Vísir - 24.03.1949, Blaðsíða 4

V ! S I R
Fintmtudaginn 24. marz 1949
vism
D A G B L A Ð
Ctgefandi: BLAÐADTGÁFAN VlSIR H/F.
Ritstjórar: Ivristján Guðlaugsson, Hersteinn Pálsson.
Skrifstofa: Austurstræti 7.
Afgreiðsla: Hverfisgötu 12. Símar 1660 (fimm línur).
Lausasala 50 aurar.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Togararnir verði sendir í
leit að nýjum fiskimiðum.
Tillaga fil borgarsfjóra
bæjarstjórnar.
og
Fjáilög og framkvæmdiz.
Það hefir löngum verið
áhugamál margra framtak-
samra togaraskipstjóra, að
leita að nýjum fiskimiðum,
en slíkt hafa þeir ekki gætað
í veiðiferðunum, en um ann-
an tíma hefir ekki verið að
ræða.
Ekkert hefir verið gert af
hálfu hins opinkera til Jjess
að rannsaka úthafið um-
ísland, enda þótt
U' tgjaldaliðir fjárlaga munu nema um kr. 260 millj., ef
frá þeim verður gengið svo sem fjárvcitinganetnd
vill vcra láta. Frá ári til árs hækka útgjöldin um tugi
milljóna, en þetta hafa þau komist hæst að krónutölu.
Stefna styrjaldaráranna markar meðferð fjárlaga í einu hverfis
og öllu, og mun þó flestum alþingismönnum vel ljóst, að nienn hafi fyrir löngu fengið
frá þessari stefnu verður að hvcrfa og verðnr et lil Vill
horfið af illri nauðsyn fvrr en varir. Allar líkur bénda til,
að ýmsir tekjustofnar ríkissjóðs l>resti þegar á þessu ari,
en lirunið verður síðar miklu mcira og örlagaríkara, nema
Jjvi aðeins að Iiorfið verði um stund að sparnaði í ríkis-
rekstrinum.
Fjárveitinganefnd hefur sýnt lítilsliáttar vott um vilja
til sparnaðar, þar sem sparnaðuriim kemur að óverulegum
nótum. Þó er þetta í áttina. En meðan fjárveitinganefndin
brýtur heilann um sparnað á einstökum skrifstofum eða
jafnvel i stjórnardeildum, ræðir þíngið um tugmilljón
króna útgjöld til verklegra framkvæmda, sem aldrei verða
mmað en skýjaborgir, nema því aðeins, að l'járhagskerfi
Jíjóðarinnar verði komið á heilhrigðan gn'indvöll, eða þá
að horfið verði að erlendum lántökum, sem tæpast munu
reynast fáanlegar að öltu óhreyttu. Allar erlendar láns-
stófnanir, sem til greina gætu komið, myndu ekki ljá máls
á láni, með því að þær þekkja fjárhag okkar mætavel og
liafa ekkert traust á þeim þjóðarhúskap, sem nú er rek-
inn. Samþykktir Alþingis um áuknar útgjaldasamar fram-
kvæmdir, hafa ekkert veraldlegt gildi, en geta í bczta' muni
skipa mjög mikið. Var þá
ekki alltaf farin stytzta leið
milli hafna, heldur siglt víðá
um höfin til þess að komast
framhjá óvinunum. En þcg-
ar það vildi til, að orustur
voru háðar á liafi úti, var
dýpið jafnan lóðað þar sem
skipin suklcu og fundust oft
óvenjulegar gryiiningar, —-
„banker“ svokallaðir, sem
áður var ókunnugt um. —|
Einnig, þegar slcip urðu fýrir
með í þeim, og svo áuðvitað
fiskifræðingar.
Þar sem hér yrði um vciði-
fei’ð að ræða, jal'nhliða rann-
sóknum, myndi skjótfcngiim
afli greiða allan kostnað, sem
verða kann að þessu, en hin
dýrmæta reynsla og þelcking,
sem fengist, yrði ómctanleg.
Kjör sjómanna í þessum
ferðum verða að sjálfsögðu
að miðast við væntanlega
samninga.
NESTOR.
tundurskeytum, kom fyrir
að mikið af fiski, sem liafði
vitneskju um, aðmjög auðug
fiskimið eru víðsvegar á hafi
úti, sem algjörlega eru ó-
Samkeppnin er , Haut upp á yfirborðið, þar
OrikkBand...
Framh. af 1. síðu.
herra flutti einnig útvarjis-
ávarp til þjóðarinnar og
' sagði, að nú væri útséð um
það, að ofbeldismönnum
rannsökuð.
svo mikil lijá fiskimönnum Isem cngum hatði komið til
um afla að segja má, að þeir | hugar, að slík fiskimergð
séu í sífeldu kapþhlaupi viðj Vieri. Hefir þetta jafn komið
tímann, og mega þess vegna iyrir suður, vestur, norður
cngá stund missa í aðrar °g austur af Islandi.
