Vísir - 11.04.1949, Blaðsíða 7

Mánudaginn 11. api'íl 1949
7
V I S I R
U|!mil^IIl!l!IBSI81i!lII!!SlBBIli!!B!!81lgillllHIIIllIIIit!iilIf!!l!IIII
S tZcAawbd tftarAhall:
mSm
| HEMTOGAYNTÆN|
ÍlEliIIilll!l!illlI3l!gSI8II!lllllSlllifið!liSIIl!IBIS§l!illllI!HI!IIII8Í
inu, leit hann í kringum sig, eins og maður, sem kann
mnhverfinu vel. Hann lcunni prýðisvel við sig i þessu
slóra herbergi, þar sem sjaldgæfir pöstulínsfuglar voru
á hillum á öllum veggjum. Voru þeir liaglega gerðir og
manni gat næstum dottið i hug, að þeir mundu byrja að
kvaka þá og þegar.
„Já, Baggolt, eg keypti liest hjá Tattersall, og lét fara
með liann að Farham.“
„Hesturinn er kominn, yðar náð.“
„Hvernig lízt yður á liann, Baggott?“
„Þetta er fyrirtaks veiðihestur. Samkvæmt skipun yðar
er Marliii byrjaður að þjálfa liann undir næstu veðreið-
ar.“ ’ _ : ■ i
Baggott beið stöðugt átekta, því að vel vissi liann, að
Percy iiafði ekki kvatt hann tii Lundúna til þess að tala
við liann um liesta.
,.Það er dálítið, sem mig langar til að biðja yður að
gera fyrir mig, Baggolt“, sagði liertogjaynjan skvndilega.
„Eg þarf á aðstoð yðar að halda.“
„Eg er reiðubúinn til að aðsloða yður cftir megni, lafði
mín.“ ,
„Mig langar til að kaupa lilut i blaðaútgáfufyrirtæki.
Hlutabréfið kostar 10 sterlingspund.“
Baggott tók upp vasabók og blýant.
,.Hvað heitir blaðið, yðar náð?“
„The London News — það er ekki bvrjað að koma út
enn, en útgefandinn' er að stofna hlutafélag til að reka
ldaðið. Hluthafar eru kaupsýslumenn og iðnrekendur og
fleiri, þeirra meðal er Ricliard Tattersall, Marcus, kla’ð-
skerinn, sem saumar einkennisbúninga fyrir okkur,
Pearce, Townley og margír fleiri, sem þér kannist við.
Nú munu vera nokkurir menn, sem hafa verið hvattir til
að kaupa hluti, en hafnað boðinu, til dæmis McFarlane,
fisksalinn. Eg vildi biðja yður að sjá um að þeir, sem
liafa sagt nei, segi já.“
Baggott var ekki viss um hvert liertogaynjan væri að
fara, en hann var þó ekki i vafa um, að um einhvern
leyndan tilgang var að ræða varðandi þessi hlutabréf. En
lionum fannst að hann yrði að verða einhvers frekara
vísari um þetta, áður en hann sleppti liertogaynjunni út
i þetta ævintýri, scm hann átti að vera einskonar milli-
liður i. ’
„Yður skilst ef til vill, Baggott, að mér er hugleikið,
að hluthafarnir verði sammála um ákveðna hugmynd...
Hann lyfti brúnum.
„Það er næsta ógerlegt, yðar náð, að fara þannig að í
viðskiptamálum. Hluthafarnir, sem eiga sæti i stjórn sliks
fyrirtækis, eru þar til eftirlits, breyta, segja fyrir um
stefnuna, já, og til þess að gagnrýna.“
Perc.y lyfti liönd sinni, eins og til merkis um, að hann
skyldi hætta.
„Eg hefi clcki kynnt mér neitt um þá liluti. Pabbi var
vanur að lesa blöðin, livern dálkinn á fætur öðrum, en
eg hefi aldrei íagt slíkt á mig. En nú skilst vður ef til
vill hvers konar aðstoð það er, sem eg bið yður um?“
Baggott hugsaði sig um. Einhvern veginn varð hann
að gera hertogaynjunni til geðs, en án þess að skerða
mannorð sitt og golt álit.
