetrar. Þar eigi fjarri er
„Tonga-djúp“, 30.132 fet og „Ker-
madec-djúp“, 30.820 -fet. 1 norð-
austurhluta Kyrrahafsins er dýpið
15.000 fet að jafnaði.
Skjaldbreið
vantar góða borðstofustúlku,
2 eldhússtúlkur og eina
stúlku í þvottana.
Cfy&tA-
Rykfrakkar
enskir og íslenzkir á konur og^
karlmenn. Verð frá 75 kr.
tERZLC?
Grettisgötu 57.
Magnús Thorlacius
hæstaréttarlögmaður.
Aðalstræti 9.
Sími: 1875.
SIM14878

notar
skóáburð
ALLTAF DETTUR MÉR
í HUG
Nýkomið
Kjólatau, einlit og rósótt. Taftsilki, margir litir.
Fiðurhelt Léreft, Damask, Kjólahnappar, mikið úrval o. fl.
- Laugaveg 25

■9
Borgarnes — ICeykfavlk
um HVALFJÖRÐ.
FRÁ REYKJAVÍK, alla mánudaga, fimmtudaga og laugar-
daga. -
FRÁ BORGARNESI, þriðjudaga, föstudaga og sunnudaga.
ATH.: Farseðlar sækist kvöldið áður, en farið er, fyrir kl. 8.
Bifreidastööin HEKLA, sími 1515
þegar eg sé fólk á vel burst-
uðum skóm, enda ber
Clierry Blosiom
skóáburður
af, sem gull af eiri.
Til hreingerninga
Mirrolín bónolía
jvpHwwr
3-3
liei*l*ergfl
ig eldhús vautar mig nú
þegar. —
Einar Ásgeirsson,
Toledo h.f.
Sími 4891.
Hreinlætisvörur
Radion, Rinso,
Sunlight sápa,
Vim skúriduft.
visi-n
Laugavegi 1.
Fjölnisvegi 2.
Verzlunin
Gúmmískógerðin
Gerið góð kaup. Léttir kven-
skór, hérraskór, margar gerð-
ir, spoi tstígvél, sti’igaskór,
gúmmiskór og stígvél, vinnu-
föt o. fl.
er miðstöð verðbréfavið
skiplanna. — Simi 1710.
Hreinar
léreítstuskur
kaupir hæsta verði
Félagsprentsmlðjan %

lúJU&W
apa- \
áhúÁÓi
Np. S.
Þeir gengu rösklega yfir slétt-
una og inn á milli trjánna. Dreng-
irnir fylgdu Tarzan fast eftir og
hlýddu með athygli á livert orð,
sem hann sagði uiii líf sitt i skóg-
unum.
Þessi konungur frumskógarins
kenndi þeim að eltast við veiði-
bráð og báðir voru námfúsir og
skynsamir, svo að á fimmta degi
gat Kalli veitt antilópu lianda
þeim.
Þeir fóru hægt yfir og á 15. degi
breikkaði stígurinn allt í einu.
Frumundan var rjóður og í því
miðju var þorp með vegg i kring.
Tarzan lék forvitni á að kvnnast
íbúunum.
„Þeir geta verið fjandsamleg-
ir,“ sagði Kalli. „Eg er ekkert
hræddur," sagði Nonni, „en ef
þetta eru nú mannætur-------.“
„Við skulum sjá,“ sagði Tarzan.
„Komið þið.“