Vísir - 29.08.1945, Síða 4

V I S I R
VlSIR
DAGBLAÐ
Utgefandi:
BLAÐAÚTGÁFAN VlSIR H/F
Ritstjórar: Kristján Guðlaugsson,
Hersteinn Pálsson.
Skrifstofa: Félagsprentsmiðjunni.
Afgreiðsla: Hverfisgötu 12.
Símar 16 6 0 (fimm línur).
Verð kr. 5,00 á mánuði.
Lausasala 40 aurar.
Félagsprentsmiðjan h/f.
Blásið að glóðunum.
CJiðtin verkamannaflokkuimm óx fiskur um
hrýgg hér á landi, liefir skapazt rígur
milli kaupstaðanna og sveitanna. Þessir flokk-
ar, sem hafa nær eingöngu fylgi sitt í þorp-
um og kaupstöðum, liafa fundið iiyöt hjá sér
til að lilása að glóðum tortryggni hjá bæjar-
búum gegn sveitunum, í sambandi við við-
skipti og hagsmuni þessara aðila. Sömu að-
ferð hefir svo Framsóknarflökkurinn notað
gegn bæjunum, og má segja, að stjórnmála-
ílokkarnir hafi lijálpazt til, hver á sinn hátt,
að skipa bændum og bæjarmönnum á önd-
verðan mcið. Þeim er skipt í pólitískar heild-
ir og stöðugt talin trú um, að hvor aðilinn
skari eld að sinni köku á kostnað hins.
Þetta mun af sumum kölluð góð pólitík
og af öðrum mun þetta talinn sterkur og
nauðsynlegur leikur á taflborði stjórnmál-
anna. En í'rá sjónarmiði allra hugsandi, þjóð-
hollra- manna, er þctta fávísleg og skaðleg
flokkapólitík, sem náð hefur að festa ^etur
og breiðast út meira en skyldi.
Ennþá lifir hér á landbúnaði fleira fólk cn
á nokluirri annarri atvinnugrein. Ræktun
landsins hefur verið crfitt starf og afrakslur-
inn rýr. Mikið átak hefur þurft til að koma
búnaðinum í það borf, sem hann cr nú, og
þó er hann enn langt á eftir tímanum. Land-
húnaðarframleiðslan er þjóðinni lífsnauðsyn,
og afkoma hennar í framtíðinni cr. ekki sízt
undir því komin' að takast megi að bæta
vinnubrögðin við ræktun landsins og skapa
þeim, sem landið rækta, viðunandi lífsskilyrði.
Þess vegna er það meginþáttur í viðreisn
Jandbúnaðarins og ræktun landsins, að skiln-
ingur og velvilji sé ríkjandi milli þeirra. sem
búa í bæjum, og hinna, sem búa í sveitum.
Og þeir, sem vinna að því á pólitísluim vett-
vangi, að skipta þcssum aðilum í andstæða
liagsmunahópa, vinna óþarft verk.
Síðán núverandi stjórnarsamvinna liófst,
hefur þessi sundrungarstarfsemi verið í al-
gleymingi. Tíminn og Morgunblaðið Iiafa þáð
einvígi á ritvellinum um málefni sveitanna
og hylli bændanna, en vopnaburðurinn hefur
ekki vcrið lil sæmdar og fáum til ánægju.
Ef til vill gera þessi hlöð ráð fyrir, að þau
þui'fi aldrei að vinna samaa’í nokkru máli,
enda eru ekki spöruð ókvæðisorðin á báða
hóga.
Að sjálfsögðu hefur þessi heiftugi áróður
á háða bóga mikil áhrif í þá átt, að skapa
vaxandi tortryggni og úlfúð milli neytenda
í bæjunum og framleiðenda í sveitunum. En
slíkt hugarfar er sízt til þess fallið, að leysa
þau miklu vandamál, sem nú standa fyrir
dyrum í sambandi við sölu og vcrðlagningu
landbúnaðarafurða. Aðeins gagnkvæmur skiln-
iiigur og velvilji gelur Ieyst málin á þann
hátt, að allir geli vel við unað. Búskapurinn
or vafalaust enn langt á eftir tímanum. Stór-
stígar framfarir í búnaði eru neytendum ekki
minna áhugamál en framleiðendum. En það
kcmur því fyrr sem betri og vinsamlegri er
samvinnan milli sjávar og sveita.