„Eg lield, að eg fari nærri um það,“ sagði hann.kurt-
eislega. „Yðar náð vill liafa álirif á hvernig atkvæði falla
á hluthafafundi i þcssu fyrirtæki. En við verðum að fara
varlega að gagnvart þeim, sem hafa verið livattir til
hlutabréfakaupa, en sagt nei. Eg verð að fá nöfnin á
þessu fólki. Get eg farið til útgefandans þeirra erinda?“
„Nei, í hamingju bænum, jiað megið þcr ekki. Þá gæli
eg eins vel lagt árar í bát.“
Percy lyfti brúnum, og var sem hún væri í vafa, en að-
eins í bih. Svo var sem ljós rynni upp fyrir henni.
„Talið við Tatt gamla, hann veit vherjir lceyptu, og
liverjir ekki.“
Baggott var þolinmóður maður og lét sér lynda, cf hann
gat þreifað sig áfram að markinu.
„Eg verð að fá ákveðna fyrirskipun um jxið, hvort vðar
náð óskar þess, að eg hafi tal af þeim, sem ekki liafa
getað komizt að niðurstöðu um hvort ]>eir skuli kaupa
liluti eða ekki, eða hvort þér óskið að eignast —■“ og nú
ræskli Baggott sig — „ákveðinn hluta bréfanna?"
Það var sem Pcrev liefði létt.
„Alveg rétt lil getið. Hve hygginn þér cruð, Baggott, eg
vil eignast ákveðinn hluta bréfanna.“
„Og — þessi bréf — eiga }>au að skrásétjast á yðar
nafn?“
„Nei, fyrir alla muni ekki, lieldur á yðar, — þér verðið
eigandinn, cn verðið að taka tillit til bendinga minna.“
—o—
Tom sal í ekilssætinu i allra snotrasta vagni, sem liánn
iiafði leigt, og beið nú unnustu sinnar, án ]>ess að liafa
liugmynd um hinn mikla áhuga, sem hún hafði fyrir við-
skiptum hans. Yagninn var lireinn og dýnurnar viðraðar.
Útgjöldin — þrjár shillingar fyrir daginn — var ekki stór
upphæð í augum hertogavnjunnar, þó Tom munaði um
minna, en liann hafði nú tekið í sig, að bjóða hertogynj-
unni í skógarferð eða „laulartúr“, eins og liann liafði van-
izt. Hann var mcð körfu í vagninum, og í körfunni var
nesti, matur og tvær flöskur af góðu víni. Vagneigandinn
hafði lánað lionum teppi lil þess að sitja á, þar sem hvilst
var og snætt úti.
Percy kom hlaupandi niður Dukc’s Run og liélt á hatt-
inum i hendinni.
„Kem eg of seint, Tom?“
„Fimm minútum og seint, en það skptir engu.“
Hann hló og gladdist auðsjáanlega innilega yfir að sjá
liana. „Hvert eigum við að fara?“ sagði liún og klifraði
upp á sælið við hlið honum. „Ó, livað þetta verður gaman.“
„Eg liefi i hyggju að aka á yndislegan stað, sem eg
þekki frá fornu fari.“
„Þú liefir kannske verið þar fyrr — með unnustu.“
„Eg hefi verið þar með veiðistöng,“ sagði hann og var
það satt.
Það var indælt og friðsamlegt á ]>essimi stað. sem var
á Thamesbökkum. Þarna liafði liann oft setið með stöngina
sina — og drevmt sina drauma. Þarna var mjó og hrörleg
bálabrvggja, að hálfu í kafi, og róðrarbátur, sem var að
mestu liulinn liáu sefgrasi.
„Iívernig lizt þér á?“ spurði Tom.
