Vísir - 01.09.1945, Síða 2

V I S I R
Laugardaginn 1. september 1945
^tiíÍLlTi
vantar nú þegar í
eldhúsið á
EIli- og hjúkrunar-
heimilinu Grund.
Upplýsingar gefur
ráðskonan.
/ ALI

EK
AUSTURSTRÆTl
allskonar
ALiGLÝSINGA
rEIKNlNGAR
VÖRUUMBLOIR
VÖRUMIÐA
BÓKAKÁPUR
BRÉFHAUSA
VÖRUMERKI
VERZLUNAR-
MERKI, SIGLL
IZ.
GÆFAN FYLGIR
hringunum frá
SIGURÞOR
Hafnarst.rætj t
Beztu úrin
frá
BARTELS, Veltusundi.
Sími 6419.
látið ekki flöskurnar
liggja hjá yður ónotaðar.
Sendið þær í næstu búð,
sem greiðir 25 aura fyrir
hverja flösku.
COCA COLA.
Hann laug sig inn á þann
fyrsta, sem lét hann fá
hlutverk.
SkewBimiileg frtisögn ssns
Bsvertsicj \ ssss Jnhnsen
kasnst í kviknssjBSílirssaa*.
Kvikmyndaleikarinn Van
Johnson er einn af „eftirsótt-
ustu“ karlmönnunum í
Hollywood.
Jafnvel Frank Sinalra, sem
allar 10—15 ára stúlkur i
Bandaríkjunum dást að,
kemst ekki i hálfkvist við
hann. Eitt aðaláhyggjuefni
flestra stúlkna á þessum
aldri, er að þær óttast að
hann verði kvæntur þegar
þær verða komnar á gifting-
araldurinn og geti því ekki
gifzt honum sjálfar.
Van Johnson ec fæddur i
Newport í Bandaríkjunum
árið 1917 og er liann því 28
ára núna. Þegar liann var
drengsnáði slitu foreldrar
lians samvistum og liefir
hann síðan dvalið lijá föður
sinum og ömmu. Faðir hans
er mikilsvirtur fasteignasali
í Newport og í góðum efnum.
Þegar Van var í barnaskóla
sóltist hann mest eftir kunn-
ingsskap við þá sti'áka, sem
höfðu greiðan aðgang að bún-
ingsklefum á baðslaðnum
skammt frá skólanum, en
með því gat liann verið ó-
keypis á baðstaðnum allt
sumarið. „Það er svo lómlegt
núna, þegar allir sumargest-
irnir eru farnir,“ sagði hann
þegar sumarið var búið og
skólinn um jiað bil að hefjast
aftur.
Hún vildi
ekki sjá hann.
Þegar hann var búinn í
barnaskólanum, var hann
settur í gagnfræðaskóla. Þeg-
ar liann liafði lokið prófi frá
honum, hóf hann að vinna
lijá föður sínum, bæði sem
einkaritari og bókhaldari, en
lionum leiddist sú vinna
fram úr hófi. Þetta sumar,
sem hann losnaði úr gagn-
fræðaskólanum, kynntist
hann ungri stúlku, sem hann
varð ástfanginn af. Stúlkan,
sem yar þá nýkomin heim úr
ferðalagi um Evrópu, vildi
hvorki sjá hann né heyra, en
hafði þó gefið honum eitt-
hvað lítilsháttar undir fót-
inn áður.
Þar sem þetla ástaræfin-
lýri lians fór út um þúfur,
lagði liann land undir fót og
hélt lil New York með þann
ásetning að gerast leikari.
Haíin var með aleiguna utan
á sér og m. a. fimm dollara
í vasanum.
Leitar sér
atvinnu.
„Þegar eg kom til New
York,“ segir Yap í blaðavið-
tali, „var það fyrsta verk
mitt að rífa úr simaskrám
nöfn allra leikhússtjóra og
yfirleitt allra jieirra, sem ein-
hver afskipti höfðu af leik-
húsum. Eg byrjaði á A-inu
og liélt síðan niður eftir staf-
rófinu, þar til eg var búinn að
fá geysilega mikið af lieim-
ilisföngum slírka manna. Eitt
kvöld er eg var á leið lieim
til mín, þreyttur og vonsvik-
inn, sá eg að ljós var í skrif-
stofu eins leikhússtjórans,
sem var á „skránni“ lijá mér.
