Vísir - 11.12.1948, Síða 7

Laugardaginn 11. desember 1948
V I S I R
Tt
illBIIIIilllIISBIIIIllllilllllfillilllllIIIIHfilKllllllUlllllHHtinMllll!
| Læknir
| eia
| eiginkona
'Uicloría B,
r-
13
tnmiHuiittiififiiHmiftifisfiifiiiiHSfiimHiniiiiiHiiiiiimHÍ
girt fyrir það, að þér fengjuð taugaáfall.“
„Engin hætta á þvi,“ sagði liún lilægjandi. „Mér varð
minna um en yður, þegar við komumst að raun um hvar
við vorum.“
Hún hló aftur og kom sér sem bezt fyrir við hlið lians
á gólfinu. „Og í liamingju bænum, McGann, slökkvið á
þessu herjans vasaljósi. Við megum ekki eyða orkunni
í því, og eg liefi að minnsta kosti getað lesið meira en
nóg um það i svip yðar hvernig eg lit út þessa stundina,
svo að eg kýs helzt að vera þar, sem birtan fellur ekki
á mig, að minnsta kosti ef eg get komizt hjá því.“
Hann svaraði með þvi að beina vasaljósinu beint i and-
lit hennar, þrátt fyrir mótmæli liennar, og hin gráu,
rólegu augu hans hvildu á henni. Vissulega fór þvi i'jarri,
að liún liktist á nokkurn hátt hinni fullkomnu gyðju, sem
gekk eins og drottning niður stigann i gildaskálanum
fyrír hálfri klukkustundu. Kambar og speniiur höfðu
losnað úr hári hennar, sem féll í hrvnjandi lokkum á
naktar axlir hennar, rispaðar og skrámaðar. Blóð vætl-
aði úr skeinu yfir hægri augabrún hennar niður á and-
litið og blandaðist ryki. Og ekki bætti það úr skák, að hún
liafði verið allmikið máluð og honum fannst i svip eitt-
hvað kátbroslegt við útlit hennar, og hann gat ekki var-
izt brosi, en flýtti sér að slökkva á vasaljósinu, er hann
sá örvæntinguna í svip hennar.
„0-jæja,“ sagði hann, „þér lítið svo sem nögu vel út
— eins og gátustrákur, sem hefir verið að berjast við fé-
laga sína.“
Iíann smeygði handlegg sínum undir herðai' lienni til
þess að lnin þyrfti ekki að hallast að hrjúfuih, hörðum
steinveggnum.
„Svona, hallið vður nú að mér, og svo skulum við
reyna að komast að niðurstöðu um livað við getum gert
okkur til skemmtunar næstu tvo sólarhringa."
„Sólarhringa — og eg er næstum að sálast úr hungri,"
sagði liún sem skelfingu loslin, en gerði sem liann bauð
henni og liallaði sér að vörmum likama lians.
„Þér hafið vist ekki neitt ætt á yður?“ spurði hún, „—
togleðurstuggu, þótt ckki værí annað.“
„Ekki hóstapillu, hvað þá annað,“ sagði hann, og var
sem hann kenndi sársauka, að geta ekki orðið við óskum
liennar. „Seinna, þegar öiææntingin hefir oklcur algerlega
á valdi sínu, gétum við fengið okkur tuggu af munntó-
bakstegund þeirri, sem sjómenn eru einkar hrífnir af. Eg
hefi vfrið nóg af lienni í tóbakspungnum í hægri jakka-
vasa mínum. Nei, nú skulum við rabba saman. Segið mér
eittlivað af vður sjálfri og högum yðar. Eruð }>ér enn gáf-
aða, litla stúlkan, sem Iærði til læknis sér til skennntun-
ar? Eða liafið þér varpað öllu slíku fyrir borð til þess að
taka þátt í samkvæmislífinu ?“
„Eg er orðin 25 ára og það er orðið of seint fyrir mig,
að lialda innreið mina í samkvæmissalina,“ sagði liún dá-
Til sölu ný saumavél,
(Viscontia)
í magony-kassa, einnig
tvöfaldur eikarklæðaskáp-
ur og stórt pressujárn og
l'leira. — Uppl. í síma 2851
frá kl. 3—5 á morgun. —
BEZT AÐ AUGLYSAIVISI
Allar konur vilja eiga
Prjánabóldna
Enn mun hægt að fá öll
heftin í flestum bóka-
búðum.
Slctnakúlht
GARÐUR
Garðastræti 2 — Siini 7299
PRJÖNABÓKIS I
Leiðtáoiiigar ura alít yi5\lKjand'
prjóni. nu-t) o>tulum oti munstrifin
ra
ORÐSEINiDIIMG
M

J4c
l
am
'azar
orc^ar
Barnaleikföngin frá okkur eru og verða
alltaf vinsælustu jólagjafirnar.
li
t-
jl
■
i'
l
1
?
Gjörið svo vel og lítið inn meðan úrvalið
er mest, fallegustu hlutirnir fara alltaf
fyrst.
Það er í dag,
sem jólabókin
Ung er jörðin
eftir Ármann Kr. Einarsson
kemur í
iJóhaU (Uraqa iJnfnjól^í
óóonar
c. a. Suntuqki: — TARZAIM — 280
Jane hafði opnað búr Tikars, án þess „Hvar cr villimaðurinn, sem drap En nú kom Tikar til skjalanna og Sproul tók þá til fótanna í dauðans
að á þvi bæri, en Sproul grcip um féh.gá minn'?“, spúrði hann og lét ætlaði að ráðast gcgn þessum kvalara ofboji, en Tikar hentist á eftir honunai.
hönd hcnnar. dólgslega. Janc.
jWj-ísu.sm