Vísir - 28.07.1949, Blaðsíða 7

Fimnitudaginn 28. júli 1949
V I S 1 R
r
■ææææææææææðæsæææðæeææææææ^
hann var reyndari maður en eg -- en samt var mér
ómögulegt að vera sammála honum. Heimurinn væri
sannarlega illur, ef þar fvndist enginn, sem liægt væri
að sýna traust eða ást. „Það hljóta að vera til góðir menn
og heiðarlegir hér á ítaliu, þótt til séu ættir eins Medisi
og Sforza,“ sagði eg.
„Eg er þeim nákunnugur,“ svaraði hann. „Af þeim eru
koinnir páfar og prinsar, kardinálar og smáhöfðingjar
— en í öllum fjöldanum er aðeins einn mikill maður.
Aðeins einn maður i liáðum þessuin ættum og öllum öðr-
um er heill og héiðarlegur. Einungis einn, sem er of ein-
Jægur og heiðarlegur, til þess að vilja brjótast til valda
og gerast drottnari.“
„Segðu mér nafn mannsins, sem er liinn eini heiðar-
legi í hópi illmenna.“
„Hann er liinn ágæti Giovanni,1 sagði munkurinn, lotn-
ingarfullri röddu. „Hann er hinn mikli herforingi okkar,
hinn ungi, glæsilegi herforingi okkar — lávarðurinn Gio-
vanni delle Bande Nere.“
„Jóhann Svartstakkaforingi!“ mælti eg. „Hróður hans
hefir borizt til Englands.“
„Nafn hans mun berast hærra og lengra en til evjar
ykkar, ef honum tekst að halda lifi, þrátt fyrir hatur
manna á honum og illgirni þeirri, sem umlykur liann
eins og niðdimm þoka.“ Hann þagnaði. „Hefir þú fengið
þær illu fréttir, Englendingur, að Bayard er dauður?“
..Rkldarinn Bayard!“ Það v.oru sannarlega harmafregn-
ir, að riddarinn ágæti skyldi vera látinn.
„Já,“ sagði munkurinn, „Bayard er látinn. Hann beið
bana í smábardaga og er þá Giovanni lávarður einn eftir
til að viðhalda drengskap í hardöguin og vígaferlum.“
Hann reis á fælur af livilu minni og gekk til min, þar
' sém eg stóð við dyrnar. „Víktu til hliðar, einfeldningur,“
mælti liann, en eg lauk upp hurðinni og hann gekk fram
í dimman ganginn. Um leíð snéri hann sér að mér og
sagði:
„Enginn maður er algerlega á valdi hins illa, cf hann
getur komið auga á dáð og dyggðir í fari annara.‘‘
Að svo mæltu gekk liann út úr gistihúsinu, en eg stóð
einn eftir og klóraði mér í höfðinu, því að eg skildi ekki
siðustu orð hans. Eg hafði líka kvnnzt mörgum heiðarleg-
um og virðulegum mönnum, sem féllu mér verr í geð
en þessi óheiðarlegi munkur, sem eg hafði staðið að til-
raun til þjófnaðar i herbergi mínu. Ef til vill gerði Guð það
i einhverjum sérstökum tilgangi að búa suma þorpara
eiginleikanum til að lieilla samhorgara sina og vekja að-
dáun í brjósti þeirra, jafnvel þótt mennirnir vissu um
galla þeirra og mannvonzku. Það er of flókið mál, til þess
nð eg geti komizt til botns í því. Biskup eða kardináli gæti
ef til vill gefið fullnægjandi skýringu á þvi, en eg efast um,
að. eg mundi skilja þá til fulls samt.
Eg fór inn i herbergið og lokaði hurðinni, þótt mollu-
. svækja væri inni. Síðan afklæddist eg, lagðist fyrir i rúm-
inu, sem var allt of stutt, og sofnaði ....
VI. KAFLI.
A öðrum dcgi eftir komu mína til Livorno aflaði eg mér
reiðslcjóta og hélt áfram för minni til Flórens. Reið eg
um heitar og rakar sléttur Toskanahéraðs með langa lest
áburðardýra í.eftirdragi, en á þeim var ullarvarningur frá
föður ininum og margskpnar önnur vara annarra kaup-
manna. Víð fórnm allmargir saman og vorum þvi fegnir,
þvi að þetta var skálmöld hin mesta og vegirnir ekki
alLtaf tiyggir yfirferðar. Eftir nokkurra daga ferð voru
hundrað kílómetrar að haki og kveld eitt sáum við hilla
undir turna, hvolfþök og hallir hinnar fornu Flórens-
borgar. . •
Er við höfðum uppfvllt allar skvldur lögum samkvæmt,
héldum við inn i borgina um Porta Croce (Krosshliðið)
og riðuin inn í hana miðja. I bréfi sinu hafði faðir minn
ráðið mér til þess að beiðast gistingar hjá Bartolomco
nokkurum Bratti, samstarfsmanni eins kaupmannsins i
Calimala-samtökunum, sem faðir minn hafði lalsverð
skipti við. Máður þessi bjó við Borgo dcl Greci, scm var
bák við'Vecchio-höllinav en hún er aðsetur stjórnar Flór-
ens. Fyrir framan hana hafði öfstækismaðurinn Savonar-
ola verið brenndur á báli.
