Vísir - 14.04.1945, Blaðsíða 2

2
VISIR
HUN LÆTUB HARIN RISA A HOFÐI
KVIKMYNDAHÚSGESTA.
Joan Harrison er eina konan, sem sér um kvikmynda-
framleiðslu í HoIIywood.
Kvikmyndii
um helgina.
Gamla Bió
Moiðsérfræðingurinn
Gamla Bíó byrjar að sýna
í dag óvenjulega en spenn-
andi leyniiögreglumynd er
nefnist „Morðsérfræðingur-
inn“. Myndin sýnir starfsað-
ferðir rannsóknarlögregl-
unnár í Ameríku og hvernig
hún hefir tekið nutíma vis-
indin í þjónustu sína. Er fróð-
legt að sjá hvernig lej’nilög-
reglumennirnir nota sér smá-
sjána og efnafræðina til að
upþlýsa dularfulla glæpi, sem
annars hefðu orðið óráðnar
gátur. Metro-Goldwyn-Mayer
félagið hefir tekið myndina,
en aðalhlutverkin leika Van
Heflin, Marsha Hunt og Lee
Bówman.
Tjarnarbíó
Atlantsálai.
Tjarnarbíó sýnir unr helg-
ina mynd, sem tekin hefir
verið að tilhlutun hrezku
flotamálastjórnarinnar. Lýs-
ir myndin þætti kaupskipa í
orustunni um Atlantshafið;
hættum þeim, sem steðja að
farmönnum og hvernig jjeir
hregðast við þeim. Myndin er
lekin af brezkum farmönnum
og er tekin í eðlilegum Htum.
Seiri aukamynd verður sýnd
norsk mynd frá Jan Mayen
og varðstöðvum Norðmanna
þap. —
Nýja Bíó
Nýja Bíó sýnir enn um
helgina kvikmyndina „Jack
London“, sem byggð er á ævi
skáldsins fræga.
Þetta er þó ekki heildar-
ævisaga Londons, heldur eru
teknir helztu kaflar úr ferli
Iians, sagt hvernig hann varð
frægur og svo framvegis. Þá
er og sagt frá ævintýrum
þeim, sem hann lenti í, þeg-
ar hann gerðist stríðsfrétta-
ritari, þegar til stýrjaldar dró
með Rússunr og Japönum
1904—05.
Aðalhlutverkin leika Mich-
ael O’Shea og Susan Hay-
ward.
GÆFAN FYLGIR
hringunum frá
SIGURÞÖR
Hafnarstræti 4.
BEZT AÐ AUGLÝSAIVISI
Lesandinn veit það ef til
rill ekki, þegar hann horfir
í einhverja „spennandi“
glæpamynd frá Hollywood,
að þá eru nokkrar líkur til
þess, að hún sé gerð af konu.
Maður skyldi nú ætla, að
kona, sem sæi um töku
slíkrar kvikmyndar, Væri
stór og stæðileg — holdangs-
kvenmaður með öðrum orð-
um — en því fer fjarri. Ilún
er lágvaxin og töfrandi í
framkomu, jafnfögur i sam-
kvæmiskjól og Lana Turner
— og heitir Joan Harrison.
En það er rétt að byrja á
byrjuninni — brcgða sér til
Englands árið 1913. Þann 20
júní það ár fæddist méybarn
— eitt af mörgum :— í bogg-
inni Guildford. Þegar stúlkai
— .Toan — var búín að ná
hæfilegum aldri var hún setl
til mennta i góðum skólum
— meðal annars i Svartaskóli.
og Oxford. Þegar skólavist-
inni var lokið sagði hún vi<
föður sinn, að sig langaði t
að verða hlaðakona. Faðir
liennar var ritstjóri Surrey
Advertiser.
Faðirinn fórnaði höndum,
þegar hann héyrði þetlá og
ráðlagði herini að giftast syni
nágrannans. Haiin liafði ékki
trú á þvi, að húii mundi geta
brotizt áfrarn í liinni tiörðu
samkeppni, sem er í heimi
blaðamannanna. En Joan
vildi ekki giftast.
Hún fer að heiman.
Hún tók sig því upp og fór
til Lundúnaborgar. Þar fékk
hún vinnu í kjóíabúð, en var
þar ekki lengi, því að einn
daginn sinnaðist lienni við
fína frú, sem var að verzla
í búðinni, vafði kjól saman
og miðaði á „kúnnann“.
Skeytið hæfði og Joan var
samstundis atvinnulaus.
í næstu stöðu var Joan
heldur lengur — eða þrjú ár.
En hana langaði altlaf til að
komast i samband við kvik-
myndaheiminn, semja kvik-
myndaleikrit eða eillhvað þvi
um líkt.