Niels
Framli. af 1. síðu.
inum var stefnt í liæltu, að
engin árás með þvílíku ger-
eyðandi vopni myndi mögu-
leg öllum að óvöruin.
Ný efni, dýrmætari
en ffull.
Þótt enginn þyrfti að vera
í vafa uni það, að tilraunir
yrðu gerðar til þess að not-
færa alla möguleika, meðan
á stríðinu stæði og Þjóðverj-
ar hefði jafnvel reynt að
Iiræða þjóðiranr með því að
láta í veðri vaka, að þeir
yissu íneira en þeir, sem bezt
fylgdúst með, gátu getið sér
til Þá kom það mér alger-
lega á óvart, er eg kom til
Bretlands, og fékk að vita,
'Iive langt rannsóknirnar , ,.v . , „ „
j voru á veg konmar og hvaða nuÓ,^jf u_.u^rf,nt,
jbjálpargögn 1. d. Bandarík-
in veittu til rannsóknanna
á þessu sviði hjá sér.
Bretar og Bandaríkjamenn
hafa áður geí'ið skýrslu um
það hvernig rannsóknirnar
fæst með timanum alþjóða-
samþykkt til þess að koma
virkri stjórn á þann liræði-
lega eyðileggingarkraft, sem
mönnunum hefir tekizt að
heizla.
Miðvikudaginn 29. ágúst 1945
4'"' ' 1
Fjölniennyr
sga.
Færejdngar efndu til fund-
ar í fyrrad. í Baðstofu lðn-
aðarm. og voru ]iar til um-
ræðu flokkadrættirnir í Fær-
eyjum, sem nokkuð hefir
verið níinnst
Ueykjavík— „Þ. Jónsson“ sendir mór eftir-
Hafnarfjörður. farandi um sérleyfisferðirnar
milli Reykjavíkur og Hafnar-
fjarðar: „Halldór Pétursson ritar 21. ág. í bæj-
arpóst Þjóðviljans um viðskipti sín við sér-
leyfisferðirnar niilli Hafnarfjarðar ög Reykja-
víkur. Þetla er nákvæmlega sama sagan og hver
maður hefir að segja af þeim fjölmörgu, sem
nú búa i Ivójfavogi, Digraness- og Fossvogs-
löndum og neyddir eru til að nota þessar sér-
leyfisferðir. En fólkið er nú svo gjört, að það
vill heldur liða cn striða, og svo er það vonin,
að allt lagist og standi til bóta.
á í blöðunum
gengu stig af stigi og hvern-
íg að lokum
náðist í þessu sambaudi er; m Færeyja;
ekki hægt að komast bjæ ;Færevinsar á fundi
þvi að liugsa til þess hve vis-
indunum hefir fleygt mikið
fram, síðan á miðöldum, er
Alkymistarnir reyndu á-
rangurslaust að búa til gull.
Rætt við Eg sem þetta rita, fór einu sinni að
bílstjóra. ræða þetta „ástandsmál“ okkar Kópa-
vogsbúa við einn bilstjóra þessara sér-
leyfisferða —, í janúar í fyrra, — og benti hon-
um á, hversu óþolandi það væri að standa á
i Fj.öldi Færeyinga var sam- ( vegum úti skýlislaus timunum saman, vegna þcss
að þessir vagnstjórar skildu fólkið eftir hóp-
um saman. En hann snéri upp á sig og sagði,
að við gætum ekkert sagt, því að sérleyfishaf-
inn hefði aðeins leyfi til að flytja fólk milli
Reykjavíkur og Hafnarfjarðar, en væru alls eldíi
skyldugir til þess að taka nokkurn mann upp
í á milli þessarra staða.
