Vísir - 11.06.1949, Qupperneq 7

Laugardaginn 11. júní 1949
V 1 S I R
7
iliHiiniiiiiniiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiHiimiininii
g IHankaU
is s
| HÉRTOGAYNJANj
1 56 1
íir!lEISIl!i!!!lllMiÍ!!!lS!BfilKIE3l!liai!IIIIfillll!IiiSlllll!IIIII!IIIB!llÍÍ
XVIII.
Reið hertogaynja. — Gleðskapur hjá Bardi.
Þegar vagni heríogaynjunnar liafði verið ekið inn í
liúsagarðinn hvarf Tiger-Jim af vettvangi. Yfir-liesta-
sveinninn furðaði sig ekkert á, að hann færi þegar. Jim
litla bar ekki slcvlda til að vera til taks. nema hertoga-
vnjan bauð honum að sitja hjá ökumanninum, eða þegar
hún sendi liann með þréf.
Þegar Tiger-Jim nálgaðist hús Sir Ilarry Cunningham
fór liann mjög Varfærnislega. Kf ljós var í svefnstofu eða
Jesstofu Cunninghams varð liann að gæta þcss, að ekki
sæisl til ferða lians. Fréttirnar, sem liann færði gat hann,
þegar allt gekk að óskum, fengið tviborgaðar. Alma mundi
gefa honum gullpening og' Sir Ilarry tvo skínandi silfur-
shillinga.
Nei, hinn gildvaxni aðalsmaður var ekki lieima. Það
logaði hvergi ljós nema i ekíhúsinu.
„Hvei’ er þar?-' spurði Alma, er barið var að dyrum.
„Það er eg, portúgalska niær, ljúktu upp.“
Og ekki var Jim fyrr kominn inn, en hann leysti frá
skjóðunni. Hertogaynjan bafði ckið lil kaffihúss Slate's,
þar sem átti að halda fund, en enginn kom, neiua Thomas
I.igonier og hertogaynjan.
„Nú, segðu mér nánara livað gcrðist.“
„Hún — eg á við hertogavnjuna — kom út eins og skot
úr fallbyssu, -— hún var aðeins fjórðung stundar inni —
og hun var svo reið, að eg vúr dauðskellvaður.“
„Deildu l>aii?“
„Það veit eg ekki, en bún fór að báskæla.“
,,;Úti á götu?“
„Það mætti næsfum segja, að svo bafi verið. Hun hélt
vasaklútnnm fyrir andlilinu, og svo kom flóðið, þegar inn
i vagriinn var koníið. Hún nötraði eins og hrisla.“
„Ö, Jim, elskan mín. Þú gerir mig svo hamingjusama.“
Hún faðmaði hann að sér, rétti honum gullpening og
mæíti: • * '**’4
„Ifypjaðu þig burt, en gleymdu ekki að hafa augun hjá
þér, og segja mér allt, sem gerist.“
Þegar Ilarry kom lieim seint um kvöldið sagði Alma
Iionum hvað hún liafði frétt.
„Og þau deildu,“ sagði hann hugsi á svip. „Mér þætti
gaman að vita livað luin var að gera á þennan hluthafa-
fund. Hér býr eitthvað undir.“
Það var ekki fyrr en fundum Sir Hárrys og- Dei-by lá-
varðs bar saman i Brooks-klúbbnum, að liann fékk nokkru
nánari fregnir af þessu. Þeir höfðu fengið sér sherrv. til
þess að hlý.ja sér, og er þeir voru farnir að rabba saman
sagði Derb}- lávarður allt í einu:
„Hefirðu frétt, að Percy Hotspur er orðinn blaðaeig-
andi? Hún hefir sannarlega hæfileika til að koma mönri-
i’in óvart.“
Sir Harrý dró eklci að bregða sér til Harford-hallar.