Eg hugsaði sem svo, að liika
er sama og tapa, og fór þvi
rakleitt upp í skrifstofu hans.
Er eg kom inn í biðstofuna,
var konan hans þar fyrir. Eg
hrosti mínu fegursta brosi
(eg er viss um að hún hefir
séð allar 32 tennurnar upp í
mér) og spurði eftir luis-
bóndanum. Hún lileypti mér
orðalaust inn á einkaskrif-
stofu hans. Hann var fyrsti
maðurinn i New York, sem
eg kom til i atvinnuleit og
fékk að tala við.
Þóttist
alvanur.
Hann spurði strax hvar eg
hafði leikið áður og eg svar-
aði lionum því til, að eg hefði
leikið mörg stór hlutverk
heima í Newport, sem var
þó hrein lygi. Ennfremur
skrökvaði eg því að eg hefði
numið inikið í leiklist og væri
sem sagt, fær í flestan sjó.
En „sá gamli“ var enginn
„sveitamaður“. Það varð þó
úr að eg átti að koma næsta
inorgun í leikhús lians, til
þess að hægt væri að reyna
mig. Eg æfði mig í að
syngja alla guðslanga nóttina
og kom svo eldsnemma í
leikhúsið, skjálfandi á bein-
unum, Mér var skipað að
syngja eitt lag. Til allrar
hamingju var svo skuggsýnt
í leikhúsinu, að ekki sást á
mér livað taugaóstyrkur eg
var. Þegar eg þafði lokið
söng mínum var sem þung-
um steini væri af mér létt,
er eg heyrði að einhver sagði:
„Þú ert ráðinn“.
Þessi revya sem eg lék i,
„gekk“ ekki nema i tvær eða
þrjár vikur, svo að eg varð
atvinnlaus eins skyndilega og
eg hafði fengið atvinnu.
Tilviljun.
Það var hrein tilviljun,
sem réð því, að eg fékk lilut-
verk skömmu seinna. Eg
hafði hitt kunningja minn,
sem hafði hlutverk í leiknum
,,Ný andlit“, og fór með hon-
um á æfingu í leikhúsinu. Af
einskærri tilviljun var eg á
dansslcónum, svo að leik-
stjórinn hefir álitið mig vera
einn af leikendunUm, því að
skömmu eftir að eg var sezt-
ur á áliorfendabekkmn, kall-
aði hann: „Þú þarna, ætlar
þú elcki að æfa líka ?“
Mér rann kalt .vahi milli
skinns og liörunds. Eins og
örskot þaut sú hugsun í gegn-
um huga minn, að nú hefði eg
dottið í lukkupottinn. Eg
greip því tækifærið fegins
hendi og fór upp á „s°.nuna“,
Mr&ssgátss mr. 33
SKÝRINGAR: p
Lárétt: 1. SamaH
verð. 8. Hljóða. 10.
Á fæti. 12. Hlemmur. MBr
14. Tvíhljóði. 15. Tit--|BH-
ill. 16. Orðanna. 17.
'Upphafsstafir. 18.
Glima. 19. Rifrildi.
21. Önd. 22. óðan.
25. í eldhúsi.
Lóðrétt: 2. Vann.
3. Bókstafa. 4. Þraut.
5. Kaupmaður. 6.
Fiskur (danska). 7.
Rangt. 9. óvinur. 11.
Ungi. 13. Eldstæði.
2Ö. Fugl. 21. Hægt.
23. Upphafsstafir. 24.
Kennari.
RÁÐNING Á KROSSGÁTU NR. 34.
Lárétt: 1. Álft. 4. ólst. 8. fár. 9. api.: 10. Isar. 12. ógát. 13. gedda.
15. fræ. 17. Víóla. 20. Skor. 22. tunna. 24. lóð. 25. soð. 26. arin.
27. raða.
