Vísir - 02.09.1946, Síða 2

2
V I S I R
Mánudaginn 2. september 1946'
Skrifið
kvennasíðunni
um áhugamál
yðar.
Þrjú ráð téf þess ai m
valdl yflr sjálfum sér.

Watur
FISKUR STEIKTUR í OFNI.
Figkur, laukur, tómat, smjör-
líki, salí og pipar. (Ætisvepp-
ar e: vill).
Smjörlíki (eöa matarolia) er
hitirö á pönnu og hakkaöur
laukúr so’ðinn í því dálitla
stund. Lauknum ,og feitinni er
því næst hellt í eldfast mót eöa
fat og sneiðar af tómat lagöar
í botninn. Salti og pipar er
stráð á tómatana. Fiskurinn er
hreinsaður vel og stráð á hann
salti, og hann er síðan lagður
ofan á tómatana og laukinn.
Fiskurinn má vera heill (þó
liauslaus) eða skorinn frá beini
ef vill. Brauð-mylsnu er stráð
á fiskinn og ofurlítið vatn íiiá
láta i steikingarmótið, eöa græn-
metissoð, ef það er til. Fiskinum
er nú stungiö inn í vel heitan
ofn og látinn steikjast þar i 30
mín. eða hálft-tíma eftir stærð
eða þykkt. Gott er að ausa soð-
inu á fiskinn við og við.
Rétturinn er borinn íram i
steikingarmótinu og soönar
kartöflur með. — Þaö er ntjög
gott að hafa brúnaða ætisveppa
eöa ætisveppasósu með þessum
fiskrétti. En sé þeir ekki til má
sjóða tómata, þrj’stá þeim i
gegum síu og búa til sósu úr
þeim.
0
SÚR MJÓLKURBÚÐINGUR,
með karamel-sósu.
5 blöð matarlím.
y2 Iiter súrmjólk (eða venju-
leg mjólk).
Rifinn börkur af y2 sítrónu.
Sykur.
Matarlímið er látið liggja í
bleyti dálitla stund i köldu
vatni. Rifinn börkur af sítr-
ónu er hrærður út í mjólkina og
sykur látinw* í eftir smekk.
Matarlímið cr kreist upp-og
hrært í dálitlum sopa af heitri
mjólk. Þegar limiö er alveg
braðið cr því hrært saman við
súrmjólkina .og þessu er svo
hellt i mót sem liefir verið skol-
að upp úr vatni. Látið stirðna.
Borðað meö ávaxtamauki og
karamelsósu.
Blómkál í skeljum.
Skeljarnar eru smurðar með
bræddu smjörliki, brauðmylsnu
stáð i þær og blómkálshrislur
soðnar lagðar i skeljarnar. Góö
rjómasósa 1)úin til og krydduð
með rifnum osti, salti og papr-
iku, og hellt.yfir blómkálshrísl-
urnar. Brauðmylsnu er stráð
yfir og nokkuru af bráðnu
smjöri dreypt á. Skeljarnar eru
. látnar í ofninn og látnar vera
þar þangað til sósan fer að
Lrúnast.
Ert þú í hópi þeirra, seni
eru jafnan eins og þaninn
bogi og bregður viÖ af hverju
seni er? Hættir þér við tað
verða ókvæða við og svara
hvatskey tlega þeim mönn-
uin, sem þú átt við að skipta?
Eru óvæntir atburðir þér til
trafala eða lil liindrunar í
áformum þínum, af þvi að
þú verður óþolinmóð eða
æst?
Þetta ásland versnar smátt
og smátt, nema eittlivað sé
aðbafzt til, þess að stöðva
það. Það getur eyðilagt líf
hvers manns, með því að
lfafa ábrif á störf bans, það
fælir frá kunningjana og
veldur vansæld í heimilislíf-
inu.
ft
En J)að er bægt að laga
þetla. Það getur verið gagn-
legt að taka pillur og að taka
sér hvíld frá störfum, en það
er aðeins stundarfriður. Var-
anleg lækning, eða það.að
bafa taumhald á tilhneiging-
unni til taugaæsings, kemur
innan að, frá okkur sjálfum.
Hér verður ekki aðeins
sagt: „Notaðu viljakraft
þinn, vertu ekki æstur —
láttu ekki aðra menn, eða
bluti, lcoma þér í ‘uppnám.