Einn góðan veðurdag sá
hún auglýsingu í Lundúna-
Idaði, þar sem kvikmynda-
stjóri auglýsti eftir ritara.
Hún dreif sig strax á fund
hans, en þegar hún kom á
vellvang, voru sextán stúlkur
þar fyrir. Joan var þó ekki af
baki dottin, ])vi að hún gaf
sig á tal við dyravörð hins
mikla manns og livíslaði að
honum eitthvað á þcssa leið:
„Eg er nýkomin utan úr
sveit (sannleikur), systir mín
fer að eignast barn (sann-
leikur, því að systir hennar
eignaðist barn átta árum
siðar) og eg þarf að komast
aftur með næstu lest (satt
einnig). Mætti eg fara næsl
iiín til l'órstjóraiis?“ '
Rökvísi konunnar.
Dyravörðurinn stóðst ekki
brosið, sem honum var á borð
borið með þessum orðum og
Joan fékk að fara inn. Kvik-
myndastjórinn, sem um ræð-
ir, heitir AÍfred Hitchcock
og hann byrjaði á því að
leggja þessa spurningu fyrir
Joan:
„Kunnið þér þýzku?“
Henni hafði láðzt að lesa
þann liluta auglýsingarinnar,
sem um þetta fjallaði, en
Hitchcock vantaði einhvern,
er gæli talað við þýzkan leik-
ara, sem hann var nýbúinn
að ráða. Lesandinn kannast
ef til vill við manninn. Sumir
kalla hann manninn með
„linsoðnu augun“, cn annars
heitir hann Peter Lorre.
JOAN HARRISON
\\ . • i . /} - -
Þarna var Jöan í klipu, en
hún svaraði þegar m.eð rölc-
vísi konunnar: „Nci, en eg
kann frönsku."
Viðureign þeirra lauk
þannig, að Hitchcock réð
hana. Hann gerði vitleysu i
því að ráða liana sein ritara,
en hafi hapn verið að lmgsa
um að ráða til sin stúlku sem
vildi vita allt um kvikmynd-
irnar, þá hefði hann ekki get-
að valið bctur.
Joan fær
aukin völd.
Eftir fáeina mánuði fór
Joan að lesa handrit fyrir
hann og eftir ár byrjaði hún
að koma með breytingartil-
lögur. Að liálfu öðru ári liðnu
var hún látin semja kvik-
myndaleikrit.
Það var um ])elta leyti, sem
hún komst að þeim beiska
sannleika, að þeir sem starfa
að kvikmyndum, verða að
gera það af lífi og sál og geta
ekki verið að þeytast úl um
hvippinn og hvappiniK Ilenni
var nefnilega boðið út eitt
kveldið, en Hjtchcock lét sem
hann tæki ekki eftir því að
hún var alllaf að gæta á
klukkuna. Loks Iét hann hana
sleppa, þegar komið var langt
fram vfir þann tíma, sem
hófið átti að byrja.
En næsta dag barst henni
fjöldi skeyta og i liverju um
sig var boð frá einhverju
kvenfélagi eða eitthvað þvi
líkt. Þau urðu alls tólf og það
síðasta bljóðaði bara þannig:
„Boð boð boð boð boð boð.“
Joan kynnist
Chaj-les Laughton.
Þégar hún fékk leyfi lil að
fara' að semja kvikmvnda-
leikrit, var það henni til mik*-
ils stuðúings, að frændi henn-
ar einn varð skjalavörðúr við
lögreglurétt í London og hjá
honum fékk hún margar hug-
myndir. En skömmu síðar
Jack London sýndur
áfram.
SKÝRINGAR:
Laugardaginn 14. april 1945.
KROSSGÁTA nr. 15.
Lárétt: 1. Staut-
aði. 8. þras. 10. upp-
íiafsstafir. 12. fita.
ÍS. samhljóðar. 14.
spýr. 16. tvö. 17. ó-
hreinkaði. 18. for-
sögn. 19. á hjóli. 20.
upphafssitafir. 21.
stefna. 23. tveir cins.
24. óvinur. 26. hreins-
ar
Lóðrétt: 2. Upp-
stafsstáfir. 3. lim. 4.
hálenda. 5. óhrein-
indi. 6. tveir sani-
liljóðar. 7. lagaði. 9.
garmur. 11. hár. 13.
kjaftæði. 15. rán. 16. guð. 21. skyldmenni. 22. missi. 24. for-
stjóri. 25. frumefni.
RÁÐNING Á KROSSGÁTU NR. 14.
Lárétt: 1. Hreppir. 8. orrar. 10. Ag. 12. nót. 13. me. 14. rak.