an konnnn a fundinum og
ríkti mikill áliugi fyrir góðri
lausn þessa máls. Var í und-
urinn eindregið samþykkur
aðförum Fólkaflokksins og
SjáÍfstýrisflokksins i pen-
ingamálinu svokallaða. Sendi
fundurinn svohljóðandi
Við sjáum nú hvernig
hægt hefir verið með ljós-
um meginreglum vísind-
anna og aðstoð sameiginlegs
átaks eðlisfræðinga og verk-
l'ræðinga, að mynda ný efni,
sem eru miklu verðmætari
en gullið og er þeim svo að
segja safnað saman, atom
eftir atom, eða jafnvel kjarn-
anum í liverju einstöku at-
omi Iireytt. 0
Árangurinn af rannsókn-
unum í heild cr afskipti af
eðlilegri. þróun, sem ristir
mikJu dýpra en nokkuð það,
sem hingað til hefir verið á
valdi mannsins. Árangur-
inn í sjálfu sér er eitlhvert
það mesta vísindalega og
tæknislega afrek, sem ekki
getur farið lijá, að liafi hin-
ar viðtækustu afleiðingar
fyrir mannkypið og framtíð
þess.
Það er að likindum mjög
takmarkað, sem eg liefi get-
að lagt til málanna vegna
þess að afskijiti mín urðu
ekki fyrr, en rannsóknun-
um var það langt á veg
komið, og livað mér viðvik-
ur lók eg aðeins þátt i um-
ræðum um haldgildi liins
visindalega grundvallar,
sem vegna eðlis málsins varð
ekki sanriaður fyrr en til-
raunin var framkvæmd.
ógnarhætta Steðjar
að varanleik menn-
ingarinnar.
Þar sem bygging og sljórn
voldugrar, tæknislcgrar
starfrækslu og ákvarðanir
hernaðarlegs eðlis eru al-
gerlega utan við hið raun-
veriilega svið vísindanna,
hlaiit það að vera öljúm, og
sérstaklega þeim, sem árum
saman höfðu tekið þátt í al-
þjóðlegri, vísindalegri sam-
vinnu, sem gáfu í Ijós hina
nýju möguleika, að vera það
umhugað hvernig hægt væri
að nota þessa eðlisorku
inannkyninu til heilla.
Auk þeirrá mögufeika, er
bent liefir verið á, lil þess
að nola þennan nýja orku-
gjafa mannkyninu til heilla,
heíi eg í huga fyrst og íremst
þá óskaparhættu, sem allri
menniifgu getur stafað aí'
uppgötvun þessari ef ekki
„Færeyingar á functi í
Revkjavík fylgjast af áhuga
með því sem fram fer í Fær-
eyjum, ekki sízt því sem
skeður á Lögþingi Færey-
inga. Æskjiun við frétta af
siðustu atburðum“.
Fundur buneð-
íSaga AÆ
vetninga.
Miskunnar- Samkvæml frásögn þessa manns
verk. var það þá bar.a miskunnarverk
þessarra mætu manna, þegar þeir
taka eitthva?i*fólk upp íiá þessari leið, ef þeir
höfðu pláss. Það er vissulega alvarlegt fyrir
okkur, sem búum milli þessarra staða og verð-
um að koma til vinntr okkar í bænum á viss-
um tíma. En nú sé eg, að hann hefir sagt mér
csatt, annað hvort viljandf eða óafvitandi, því
að nú segir annar bílstjóri — skv. H. P. — að
bílstjórinn frá Vífilsstöðum liggi undir mörg-
um kærum sérleyfishafans fyrir að flytja fólk
á þessari leið. Þótt við mörgu mætti búast, var
þó ófrúlegt, að farið væri að kæra vegna flutn-
inga á fólki, sem ekki má fara með þessum bílum.
*
Hjálpar Það mun rétt vera, að Vífils-
r.auðstödJum. staðabílstjórinn hafi tekið nauð-
stadda upp af götu sinni og hlot-
ið lof og þökk fyrir þessa greiðvikni sína. Við
„ -- Frá fréttaritara Vísis.
Blönduósi í gær.