Rcykjavíkurbær á þrjá
drepist vegnasprénginganna,l!,eiim’jem vaðið hefðu
1 landinu að undanfönni,
mundi elcki takast að kúga
þjóðina til hlýðni við sig,
jafnvel þótt eklci hefði þá
skort lijálp til þess frá öðr-
um þjóðum. Grundvöllur-
inn fjTÍr sigri lýðræðisins
væri ekki lengur í liættu.
þarfir.
Nú er togaraflotinn stöðv-1 nv.Ía togara. Er það tillaga
aður vegna deilu milli sjó- nkkm; borgarstjórinn í Kyrrt á vígstöðvunum.
manna og útgerðarmanná. — | Reylcjavik taki þetta mál aði fíyr|.t verið á víg-
Virðisl því einmitt nú vcra ser og fai heimild lnejarráðs stöðvunuin \ Norður-Grikk-
hiðrétta.tækifæriiHþessað^l handa forstjora Bæjarút- landi undanfarið> ,)vi að
senda nokkra togara á Iiaf gerðannnar, að manna nú
ut til rannsókna á ókönnuð-
um slóðum. Er elcki að efa,
þegar þennan fríða flota,
búa hann út með is og visf-
ið deiluaðilar, samtök sjó- j um ^il fiskveiða á óreyndum
manna og útgerðarmanna stöðum á úthafinu. Teljum
í.
sólcn sú, sem uppreislar-
menii reyndu þar fyrir fá-
einum vikum, fjaraði fljót-
lega út. Ilralcti stjórnarher-
a uigtiuiuumimu ‘ ........... inn uppreistarinenn þá úr
fúslega veita umtan ,við vafalaust. að þessu máli stöðvum þeim> sem þeir
falli skoðast sem óraunhæfar viljayfirlýsingar manna, sem þágur svo aðnokkrir togarai'| verði hvarvetna vei tekið, ]lufðu
sjálfir vita, að þeir eru aðcins „að sýnast" fyrir þjóðinni. gætu farið til þessara atluig-' en<kl cr hér um eitt af mestu'
Almenningar álasar Alþingi fyrir aðgerðarleysi j þeim ana. Myndi ]>að vcra öllum j nauðsynjamálum útgei’ðar-' sinnar sein
vandamálum, sem nú eru mest með þjóðinni, og með. til stórlcbstlegra hagsbóta, ef | hinar og allra landsmanna að ]iri^ðjeoa
jiolckrum rétti má það gera. Þeir menn, sem lcveða upp úr Jjessu yrði og vel lækist
Þei
])yngstu dómana yfir atferlinu, mættu vel líta í eigin
barm og spyrja sinn innri mann ráða, sem og hverju
hann vilji fórna fyrir ]>jóð sína og eigin framtíð. Raun
hefur sannað, að allar stéttir þjóðfélagsins gera aulcnar
kröl'ur, en engar ]>éirra vilja ljá máls á réttindaafsali til
aura cða gæða. Hér mun ])ó fara sem fyrr, að neyðin
kennir naktri konu að spinna. Þcgar íslenzka þjóðin hcf-
ur gengið í gegnum nógu þung sjállskaparvíti, verður hún
reynslunni ríkari, en ])á mun þeirrar hugarfarsbreytingar
gæta, sem ein getur bjargað úr voðanum og byggt upp
aiýtt og betra ])jóðskipulag. Gegn þessari þróun hefur
verið barizt af lramsýnum mönnum og varfærnum, en
aðvörunum þeirra má líkja við hrópanans rödd, sem enga
áhcyrn hefur hlotið hjá þjóðinni.
Al]>ingi virðist standa uppi ráðalaust, og elcki verður
annað séð, en að afgreiðsla ljárlaga verði með þeim liætti,
að þau reynist óframkvæmanleg, hversu hyggnir menn og
dugandi, sein vcljast þar til J'oryslu. Núverandi fjármála-
ráðherra er með reyndustu fjármálamönnum, sem þjóðin
á v(>I á, en svo virðist sem varúð hans megi sín lítils,
verði fjárlagafnnnvarpið afgreilt svo sem horfur eru á,
- en ósagt skal látið, hvort fjármálaráðherra treystist til
að taka við slíkum fjárlöguin til framlcvæmda. Rofni nú-
verandi stjórnarsamstarf, er allsendis óvist, livað við tek-
nr. Kosningar myndu engu breyta í því efni, nema því
aðeins að þjóðin sýni eindrcginn vilja til stefnubreytingar
og' endurreisnarstarfs. Að kosningum afstöðnum verða
lýðræðisflokkarnir að halda samvinnu áfram, og á Jieirra
herðum mun vandinn hvíla, þegar skapaður verður nýr
og ósvikinn starfsgrundvöllur fyrir athafnalif í landinu.
