Vísir - 18.09.1945, Blaðsíða 2

2
V I S I R
Þriðjudafflnn 18. scptcmber 194í>
Til sjós »ied Sitédra:
Á leið tii England§.
Þriðjud. 21. ág'. ’45. Imála. Það yrði bara til þess, 'sem eg þurfti nauðsynlega Reykjavík. En nú er þetta
Þó að ekkert fyndi eg til jað þá yrði nýtt uppistand íiað afJjúka, — nema að fullvissa: Eg er hér enn, um
sjóveiki í þessari veíðiförjrithöfundafélaginu. Og þaðjkveðja drenginn minn. Og borð í Sind^a, og á útleið.
með Sindra, brá nú svo við, j vil eg ekki iiafa á samvizk- hann licið mín, blessaður, úti Eg stend um stund á fram-
á Faxagarði, þegar eg kom þiljunum og virði fyrir mér
þangað. Ifagran fjallahringinn, —
„Ert þú eitthvað lakari?“ hvar gefur fegurri sjón að
spurði strákur hlæjandi, þeg- 'líta en umhverfi Ingólfsbæj
þegar eg var kominn á þurrt! unni. Þeir yrðu alveg kol-
land, að mér fannst ósjálf-jbrjálaðir þar, ef það frétt-
rátt, að eg þyrfti að ganga'ist, að eg hefði komizt til
gleitt til þess að skjögra Englands með þeirra vöru-
eltki. En þessi tilkenning var merki.“ j'ar við höfðum heilsazt.'ar á lognværum sumarkvöld-
þó að mestu liorfin, þegar Og til þess að vera ekki Hann talar reykvísku. Og um. Og þetta cr fagurt
eg kom á símastöðina. !að tefja mig á þessu lengur, átti auðvitað við það, að eg kvöld.
Samhand fékk eg furðu sagði eg manninum eins og væri á gamals aldri að ger-[ En smám saman verður
fljótt við Jón Sigmundsson. var, allt um mitt ferðalag, ast togarakarl. En eg sá það mér það ljóst, að eg er
Og allt féll í Ijúfa löð. Eins og að í leiðinni ætlaði eg ad á hónum, að hann öfundaði þreyttur. Því að þótt eg hafi
og í fyrra skiptið, tók hann skrifa langhunda í „Vísi“.
nú þessu kvabbi mínu vel og „Blaðamaður þá?“ segir
gaf fúslega samþykki sitt til þessi þolinmóði maður.
jiess að eg færi með skip- Pessa uppástungu leizt mér j Þegar til kom var nú
eru eitthvað 5 númerum of
stórar mér. Þáði þær samt
og komst í stökustu vand-
ræði. Einhvern veginn tókst
mér þó að skrönglast aftur
í eldhús, og var þar í bezta
yfirlæti nokkra stund. En
þegar eg var að leggja af
stað „heimleiðis“, gætti eg
mín ekki og varð fyrir sjó-
gusu, rétt utan við eldhús-
dyrnar. Eg saup hveljur og
skall aftur á bak inn í eld-
húsganginn aftur. Og það var
mesta mildi, — að eg skyldi
ekki missa bússurnar hans.
Ársæls í sjóinn.
Fleiri skip
á útleið.
Tilbreyting er helzt í því
mig.
Brottför frestað.