„Ilennar náð er síirkVefuð,“ sagði þjónn nokkur lágt
við Sir Harry, cnda kunnugur honmn. Sir Ilariy gekk
fram bjá beilli hcrsingu af þjónuin og þernum. Hann
beið um stund, þar til flcstir voru farnir út úr svefnher-
bergi hennar. En búsið virtist fullt gesta.
Þegar Sir Harrv kom inn til frænku sinnar mælti hann;
„Kæra frænka, vonandi ertu ekki alvarlega veik?“
Pcrcy var yndisfögur, þar sem hún lá klædd i kniplinga-
skreyttmn náttkjól úr silki. En hún var svo hás orðin, að
hún mátti ekki mæla í bili. Ilún benti á háls sinn.
Cunningham beygði sig niður og kyssti á hönd hennar.
„Veðrið er líka svo andstyggilegt,“ sagði lafði Wynd-
liam, „alltaf raki í lofti. Hún hefir verið of lengi i dragsúg,
blessað barnið.“
„Já, það er sjálfsagt veðrinu, sem um er að kenna,“
skaut Jeanette inn í, er luin gekk að rúiúinu með bolla af
blóðbergstei.
En raunar vissi Jeanette vel um allt, sem gerst hafði.
Þetta fóllí, lnigsaði Iiún, ætti að vita hina sönnu orsök til
reiði og liæsi hertogaynjunnar. Það hefði átl að lieyra
hana æpa: „Blævængurinn minn, bvar er blævængurinn
minn? Iivar hefirðu sctt hann? Komdu með hann heimska
slelpukindin þín, eða eg . . . .“
Og Jicgar Jeanette kom með blævænginn greip hún
pappirshnif sinn, og krafsaði og klóraði, til þcss að afiná
stafina T. L. af blævægnum. Ó, ó, hinn fagri Thomas
Ligonier! En ekki var liertogaynjan fyrr búin að afnárn
stafina, en bún braut blævænginn, og kastaði brotunum
i eldinn, og upp gaus lrin andstyggilega fýla af silki og
brenndu beini. Það var engu líkara en að andi ganila
Percy Hotspur hefði skotist inn i hinn fagra og granna
líkama liennar, og gerði liana að óargadýri í svip. Skap
hennar og ofsi minnti á gamla Percy, er liann brynjaður
ög með sverð í hendi þeysti yfir heiðarnar, í vígahug.---
„Veiztu nú livað,“ sagði Sir Harrv og hló glaðklakka-
lega, „livað beldurðu að eg hafi. frétt, að þú værir orðin
blaðaeigandi, Percy? Kf satt er verð eg að segja, að hug-
myndin er ágæt. Þú mátt reiða þig á, að eg skal vera þér
bjálplegur. Þú veizt, að eg á skarpan penna.“
„Þú færð vafalaust að legg.ja fram krafta þina, Harry,“
sagði Ratlunore lávarður, „við verðum öll í blaðútgáfu-
stjórninni.“
„ög eg vcrð vikadrengur, hertogavnjunnar, sem sætli
mig við allar kerijar hennar,“ sagði Beau Denforth og hló.
„Kannske cg þurfi á aðstoð ylckar allra að halda,“ sagði
Percy klökk.
En nú fannst lafði Wyndham timi til koniinn, að Percy
fengi hvíld.
„Svona, Percy, þú mátt ckki tala svona ínikið. Þú
mannst, að læknirinn sagði. að þú mættir ekki reyna neitt
á þig.“
Vinir hertogaýftjunnar, sem fvrr voru nefndir, gengu
frá rúmi hennar, svo að aðrir kæmust að.
„Hvað varð af Ligonier?“ spurði Sir Harry.
„Hann fékk reisupassann,“ sagði Denforth og glotti.
„Hún hefir verið orðin leið á honum.“
„Já,“ sagði Denforth þunglega, „en eg á eftir að jafna
reikningana við hann.“ .
„Já, það er rétt. Það er víst um það, að þessi Ligonicr er
engin kveif — það verður að taka tillit til líans. Þú fékkst
að kenna á þvi í Farham“. Það var ögrunarvottur í rödd
Sir Harry.