Lóðrétt: 1. Áfir. 2. lás. 3. frag. 5. laga. 6. spá. 7. Tito. 11. refir.
12. ódæll. 14. dró. 16. ösla. 17. voði. 18. ausa. 19. baða. 21., kór. 23.
moð.
BRIDGE-ÞRAUT.
9-8-5
Á-9-7-5
D-10-6-2
8-3
A
V
♦
*
D-G-7-6-3
10-6
9-7
K-G-10-4
A
V
♦
*
K-2
G-8-4-3
-G-8-4-3
9-6-5
Suður gaf
grörtd. Vestur
A Á-10-4
V K-D-2
♦ Á-K-5
* Á-D-7-2
og sagði tvöbætir við þriðja grandinu og
pass. Norðurþað er spilað.
spunnið, Er Iéjkstjórinn hafði
séð mig dansa var hann á-
nægður með mig og þá út-
skýrði eg fyrir honum mis-
tökin. Hann sagði að það
væri allt í lagi og spurði
hvort eg gerði mig ánægðan
með 20 dollara á viku. Eg
tók því tilboði fegins hendi.
Seinna þegar leikflokkurinn
kom til Boston voru launin
hækkuð upp í 30 dollara um
vikuna.
Harðnar
í ári.
„ En aftur harðnaði í ári
hjá mér. Nú vann eg ýmist
sem lcórdrengur eða lék i
smáhlutverkum í ýmsum
leikjum og voru launin eftir
þvi.
Næsta hlulverkið, sem eg
fékk og orð er á gerandi, var
i Buffalo. Þar lék eg í leik
með Mary Martin, sem hét
„Átta men’n frá Manhattan“.
Þar var eg að nokkru leyti
sjáfs mín herra og mér leið
vel, því að við skiptum tekj-
unum af leiknum, á milli
okkar 8 leikendanna.
Nú bötnuðu kjör mín,“
segir Van. „Nú fór eg að fá
veigameiri hlutverk og ferð-
aðist víða. Síðasta leikritið,
sem eg lék í „gekk“ í 9 mán-
uði. Þegar sýningum á því
var lokið, fór eg heim til
þess að heimsækja föður
minn, en þá skeði það, sem
skapaði tímamót í lífi mínu.
Mér vai'u boðin staða hjá
Warner-bræðrunum og laun
mín ákveðin ,300 dóllarar á
viku.
Rekinn frá
Warners aftur.
Eg flýtti mér því til Los
Angeles, en það var eins og
ólánið elti mig. Þegar
kynnti þeim, að eg væri kom-
inn, var mér þvi einu svarað
til að eg yrði látinn vila, þeg-
ar hægt væri að nota mig!
Skömmu siðar fékk eg híut-
verk í glæpamjmdinni „Morð-
ið í stóra liúsinu“ og er töku
þeirrar myndar var lokið,
var samningi mínum við
Warners riftað og eg at-
vinnulaus enn einu sinni. Eg
fór þvi hið bráðasta til New
York aftur. Þar hitti'eg kunn-
ingja minn, sem var i miklu
áliti hjá Metro-Goldwyn-
Mayer kvikmyndafélaginu.
Kynnti hann ýmsar stjörnur
fyrir mér, sem störfuðu hjá
félaginu. Viðskiptum okkar
lauk þannig að eg var ráðinn
hjá M.G.M. Fyrsta myndin
sem eg lék í hét „Glæpir
borga sig ekki“ og sú næsta
hét „Stríðið við frú IIudley“
og eftir tölcu þeirrar kvik-
myndar fór mér að líka lífið
í kvikmyndunum“, segir Van
að lokum.
Síðan þetta skeði hefir
hróður Van Johnsons sem
kvikmyndaleikara vaxið
stöðugt og nú er hann einn
af vinsælustu leikurum í
Bandaríkjunum. Nýlega var
sýnd hér á Gamla Bíó kvik-
myndin „Systurnar og sjólið-
inn“. Hann fór þar með eitt
aðalhlutvei’kið.
Seljum næstu daga ódýrt
kvenskótan
í litlum stærðum.
til að sýna livað í nng værihringdi til Warners og til-
,%%85.