ckkert handtak unnið alla „opna“ talstöðina og út-
þessa daga, síðan eg kom umKarpið. Enn heyrum við í ís-
borð í Sindra, hefir ])etta lcnzka útvarpinu, og erum
verið áreynsla. Övenju mikl-'þó komnir hátt á fjórða
<IO X ------------------- 111 IVUlll Vcll 11U cl- ------------ -- xxxxxvx * ,, / TV l •
inu til Englands. Þetta var bezt á. Því að blaðamenn kveðið, að ekki yrði lagt úr ar vökur og sífelldur „spenn- .nunaruo miina ira neykja-
þá allt í himnalagi, svo langt eru stétt, sem yfirleitt er höfn fyrr en klukkan sex. |ingur“ á meðan á veiðunum nfsi. 1 il Ola Garða heyrðum
sem það náði. En ástæðan til heldur gott að eiga við. Og En nú var heldur en ekki stóð, og eins nú í dag, meðan ; í dag um 4-leytið. Hann
þess, að eg hafði kveinkað mér væri þá fjandans sama, kátt í kotinu, þegar eg kom'eg var að koma „ár minni er a útleið, eins og við, tæp-
mér við að bera þessa bón þó að einhver fitjaði upp á heim, —-’nefnilega um borð fyrir borð“. En nú verður ar 'ÓO milur fra Reykjanesi
upp berum orðum við skip- trýnið. í Sindra. Einhver hásetanna! t™i til að
stjórann, var sú, að það var „Já, blaðamaður! Auðvit- hafði keypt Vísi á pósthús- leiðinni.
eiginlega úttalað mál þegar að, — blaðamaður, og ckk- horninu. Og nú stóð einmittj
í upphafi, að eg færi ekki. ert annað.“ [SVo á, að þennan dag hafði Fimmtud. 23. ág. ’45.
Þessvegna þótti mér svo
mikils um það vert í morg-
un, þegar úr þessu rættist,
hvað hann snerti, svo auð-
Þá er það í lagi.
l)irzt í blaðinu „Forspilið“
að þessum þáttum mínum:
„Til sjós með Sindra“, og
sjálfur var eg með blað
Ljósmynd.
En þá vantaði myndina. „
veldlega, sem frá er skýrt í Eg h.afði ekki tíma tii að handa liverjum karli undir
síðasta kafla þessara þátta. skreppa upp i sveif, — heim hendinni. Þetta var að vísu
Eg þekkti skipstjórann til mín, til þess að ná í mynd. aðeins hending, — eu þeir
minna en reiðarann. ] khi mér datt strax i hug Öl- héldu, mínir góðu vinir, að
En það var svo sem ekki afur kongelig hoff. Og þang-lþetta væri mínum dugnaðí
allt klappað og klárt rneð að hljóp eg í sprettinum og að þakka, — að koma þessu
þessu. Ekki vár búizt við að lét taka af mér „hraðmynd". | í verk á svona stuttum tíma.
tæki nema 4—5 tíma að af- En, —- hamingjan góða! Það Og þeir sögðu: „Þú ert meiri
greiða Sindra til utanfarar- var rétt liðið yfir mig, þeg-J karlinn, Theodór!“ Og eg
innar. Og nú þurfti eg að ar eg sá myndirnar, — þær svaraði: „Ja, — maður er
haia hraðann á. Því að eg Voru sex. En þá varð mér'ekki blaðamaður fyrir ekki
gekk að því vísu, að ýmsarlitið í spegil, sem þarna var.! neitt!“, -— rétti úr mér og
seremoníur yrðu við þetta Eg sagðí ekkert, — borgaði þandi út brjóstið.
áður en lyki.
Heimsókn
í lögreglustöðina.
og fór, en brosti ekki.
Nú var þetta í lagi, eða Búizt til farar.
svo til. En mér hafði veriðj Nú verður nokkur breyt-
sagt, að eg yrði að fá vega-Jing á, hér á heimilinu, því
Næst fór eg á lögreglu- !bréfið áritað hjá hrezka ræð- að miklu færri „sigla“ en eru liverju, lítur á veðrið og álfa
stöðina til þess að útvega ismanninum. Það var ekki’á veiðunum, og skjptast þeir vitann, skyggnist i loggbók-
mér vegabréf. i liægt, fyrr en bréfið væri til. á um að fara Englandsferð- ina, bregður sér inu til loft-
Það tekur eina tvo eða[Og til þess að eyða tímanum'irnar. j skeytamannsins og skrafar
„Lífsvenju-
breyting.“
Það hefir verið tíðindalít-
ið hjá okkur á Sindra þessa
daga, síðan látið var úr höfn.