Mér gekk greiðlega að finna hús Brattis. Það var óásjá-
legt að utan, en þrifnaður ágætur, er inn var komið. Bar-
tolomeo var nýkominn lieim fra vinnu sinni, er eg barði
að dyrum. Hann var liár maður og holdgrannur, augun
skær og fasið vingjarnlegt. Var hann feginn að fá lcigj-
anda, því að það jók heldur á tekjur lians. Hann bjó i
húsinu með konu sinni og fjórum börnum, en þau rýmdu
þegar til fyrir mér og tóku mér ópnum örmum, því að
faðir minn hafði búið liarna fimm árum áður og komið
sér vel hjá þeim.
Ivona Brattis bar mér þegar rfn og mat, en elzti sonur-
inn, fimmtán ára að aldri, tók að sér að hýsa liest minn.
Við ræddum u-m ullarverzlunina við Flandur og Frakk-
land og truflanirnar, sem stöfuðu af styrjöldúnum, er bár-
ust nú suður á bóginn og gátu þá og þegar breiðzt suður
yfir ítalíuskagann.
„Við cigum því miður engan Magnifico (Lorenzo de
Medisi, sem kallaður var hinn mikli eða Mágrufico),“
mælti Bratti, „sem kann að sigla milli skers og báru og
halda jafnvæginu milli fjandmanna,’ svo að Flórens sé
forðað frá áföllum. Við höfum aðeins páfann, sem selt
liefir Passerini kardínála forráðamann Iþjþólítós litla og
til að gæta borgarinnar fyrir Medisi-ættinni, unz drengur-
inn vex úr grasi. Faðir þinn fer hyggilega að ráði sinu,
Messer (herra minn) Pietro, ér hann vill láta innheimta
skuldir sinar.“
„Ef góður Guð,“ giæip kona Brattis fram i, „hefði að-
eins gefið okkur Giovanni lávarð í stað Passerinis, páfans
og stráksins hans Ippolitos, þá mundi eg sofa rólega.“
„Gættu tungu þinnar, kona,“ sagði Bratti, óttasleginn.
„Viltu að eg verði handtekinn og pyntaður?“
„Hvað sem þú segir,“ svaraði kona hans, „þá er það
sannleikur, að ef alþýða manna i Flórens fengi að ráða,
mundi Giovanni de Medisi vera liöfðingi okkar. Það er
sagt, að liann hafi komið til borgarinnar á laun.“
„Það er opinbert leyndarmál,“ mælti Bralti. „Hann er
'hjá hinni fögi’u konu sinni i höll Jakopos Salviotis,
tengdaföður sins. Hann er ekki hingað kominn, kona, til
þess að gera samblástur gegn Ippolito, heldur aðeins til
að afla fjár til að greiða Svartstökkum sinum, cn það
er erfitt verk, sem á illa yið hann.“ Að svo mæltu reis
Bratti á fætur og fór eg að dæmi hans.
Eg fór til herbergis míns uppi undir þaki, vatt mér úr
óhreinum ferðafötunum og klæddist öðrum léttari, af
GÆFJLN FYLGIR
hringimum frá
SIGUBMB
Hafnarstræti 4.
M»mr Kerðir fyrirlÍK*j»mdl.
M .§. Laxíoss
lcr aukaferð til Akraness
mánudaginn 1. ágúst kl,
21,30 og frá Akranesi kl,
23.
H.f. Skallagrímur.
lamavagn,
cnskur, á háum hjólmn,
er til sölu. Ennfremur
smoking-föt á þrekinn
mcðalmann, miðalaust. —
Uppl. eftir kl. 4 í Skipa-
sundi 69.
Kvenmaður
óskast á lítið barnaheimili
í sveit. Má hafa með sér
eitt brrn. Uppl. á Hverfis-
götu i 2 A, miðhæð.
SKiPAÚTaeRÐ
L_«IKISINS
„HEKLA"
Nokkrir farmiðar eru enn
óseldir í næstu Glasgowferð
frá Reykjavík, 4. ágúst
næstkomandi.
Líi ð notuð
lafha-eldavél
til sölu. Uppl. í síma 6314
eftir kl. 8 í kvöld.
C & SunouqkAi —- T ^
Tarzan, Nita og Phil komu að ein- Nú tókst að rétta bátinn við, enda Tarzan synti i áttina til Zee, að En nú nálguðust hinir andstyggilcgu
trjáningnum. þörf á. sækja árina. , krókódílar. _______