Pcrcy virti fvrir sér pilvið fagran. Hin ljósgrænu blöð
lians næstum snerlu sefið. „Hér er dásamlegt — liimn-
eskt — og svo erum við ein — ckkert hús nálægt — jú,
þarna sést á mæni á húsi.“
„Það er Hensor, fallegt, gamalt landsetur, sem er til
sölu. Eg liefi komið inn í húsið. Ef eg væri ríkur, mundi
cg kaupa það.“
„Hensor — heitir það IIensor?“
Ilenni var allti einu ljóst, að hún var stödd í sinni eigin
landareign. Hún liafði verið í eign ættarinnar fyrir um
það bil hálfri öld. Hertoginn, faðir liennar, vildi ekki
búa í Hensor. „Þetla er froskabæli,“ sagði hann, „og allt
of rakt þar fyrir mig, gigtveikan manninn.“
Fyrir um það bil ári hafði Raggott lagt til, að eignin
skyldi scld sökum þess, eins og liann sagði, viðhaldið nam
meiri kostnaði en eignin var verð. Og svo hafði Percy
gleymt Hénsor.
„Gaman væri að líla á húsið,“ sagði hún.
„En fyrst vil eg virða þig betur fvrir mér,“ sagði hann
liátíðlega, en þó í léttum tón. „Líkist þú ekki nánast skóg-
argyðju í þesSum laufgræna kjól? Má eg tína mér kirsu-
ber af liatti þínum? Yiltu gefa riddara þínum stiif af hin-
um græna linda þinum til minja? Levfist mér að strjúka
þessa silkimjúku kinn? Kysstu mig, Percy,“ sagði hann
og hló að glensyrðum sínum. Og það var sem liann vrði
ölvaður, er hún kyssti hann mörgum kossum. „Hvernig
stendur á því, að þú felldir ástarhug til min?“
I sömu svfium kippti h'esturinn í tauminn og bar snopp-
una að döggvotu grasinu.
„Frá Paradís til jarðar,“ sagði Tom. „Yesalings skepn-
an er svöng. Og þá uppgötva eg, að sjálfur er eg svo hungr-
aður, að eg gæti etið rauðu lokkana þina.“
Percv lét sér vel lynda hjal hans og liló við og fór að
taka upp úr körfunni, en liinn reifi og glaði elskhugi fór
að kæla vinflöskurnar i ánni, en liesturinn hámaði í sig
grasið af ánægju.
Hér var blessuð ró og friður — og Percy var sem tákn
vorsins sjálfs. Hversu unaðslega hjal hennar lét i eyrum,
ekki síður en kvak fuglanna, fannst honum. Og honum
fannst það furðulegt, að Jiessi kona, sem dekrað hafði
verið við frá blautu harnsbeini og allt látið eftir, skvldi
geta verið jafn barnslega glöð og reynd bar vitni, jafn-
glöð og kát og alþýðustúlkan úr stórborginni, sem í fyr-sta
sinn fær tækifæri lil að skcmmta sér upp í sveit. -— Hann
virti hana fvrir sér, er hún borðaði kalt kjöt, ost og fleira,
af hjartans lyst, og drakk liið ódýra vín, sem væri það

fermir í Hull og Antwerpen
18.—23. apríl.
H.F. EIMSKIPAFÉLAG
ISLANDS.
Siúlka
óskar eftir að fá leigt 1—2
herbergi, hclzt eldhús eða
eldhúsaðgang, innan
Hringbrautar.
Uppl. í síma 5587.
Ábyg'gilegur og' duglegur
sendisveinn
óskast nú þegar.
Prentsmiðjan Edda.
Lindargötu 9 A.
Simarfmkkaefni
aðeins til í nokkra frakka.
Þórh. Friðfinnsson
klæðskcri. — Veltusundi 1.
2-4 skiiistoiu-
herbergi
óskast nú þegar.
Sími 5721 og 81173 eftir
kl. 6.
Góður 6 manna
BILL
til sölu. Sanngjarnt verð.
Uppl. í síma 6753 frá kl.
6—8 i dag.
ÁRMENNINGAR!
Þeir, sem ekki hafa
sótt farmiöa sina fyrir
páskaria, sæki þá í
kvöld kl. 8—9 á skrifstofu
félagsins, annars seldir öör-
um. —
Ath. Einn eru nokkrir
miöar óseldir, allra seinasti
söludagur.
K.R. — KNATT-
SPYRNUMENN. —
Meistara-, i. og.2. fl.
Útiæfing í kvöld kl.
7,30. Áríöandi aö allir mæti.