Ög mikil er sú breyting, sem
orðið hefir á lífinu hér um
borð. Nú sést aldrei nokkur
maður á þilfarinu. El'tir allt
annríkið og hamaganginn er
nú komin værð á alla og
enginn fer sér að neinu óðs-
lega. Nú eru vaktirnar að-
eins tvær, og vaktaskipti kl.
12 og 6, dag og nótt. Stýri-
mennirnir skiptast á að vera
í hrúnni, sinar 6 stundirnar
hvor, og hvor með Sína tvo
háseta, sem skiptast á um
að vera við stýrið. Jón-
mundur kemur upp öðru
, nefnilega uíu wiu —----------- — *■— ■ —— ., ,, . , ,, ,, ■ ... v.
í Sindra. Einhver hásetanna1 tími til að hvíla sig, á út- r>a [J’ýS1 ,[ra Haínarlirði er
um 40 milur a eítir okkur.
Fram hjá honum fórum við
hjá Vestmannaeyjum. Karls-
efni er líka einhversstaðar á
næstu grösum.
Flugvél mættum við urn
liádegi í dag. Hún var að
fara heim, og við báðum að
heilsa.
Þetta eru nú helztu tíðind-
in. Og eg held að veðrið sé
að harðna. Vindur liefir snú-
izt nokkuð til vesturs og;
Sindri lætur óskaplega.
Theodór Árnason.
þrjá daga,“ sagði maðurinn, þangað til, fór eg upp á rit-
sem eg hitli þar á skrifstofu stjórnarskrifstofu Vísis, og
lögreglústjóra. .„Það eru svo. tafði fyrir þeim þar dágóða
margir, sem þurfa að fá stund.
vegabréf um þessar mundir.“ j
Eg tjáði honum, að svo Stímabrak.
lengi gæti eg ekki beðið, því | Skal nú farið fljótt yfir
að Sindri færi kl. 4 síðdegis, sögU, því að það er ekla lik-
þennan dag, og með honum jegt, að lesendum mínum sé
yrði eg að fara, — eða ekki.1 nokkur skemmtun í að heyra
Og sú varð niðurstaðan, að um það stímabrak, sem eg
eg niundi þá geta fengið átti enn í, út af vegabréfinu
Helgi stýrimaður verður við hann. En annars er hann
heima þessa ferð, en-í stað niðri, livílir sín lúnu bein og
hans verður Ingi Þór Sig- les. Hann hefir keypt mikið
ríksson sundgarpur 1. stýri-'af nýjum bókum og les mik-
maður. En Þórður Þórðar- ið. Það hafa fleiri gert, skip-
son, einn af stýrimannaefn-1 verjanna. Hér er mikið les-
unum, sem verið hefir háseti, ið á „kojuvökt.unum“, og
verður annar stýrimaður. margt af þvi eru góðar bæk-
Hásetarnir verða nú aðeins ur, sýnist mér.
fjórir. Kalli, hjálparkokkur-1
inn, verður eftir. Hann er á Kaffisníkjur.
bryggjunni og eg kveð hann | En líklega er eg latasti
var eg spurður, hvaða tungu eg átti við að eiga, þessar.unni. Iað reyna að pára ofurlítið,
eg talaði og hvað eg væri á fýu klukkustundir, sem eg! Og nú verð eg að hafa 'en geugur það illa. Það er
skipinu. Auðvelt var að svara stóð við í Reykjavík. Mér ivistáskipti og flyt ja úr loft- erfitt að sitja við skriftir, hér
þessu um „tunguna“. En var tekið ákaflega vel í skeytaklefanum, því að nú 4 þessu góða skipi. öðru
hvað eg væri, — það var nú brezka konsúlatinu, þegar egjer hann kominn um borð, bverju fer eg „aftur í“ og
verra viðfángs. Þvi að „á kom þangað með vegabréfið. Jsem þar ræður húsum, Har- 'sníki mér aukasopa hjá
skipinu“ var eg ekki neitt, En þar 'hafa þeir ákveðnar aldur Samúelsson loftskeyta-Ikokkinum. Það er oftast nær
Höfum fyrirliggjandi
dryggisgler
í bifreiSar.
