Vísir - 28.10.1948, Blaðsíða 7

Finuntudagurinn 28. október 1948
yisiR
nQQQpQQQGQpOQQQQOQQQOGQQQQQQQQQQQQQQOGKKXSOOOQOC
SAMUEL SHELLABARGER
Staqðarefar
B4
oqqcoqooqöqqoqqqoqqqqqqqqq
sjálfrar. Árás ætti hinsvegar ekki að gera nema merki
væri gefið, því að Svisslendingar ættu að láta til skarár
skríða um leið og borgarbúar hæfu uppreist og réðust
á höllina og kastalann frá annari hiið. Andrea bafði ha'ft
samband við nelztu borgarana og vissi ekki annað, en að
allt væi-i undirbúið, en vandkvæði gátu skyndilega reynzt
á framkvæmd fyrirætlana hans, sem gerðu það að verk-
um, að ekki væri bægt að gefa ljósmerkið. Færi svo, áttu
Svisslendingar að leita til fyrri stöðva sinna eftir mið-
nætti og safnast saman á liinum blteknu stöðum kvelcbð
eftir.
„Leyfisl mér að sþvrja, livar þér verðið, rneðan á þessu
slendur?“ spurið Meiss.
„I hölbnni, vinur minn." »
„En livernig í fjáranum ætbð þér að komast þangað?“
„Piétt fyrir sólarlag þann tuttugasta og annan ætla eg
að koma til Fjallaborgar með manni, sem er í miklum
nietum hjá hertoganum og Don Esteban. Eg mun verða
dulbúinn sem læknir, sem á að stunda Madonnu Kamillu.
Fari állt vel, get eg orðið bæði ykkur og borgarbúum
hjálplegur, þegar til skarar verður látið skríða. Eg vona,
að þér biðjið fyrir mér.“
„Yitanlega. En eg vildi annars ekki vera i yðar sporum,
þátt þúsund dúkatar væru í boði. Flvað verður um fyrir-
ætlanir yðar, ef upp kemst um yður?“
„Þá mun merkið verða bk mitt, hengt utan á kastala-
veggina. Verði eg handsamaður, er samningur okkar úr
gildi og þér getið farið hvert á land sem þér viljið. Þér
munuð fá tveggja mánaða laun fyrirfram, áður en þér
farið af Flaminska veginum.“
Meiss hristi höfuðið. „Guði sé lof, að eg er óbreyttur
hermaður og ekki stjórnmálarefur! Nei, eg vildi ekki
vera í yðar sporum fyrir stórfé.“
Þeir kynntu sér allar áætlanir enn einu sinni, en síðan
hélt Orsíní leiðar sinnar. Hann hafði áhyggjur af því,
bvað Meiss var hugmyndasnauður. Ilann var hugaður en
kunni ekki að liegða sér eftir breyttum kringumstæðum,
liversu mikið sem í húfi var. Andrea hefði viljað gefa hvað
sem var til að bafa annan foringja i þjónustu sinni, en
gat ekki munað eftir neinum, sem hann þyrði að leita til.
Betra væri að hafa heimskan mann en máióðan eða ill-
menni.
Á leiðinni til gislistaðar sins gekk Andrea framhjá
kirkju heilags Frans, þar sem hann vék ölmusu að betl-
ara.
„Fabríanó þann tuttugasta og annan,“ sagði hann í
hálfum hljóðum. „Berðu Messer Maríó kveðju mína.“
Maðurinn var i rauninni einn bænda þeirra, sem þeir
félagar nótuðu til að bera skilaboð milli sin og fékk liann
Andrea nú bréfmiða. „Frá hölbnni.Eg' mun færa
Messer Maríó skilaboðin án tafar.“
Andrea bíann í skinninu eftir að lesa orðsendinguna,
hina fyrstu, sem liann liafði fengið frá Fjallaborg í fimm
vikur, svo að liann hraðaði sér eftir nuetti til krárinnar,
þar sem liann bjó. líann lokaði að sér, kveikti á kerti og
tók síðan að lesa. En það gekk verr en liann liafði búizt
við, þvi að hann var lengi að átta sig á þvi, hvernig liann
íetti að halda miðanum, til þess að strikin á honum lcænni
út sem stafir. Að lokum tókst honum að stafa sig fram
úr bréfinu:
Madonna hefir verið flutt úr höllinni í vesturturn
kastalans. Enginn fær að líta inn til hennar, elcki
einu sinni eg. Kona hefir verið send frá Róm til að
hafa umsjá með henni. Eg óttast, að Spánverja gruni,
að hún sé ekki sturluð, því að eg hefi hegrt höfuðs-
manninn segja, að sé hún 'ekki brjáluð, þá skuli
hann gera hana það. Fljótir! Nú er allt undir hrað-
anum komið. Þetta er með hendi Öldu.
Nu féll Andrea allur lcetill í eld. Iiann liafði óttast þetta
írá öndverðu. Ramirez ætlaði sér að beila Kamillu sömu
tökum og annað geðveikt fólk. Það var lagt í járn og svelt
og því jafnvel misþyrmt. Þctta gæti lcitt til þess, að hún
nevddist til að hætta abri uppgerð.
Andrea varð hugsjúkur, er hánn hafði lesið bréíið.