Þelta er aðeins neikvæð að-
ferð og ófrjó. 1 stað þess að
reyna þá aðferð — er betra
að hafa aðra sem er jákvæð.“
Hér fara á eftir nokkurar
ráðleggingar og reglur, sem
múnu hafa góð áhrif ef eftir
þeim er farið. Þær lina
tauga-þenslu og -áreynslu.
Það ér satt að það kostar dá-
litið viljaþrek. Það kostar
nokkurn ásetning að sigra
bráðlyúidið og þann taugaæs-
ing sem orðinn er venja. En
þetta er samt auðvelt ef skyn-
samleg viðleitni er viðböfð.
1. Vendu þig á íjæglátar
hreyfingar í smávægilegum
störfum daglegs lífs. Vertu
gætin af ásettu ráði.
Þegar þú klæðisl að morgni
dags vertú þá hægfara. Ilér
er aðeins átt við að fara sér
að engu óðslega. Með því
ferlu vitandi vits að stjórna
sjálfri þér — lætur ekki óþol
reka jng áfram. Þú átt ekki
að þrífa sokka og skó í
snalri né keppast við að draga
þá á fætur þér. Hreyfingarn-
ar eiga að vera mjúkar og
öruggar. Og láttu jjajð ekki
eftir þér að blaupa ofan stig-
ann. Vertu Iiægfara.
Þú hefir líklega flýtt þér
að borða venjulega. En hættu
þvi. Vendu þig á að hægja á
þér við það líka — í hvert
sinn. Þú átt ekki að ausa
sykrinum í snatri í bollann
þinn, eins og þú værir i kapp-
[eik. Taktu skeiðina örugg-
lega, réttu hægt út höndina
og dýfðu henni í sykurkerið
— rólega, — og helltu svo
sykrinu í kaffibollann, hæg-
fara. Er þetta nægilega ljóst?
Ö.rar hreyfingar strengja
vöðvana og áreynsla á Iiug-
ann fer þar eftir.
2. Gættu þess vel að slaka
á fingrum og handleggjum,
og aðrir vöðvar líkamans lin-
ast þá sjálfkrafa.
Þetta er auðveldara en menn
halda og enginn mun taka
eftir þessu eða vita hvað ver-
ið er að gera. Eitt af þvi sem
fvlgir bráðlyndi og taugaæs-
ingi er jiað að vöðvarnir
barðna, en þegar slakað er á-
vöðvunum minnkar álagið á
taugarnar, sem áreynsla
hefir í för með sér.
Það er Jiá fyrst. að láta
fingurna lianga máltlausa, og
slaka á vöðvunum. Þá slakn-
ar sjálfkrafa á höndunum og
vöðvum í handleggjum, og
J)að hefir aftur linandi áhrif
á axlirnar og á allan efri
hluta líkamans. Og þetta ger-
ist allt fyrir })á sök eina, -að
maður slakar viljandi á
fingrunum. Á sömu lund, en
þó í minna mæli, má slaka;
á fótleggjimum með því að
hugsa um það eitt að lireyfa
tærnar.
Það á ekki að biða J)ess að
tauga-áreynsla komi í ljós,
en slaka við og við á fingr-
unum og lireyfa tærnar, til
þess að verða aðnjótandi
hinna sefandi ábrifa sem J)að
hefir, að slaka á öllum lík-
amanum. Þegar setið ef við
borðið, eða þegar verið er á
gangi á að slaka á fingrun-
um og láta bandleggina falla
niður eins og þeir hengju
mátllausir frá öxlunum.
Slaldraðu við andartak og
„slakaðu á klónni“ er þú les
Jætta. Talctu eftir liver áhrif
J)að hefir. Og því oftar sem
])etta er iðkað vitandi vits,
J)ví betur kemur i ljós að J>að
er lausn og hvíld.
3. Talaðu hægt, forðastu af
ásettu ráði að reyna á rödd-
ina. Vertu lágróma.
Hér eru þrjú einföld ráð
til J)ess að ná taumbaldi á
sjálfum sér og J)etta er hið
síðasta. Það er einfalt en J)ó
hvað mest áríðandi. Það er
áreiðanlegt, að J)egar ialað er
liægt og án árcynslu á taug-
arnar, J)á hefir J)að sefandi
áhrif á líkamann og minnk-
ai’ tilhneiginguna til þess að
hreyrfa sig snöggt og hratt.