16. mel. 17. flogaveik. 18. alt. 19. yzt. 20. Na. 21. aka. 23. A. A.
24. klifa. 26. skaraði.
Lóðrétt: 2. R.O. 3. ern. 4. prófarkir. 5. það. <5. I.R. 7. karf-
ann. 9. velktar. 11. galla. 13. meisa. 15. kot. 16. mey. 21. ala.
22. afa. 24. K. K. 25. að.
BRIDGE
I keppni, sem háð var fyr- flokka hér í bænum, komu
ir skömmu milli tveggja m. a. þessi spil:
♦ D 10 6 2
V D 10 6 5
♦ G 10 9 8 2
♦ —
A A K 7 5 4
VK82
♦ —
* ÁD G 10 9
AG83
¥ Á G 4 3
♦ Á 4 3
* Iv 3 2
A 9
¥97
♦ K D 7 6 5
♦87654
Vestur er gjafarinn. Á
öðru börðinu fóru sagnir
þannig:
birtist nafn hennar í fyrsla
skipti með mynd og í lienni
lék sjálfur Charles Laughton
aðalhlutverkið. Myndin hét
Jamaica Inn.
í apríl 1939 flultist Hitch-
cock veslur um haf og haflri
tók Joan með sér, því að nú
var svo kornið, að liann gat
varla án hennar verið. Fvrsta
myndin, sem hún vann við í
Hollywood var Rebekka, sem
hlaut frábæra dóma og' að-
sókn, en auk þess hefir hún
unnið með Hitclicock að
„spennimyndum“ eins og
„Grunur“ og „Spellvirkinn“.
Joan verður
sjálfstæð.
En þótt Joan hefði getað
haldið áfram að starfa hjá
Hitclicock, þá vildi hún það
ekki og sagði upp. Húft var
farin að kynnast Ilollywood
og vissi að fólk mundi segja,
að Iiún kynni ekkert til starfs
síns, en liann „heldi henni
uppi“.
Þess vegna er nú svo kom-
ið, að Joan Harrison hefir
jafn mikil völd, þegar hún
tekur að sér mynd, og hver
karlmaður í sömu slöðu. Hún
sér að öllu leyti um töku
myndarinnar, velur hana,
ræður menn 4il að starfa við
hana, leikarar og leikkonur
verða að sitja og,:standa eins
og hún vill, auk allra.annarra,
sem.vjð myndina starl'a.
Nú vinnur.hún að mynd,
sem heiliú á eúsku „B.hanlom
Lady“, en áhugi hennar er
ekki allur við kvikmvndirn-
ar eins og stendur, þvi að hún
er að hugsa um að giftast og
eignast „börn og buru“.
V. 2 lauf (krafa). N. pass.
A. 2 grönd. S. pass. V. 3 lauf.
N. ])ass. A 3 grönd. S. pass.
V. 4 spaða. N. pass. A. 5 lauf.
S. pass. V. 5 spaða. N. pass.
A. 6 lauf. S. ])ass. V. pass.
N. pass.
1. slagur: Norður spilar út
tígli og blindur fær þann slag
á ásinn. Vestur gefur af sér
lágspaða. (Myndi ekki marg-
ur láta hjartatvistinn? En þá
er liægt að láta hann tapa
spilinu.)
2. slagur: Trompi er spilað
frá blindum. Vestur tekur
með ásnum og kemur nú í
ljós hin slæma lega tromps-
ins. Norður gefur af sér tígul.
3. slagur: Vestur spilar út
spaðaás og nían kemur í frá
suðri. Það er ekki óeðlilegt
að S. sé stuttur einhversstað-
ar, því hann á 5 lauf. Það er
þó varlegra að spila spaðan-
um frá blindum næst.
4. slagur: Hjarta er spilað N
heimanað og gosanum svín-
að. Það er líklegt að spilið
gcti ekki unnizt nema þessi
svínun heppnist, því sennilegt
cr að spaðadrottningin sé
völduð hjá Norðri. Hafi hún
hinsvegar verið önnur hjá
Suðri, kemur hún í næst, svo
það eru ekki hundrað í hætt-
unni.
5. slagur: Spaðaáttu er spil-
að út frá blindum. Hvað á
Suðuf nú að, gera? Mundi
ekki margur trompa þennan
spaða og spila síðan tígli?
Vér r skulum hugsa oss að
hann geri það.
6. salgur: Suður sprlar tígli
og Véstur trompaiy
7., 8. og 9. slagur: Vestur
spilár nú báðum trompunum,
sem hann á eftir. I liið fyrra
lætur Norður tígul, -— hvað
á liann að láta í það síðara ?
Hann er auðsjáanlega neydd-
Framh. á 6. síðu