Fulltrúafundur búnaðar-
félaga Amtur-Húnavatns-
sýslu, senx boðað var iil af sl;ulum nú gera ráð fyrir því, að kærunum verði
ftunóifi Bjórnssyni á horns- j svo ve| fylgt eftir, að bílstjórinn verði sekt-
á,- var haldinn að Blöndu- aglir _ annars væru kærurnar tilgangslausar —
og sérleyfishafinn verðlaunaður fyrir að svikj-
ast undan skyldum sínum. En hvernig er þá
með réttarfar í landi okkar, ef slíkur sltripa-
leikur leyfist? Eg átti heima í Skerjafirðin-
um um tíma og varð þess þá aldrei var, að
noklcur maður væri slcilinn eftir, og stundvisi
vagnanna var ágæt.
ósi 26. ágúst s.l.
Mæltir voru 15 fulltrúar.
Fundurinn samþykkti til-
Jögu, er skoraði á bændur
að slanda saman og ákvað
að kjósa tvo aðalfulítrúa og
tvo lil vara á stofnfund
stéttarfélags bænda og
vænti þess, að sem mest sam-
starf yrði liafl við Búnaðar-
félag íslands. Énn fremur
samþykkti fundurinn mót-
inæli gegn aðförum jland-
húnaðarráðherra við skip-
un í Landhúnaðarráð.
Iíosnir voru fulllrúar á
mannssonar
a Fremsta-Gili.
Fréttaritari.
Einnig í í Kleppsholti bjó eg svipaðan tíma
Kleppsholti. og fór með vagni daglega til bæj-
arins. Þær ferðir voru einnig ágæt-
ar og bílstjórarnir prýðilegir. En öðru máli
gegnir um ferðir mínar til bæjarins siðan eg
flutti til líópavogs. Eg hefi t. d. oft verið skil-
inn eftir með öðru fólki, en svo bætist óstund-
visin við það, og jafnvel ókurteisi. Einu sinni
væntanlegan stofnfund, þeir fár bílstjóri með mig alla leið til Hafnarfjarð-
síra Gunnar Árnason á Æsu- ar> jj(’)ff eg œtiaði úr á Digraneshálsi og eg og
stöðum og Ilafsteinn Frí- agr)r farþegar kölluðu til hans að stoppa. Ann-
að sinn kom það fyj’ir, að bílstjóri lokaði liurð-
inni, þegar síðasti maður var kominn upp í,
þótt hann sæi, að eg var alveg að koma. Náði
eg í hurðarhúninn og dró fcíllinn míg, unz bil-
stjórinn stöðvaði bilipn og hleypti mér inn.
*
Neitað um Öðru sinni átti að neita mér um
inngöngu. inngöngu i bíl, af þvi að nota átti
rúmið, sem eftir var í honum, handa
þeim, sem væru „ef til vill“ á viðkomustöðum
Glæpaöld mikil er um á leiðinni. En eg sinnti því ekki og fór upp i.
þessar mundir í borginni Los'— En rétt og skylt er að taka það fram, að
Angeles í Bandaríkjunum. jsumir bílstjóranna eru mjög kurteisir menn, sem
Útvarp Bandarikjamanna vilja starida vel i stöðu sinni og liðsinna fólki
i Evrópu skýröi frá því á! eftir beztu getu. En mjög er það einkennilegt,
sunnudagskvöldiö, að siðast- jhversu oft eru hilstjóraskipi á þessari leið, og
fJVBSfJUM' fflíÍM'
EjM»s Ænfj®&®sa
liðinn laugardag llefðu allsjer þá ekki
154 meiri háltar glæpir verið sauður.
fraindir í borginpi. Meðal I
annars var framið eitt morð, Að síðustu.
16 rán og 32 bílum var stol-j
ið þepna eina dag.
að undra, þótt þar finnist misjafn
Sagt er, að þrjár bílstöðvar standi
að þessum flutningum, en mér finnst
þær ekki vandanum vaxnar. En það hlýtur að
vera til einhver nefnd, sem á að hafa umsjón
Bandarikjamenn liafa sent 'með þessum flutningum. Hún þyrfti vissulega
til Belgíu fjögur stállungu,'að vakna af mókinu, ef hún er til.“ Þ. Jónsson
til ]iess að hjálpa í barált-J lýkur hér bréfi sínu, cn hjá mér liggja önnur
unni við lömunarvcikina, er.bréf um sama efni, og mun eg birta þau síð-
þar geisar. [ar við tækifæri.