Til J)ess að ná valdi yfir
máli sínu og tala bægt, er
gott að svara ekki spurning-
um samstundis. Biða andar-
tak og hugsa málið — svara
svo hægt og rólega. Það má
blátt áfrani finna hver áhrif
J)etta Iiefir.
Það er gott að æfa Jælta
líka. T. d. ])egar larið er í
búðir. Þá er að nota læki-
færið. Setja sér ])að, þegar
inn er komið að tala skýrt
en rólega, hafa þetta fyrir
leik til að prófa sig.
Þegar þú nálgast búðina,
vertu þá hæg en ákveðin.
Slakaðu á fingrunum og þú
finnur þá lnn sefandi álnif
á alla vöðva. Þegar þú stend-
ur andspænis afgreiðslu-
manninum, staltu þá alveg
kyr og bíddu andarlak áður
en þú talar. Talaðu svo eðli-
lcga en án þess að flýla þér.
Ef þelta er gert af ásettn
ráði — og ef til vill litið ró-
lega á einhverjar vörur um
leið og gengið er liægt út úr
búðinni — þá muntu fara út
ánægð yfir því að finna að
þú hafir stjórn á sjálfri þér.
Þér verður léttir að því að
finna það.
—o—
Þessar einföldu reglur og
álnif þeirra þekkja allar
frumstæðar þjóðir — en þær
nota þær þveröfugt. Það
sézt á stríðsdönsum þeirra.
Villimenn hamast í dansin-
um með snörpum rykkjum
og kippum, þeir nota hreyf-
ingar sem berða á vöðvun-
um, syngja, gala og æpa
hvellt, en bumburnar eru
barðar i æsingi.
Þessar frumreglur bafa
verið kunnar um aldir. En
hér eru j>ær notaðar i allt
öðrum tilgangi. Þær eru not-
aðar til J>ess að sefa og lina
og ná valdi yfir sér með J)ví
að bægja á braðanum, i stað
J)ess að hamas.t til þess að ná
sem mestum spenningi og
æsingi.
En hætt er við að þessar
reglúr gleymist, en J)ær eru
því aðeins gagnlegar að þær
sé notaðar að staðaldri. Það
ér því gott að minna sig á
J)ær með einhverju, eins og
t. d. því að hnýla lmút á
vasaklútinn sinn.
Það er gott að láta hand-
spegilinn minna sig á á
morgnana með því að binda
um hann blátt silkiband. Eða
bafa minnisspjald á vinnu-
borðinu, eða bláa bréfa-
pressu á skrifborðinu eða
bláan þerripappír. Láttu
spjald í vefekið J)itt eða budd-
una J)ar sem á er íátað
„hvíld“ eða lítinn lúut til
minnis á lyklahringinn, eða
miða við spegilinn á duft-
dósinni i töskunni, eða við
hvern þann hlut sem J)ú not-
ar oft daglega.
Þessar reglur kunna að
virðast barnalegar og of ein-
faldar til þess að koma að
gagni, en það gera þær þó
áreiðanlega, ef J)ær eru not-
aðar samvizkusamlega. Það
hafa aðrir menn reynt svo
að þær geta vel orðið þér til
góðs. Hér eru því reglurnar
endurteknar:
1. Vertu hæglát í lú-evfing-
um.
2. Hvíldu vöðvana og byrj-
aðu með því að slaka á fingr-
unum.
3. Talaðu hægt og hóglega
án J)ess að reyna um of á
röddina.
(Þýtt og stytt úr Your Life).
(Höfundur greinarinnar er
Newman ofursti. Hann barð-
ist í hjáliðinni styrjöld og
san-ðist á Leyte. Hann liefir
hlotið mörg heiðursmerki og
einnig æðsta h.eiðursmerki
sem veitt var í stríðinu. —
Greinina hefir hanti aðallega
ritað fyrir karlmenn, en bún
getur komið öllum að gagni
og J)ví er hún birt hér).
SUtnakáíin
GARÐUR
Garðastræíi 2. — Sími 7299.
Stöðugt fyrir-
liggjandi
Hjólbörur
Vöruvagnar
Lyftivagnar
VörutriIIur
Gashylkjatrillur
Tunnustallar
og
Slyskjur
A. KARLSSON & CO.
Sími 7375. Pósthólf 452.
á karlmenn
og unglinga.