Kommúnistar munu vcrða eins einangraðir og þeir eru nú,
og þeir geta aldrei gert sér vonir um að verða taldir sam-
starfshæl'ir, hverfi ]>eir ekki frá byltingarstarfsemi sinni og
.orlendri þjónkun.
Islehzka þjóðin vill framfarir á öllum sviðum athafna-
lífsins og hún mun eiga auðvcll með að sjá sér sjálf far-
boða, vilji hún skapa sér skilyrði til þess. Þá verður
fjárlagaafgreiðslan önnur, en lnin cr nú og framlcvæmd-
frnar annað cn skýjaborgir.
cins og full ástæða cr til að
ætla.
Svo sem fyrir segir, er út-
hafið umhverfis lsland ó-
rannsalcað með öllu. Er hér
um mörg þúsund fermílna
svæði að ræða. A stríðsárun-
ræða. Eru þessir ný.ju log-i
arar okkar beztu slcipin, sem i
fáanleg ern i slílca rannsókn-i
arleiðangra.
Vafalaust myndu margiri
fá áhuga fyrir ])essum ferð-
um og væri álcjósanlegast,
að sem flestir slcipstjórar og
náð og héldu áfrain
undirbúningi vorsóknar
á að hefjast
a.
Eggert Claessen
Gústaf A. Sveinsson
hæstaréttarlögmenn
Oddfellowhúsið. Simi 1171
Allskonar lögfræðistörf.
um hreyttust sigliilgaleiðir stýrimcnn togaraflotans yrðu |
131

„Börkur“ hefir sent mér eft-
irfarandi bréf: „Togararnir
liggja bundnir. Fjárliig eru ó-
afgreidd. Vísitalan hækkar.
Ihneignir erlendis eru þverr-
andi. Samkomulag þjóöa í milli
fer versnandi. H.va'ö gerir Al-
þingi íslendinga í þeim af þess-
um málum, sem þaö getur haft
áhrif á? Sem heild gerir þaö
ekkert, en einstakir Jiingmenn
hera fram friunvarp um, aö þeir
skuli vera á föstu'm launum. og
þegar þeir hafi setið á þingi
nokkurt árabil. skuli þeir hafa
rétt til eftirlauna. Þannig er
myndin, sem blasir viö mér —
manninum á götunni — um
þessar mundir.
*
Furðar nú noklcur sig á
því, að eg slculi vera farinn
að hafa ótrú á þeim mönn-
um, sem eg hefi — einn
margra — sent á þing, til
þess að sjá mér og mínum
farborða ofan frá? Er það
nokkur furða, þótt menn
geti nú vart um Alþingi tal-
að, án þess að hrista höfuð-
ið?
Eg var um cVaginn staddur
meö nokkrum mönnum, sem
voru aö ræða frumvarpiö sem
þing'menn hafa borið fram um
aö þeir skuli sjálfir fá eftirlaun;
þegar þeir hafa setiö nokkur ár
á þingi. Menn brostu gremju-
lega yfir þessu og eg get svo
sem haft yfir nolckur þeirra um-
mæla, sem þeim hrutu af vör-
um, eu þó finnst mér varlegast
aö segja elcki mikiö, því að eg
kynni aö verða' lögsóttur,. þótt
eg geröi ekki annaö en að hafa
þa'Ö eftir — satt og trúlega —
sem mönnum varð að orði.
*
Einn sagði: „Eg skylcli
greiða þessu frumvarpi at-
kvæði við þjóðaratkvæða-
greiðslu — en með einu skil-
yrði. Að þingið skyldi allt
sett á eftirlaun án tafar og
nýtt kjöriðE Sumir kinkuðu
kolli yfir þessu, en fleiri
lögðu þarna orð í belg.
*
Annar tók til máls: „Eg vil
láta skipta tekjuafgangi hvers
árs á rrriíli þingmanna. Þá
kæmu kannske ekki fram eins •
margar beinar eyöslu- og sóun-
artillögtir i atkvæöaveiðaskyni
eins og nú er raunin“. Þá þriðji
skaut fram í: „Hvernig væri aö
greiða þeim eftir aíköstum?
Láta meta — eftir hvert þing' —
þau þjóöþrifamál, sem þingið
hefir undirbúið eöa hrunclið í
framkvæmd? Það ætti svo að
greiða þingfararkaup í sam-
ræmi við það og hverjum
manni því hærra, sem málin
hafa veriö afgreidd a skemmri
tíma — án þess að kastað het’ði
verið til þeirra ht'mdunum".
Þannig' voru ummæli þessarra
kjósenda og fannst mér rétt aö
hripa þau niöur.“
Það er hætt við því, að
þau ummæli, sem hér hafa
verið tilfærð, geti talizt eins-
konar þverslcurður á við-
brögðum almennings, þegar
það barst út, að þingmenn
vildu fá eftirlaun. Væri lík-
lega heppilegast, að þetta
mál sofnaði svefninum langa,
áður eh það kæmist lengra
en í frumvarpsform.