„Því i fjandanum börðust þið ekki méð sverðum?“
„Konungurinn hefir bannað það,“ sagði Beau hlæjandi.
„Og mig langar ekkert til að rotna íifandi í To\ver.“
„Jæja, Iiann hefði átt að fá blýkúlu í hausinn — og við
hefðum hrósað sigri.“
- Firmakeppnin
Framh. af 8. síðu
Ólafsson, heildv., Kristinn
Jónasson, vagnasm., Garðar
Gísláson h.f., Eggert Krist-
jánsson &. Co. h.L, Bernhard
Petersen, Sveinn Björnsson
& Ásgeirsson, Sverrir Bérn-
höft h.f., Alliance li.f„ Bóka-
verzl. Sigurðar Kristjánsson-
ar, Verzl.a Liverpool, Verk-
smiðjan Merkur h.f., Elgur
h.L, Ásgeir Ólafsson, umb.-
og heildv., Heildverzl. Berg,
Skipaútgerð ríkisins, Kr. 0.
Skagfjörð umb.- og heildv.,
Tjarnarcafé h.f., Belgjagerð-
in h.L, Verzl. Fell, Hótel
Skjaldbreið, Magnús Ás-
mundsson & Co„ Jóhan
Rönning, Ingólfs Apótek,
llúsgagnaverzl. Atoma, Véla-
salan h.f„ Efnagerðin Sjarn-
an, Jón Hjartarson & Co„
Samb. ísl. samvinnufélaga,
Harpa h.L, Lalck- og máln-
ingav., Ó. Jolmson & Kaaber,
Sápugerðin Frigg, Almenna
byggingafél. h.f„ H. Bene-
diktsson & Co„ Kexverksm.
Esja li.L, Málarinn, Bygging-
félagið Brú h.L, Austurbæj-
arbíó h.L, Hjalti Björnsson
& Co„ Olíufélagið h.f., Ræsir
li.f., Verzl. Bi-ynja, Hreinn
li.f., Eiríkur Hjartarson &
Co„ Samvinnutryggingar,
Gamla Kompaníið h.f„ Vél-
smiðjan Sindri Bókaverzl.
Sigfúsar Eymundssonar, Kol
& Salt li.f„ Magnús Víglunds-
son, heildv. h.f. Verksmiðjan
Fram h.f„ Vélar & Skip h.f„
Akurey h.f„ Gunnar Guð-
jónsson, skipamiðlari, Hamar
h.f„ Slippfélagið í Reykjavík
h.f„ Helgi Magnússon & Co„
Bókab. Lauganes, Skerma-
gerðin Iðja, Ragnar Blöndal
h.f„ Andrés Andrésson,
klæðaverzl. li.L, Vélsmiðjan
Héðin h.f„ Harald Faaberg
h.f. Hljóðfæraverzl. Sigríðar
Hclgadóttur, Landssamband
ísl. útvegsmanna, Morgun-
blaðið, Shell á Islandi h.L,
Verzlunin Edinborg, Gcysir
li.f„ veiðarf.verzl., Blóm &
Ávextir, Arinbjörn Jónsson,
stórkaupm., Innkaupadeild L.
I. Ú„ Félag ísl. botnvörpu-
skipaeigenda, Raftækjaverzl.
Lúðvíks Guðmundssonar,
Málmiðjan h.f„ O. Ellingsen
h.f„ Herrabúðiri, Miðstöðin
h.f.
c <?. Sur*u9ki, — TARZAINi — iSZ
Aður en Nita gat áttað sig á þessu, Hann vonaðist til að geta inildáð dr. Á meðan börðust þeir Tarzan og Apinn rcvndi að ná taki á hálsi
liafði Gór gripið liana Iraustu taki. Zce og hélt þvi átciðis heiin aftur. brjálaði apinn, en Branson var enn Tarzans, liér lilaut annarhvor að látu
mcðvitundarlaus. ‘ lifið.