Bílasmiðjan kl
Skúlatúni 4.
Sími 1097.
Kaupum
allar bækur, hvort heldur
eru heil söfn eða einstakar
bækur. Einnig tímarit og
blöð.
Bókaverzlun
Guðm. Gamalíelssonar
Lækjargötu 6.
Sími 3263.
-— bókstaflega. I fyrirskipanir, sem þeim ber
„Verðið þér þá ekki að fara eftir. Og vegabréf
„munstraður“ á skipið?“ mega þeir ekki uppáskrifa,
spurði maðurinn.
Hvað er eg?
En eg sagði honum, að það
var mér sagt, nema að áður
sé lögð fram umsókn um
landgönguleyfi í Breílandi.
Og sex vikur mundi það
minar.
kæmi ekki til mála. Eg færi taka, að fá slíkt leyfi. Þetta
sem lausamaður. voru mér mikil vonbrigði,
„Eitthvað verður að til- og munu þeir hafa séð það
greina um það, hvað þér er- á mér. Því að þá tók ungur
uð,“ ])ráaðist maðurinn. — maður tiLmáls og sagði, aðiir klukkan sex, eins og ráð
„Fiðluleikari?“ ’ ' ’ ” '
„Nci. — fyrir alla lilandi
muni. Þeir yrðu grænir og
gulir í tónsnillingafélaginu
og myndu halda, að eg ætl-
aði að fara að halda kon-
serta í London og verða
heimsfrægur.“
„Rithöfundur þá?“ Harin
Var iðinn _yið jkolajin. _
„Nei, — kemur ekkí til
Látið úr liöfn.
Allt er til ferðar húið fyr-
, klukkan sex, eins og ráð
úr því að þannig stæði á var fyrir gert, skipið leyst
férðúm mínum, sem eg hafði stundvíslega og siglt úr höfn.
sagt og þar sem eg babblaði
sæmilega skiljanlega ensku,
væri ekkert líklegra cn að
mér myndi verða leyfð land-
ganga, ef vel tækist til. Þetta
var lítið hálmstrá. En ég
hékk í því, kvaddi og fór. '
Nú var klukkan langt
gengin fjögur Óg ollu lólcið,
maður. En mér er svo sem heitt á katlinum og mér þyk-
ekki í kot vísað, því að skip-in. sopinn góður. Og veðrið
stjórinn býður mér að vera var svo gott, fyrst framanj
hjá sér í sinni káetu, undir4 þriðjridagskvöldið og í|
hrúnni. Þar fæ eg að liggja | gær> ag það vom engin Vand-1
á breiðum og mjúkum bekk,lræði að ií0mast aftur eftirj
og þangað flyt eg pjönkur þilfarinu. En í dag ætlaði 1
mér að verða hált á því. I
nótt tók að hvessa af suð-
austri og sjór þá brátt að
úfna, og í dag hefir ekki ver-
ið fært um þilfarið, ncina í
vatnsstígvélum, —- en þau á
eg engin.
Nú ætlaði eg í snaitferð
Hárlitun.
Heitt og kalt
permanent.
með útlendri olíu.
Hárgreiðslustoían Perla
Þennan dag hefir verið in-
dælt veður í Reykjavík. En aftur í, að vanda, en Ársæll
eg hefi átt svo annrikt, aðjvar i brúnni og sá, hvað eg
eg hefi varla tekið eftir þvíjætlaði. Hann vildi liclzt
fyrr en nú, þegar við erum 1 e—-------' ~
komnir út á milli eyja. Það
er eins og eg hafi, sfa,ðið á
öndinni, þessarJdukkustund-
ir, sem við stóðum við í
banna mér að fara, nema þá
„fjallaleiðina“, um „fýr-
plássið“ Þá íeið er mér illá,
IkjyÍjaVfháóóWr'Jiá
Höfum fyrirhggjandi
GOMMÍ
í bifreiðamottur.
Bílasmiðjan hi.
S!;ú!atúni 4.,
ii'.Hi íii.jf íj,in;y|,ní;1 i.ai.h