Hann sá fvrir lmgskofssjónum sér allt, sem gæli gerzt,
áður en hann gæti komið Kamillu til hjálpar. Og hann gat
e.kki hraðað hjálpinni, því að fjarlægðirnar var ekki hægt
að sigra i einu vetfangi. Gerum ráð fvrir, að liann kæmi
oi' seint. ....
Hann hrökk upp, eins og skotið hefði verið af bvssu, er
barið var harkalega að dyrum. Hver var þar? Engir aðr-
h’ en Bagbóne og Meiss vissu, að liann var i borginni og
hann hafði greitt fyrirfram fyrir herbergið, Nú var barið
aftur og af enn meira afli en áður. Andrea setti upp grím-
nna, tók sverð sitt annari liendi og lauk upp.
Á ganginum stóð liávaxinn maður, er mælti á slæmri
ítölsku: „Hvernig leyfið þér yður, herra minn, að fara
inn í herbergi mitt og loka yður inni —. grímuklæddur í
þokkabót! Mér þætti ekki undarlegt, þótt þér hefðuð stolið
úr farangri mínum.“
Amlrea svaraði, að þetta væri herbergi sitt, en hinn
heimtaði að fá að ganga úr skugga um það. Komst bann
þá þegar að hinu sanna og bað innilega afsökunar. Um
það bil sem liann ætlaði að ganga út aftur, féll kertaljósið
á andlit honum.
„Per Dio!“ mælti Andrea undrandi. „Þetta er Bay-
ard riddari.“
„Já, ekki neita eg því, En hver eruð þéí-?“
Audrea 'tokaði hurðinni. „Þegar fundum okkar bar sið-
ast saman,“ mælt liann, „og við gengúm á hólm, lél gæf-
an mig bera sigur úr býtum.“
Bayard reiddist. „Eg er hræddur um, a'ð þér séuð lodd-
ari. ef þér haldið ]iví fram, því að maðurinn, sem sigraði
mig, lenti því miður í miklum raunum og er nú dauður
eða að minnsta kosli mjög illa á sig kominn....“
Andrea bafði tekið af sér grímuna og stóð nú þar sem
kertaljósið féll beint á Iiann.
„Það veit sá sem allt veit,“ sagði Bayard, fullur furðu,
„að eg trúi þessu varla! Getur það verið satt! .... Orsini
'leyfið mér að faðma yður að mér!“
Andrea var klukkustund að segja lionum allt af létta
um sig, umsátrið og livernig hann hefði síðan haldið lífi
og sjón. Síðan ræddu þeir lítillega um atburðina i Napóli
og Apúlíu. Bayard reyndist vera á leið til setubðsins, sem
hann stjórnaði í Minervínó, en hafði farið með allskonar
'skjöl bl Loðviks konungs i Milanó. Fór hann óvenjulega
leið suður á bóginn, því að liann ællaði sér að reyna að
komast á skip i Ankonu lil Biskagbu, liafnarborgar á
Apúlíu, sem var á valdi Frakka.
Ankona var skammt frá Fjallaborg, svo að Andrea kom
til lmgar að fá Bayard til að stjórna áhlaupinu á borgina
með Meiss. Þá mundi ekki þurfa að óttast um að stjórnin
Ift s/i €* /f) —
Frh. af 8. síðu.
smiðjunnar. Hefir nú verið
tekið upp nýtt kcnnslufýrir-
komulag, sniðið eftir amer-
ískri fyrirmynd. Er kennt i
fyrirlestrum og eftir hvern
fyrirlestur er nemendum út-
hlutað bstum með 10 spurn-
inguin, er þeir eiga að svara
strax á eftir. Fæst þá úr því
skorið, liver árangur hefSr
orðið af fyrirlestrunum og
eru gefnar einkunnir fvrir,
sem stuðzl verður við, er að
prófi kemur. Þyldr þetta
fyrirkomulag hvetja menn
lil nánari umhugsunar um
verkefnin og hefir gefið hina
beztu raun. Að fyrirlestrun-
um loknum hafa þá nemend-
ur i fórum sínum um 100
spurningar og svör við þeini
um ýmislegl, er varðar með-
ferð fisksins.
Námskeiðiuu lýkur síðást
i næsta mánuði.
E.S. Margarete
fermir í Antwerpen og Rotl-
erdam 1 .—5. nóvembér.’
E.s. „Selfoss"
fermir í Kaupmannahöfn og
Gautaborg 2. 7. nóvember.
H.F. EIMSKIPAFÉLAG
ISLANDS
Hárgreiðslustofan
PEBi A
Eskihlíð 7
Sími 4140
Vöktikcsna
og starfsstúlluir vantar á
Kleppsspítalann. Uppl'. í
síma 2319.
f. /?. Suncniqh'é: ' ¥ ARZ AM ™
Janc sá nú, að Tarzan yar fang'i Tarzan fann þefinn af Tikar löngu Tarza'n skipaði Tikar að toga i Kn i þessum svifum bar Ghedwidc.
þeirra og ,'hún se,ndi Tikar, til hans. , , áður en Ijónið kom og var viöin'iinn. böndin með tönnumun. hað- var sein- að, lil áð fiera Tarzan mutinn.
,, iegt verk.